คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : นอกจากสายตาฮองเต้หมิงเฟยตง : จางหลิน
ยามวี (19.00) ศาลาอุทยานหลว วัหมิ
หเหมยเหินายเหยียบิ่้าน้นไม้ให่เวัหลวั้นในอวัหมิพลานั่มออ๋อหมิอันหยาำลันั่ิบสุราับฮอเ้หมิเฟย้วยันสอนพลามอเห็นมู่เหมยับาหลินเินเ้ามาพร้อมับถือสำรับนมมาให้ทั้สอ้วย
อ๋อหมิอันหยายอสุราพลาเยหน้ามอวันทร์ที่เทียบเียับยอไม้ให่แล้วสายา็เห็นสรีปริศนาเหมือนับวันนั้นไม่มีผิ นาำลันั่ไว่าอยู่ ทำให้เาวาอสุราแล้วเหินายไปหานาทันที
หเหมยเห็นอ๋อหมิอันหยารู้สึัว นารีบยับลุแล้วรีบระโ้ามำแพวัหลวหนีเาไปอย่ารวเร็วแ่้วยวามำนาเส้นทามาว่านา็ทำให้เามาัหน้านาไ้ทัน “้าแวะมาูพวท่านว่ายัสบายีหรือเปล่า” เายืนมอนานิ่ ทำให้นารีบเินย้อนลับไปเส้นทาเิมโยมีเาอยเินามหลัมาเรื่อย ๆ “ท่านะเินาม้าอีนานแ่ไหน” เาเียบมิอบ “ถามมิอบ” เสียฝีเท้าหยุ ทำให้นาหันไปมอเาที่หยุยืนมอนานิ่ “เมื่อลาวัน้าไ้ยินุหนูมู่พูาเี้ยวท่าน” นาพูอย่าหยอเย้าับเรื่อเมื่อลาวันที่ไ้ยิน “้าไ้ยินนาถามท่านว่าระหว่านาับนายหิหลิน ท่านสนใใรมาว่าัน” นา้าวาเินถอยหลัมอเาที่ำลัเินอย่า้า ๆ อย่ามีท่วท่าส่าาม “แล้วท่าน็อบว่า...”
“้าสนใเ้า” อ๋อหมิอันหยาพูสวนับำพูอสรีปริศนาทันที
หเหมยยมือทาบใบหน้าที่มีหน้าาปปิใบหน้าัวเอ้วยอาารเห่อร้อน “ท่านวระสนใุหนูมู่มาว่า้า” นารีบเหินายหนีเาไปอย่ารวเร็ว
อ๋อหมิอันหยามอามสรีปริศนานหายลับสายาไปและเา็ลับไปนั่ื่มสุราับฮอเ้หมิเฟย าิสนิทเาเ่นเิม
หลายวันผ่านไป
่าวแม่ทัพมู่หร เ้าบ้านสุลมู่และเป็นบิาอมู่เหมยนั้นถูส่ลับเ้าวัหลวหมิเพื่อแ้ว่าแม่ทัพมู่หรนั้นเสียีวิในสนามรบและไม่สามารถพาร่านั้นลับมายับ้านเิไ้ ึเป็นเหุให้ทัพหลวที่นำโยอ๋อหมิอันหยา อ๋อไป๋เหอ รีบเินทานำทัพไปปราบอโรเหล่านั้นและเพื่อไปิามร่าแม่ทัพมู่หรที่ายไปแ่็ไม่สามารถหาร่าไร้ลมหายใลับมาไ้ึสร้าวามเศร้าเสียใอย่ามาให้ับทั้สอ
ถัมาอีสอวัน
หเหมยไ้ยิน่าวเรื่อบ้านสุลมู่เิไฟไหม้ร่าีวิทุนในบ้านสุลมู่ไปนหมและเหลือเพียบุรีแม่ทัพมู่หรที่ยัรอีวิอยู่ ทำให้นาเศร้าใอย่ามาและทุอย่าำลัำเนินามเนื้อเรื่อที่วระเป็นอเรื่อพ่ายรัเสน่หาันทราสวาท
หลายวัน่อมา
ฮอเ้หมิเฟย อ๋อัวห อ๋อหมิอันหยา อ๋อไป๋เหอ เินทาไปยัพื้นที่ประสบภัยเพื่อ่วยเหลือาวเมือและผู้ที่สัรผ่านเส้นทานั้นที่ำลัประสบภัยเือร้อนัน้วยเหุเิาพายุฝน
เียวเปาพาาหลิน น้อสาวมา้วยเพื่อมา่วยันสร้าสะพาน้ามแม่น้ำใหม่รวมถึ่วยันประอบอาหารสุใหม่ให้ับผู้ที่เือร้อน้วยทั้ให้าวบ้าน ทหารและผู้ที่เินทาสัรผ่านเส้นทานี้ที่ไ้รับผลระทบที่เิึ้น
หเหมยมอเห็นฮอเ้หมิเฟย อ๋อัวห อ๋อหมิอันหยา อ๋อไป๋เหอ เียวเปา าหลินที่ไ้ผ่านพบับฟเอิน สาวใ้นายหิานเหมยและอีไม่นานนายหิานเหมยะปราัวออมาามเนื้อเรื่อและนายหิานเหมย็ะมีอายุสั้นแล้วเหลือทิ้ให้สาวใ้ให้ผู้อื่นูแลแทนและฟเอินะไ้เป็นนรัออ๋อไป๋เหอ้วย
เปรี้ย เปรี้ย เปรี้ย สายฟ้าฟาลมาบนพื้นิน ทำให้พื้นินเิรอยร้าวแยออาันพร้อมับอทัพอสูรผุึ้นมาบนพื้นิน ะที่าหลินยันธนูพยั์ึ้นยิเพียอเียว็ลายเป็นลูธนูนับร้อยพุ่เสียบทะลุเ้าัวอสูรนับร้อยให้าย
เียวเปาวัาบพยั์ฟาลพื้นพร้อมับร่าอสูรนับร้อยลอยระเ็นลพื้นินที่มีหนามแหลมที่เิารพลัปราอ๋อัวหาม้วยอ๋อไป๋เหอเหวี่ยพัในมือัาร่าอสูรนับร้อยที่ถาโถมเ้ามาไม่หยุให้ายลาอาาศ
ฮอเ้หมิเฟย อ๋อหมิอันยา ่าเหินายออาหลัม้าัวเอ้วยารประสานพลัเ้า้วยันพร้อมันปลปล่อยมัรสัว์เทพัวเอออไปัารัินอสูรนับพันที่ถาโถมเ้ามาอีุหนึ่อย่าไม่หยุหย่อน
าหลินวบม้าเร็วไปรับฮอเ้หมิเฟยที่ำลัะถูลอบโมีพร้อมับนาสะบัาบพยั์ฟันเพื่อปป้อัวเาให้ปลอภัย “ท่านเป็นอะไรหรือไม่” เาส่ายหน้าเล็น้อยแล้วนา็ผ่อนลมหายใอย่าลายวามัวลใออมา
หเหมยเห็นพวแมลพิษำลับินไปหาอ๋อหมิอันหยา็รีบวบม้าเร็วออมาาที่่อนพลาสะบัแส้พยั์ในมือปัพวแมลพิษไม่ให้้อายเาแม้แ่น้อย
อ๋อหมิอันหยามอสรีปริศนาที่เ้ามา่วยเหลือเาาพวแมลพิษนั้น เามอนาอย่าไม่ละสายาและ่อนหน้านี้เารับรู้ว่านาอยู่ใล้ ๆ เา้วย
“ำรามพยั์ันทราเสี้ยว” ฟเอินเรียสัว์เทพอสูรัวเอออมาัารพวอสูรที่เ้ามาโมีทุนและนารีบมาหาอ๋อหมิอันหยาที่อยู่ับสรีปริศนา นามอ้วยวามสสัยแ่อีฝ่ายลับสวมหน้าาปปิใบหน้าเอาไว้
‘่วย้า้วย’ วิามู่หรร้อร่ำรวออมาาใ้พื้นิน เายัไม่อยาาย เายัมีอีหลายเรื่อที่ยัทำไม่สำเร็ ‘ใร็ไ้่วย้า้วย’
หเหมย้าวาหลบออไปแล้วรีบึ้นหลัม้าพยั์หนีหายไปเมื่อเห็นฟเอินนำะเียวิาออมาและทุน็พาันสนใอในมือนา้วยันทั้นั้น
ยามเิน (15.20) ท่าน้ำวัหลวหมิ
าหลินเินทอสายาอย่าไรุ้หมายพลาิถึฮอเ้หมิเฟยับุหนูปิหลันที่เป็นู่หมั้นู่หมายันพอมอัวเอ็อเศร้ามิไ้และนารู้สึเหมือนส่วนเิน ‘ทั้สอถูสวรร์ลิิให้มีโะารัให้รอู่ันแล้วนาละ นาสามารถแทรแไ้ไหม’ น้ำาพาลไหลออมาอย่ารู้สึอ้าว้า โเี่ยวเหลือเิน และอยู่ ๆ ็ถูสายลมพัระแทัวหล่นลไปในน้ำ “...่วย้า้วย...” นาพยายามส่เสียร้อให้น่วย ‘ฮือออ ้ายัไม่อยาาย’ นาเว้าวอนร้อไห้อยู่ภายในใัวเอ
หเหมยเหินายไปยัุที่าหลินอยู่แล้วว้าับ้อมือ้ายอีฝ่ายเอาไว้แล้วออแรึึ้นมาบนบอย่าปลอภัย “อีเี๋ยว็ะมีนผ่านมา”
“ฮึฮือออนายหิ ๆ อย่าทิ้ให้้าอยู่นเียว” าหลินรีบลุผวาอัวสรีปริศนาที่มา่วยนาถึสอรั้อย่าาบึ้น้ำใอีฝ่ายยิ่นั
“้าไม่ทิ้เ้าหรอ ้าะอยอยู่ับเ้าเสมอ นายหิหลิน” หเหมยยิ้มให้ำลัใับาหลินแล้วไ้ยินเสียฝีเท้านำลัมาทานี้และาว่าน่าะเป็นนายหิาหวานับมู่เหลียน สาวใ้ที่ำลัมาทานี้
ความคิดเห็น