The Prince of Tennis แฟนฟิค - "แม้ห่างไกลกัน" เทสึกะ x ฟูจิ

ข้อมูลเบื้องต้น

FanFiction : The Prince of Tennis
Fic Title : So far away
Pairing : Tezuka x Fuji
Summary : ตอนพิเศษสั้นๆ
Rating : PG
Writer : Nox

.
.

บ่นก่อนให้อ่าน : อยาก Go inter อยากแต่งฟิค
ภาษาอังกฤษกะเค้าบ้าง (ได้แต่อ่านของคนอื่นเขา)
แต่พอพิมพ์ไปได้ครึ่งนึง แล้วไม่สามารถพิมพ์ต่อได้
เพราะความสามารถมันช่างน้อยนิด นอกจากแปลเพลง,
ดูอนิเม POT, อ่านโดจิน, อ่านฟิค, คุยกับเพื่อนแล้ว
เราก็ใช้ภาษาอังกฤษไม่ได้เรื่องนักหรอก
และยังไงเวลาใช้ภาษาอังกฤษก็ไม่อาจถึงใจได้เท่า
ภาษาไทยอยู่ดี แต่ฝากไว้ก่อน....คงจะมีสักวันที่เป็นของ
ฉันบ้างล่ะนะ (แต่คงต้องแต่งง่ายมากๆ เท่านั้นล่ะมั้งถึงจะทำได้)
Someday I'll try to write my english fanfic again.

- รูปตัดต่อทำเอง ฮาดีไหม?

เนื้อเรื่อง

  ตอนพิเศษ "แม้ห่างไกลกัน"
        FanFic Boy's Love
           Tezuka x Fuji

 ตอนนี้อยู่ในระหว่างการแข่งขันที่เข้มข้นของกัปตัน Oishi อยู่แท้ๆ
แต่ Fuji ก็เอาแต่เหม่อจ้องมองแต่มือถือที่อยู่ในมือเกือบตลอดเหมือนเฝ้ารอ
อะไรสักอย่าง และขณะที่เพื่อนๆ ร่วมทีมกำลังลุ้นการแข่งแทบขาดใจ เสียง
โทรศัพท์ของเขาก็ดังขึ้น และหลังจากนั้นเสียงตะโกนที่ไม่ยินมารอบหลายเดือน
ของ Fuji ก็ดังลั่น หลังจากประโยคที่เคยตะโกนว่า "Tezuka แก่กว่า Fuji" หนุ่ม
หน้าหวานก็ไม่ได้ตะโกนอีกเลย
["Tezuka is older than Fuji" is a joke from Fuji]

 แต่คราวนี้เป็น "อีตาแว่นจอมขี้เก๊กเอ๊ย!" ทำเอาทุกคนตกใจพร้อมหน้า
ส่วน Inui ยิ่งตกใจเพิ่มขึ้นเป็นสองเท่าเพราะเขาก็ใส่แว่นอยู่นะ ทุกคนงงมอง Fuji
ทีมอง Inui ที นึกว่าเจ้าสี่ตาบ้าข้อมูลไปทำอะไรให้ Fuji ไม่พอใจเข้าเสียอีก Inui
ส่ายหน้า โบกไม้โบกมือปฏิเสธลูกเดียว [Inui : I don't know. It's not about me.]
แต่ดูท่าจะไม่ใช่จริงๆ Fuji คงจะต่อว่าจะเป็นคนที่โทรศัพท์ด้วยกันเสียมากกว่า
แต่ยังไงก็นึกไม่ถึงจริงๆ ว่าอย่าง Fuji จะกล้ามาตะโกนข้างสนามขณะที่เขากำลัง
แข่งกันอยู่นี่ได้

 เมื่อตะโกนจบเขาก็เบาเสียงลง เมื่อผู้คนรอบกายเริ่มจ้องมองมาที
เขาเป็นตาเดียวกัน  ก่อนที่จะเปลี่ยนไปชมเกมต่อ แต่หูก็ยังคงผึ่ง (แอบฟัง)
อยู่เหมือนเดิม

"จะให้รอไปถึงไหน ยุ่งขนาดไม่มีเวลาโทร.หากันเลยรึไง Message หากันสักนิดก็ไม่มี"
[Nox : Fuji can't read a message because Tezuka sent 'white message' to him. ^_^]
อีกฝ่ายที่อยู่ปลายทางถึงกับหูอื้อ เลยต้องเปลี่ยนมาใช้หูอีกข้างฟังแทน

"ก็มันไม่มีธุระนี่หน่า จะให้โทร.มารบกวนทำไมกันล่ะ" หนุ่มหน้าหวานยิ่งพูดยิ่งงอนตัดพ้อต่อว่า

"รบกวนอะไรกัน ต้องมีธุระก่อนถึงค่อยโทร.มารึไง ไม่คิดถึงกันเลยใช่ไหม?"

"โธ่! คิดถึงสิ...ยิ่งดูรูปนายก็ยิ่งคิดถึงมากขึ้นทุกวันเลย" กัปตันตัวจริงของทีม Seishun พูดตามความเป็นจริงในใจ ทำให้คนที่คิดถึงดีใจขึ้นมาบ้างแต่ก็ยังไม่หายเคือง

"พูดจริงแน่เหรอ ไม่ใช่ว่าไปถูกใจคนแถวนั้นแล้วรึไง" Fuji พูดด้วยท่าทางที่เหมือนหญิงสาวงอนแฟนหนุ่ม

 "จริงสิ...แถวนี้ไม่มีใครสวยสู้นายได้หรอกน่า สบายใจได้" คนถูกชมเขินบิดตัวไปมา โดยไม่สนใจท่าทีหัวเราะคิกคักของเพื่อนๆ ที่อยู่รอบข้างและบอกกลับไปว่า

"ก็นายเท่ห์ออกจะตาย มันไม่เหมือนกับอยู่ที่นี่ ที่ฉันยังคอยตามอยู่ใกล้ๆ ไม่ให้ใครมายุ่งกับนายได้นี่หน่า"

"อีกไม่นานก็จะกลับไปอยู่ด้วยแล้วไง ฉันน่ะมีแต่นายนะ Syusuke"

"ฉัน...ก็คิดถึงนายที่สุดเลย Kunimitsu" ทั้งสองเรียกชื่อจริงของกันและกัน ทำให้ช่องว่างที่ต้องห่างกันไปได้เข้ามาใกล้ชิดกันมากขึ้น

"ที่นั่น 7 โมง 45 นาทีแล้วสินะ? ไม่รีบไปซ้อมเดี๋ยวก็สายหรอก" Fuji เตือน

"ฮึ! รู้เวลาแม่นจัง"

"ก็มีผู้ช่วย..." Fuji เหลือบมองนาฬิกาข้อมือ ซึ่งตัวเองทอดทิ้งไปนาน แต่บัดนี้ได้กลับเอามาใช้เป็นของสำคัญ
ที่ไม่ยอมให้ห่างตัว และเวลาบนหน้าปัดก็ช้าไปกว่าเวลาจริง 8 ชม. ตามเวลาของประเทศที่คนสำคัญของเขาได้ไปอยู่ในตอนนี้

 "ฉัน...อยาก...กอดนาย...มากๆ เลย" Tezuka สารภาพได้รัญจวนใจสุดๆ ทำให้ Fuji คล้อยตาม

"ฉันก็ด้วย งั้น...คืนนี้จะโทร.ไปหานะ ฉันมีวิธีที่จะทำให้นายคิดถึงฉันน้อยลง"

"อืมม์...แล้วจะรอนะ"

"Bye bye"

"เดี๋ยว...ฟูจิ !"

"เอ๋?"

"Ich liebe dich" เทสึกะพูดภาษาเยอรมันออกมา

"แปลว่าอะไรน่ะ?" แต่ยังไม่ทันรู้คำตอบฝ่ายนั้นก็วางสายไปเสียก่อน

"ความหมายเดียวกับ 'I love you' หรือเปล่าน๊า...?"

 แล้วคนยิ้มเก่งก็ยิ่งอมยิ้มด้วยความร่าเริงไปอีกทั้งวัน
หลังจากวางสายโทรศัพท์นั้นไป

และวันต่อมา Fuji ก็ยิ่งสดใสเปล่งประกายขึ้นไปอีก
เป็นเพราะความรักใช่ไหมนะ..........
ที่ทำให้ Fuji มีกำลังใจ
ที่จะเฝ้าคอยเขาคนนั้นให้กลับมาอยู่ใกล้ๆ ต่อไป

      ~Fin~

แต่งจบ - 5 มกราคม 2550, 12:30:30
แก้ไข - 19 กรกฎาคม 2550, 10:31:40

Talk กะฉัน
 ดูตอนที่ Tezuka ไปเยอรมันแล้วคิดถึ้ง...คิดถึง จึงคลอดออกมา
เป็นตอนสั้นๆ ให้ได้หายคิดถึงกัน หรือจะคิดถึงยิ่งกว่าเดิมก็ไม่รู้ พอป๋าเทะ
กลับมาหนูเรียวก็จากไปอีก เฮ้อ~ช่างทำร้ายใจกันซะเหลือเกิน เอาเถอะ...
ขอแค่ฝัน-ฉันมีเธอ ก็พอ (อ้วกกก...ไปตามๆ กัน)

I miss Tezuka so much. when I watching the prince of tennis animetion and saw him in Germany.
He make me want to write this fanfiction. But maybe I miss him more after I write this fic (ne~~).
And when he come back to Japan. Ryoma go back to America instead. ( TT___TT )
I feel sad so much. But I can dream to them go on. Because thier still in my dream all time. (^_^)