คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Intro
เสียงเปียโนแว่วหวานที่ดังก้องไปทั่วห้อง ทำให้ 'อู๋ อี้ฟาน' วัย 14 ปี หยุดฟังเสียงเพลงอยู่ตรงหน้าประตูเพราะไม่อยากเข้ามาขัดท่วงทำนองอันไพเราะ เมื่อมองจากหน้าประตูภาพที่ปรากฎคือสาวน้อยวัยแรกรุ่นนั่งพรมนิ้วบนแป้นเปียโนหลังใหญ่ด้วยท่วงท่าที่มีเสน่ห์ ภาพที่เห็นทำให้คุณชายใหญ่ของตระกูลอู๋เผยยิ้มที่หายากออกมา เมื่อถึงโน้ตตัวสุดท้ายอี้ฟานก็เดินเข้าไปหาเด็กสาวที่กำลังจะเริ่มเพลงต่อไป
"พักทานน้ำชาก่อนไหมคะ บ่ายแก่แล้วนะ"
อี้ฟานวางมือลงบนบ่าของสาวน้อยที่นั่งอยู่หลังเปียโน สาวน้อยหน้าตาพริ้มเพราหันมาตามเสียงเรียกของอี้ฟาน แล้วยิ้มน้อยๆให้เมื่อเห็นว่าเป็นอี้ฟานที่เรียกตน
"ก็ดีเหมือนกันค่ะ แต่ว่าพวกเราไปนั่งที่สวนข้างนอกดีกว่าไหมคะ" สาวน้อยถามอี้ฟานด้วยสีหน้าที่ดูเคร่งเครียด แต่ก็แสดงออกน้อยมากจนอี้ฟานไม่ทันสังเกตเห็น
"พี่ตามใจอี้ชิงเลย" สาวน้อยที่อี้ฟานเรียกว่าอี้ชิงเดินนำเขาไปยังสวนข้างนอกที่บรรยากาศร่มรื่น
'จาง อี้ชิง' เป็นลูกสาวคนเดียวของหุ้นส่วนรายหนึ่งของบริษัทที่ตระกูลอู๋เป็นเจ้าของ แม้ว่าพ่อของอี้ชิงจะไม่ได้เป็นหุ้นส่วนรายใหญ่ แต่ด้วยความที่ตระกูลจางเป็นตระกูลเก่าแก่มีหน้ามีตาในสังคม ทำให้ผู้บริหารระดับสูงของตระกูลอู๋เล็งเห็นความสำคัญของตระกูลจาง ผู้บริหาร หรือ ญาติผู้ใหญ่ของอี้ฟาน จึงอยากให้อี้ฟานหมั้นกับอี้ชิงเพื่อเสริมภาพลักษณ์ของตระกูลอู๋
ตัวของอี้ฟานเองก็ไม่เคยขัดข้องกับความต้องการของผู้ใหญ่ เพราะอี้ชิงเป็นน้องที่น่ารัก นิสัยดี ทุกครั้งที่ได้อยู่กับอี้ชิง อี้ฟานจะรู้สึกผ่อนคลาย และยิ่งมีความสุขมากขึ้นเมื่อได้เห็นรอยยิ้มพิมใจของอี้ชิง
"อี้ชิงเป็นอะไรรึเปล่า" หลังจากดื่มชาชั้นดีของอี้ฟานที่นำมาฟากบ้านตระกูลจาง อี้ฟานก็สังเกตว่าอี้ชิงดูเครียดและกังวลผิดปกติ
"ไม่ค่ะ อี้สบายดี" อี้ชิงปฏิเสธ แต่ก็ไม่ได้ทำให้อี้ฟานเชื่อแต่อย่างใด
"มีเรื่องไม่สบายใจรึเปล่า เล่าให้พี่ฟังบ้างก็ได้นะ"
อี้ชิงครุ่นคิด มองหน้าอี้ฟานสลับกับมองมือของตัวเองที่อยู่บนตักหลายที แววตาดูอึดอัด ไม่สบายใจ และลังเล อี้ชิงนั่งนิ่งได้สักพักจึงตัดสินใจทำในสิ่งที่เธอคิดว่าควรจะทำ
"พี่ฟาน"
"..."
"อี้... อี้ว่าเราเลิกกันเถอะ"
"อะไรนะ?" อี้ฟานเหมือนได้ยินแว่วไป เหมือนได้ยิน แต่คล้ายหวังว่าตัวเองได้ยินผิดไป
"อี้จะขอให้เราสองคนกลับไปเป็นเหมือนเดิม เป็นเพียงแค่คนรู้จักกัน"
"ทำไมละอี้ เพราะอะไร พี่ทำอะไรให้อี้โกรธเหรอ"
"พี่ไม่ได้ทำอะไรให้อี้โกรธ แต่อี้คิดว่าอี้ยังเด็กมาก ยังไม่พร้อมที่จะรักใคร อี้ไม่อยาก...อี้ไม่อยากให้พี่ต้องรอ ไม่อยากรั้งพี่ไว้"
"พี่ไม่คิดว่าอี้รั้งพี่เลยนะ พี่พร้อมจะรออี้เสมอ"
"อย่ารออี้เลย"
อี้ชิงก้มหน้าหลบสายตาอี้ฟานที่มองเธออย่างหนักแน่น ก่อนที่จะเงยขึ้นมามองอี้ฟานด้วยสายตามุ่งมั่นอีกครั้ง
"เลิกกับฉันเถอะคะพี่อี้ฟาน สิ่งที่ไม่ใช่มันก็คือไม่ใช่ ฉันอยากให้พี่อยู่กับความจริง อย่าอยู่กับภาพฝันที่ผู้ใหญ่เขาสร้างให้เลยนะคะ ที่ผ่านมาฉันขอบคุณที่พี่เอ็นดูฉัน ขอบคุณจริงๆคะ"
เมื่ออี้ชิงพูดจบ เธอก็ลุกจากโต๊ะที่ตั้งอยู่กลางสวนแล้วเดินเข้าบ้านทันที ทิ้งให้อี้ฟานจมอยู่กับคำพูดที่บาดลึกของเธอ ความเจ็บปวดถาโถมใส่อี้ฟานอย่างไม่ทันได้ตั้งตัว ในหัวเขาเต็มไปด้วยคำถามว่าทำไม เพราะอะไร เขาเสียใจและสับสน กว่าอี้ฟานจะตั้งสติได้ก็นานจนพระอาทิตย์เกือบลับขอบฟ้า
หลังจากวันนั้นอี้ฟานพยายามจะพบอี้ชิงอีกครั้ง แต่ก็ถูกปฏิเสธกลับมาทุกครั้ง อี้ฟานพยายามจะเจออี้ชิงให้ได้อยู่นาน จนมีจดหมายจากอี้ชิงมาย้ำชัดอีกครั้งถึงสถานะที่อีกฝ่ายต้องการ
เมื่ออี้ฟานได้อ่านจดหมาย ลูกชายคนโตของตระกูลอู๋ที่ยิ่งใหญ่ผู้ไม่เคยแพ้ให้กับสิ่งใด ในที่สุดก็ยอมแพ้แก่ความรักของตัวเองที่เรียกว่า อี้ชิง
Talk
โฮกกกกก เหนื่อยอ่ะแค่อินโทร แล้วอีกทั้งเรื่องที่เหลือ
ดาวจะบ้าตาาาย
คิดเห็นยังไง ผิดพลาดตรงไหน คอมเม้นได้นะจ้ะ
ดาวน้อมรับทุกคำติชม
ความคิดเห็น