คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Prologue
DEVIL OF TWINS แฝดร้ายต่างขั้ว ป่วนโลกต่างแดน
Prologue
ถ้าถามว่า ความตายน่ากลัวไหม?
ตอบได้เลยว่า ไม่!
แล้วถ้าถามว่า สิ่งไหนที่น่ากลัวที่สุด?
คำตอบเหรอ...ก็คงจะเป็น...
...................................................................................................................................................
“น้องหก น้องเจ็ด! มาได้ยังไงครับเนี่ย!?” ดวงตาคมกริบของคนตรงหน้าเบิกกว้างจนแทบจะถลนออกจากเบ้าเสียให้รู้แล้วรู้รอด หันมองดูน้องชายทั้งสองข้างๆปฏิกิริยาก็แทบจะไม่ต่างกันเท่าไหร่นัก
คนสามคนจ้องมองผู้มาใหม่ตรงหน้าอย่างไม่อยากจะเชื่อสายตาของตัวเอง หนุ่มน้อยน่ารักแก้มน่าหยิกยกมือไปด้านข้าง แปะแก้มพี่กลางก่อนจะ....
“โอ๊ย!! เซียร์หยิกแก้มพี่ทำไม!!”
ชายหนุ่มร่างโปร่ง สูงเพรียวร้องกร้าว ดวงตาดุหันมามองอย่างตำหนิ แต่ดูเหมือนหนุ่มน้อย ‘เซียร์’ จะไม่รู้สึกรู้สาเอาเสียเลย เจ้าตัวพูดขึ้นผ่ากลางปล้องขึ้นมาอีกว่า
“เจ็บเหรอ...งั้นนี่ก็...เรื่องจริงน่ะสิ...นะฮะ”
แล้วทำไมมันไม่หยิกแก้มตัวเองล่ะ(วะ)!!
แต่นั้นมันแค่ประเด่นย่อย...ประเด็นหลักยิ่งกว่าก็คือ...
คิดแล้วก็มองประเด็นหลักเจ้าปัญหาที่ว่า...
เด็กสาวหน้าตาสวยสดที่เอาแต่เชิดหน้าขึ้นอย่างยโส ดวงตาคู่สวยเรียบนิ่งมองดูสงบที่แฝงไปด้วยความเย้ยหยัน กับเด็กหนุ่มหน้าตาบ๊องแบ๊ว ดวงตากลมโตกระพริบปริบๆอย่างน่าชังเป็นที่สุด แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าน่ารักที่สุดเช่นกัน เจ้าตัวเอียงคอน้อยๆซบไหล่มนของแฝดสาวมองดูภายในห้องอย่างเงียบๆ
ความเงียบที่พวกเขาทั้งสามเคยชอบ บัดนี้รู้สึกน่าอึดอัดอย่างบอกไม่ถูก เมื่อความเงียบนั้นเกิดจากคนสองคนตรงหน้า
“เอ่อ...ตกลงน้องหก น้องเจ็ดมาได้ยังไงครับเนี่ย? ท่านพ่อทราบแล้วหรือยัง? หรือว่าแอบหนีมาครับ?” พี่โตถามเสียงนุ่ม เด็กสาวผู้มีฐานะเป็นน้องหกปรายตามอง ก่อนจะเอ่ยตอบเสียงหวานขัดกับท่าทาง
“ป๋าไม่รู้ค่ะ”
ตาย! ตายโหง!! หากท่านพ่อทราบว่าลูกสุดหวงสองคนไม่ได้อยู่ที่ตำหนักแล้วล่ะก็...มีหวัง...
ยังไม่ทันที่พี่ชายทั้งสามจะเกลี้ยกล่อมให้กลับใจ(?)กลับไปบ้าน เสียงใสๆของเด็กหนุ่มที่ซุกไหล่แฝดสาวอยู่ก็โพล่งขึ้นอย่างสดใส
“และจะไม่มีทางรู้ด้วยว่าผม กับพี่มาอยู่ที่นี่” ดวงตากลมโตแปรเปลี่ยนเป็นคมเฉียบดั่งใบมีด จิตสังหารที่ปล่อยออกมาชั่วแวบหนึ่งราวกับกำลังล่าเหยื่ออยู่ก็ไม่ปาน เรียวปากบางของน้องเล็กกระตุกยิ้มน้อยๆที่มุมปาก ก่อนจะเอ่ยเสียงเฉียบอย่างที่ไม่มีใครกล้าขัด “หวังว่าพี่ชายคงจะให้ ‘ความช่วยเหลือ’ นะฮะ”
พูดจบก็แย้มยิ้มหวาน จิตสังหารสลายไปอย่างรวดเร็ว ดวงตาคมเฉียบกลับมาเป็นดวงตาของเด็กน้อยใสซื่ออีกครั้ง “อย่ามัวแต่มองสิฮะ ผมกับพี่ก็แค่คิดถึงพี่ชายเท่านั้นเอง...หรือพี่ชายไม่คิดถึงพวกผมฮะ?” เจ้าตัวทำแก้มป่องอย่างง้องอน ดูน่าเอ็นดูไม่น้อย บรรยากาศมาคุเลือนหายไปแทบจะพริบตา
“คิดถึงสิครับ...น้องชายสุดน่ารักอุตส่าห์(ข่มขู่)ขอร้องให้(ปิดปาก)ช่วยเหลือทั้งที แล้วพี่ชายที่(แสนโชคร้าย)แสนดี จะไม่ให้ความช่วยเหลือได้ยังไงล่ะครับ ใช่มั๊ยเคน...เซียร์” หันมาทางน้องสาม น้องสี่ด้วยรอยยิ้มที่ฝืดเต็มทน ซึ่งคนถูกถามก็รีบพยักหน้ารัวให้เป็นคำตอบ
เด็กทั้งสองบนโซฟายาวบุหนังอย่างดียิ้มให้กันอย่างพึงพอใจ
แผนของพวกเขากำลังเริ่มขึ้นแล้ว...
ขอเล่นไม่นานหรอก แล้วจะรีบกลับตำหนักนะฮะเด็จป๋า...
...................................................................................................................................................
ในยมโลกขณะนี้...
“อ๊ากกกกกกก!!! ลูกตรูหาย!! ทหาร! ลูกหกลูกเจ็ดหายตัวไปแล้ววว!!! โฮฮฮฮฮ!! ลูกพ่อออออ!!!!!”
ดูเหมือนเด็กที่แอบหนีมาทั้งสองจะไม่ไยดีแม้แต่น้อยเลยว่าตัวเองจะสร้างความโกลาหลให้กับใครยังไงเบื้องหลัง...
ความคิดเห็น