คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : chapter 2
ผมเดินมากับลู่หานที่แสดงความเป็นสุภาพบุรุษด้วยการลากกระเป๋าของผมให้ ก็ดีนะ ค่อยน่าคบขึ้นมาหน่อย นึกว่าจะเป็นแต่ปากเสียซะอีก
“นี่ขนบ้านมาด้วยป่ะเนี่ย มาอยู่แค่เดือนเดียวนะ เครื่องซักผ้าก็มีให้ใช้ กลัวตู้เหลือหรอ” ลู่หานพูดขึ้นมาหลังจากยกกระเป๋าของมินซอกขึ้นบันไดมาถึงตัวที่พัก
เฮอะ นึกว่าจะดีไปได้แค่ไหน แป๊บเดียวก็ปากเสียอีกละ แต่เอาเถอะ ถือว่ายกกระเป๋ามาให้ ครั้งนี้จะไม่เถียงละกัน มินซอกไหวไหล่เบาๆก่อนจะมองไปรอบๆ รีสอร์ทที่นี่สวยและกลมกลืนกับธรรมชาติ ยกขึ้นจากพื้นประมานบันไดสิบขั้น แต่ละหลังอยู่ห่างกันพอมองเห็นกันลิบๆ หลังของเขาอยู่ใกล้ๆกับจุดชมวิว ทำให้มองเห็นวิวสวยๆ ถึงแม้ว่านี่จะสายแล้ว แต่ก็ยังสวยอยู่ดี เฮ้อ จะว่าไปเขาก็ไม่ได้มาเที่ยวภูเขานานแล้วนะ มาค่ายครั้งนี้ก็ถือว่าได้มาเที่ยวไปด้วยในตัวละกัน
“นี่คุณ! จะยืนชมนกชมไม้อีกนานป่ะ เห็นบ่นอยากอาบน้ำไม่ใช่หรอ จะอาบมั้ย” หึ้ย เนี่ยแหละมารความสุข ไม่รู้หมอนี่เป็นอะไรถึงได้ชอบกวนเขานัก
“พูดมากน่ะ” มินซอกเดินกระทืบเท้าปังปังขึ้นไปบนตัวรีสอร์ท ลู่หานเห็นอย่างนั้นก็หัวเราะเบาๆกับตัวเอง ก่อนจะเดินตามขึ้นไป รีสอร์ทที่นี่คล้ายๆบ้านหลังเล็กๆ เมื่อเดินเข้ามาก็จะเจอโซฟากับทีวี ทางซ้ายจะเป็นห้องนอน เขาลากกระเป๋าของมินซอกและเป้ของเขาเข้าไปในห้อง ก่อนจะเริ่มจัดเสื้อผ้าของเขาเข้าตู้ พลางฟังเสียงฮัมเพลงอย่างมีความสุขจากคนที่อาบน้ำอยู่ในห้องน้ำ
มินซอกอาบน้ำเสร็จแล้วก็หันไปที่ราวแขวนผ้าจะหยิบผ้าเช็ดตัว แต่ก็พบว่าลืมเอาเข้ามา ลืมได้ไงเนี่ย มินซอกคิดอย่างหัวเสียก่อนจะตะโกนเรียกลู่หาน เผื่อว่าเขาอยู่ข้างนอกจะได้ให้ช่วยหยิบให้
“ไอ้ทอมบ้า นายอยู่ข้างนอกป่ะ” ผมตะโกนเรียก รอสักพักก็ไม่มีเสียงตอบรับ จึงตะโกนซ้ำอีกที “เฮ้ย ไอ้ทอม อยู่ป่ะเนี่ย” ...เมื่อไม่มีเสียงตอบรับผมจึงตัดสินใจจะออกไปหยิบเอง ผมค่อยๆเปิดประตูแล้วมองซ้ายมองขวา ก่อนจะค่อยๆเดินออกมา
“ทำอะไรอ่ะเปาหมิน” ผมหันขวับไปทางต้นเสียงอย่างตกใจก่อนจะรีบมุดตัวกลับเข้ามาในห้องน้ำแทบไม่ทัน
“ไอ้บ้า เข้ามาตั้งแต่เมื่อไหร่ ทำไมฉันตะโกนเรียกแล้วไม่ตอบฮะ โอ๊ยไอ้บ้า ไอ้ทอมลามก ไอ้หื่น ไอ้ทุเรศ” ผมรัวคำด่าไม่ยั้ง มีอย่างที่ไหนเดินเข้ามาตอนคนอื่นเขาแก้ผ้าแบบนี้กันเล่า โอยให้ตายเหอะ มันเห็นอะไรไปบ้างเนี่ย
“หวงตัวอย่างกับผู้หญิงไปได้ อ่ะ เอาผ้าเช็ดตัวมาให้เนี่ย เปิดประตูดิ” ลู่หานพูดเสียงเรียบๆ ผมค่อยๆแง้มประตูออกไปแล้วรีบดึงผ้าเช็ดตัวมาพันตัวตั้งแต่หน้าอกลงไป ถึงผมจะเป็นผู้ชายเหมือนกันก็เหอะ แต่มีอย่างที่ไหนจะให้เขามาเห็นผิวขาวๆของผมกันเล่า ขนาดไอ้แบคผมยังไม่เคยยอมอาบน้ำด้วยเลยนะ
“ออกไปก่อนดิ จะแต่งตัว” มินซอกพูดสั้นๆเมื่อพันผ้าเช็ดตัวจนเรียบร้อยแล้วเดินออกมา ลู่หานหันมามองเขาแว๊บนึงก่อนจะหัวเราะดังลั่น
“โอ๊ย ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆ โอ๊ยนาย ทำไมพันผ้าเช็ดตัวงี้วะ แม่ง ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ” ลู่หานทิ้งตัวลงนั่งหัวเราะกับพื้น ทำให้มินซอกจิ๊ปากอย่างขัดใจ ก็เขาจะพันผ้าเช็ดตัวแบบไหนแล้วจะมายุ่งอะไรด้วยล่ะ
“หัวเราะบ้าอะไร บอกให้ออกไปไง จะแต่งตัว” ลู่หานพยักหน้าทั้งๆที่ยังหัวเราะก่อนจะเดินออกนอกห้องไป
บ่ายโมงครึ่ง
“ผมบอกนายแล้วป่ะเปาหมิน บอกให้มาทางนี้ตั้งแต่แรกก็ไม่เชื่อ” ลู่หานโวยวายเมื่อเดินมาถึงหน้าโถงใหญ่ซึ่งเป็นสถานที่นัดสายกว่าครึ่งชั่วโมง เพราะมินซอกอาสาจะเป็นคนนำทาง แต่เล่นดูแผนที่กลับหัวซะอย่างงั้น
“นี่จะบ่นอีกนานป่ะ ยายฉันยังไม่ขี้บ่นเท่านายเลยนะ มาถึงก็ดีแล้ว ก็รีสอร์ทบ้านี่มันอยากจะใหญ่เองทำไมล่ะ ดูซิ เดินก็ไกล ร้อนก็ร้อน” มินซอกบ่นกระปอดประแปดก่อนจะเดินเข้าไปในโถง ซึ่งแน่นอนว่าทุกคนรออยู่แล้ว
“อ้าว กำลังจะให้น้องแบคฮยอนโทรตามพอดีเลยค่ะ มาเลยค่ะน้องมินซอกน้องลู่หาน เราจะทานข้าวและให้ทำกิจกรรมร่วมกันก่อนแจกภารกิจแรกค่ะ” มินซอกและลู่หานเอ่ยขอโทษทุกคนที่มาช้า ก่อนมินซอกจะเดินไปนั่งที่ว่างข้างแบคฮยอน
“ทำเหี้ยไรมาโคตรช้าเลยสัด อย่าบอกนะมึงแซ่บน้องลู่กูไปแล้วอ่ะ”
“แซ่บพ่อง หลงทางอ่ะดิ กว่ากูจะมานี่ได้มึงรู้มั้ยกูไปไหนมา ฟาร์มวัวครับสัด”
“อ่ะน้องๆทุกคน เริ่มทานข้าวกันได้แล้วนะคะ มีอะไรเรียกพี่ได้ตลอดนะพี่นั่งกินข้าวกับพี่สต๊าฟคนอื่นๆที่ห้องข้างๆนี่เอง ขอให้อร่อยจ้ะ” พี่แทยอนพูดจบก็เดินออกไปจากห้อง
“กินข้าวกัน” ปาร์คชานยอลพูดทำลายความเงียบขึ้นมาเป็นคนแรก ก่อนที่ทุกคนจะเริ่มตักข้าวเข้าปาก
“อ่ะมินซอก นายชอบอันนี้มั้ย” คยองซูที่นั่งติดกับมินซอกเลื่อนจานผัดผักมาให้ มินซอกพยักหน้าขอบคุณก่อนจะตักผัดผักมาใส่จานตัวเอง
“พวกนายมาจากคณะอะไรกันบ้างหรอ” ปาร์คชานยอลเอ่ยถามขึ้นมาอีกครั้ง
“กูก็มาจากคณะเดียวกับมึงไงเอ๋อ” แบคฮยอนพูดขึ้นมา ทำให้มินซอกหันไปมองอย่างงงๆว่าไปสนิทกันตอนไหน แต่แบคฮยอนก็เป็นคนแบบนี้แหละ พูดไม่เพราะแม้แต่กับคนที่ไม่สนิท แต่ก็จริงใจกว่าหลายๆคนที่พูดเพราะแหละนะ
“แบคฮยอนอ่า ฉันรู้แล้ว หมายถึงคนอื่นๆอ่ะ จงแด นายมาจากคณะอะไรหรอ” ชานยอลหันมาทำหน้างุ้งงิ้งใส่แบคฮยอนก่อนจะหันไปถามจงแดที่นั่งข้างๆ
“แพทย์อ่ะ นายล่ะ” บทสนทนาเริ่มขึ้นหลังจากนั้น ซึ่งส่วนใหญ่ปาร์คชานยอลจะเป็นคนถามนู่นนี่ซะมากกว่า บรรยากาศการทานข้าวเป็นไปด้วยความสนุกสนาน ไม่นานนักพี่แทยอนก็เดินกลับเข้ามาอีกครั้ง
“น้องๆอิ่มกันแล้วใช่มั้ยคะ ทีนี้ออกมารวมกันข้างนอกเลยค่ะ” พี่แทยอนยิ้มหวานก่อนจะเดินออกมาบริเวณด้านนอกซึ่งเป็นทุ่งหญ้ากว้างๆ
“ยืนเรียงกันตามบ้านพักนะคะ เริ่มจากน้องเซฮุนกับน้องเลย์ตรงนี้ค่ะ” พี่แทยอนผายมือไปทางด้านซ้ายก่อนจะเริ่มพูดต่อ
“กิจกรรมแรกของน้องๆวันนี้คือการขี่หลังชนกันนะคะ โดยจะให้ทำเป็นคู่ๆและแบ่งเป็นทีมเนอะ บ้านหลังที่1-3 จะเป็นทีมหนึ่ง ส่วนที่เหลือก็ทีมสองนะคะ กติกาง่ายๆคือให้คู่ของตัวเองคนใดคนหนึ่งขี่หลัง แล้วชนอีกฝ่ายให้ออกนอกเขตนะคะ” มินซอกหันไปเห็นคยองซูกระโดดหนีจากจงอิน และจุนมยอนที่ทำหน้างอแงใส่จงแด ก่อนที่ลู่หานจะหันมาพูด
“นายขี่หลังผมนะ”
“แหงอยู่แล้วเหอะ ฉันไม่ยอมแบกนายแน่ๆอ่ะ” มินซอกเบ้ปากตอบทันที
“ให้มันน้อยๆหน่อย ดูตัวซิน่ะ ถังข้าวสารยังเบากว่าเลยมั้ง”
“นี่นาย พูดให้มันดีๆนะ นายว่าใครฮะ!!”
“เอ่อ น้องๆอย่าเพิ่งทะเลาะกันค่ะ ทำกิจกรรมก่อนนะ” แทยอนพูดแทรกขึ้นมาเมื่อเห็นว่าหลายๆคู่เริ่มจะประชันฝีปากกัน
“อ่ะน้องๆ พร้อมนะคะ เริ่มได้ค่ะ” สิ้นเสียงแทยอน เหล่าหนุ่มๆที่มีภาระอยู่บนบ่าก็วิ่งเข้าชนกัน แบคฮยอนที่อยู่บนหลังของชานยอลตบตีกับมินซอกเล็กน้อยเมื่อลู่หานกับชานยอลวิ่งเข้ามาชนกัน กิจกรรมค่อยๆผ่านไปเรื่อยๆโดยอยู่ในสายตาของแทยอนที่เต็มไปด้วยความสุข
“เอาล่ะค่ะน้องๆทุกคน กิจกรรมของเราผ่านไปจนครบแล้วนะคะ ทีนี้จะเป็นการแจกภารกิจแรกแล้ว” ลู่หานถอนหายใจอย่างโล่งอกเมื่อแทยอนบอกว่ากิจกรรมผ่านไปครบแล้ว ก็มินซอกน่ะภาระชัดๆ ไม่ว่าจะเดินสามขา ให้มินซอกนั่งบนหลังตอนวิดพื้น หรือแม้กระทั่งเป่ายิ้งฉุบ ไม่ต้องสงสัยเรื่องการทำภารกิจเลยล่ะให้ตาย
“ภารกิจแรกของน้องๆคือ การ 'ขโมย' สิ่งของบางอย่างจากคู่อื่นๆ ซึ่งขโมยอะไร ของคู่ไหน จะอยู่ในซองภารกิจ ที่พี่จะขอให้น้องๆกลับไปเปิดที่บ้านพักนะคะ อย่าลืมว่าน้องๆก็จะต้องปกป้องของทุกอย่างของน้องให้ดีๆ แล้วก็ต้องขโมยของของคนอื่นให้ได้ด้วย ภารกิจเริ่มจากวินาทีนี้ ถึงวันจันทร์ตอนหกโมงเย็น ใครที่ทำภารกิจไม่สำเร็จจะถูกลงโทษ และใครที่ทำภารกิจสำเร็จ แต่ของโดนขโมยไปก็ต้องโดนทำโทษเช่นกัน ขอให้สนุกค่ะ หลังจากวันนี้อาหารจะถูกส่งไปที่ห้องนะคะ เพื่อเป็นการเปิดโอกาสให้ทำภารกิจกันโดยไม่ต้องมารวมกัน ส่วนถ้ามีอะไรพี่จะแจ้งให้ทราบอีกที ขอให้สนุกกับภารกิจนะคะทุกคน แยกย้ายได้ค่ะ” แทยอนพูดก่อนจะแจกซองภารกิจให้แต่ละคู่ ลู่หานรับซองสีขาวที่หน้าซองเขียนว่า ลู่หานและมินซอก มาแล้วเดินนำมินซอกกลับไปยังบ้านพัก
“นี่นาย ขอดูภารกิจมั่งสิ” มินซอกยืนหน้ามาดูอย่างสงสัย
“รอไปเปิดที่บ้านดิ” ลู่หานบอก เรียกสีหน้ามุ่ยของคนตัวเล็กข้างหลังทันที เฮอะ เอะอะก็สั่ง ตั้งแต่เล่นเกมละ ชาติที่แล้วเกิดเป็นผู้บริหารหรอถึงสั่งจัง แต่ก็ได้แค่คิดในใจเพราะถึงเถียงไปก็แพ้ มินซอกได้เรียนรู้มาด้วยตัวเองแล้วว่าต่อให้เขาปากจัดขนาดไหนก็สู้คำพูดเรียบๆแต่แอบเหน็บแนมของคนตรงหน้าไม่ได้อยู่ดี
“อ่ะถึงแล้ว อยากแกะก็แกะ” ลู่หานยื่นซองสีขาวให้มินซอกเมื่อเขาปิดประตูห้องนอนเรียบร้อย มินซอกรับไปแกะออกแล้วอ่านออกเสียง
“ขโมยตุ๊กตาอัลปาก้าของคริส... มีรูปมาให้ด้วยนะ ให้ตายเหอะ! นายเห็นรึเปล่าว่าเขาติดไอ้ตุ๊กตาโง่ๆนั่นขนาดไหนอ่ะ ขนาดกินข้าวเขายังเอามันนั่งตักเลยนะฉันเห็น ทำไมไม่ให้ไปขโมยกางเกงในเลยล่ะ” มินซอกยื่นรูปให้ลู่หานดูก่อนจะบ่นยาวเหยียด
“อย่าโวยวายมากได้ป่ะ มันก็ต้องมีวิธีดิ แต่ไม่แน่ ใครบางคนอาจจะได้ภารกิจคือขโมยกางเกงในของนายก็ได้นะ”
“จะบ้าหรอ!” มินซอกแหวขึ้นมาก่อนจะหยิบกระดาษอีกใบออกมา “ขโมยกล่องต่างหูของจื่อเทา โอ๊ยดูแต่ละอย่างซิ ให้ตายอ่ะ” มินซอกทิ้งตัวลงบนเตียงก่อนจะมองหน้าลู่หานที่ยืนทำเหมือนจะคิดอะไรอยู่
“นายไปคิดละกัน ฉันนอนเอาแรงก่อนล่ะ
ความคิดเห็น