** นายหนุ่มหน้าสวย กะ ยายหมวยสุดหล่อ **

ลำดับตอนที่ #1 : Chapter : 1 ยายหล่อ กะ นายสวย

---------------------------------

1

“พี่กลับบ้านกันเหอะ…”

“...............”

“นะพี่กลับบ้านกันนะ”

“.....-_- เฮ้อ........”

“กลับจีนกันเหอะ ที่โซลนี่ไม่เห็นมีอะไรดีเลย”

“......-_-.....ง่า...”

“พี่........”

“โอ๊ย!!!! บอกไม่ได้ก็ไม่ได้สิ ยัยบ้า!!!”

ง่ะO_O!.....ล....แล้วทำไมต้องตวาดด้วยฟะ-_-*

           พี่สะบัดหน้าไปมาด้วยความเหนื่อยใจ ก่อนที่จะหันกลับไปมองวิวข้างนอกหน้าต่างรถแท็กซี่นั่นต่อไป.....หนอย....ทำงี้เรอะ

“อะไรอ่ะ ก็ฉันอยากจะกลับบ้านนี่ ฉันไม่ได้อยากมาโซลนี่ซักหน่อย - -*”

“...เออ ฉันก็รู้”

“รุ้แล้วพาฉันมาทำไมเล่า พาฉันกลับบ้านสิ”

“ไม่ได้!”

“ทำไมอ่ะ!”

“ก็แม่บอกให้มาอยู่ที่นี่ก็ต้องมาอยู่สิ- -”

“เพื่ออะไรล่ะ”

“ก็อย่างที่บอกไปแล้วไง แม่ต้องย้ายไปอเมริกา บ้านที่จีนก็ไม่สะดวกก็เลยต้องมาอยู่ที่นี่ บอกเป็นรอบที่150แล้วนะ”

“ใครว่าลำบาก พี่ฮันคยอง เราอยู่ที่นี่ก็มาอยู่ด้วยกันสองคน มันไม่ลำบากเหมือนกันหรือไง ไม่แน่ก็อาจจะลำบากกว่าด้วยซ้ำ เราแทบไม่รู้จักใครเลยนะ!”

“ไม่มีปัญหา ตราบใดที่เราพูดเกาหลีได้ มันก็ไม่มีอะไรที่ยากเกิน...”

กะอีแค่ภาษามันจะช่วยอะไรได้นักหนา ที่ทางก็ไม่รู้ จะไปไหนก็ลำบาก หึ บ้ารึไง!!!

“....ขอร้องเหอะพี่ พาฉันกลับจีนเถอะ TOT!!!”

“จีอึน หุบปากได้แล้ว ก่อนที่พี่จะฆ่าเธอ-_-**!!!!”

ชิ....ไอ้พี่บ้าเอ๊ยยยย ไอ้ตี๋ฮันคยองบ้า!!!!!!!

         ใช่แล้ว ฉันย้ายมาจากจีนล่ะสดๆร้อนเลย แล้วตอนนี้ฉันก็ร้อนตัวอยากจะกลับบ้านเต็มที่แล้วด้วย ที่นี่ไม่เห็นหน้าอยู่เลย ฉันคิดถึงบ้านของฉันที่จีน TOT!!!!!

         การที่ฉันต้องย้ายมาอยู่ที่โซลนี่ เรื่องทั้งหมดมันก็เพราะพ่อกับแม่ของฉันท่านต้องย้ายไปทำงานที่อเมริกา และถ้าหากว่าเขาจะพาเราสองคนไปด้วย พวกเราก็ต้องกลับมาเรียนซ้ำที่จีน แต่แทนที่จะให้เราอยู่ที่จีนต่อไปเขาดันหาวิธีอื่น ด้วยความที่แม่อยากให้เรามาอยู่ที่เกาหลีนี่อยู่แล้ว ก็เลยลากฉันมาอยู่ที่นี่กับพี่ที่โซล มาอยู่กันสองคนและมันก็อาจจะเป็นตลอดไปด้วย เพราะถ้าหากแม่กลับมาแม่จะกลับมาอยู่ที่นี่ บ้านเกิดของแม่เพราะแม่บอกว่า ท่านต้องการให้ฉันรู้จักความงามของเกาหลีให้ลึกซึ้ง เหอะ.....ถ้าฉันอยากจะรู้จักความงามอะไรนั่นล่ะก็นะ เอาไว้เก็บตังมาเที่ยวก็ได้ ชิส์ บ้าบอๆ

//เอี๊ยดดด.....แกร่ก//

“เอ้า ลงมาได้แล้วยัยเอ๋อ”

อ่าวอะไรฟะ ถึงแล้วเหรอเซ็งชะมัดเลย ไม่อยากจะลงอ่ะ อยากจะนั่งรถกลับสนามบินไปจีนซะให้รู้แล้วรู้รอด ฮืออออ T-T

“......T-T….”

“ลงมาเดี๋ยวนี้ ยัย-ประ-สาท -_-***”

ง่ะ....ลงก้อได้ฟะ ไม่เหนต้องขู่เลยนิ T-T

//แกร่ก.......ปึก.......//

โอ้ว.....อึ้ง O_O.....

“เป็นไง สวยรึเปล่า บ้านแม่ของเรา”

พี่ฮันถาม....เออ.....ดูทำหน้าเข้าสิ ภูมิใจนักนี่ปากจะฉีกถึงหูแล้ว-_-*

       ก็ไม่อยากยอมรับอ่ะนะ แต่ว่าบ้านนี้สวยใช่ย่อยแลยทีเดียว ดูค่อนข้างจะสวยกว่าบ้านที่จีนของฉันอยู่มากโขด้วย พอเราเดินเข้าไปในบ้าน ฉันก็ต้องพบกับสิ่งที่เยี่ยมยอดกว่านั้นมากมาย บ้านนี้สวยมากๆเลยทีเดียวถ้าเทียบกับบ้านอื่นๆในละแวกนี้ ไม่ใช่ว่ามันใหญ่โตมโหฬารอะไรหร่อกนะ แต่ก็ไม่ได้เล็ก มันก็ดูเป็นบ้านสองฉันสีน้ำตาลดูอบอุ่นเหมือนภาพวาดที่ฉันเคยเห็น ต้นไม้ที่ปลูกไว้รอบๆบ้านก็สวยเขียวชอุ่ม ภายในบ้านเองก็ทำให้ฉันแปลกใจได้พอสมควร เพราะในความคิดฉันมันคงต้องสกปรกมากแน่ๆ แต่พอเข้ามามันกลับสะอาดเอี่ยมอ่อง นี่แสดงว่าต้องมีคนคอยดูแลบ้านนี้อยู่ชัวร์ๆ

พี่ฮันคยองวางกระเป๋าลง ก่อนที่จะวิ่งไปทั่วบ้านเหมือนกับเด็กๆ เชอะ บ้า -_-*

“น่าอยู่ใช่มั๊ยล่า น่าอยู่ใช่ม๊ายยยย >_<!!!”

เขาหยุดแล้วหันมาถามฉัน เหอะๆ......ไอ้บ้า -_-*** (ขออีกที)

“ม่าย......”

ฉันกำลังโกหก มันน่าอยู่มาก แต่ฉันไม่มีวันทรยศความตั้งใจตัวเองหร่อก

“ยัยปากแข็งเอ๊ย ดูหน้าเธอก็รู้ว่าเธอชอบ-_-”

“เชอะ ไม่มีทางล่ะ ฉันชอบบ้านที่จีนที่สุด เข้าใจ๋?”

“อยากจะบอกว่าเธอโกหกไม่ขึ้น-_-”

“พี่.....-_-*…..”

//กิ๊งก่อง!//

เวน...ใครฟะมาขัดจังหวะตอนที่ฉันจะฆ่าไอ้พี่บ้านี่ เซ็งจริงเชียว....

“จีอึนไปเปิดเด๊ะ”

“อ่าว แล้วไมต้องเป็นฉันอ่า-O-!!!”

“ไปเปิดเถอะน่า”

“ไม่เอาพี่ก็ไปเปิดเองเสะ”

//กิ๊งก่อง!!!//

“ไปเปิดซะ ไม่งั้นฉันจะไม่ทำกับข้าวให้เธอกิน-_-***”

เหอะ.....ว่าไงน้า O_O”

“อือ....ไปก็ได้.......”

ต้องไป ไม่งั้นเดี๋ยวอดกินข้าว งึงึ -_-…

          ฉันเดินไปเปิดไปที่ประตูอย่างเบื่อหน่าย พร้อมกับกระแทกเท้าด้วยความงอนให้ดังที่สุดเท่าที่จะทำได้ แต่ดูเหมือนไอ้พี่ฮันมันจะไม่รู้เล๊ยยยย วิ่งดูนู่นดูนี่อยู่นั่นแหละ เชอะ -_-*

ไม่สนใจก็ไม่ต้องสนใจ เอาไว้กินข้าวเสร็จ ฉันจะอัดนายให้ดู -_-****

//แกร่ก....//

“ใครอ่า.....โอ๋ O_O”

สาวสวยมาล่ะ.....

           เธอคนนั้นจ้องฉันด้วยสายตาแปลกๆ ก่อนที่จะเปลี่ยนมาทำหน้าโกรธเคืองใส่ฉัน คิ้วเธอขมวดเล็กน้อย หวา....นี่ขนาดฉันเป็นผู้หญิงนะเนี่ยยังแอบใจเต้นไม่ได้เลย.......

แล้วจู่ๆเธอแยกเขี้ยวออกมา....

“นายคงเป็นเจ้าคนพี่สินะ”

เจ้าคนพี่ - -?

“หา....คนพี่.....อะไรเหรอ????”

“ก็....ลูกเจ้าของบ้านคนพี่ไง”

อ๋อ......

“ไม่ใช่อ่ะ ฉันน้อง”

เธอทำตาโต อ๊ากกกก น....นั่นตาเธอโตมากเลยนะ น...น่ากลัว น่ากลัววววววว

“เอาอะไรมาพูด คนน้องน่ะเป็นผู้หญิงไม่ใช่เหรอไง แล้วนายมาอะไรเนี่ย”

“ห....หา….-o-” ”

“แล้วดูท่าทางนายจะไม่ใช่ผู้หญิงนะ”

อ....อะไรเนี่ย...ยัยคนนี้กำลังแทงใจดำฉัน ฉันเหมือนผู้ชายแล้วยังไงล่ะ บ้าเอ๊ยยยยย อุส่าห์ปิดคนอ่านมาตั้งนาน!! ( เคยได้ยินมั๊ยความลับไม่มีในโลกน่ะ : noxy )

“ขอโทษนะยะ ยัยบ้าแต่ฉันเป็นผู้หญิงย่ะ!!!”

“ห๊ะ.....ว่าไงนะ?”

“ไม่ได้ยินหรือไง ว่าฉันเป็นผู้หญิงน่ะ!!!”

“อะไร กะเทยเหรอเนี่ย”

อ๊ากกกกกกกกก มานหาว่าฉันเป็นกระเทยว้อย มานหาว่าฉันเป็นกระเทยยยยยยย ตบเลยดีม๊าย!!!!!!!!

“พูดอย่างงี้อยากตายเรอะ”

“แล้วไงห๊ะ เธอจะฆ่าฉันรึไง”

“ช่ายเซ้ ถึงจะเป็นผู้หญิงด้วยกันฉันก็ไม่เว้นหร่อกนะ”

“อะไรนะ”

ให้ตายยัยนี่หูหนวกรึไงฟะ - -*

“ฉันบอกว่าถึงเป็นผู้หญิงฉันก็ไม่เว้น”

“กล้านักนะ.....”

“อะไร กล้าอะไร พูดมาดีๆนะ?”

“จะบอกอะไรให้”

“อะไร รีบพูดเสะ”

เธอทำตาโตใส่ฉันอีกครั้ง หึ...ถึงฉันจะขนลุก แต่ตอนนี้ฉันไม่ยอมกัวแล้วว้อย เชอะ! เธอ จ้องฉันแล้วค่อยๆเอ่ยปากออกมา

“ฉัน คิมฮีชอล เป็นผู้ชาย ไม่ใช่ผู้หญิงว่ะ ยัยหน้าลิง…-_-*”

.......โลกเรากำลังวิบัติแล้ว......ช่วยฉันด้วย....

 - - - - - - - - - - - - -

อ่ะหวัดดีค่า เรื่องนี้เป็นเรื่องแรกของเรานะคะ
จริงๆเราชอบทงเฮซูจูอ่ะค่ะ
แต่รู้สึกอย่างแต่งฟิคซินก็เลย อิอิ
มีอะไรจะติชมก็ว่ามานะคะ ยินดีรับความคิดเห็นงับ