กลอนไรฟะ^^;

เนื้อเรื่อง

ฉันเปนแค่ผู้หญิงธรรมดา
ที่มีค่าเพียงเศษเสี้ยวบนโลกใบนี้
ฉันเปนผู้หญิงที่นิสัยไม่ดี
เปนคนที่มีใจเกเรไปวันๆ
อยากจะเจอคนที่เข้าใจ
อยากจะเจอคนที่มีหัวใจให้ฉัน
อยากจะเจอคนที่มีความรักให้กัน
อยากจะเจอคนที่ห่วงใยกานทุกวินาที
นายคงเป็นคนแรก
ที่ทำให้ผู้หญิงคนนี้แบกหัวใจนายไว้
คงเปนคนทีพร้อมและมีเวลาให้
แลคงเปนคนทีฉันรักหมดใจเลยนะเธอ


ความรักมันห้ามกานไม่ได้
มันอยู่ที่ใจของคนสองคน
ความรักมันไม่มีเหตุผล
มันอยู่ที่คนสองคนรักกัน

บางครั้ง...หัวใจมันเรียกร้องให้หารักใหม่
บางครั้ง...หัวใจมันไม่อยากเจ็บอยู่อย่างนี้
บางครั้ง...หัวใจมันเจ็บมากเกินไปก้อมี
ตอนนี้...ส่วนหนึ่งของหัวใจที่มีมันขาดหายไป
ก้อเพราะฉันยังรักเธออยู่อย่างนี้
หัวใจตัวดีก้อเลยไม่เคยทำได้
ได้แต่เพียงบอกตัวเองเด๋วก้อลืมไป
แต่ในใจมันรุว่าไม่เคยลืมเธอ

กลัวนะกลัวเหมือนกัน
กลัวว่าฉันจะตัดใจจากนายไม่ได้
กลัวว่าฉันจะต้องรักนายข้างเดวตลอดไป
กลัวว่าหัวใจมันเรียกร้องให้นายกลับมา
กลัวว่าตอนนั้นนายจะไม่รักฉัน
แต่มันสำคัญตรงที่ว่าฉันยังรักนายอยู่
เพราะอะไรที่ยังรักนายก้อไม่รุ
รุแต่เพียงเราสองคนไม่เหมือนเดิม

พยายามทำตัวให้ยิ้มแย้มแจ่มใส
ไม่ต้องมานั่งมัวหมองให้ใครเห็น
ไม่อยากให้ใครรุว่าฉันก้อทุกข์เป็น
อยากให้คนอื่นคิดว่าฉันมานั่งใจเย็นหลังจากที่ได้ยินคำพูดนาย
คำพูดของนายนั้นคำว่า "เลิก" 
เลิกก้อได้ถ้านายต้องการอย่างนั้น
นายคงเห็นว่าฉันมานไม่สำคัญ
คำว่า "เลิก" ของนายนั้นหมดค่าไปตั้งแต่นายทำตัวเย็นชา

ถ้าคิดได้อีกจะเอามาให้อ่านใหม่นะ