เหตุติ๊ดชึ่ง ณ รถเมล์

ลำดับตอนที่ #1 : เบิกทวารแห่งการโดยสาร

Chapter 1

เบิกทวารแห่งการเดินทาง

25 กุมภาพันธ์ 2557

.. วันนี้เป็นวันธรรมดาวันนึงครับ .. วันที่ผมคิดว่ามันธรรมดา..  แต่อย่างที่บอก.. ว่าผมแค่ ‘คิด’

            “ฟู้ววว ~ ” เสียงประตูรถเมล์ที่ฟังดูคล้ายกับเสียงตด ค่อยๆเปิดออกกว้าง เหมือนจงใจเชื้อเชิญผู้โดยสารให้เดินเข้าสู่ทวารแห่งการเดินทาง ( ว่าแต่ทวารแห่งการเดินทางคืออะไร ผู้เขียนก็ไม่ทราบเช่นกัน )

            “แพร่ดดด ~” เสียงปิดประตูรถเมล์ดังขึ้นอีกครั้งถือเป็นการสิ้นสุดการรับผู้โดยสาร ณ ป้ายแห่งนี้

            “พี่ครับๆ ... ” เสียงกระซิบแลดูร้อนลนดังขึ้นด้านหลังของผม พร้อมกับการสะกิดเบาๆ

            “พี่ครับๆๆ ได้ยินผมไหม ?” เสียงเดิมยังคงกระซิบ

            “น้องพูดกับพี่หรอครับ ? ” ผมหันพร้อมกับส่งรอยยิ้มเหี่ยวๆ ปลอมๆกลับไปยังเด็กหนุ่มด้านหลังที่มีท่าทีร้อนลน “ว่ายังไงครับ? ”

            “พี่เห็นพี่สาวมีขนหน้าแข้งคนนั้นไหม? ที่เดินขึ้นรถเมล์ตามหลังพี่น่ะ ! ” ชายหนุ่มด้านหลังเอ่ย พร้อมกับยกนิ้วโป้งชี้ไปยังด้านหลัง

            ผมเพ่งมองตามนิ้วโป้งของเด็กหนุ่มคนนั้นไปและพบกับ ...พี่สา.. ไม่สิ..  ตุ๊ดวัยทำงาน.. ที่ไม่สามารถระบุได้ว่า ใส่ชุดกะลาสี หรือ ใส่ชุดเซเลอมูนกันแน่ (แต่อย่างที่บอก มีขนหน้าแข้ง เพราะฉะนั้น ถุงเท้าไม่ได้ยาวครึ่งแข้งแบบนักฟุตบอลหรอกนะ)

            .... ตุ๊ดชัดๆ .. พี่สาวภาษาอะไร มีเคราเขียวครึ้มบางๆอย่างนั้น แล้วขนหน้าแข้งนั่น มันเกิดผู้หญิงไปแล้วนะเว้ยยย !! ผมกู่ร้องภายในใจ “อ่ออ แล้วพี่สาวคนนั้นทำไมหรอครับ? ”

            “เมื่อกี้ผมเห็นพี่สาวคนนั้น เอากระบองอะไรไม่รู้จี้ตูดพี่หน่ะครับ เหมือนพี่สาวจะซ่อนไว้ในกระโปรงด้วยนะครับ .. ” เด็กหนุ่มยื่นหน้ามากระซิบ พร้อมกับตบตักตัวเองสองที

            ... กระบอง หรือ กระปู๋ฟระ !! .. ดูจากรูปการ ไอ่กระบองที่ว่าไม่ใช่อาวุธที่หาซื้อได้ทั่วๆไปซะด้วยสิ แต่เป็นสิ่งที่เกิดจากธรรมชาติ T[]T

            “อ่อมม ..  พี่ว่า.. น้องอาจจะตาฝาดนะครับ และก็ขอบใจที่เป็นห่วงนะครับ ” ผมตอบด้วยเสียงอันนุ่มทุ้ม ที่เป็นเอกลักษณ์ของชาติผม.. ในที่นี้ ผู้อ่านคงจะรู้แล้วนะครับ ว่าผมคือ คิมฌองส์แดร ( หรือนามแฝงในเว็บสังคมคุณภาพพันทิป คือ คิมจงแด ) ผู้ซึ่งมีเชื้อสายฝรั่งเศษอยู่ถึง 90% ส่วน 10% ก็เห็นๆอยู่บนหนังหน้านะครับ..

            “งั้นผมก็โล่งใจหน่อยครับ ผมรู้สึกถูกชะตากับพี่มากเลยนะครับ พี่ชื่ออะไรครับ? ผมเซฮุนครับ โอเซฮุน เฮเย้ดดดดดดดด ” เด็กหนุ่มพูดอย่างรวดเร็วพร้อมกับปิดท้ายด้วยการตะโกนคำอุทานอะไรสักอย่าง ( ซึ่งในภายหลังผมกลับไปเสิร์จคำว่า ‘เฮเย้ด’ ใน dictionary ภาษาเกาหลีที่บ้านก็ยังไม่ได้ความหมายของศัพท์คำนี้  .. )

            “พี่ชื่อ ฌองส์ครับ คิมฌองส์แดร .. เรียกแค่จงแดก็ได้ครับพี่ไม่ถือ” ผมกล่าวพร้อมกับเก๊กหน้าหล่อ แล้วสะบัดปลายผมสิบห้าเซ็น ซึ่งในที่นี้คือ สะบัดผมทั้งหัวนั่นเอง

            “เอ่ออ ขอโทษนะคะ ? ”เสียงดัดจริตดังขึ้นข้างหลังผม

---30%----

“..วะ..ว่าไง ค..ครับ” ผมตอบแบบผวาๆ แต่ยังคงรักษาอาการผู้ดีเอาไว้อยู่

“จ่ายค่ารถเมล์ด้วยค่ะ  ” นางบอกพร้อมกับชี้ไปที่กระเป๋ารถเมล์ผู้ซึ่งกำลังจ้องผมกับเจ้าเซฮุนตาเขียวปั๊ด.. 










---100% ----

Noxzy's talk :
แหะๆ พอไหวไหมคะ ? 555555555555555555555555
เดี๋ยวจะมาเฉลยเรื่องพี่สาวมีขนหน้าแข้งนะคะ นางมีสตอรี่ค่ะ ปุอิ๊งง <3

เพิ่มครบร้อยเปอร์เซ็นแล้วนะคะ อ๊ายยย ดีใจอ่ะ มีรีดเดอร์มาคอมเม้นด้วยย รักนะคะ รีดเดอร์จ๋าา