The spirit of wind/// มหากาพย์แห่งจิตวิญญาณสายลม

ลำดับตอนที่ #3 : ตอนที่2 การเดินทางที่ไม่มีสิ้นสุด

ท่ามกลางพายุหิมะที่โหมกระหน่ำกลางเมืองเวโรนีก้า ผู้คนต่างหาความอบอุ่นอยู่ในบ้าน แต่ทว่าร่างๆหนึ่งกลับยืนอยู่กลางหิมะหนาเป็นฟุตอย่างไม่สะทกสะท้าน เส้นผมสีเงินพริ้วไหวตามแรงลม ดวงหน้าที่พร่ามัวด้วยหิมะบดบังดูสงบและไร้ความรู้สึกใดๆก่อนจะเงยหน้าขึ้นพินิจท้องฟ้า ความรู้สึกยามนี้มากมายจนแยกแยะลำบาก  ทั้งความน้อยใจ ความกังวล กลัว หรือแม้กระทั่งความโหยหา....

มากจนบุรุษเช่นเขาไม่สมควรจะมี

คิดได้ดังนั้นใจที่ไม่ควรมีก็พลันสงบ ก่อนร่างทั้งร่างจะหายไปท่ามกลางกองหิมะและสายลมที่จางหาย

ราวกับว่า....ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน


...............................................................


บ่ายวันนั้น แสงแดดทอประกายระยับบนแอ่งน้ำที่อดีตเคยเป็นหิมะหนา หญิงสาวร่างสูงก้าวฉับๆไปบนถนนที่มีผู้คนพลุกพล่าน นัยน์ตาสอดส่ายไปทั่วทั้งๆที่ใจไม่คิดว่าจะมีอยู่จริง


เทพสายลมหนาวบ้าที่ไหนจะเดินกลางตลาดกัน


คิดแล้วก็ก่นด่าตัวเองอยู่ในใจเป็นชุด แล้วเดินเข้าไปในร้านอาหารเล็กๆข้างทางที่น่าจะอบอุ่น

ซินก้าวเข้าไปนั่งที่โต๊ะว่างๆมุมหนึ่งของร้าน ชายเจ้าของร้านกระวีกระวาดเข้ามาบริการแต่ซินสั่งเพียงน้ำเย็นๆแก้วหนึ่งเท่านั้น เพราะการเข้ามาในร้านนี้ไม่ใช่จุดประสงค์ที่แท้จริงของเธอ...

"นี่ๆ เมื่อเช้านี้หิมะตกอย่างหนักเลย" เสียงพูดคุยในร้านดูเป็นปกติ แต่หารู้ไม่ว่านี่คือสิ่งที่ซินต้องการ

"จริงเหรอ ตอนนี้แดดออกเปรี้ยงๆเลยนะ" อีกคนถาม ดูท่าคงไม่ใช่คนเมืองนี้

"ก็งั้นสิ มีคนๆนึงบอกว่าเห็นใครไม่รู้อยู่กลางพายุหิมะด้วย ใจกล้าไม่เบา" คำกล่าวเรียกคิ้วเรียวบางของซินให้เลิกขึ้นน้อยๆ

"ใช่ๆ เห็นปู่บอกว่าอยู่ๆก็หายวับไปเลย เป็นพวกเทพประจำเมืองหรือเปล่า" คำพูดจากบุคคลที่สามตรงประเด็นของซินที่สุด


เทพลมหนาวหรือเปล่า?


ซินครุ่นคิดแม้จะเดินออกไปนอกร้านแล้ว ที่จริงเธอสามารถถาม3คนนั้นได้ แต่มันไม่ใช่วิสัยของเธอที่จะสนทนากับใคร ซินเดินดุ่มไปยังกองหิมะหนาที่พอจะเหลืออยู่ในเมืองแล้วถอดถุงมือสีเข้มออกก่อนจะสัมผัสเกล็ดหิมะชิ้นหนึ่งเบาๆ


เย็น?


เย็นทั้งๆที่'พ่อ'สร้างเธอให้ทนต่อความเย็นเนี่ยนะ

คิดแล้วคำๆหนึ่งของครูจำเป็นบีทรีชก็ดังขึ้นในสมอง
' จำไว้นะซิน น้ำแข็งหรือหิมะที่เทพลมหนาวสร้างขึ้นโดยตรงน่ะจะเย็นกว่าหิมะธรรมดาเสมอ แล้วก็จะคงอยู่ได้นานด้วย'


ไม่ผิดแน่ นี่คือหิมะที่เทพลมหนาวสร้างขึ้น


"อ้าวแม่หนู ไปนั่งทำอะไรตรงนั้น เดี๋ยวก็เป็นหวัดหรอก" เสียงเรียกจากด้านหลังทำเอาซินสะดุ้งก่อนจะหันกลับไป และพบว่าผู้ที่พูดคือชายวัยกลางคนคนหนึ่ง รอยยิ้มอบอุ่นที่ส่งมาให้ทำให้ซินรู้สึกอุ่นใจอย่างประหลาด

"แม่หนูคงเป็นคนต่างเมืองซีนะ ไปพักผ่อนที่บ้านลุงหน่อยไหม กระเป๋านั่นดูท่าทางจะหนัก เดี๋ยวลุงถือให้นะ" โดยไม่รอคำตอบ คนที่บอกว่าเป็นลุงก็ดึงกระเป๋าออกจากมือซินอย่างง่ายดาย และ.........

วิ่งเผ่นออกไปบนถนนด้วยความเร็วระดับหมาเผ่น

"เฮ้ย! ขโมยกระเป๋านี่ หนอย~" ซินสะดุ้งสุดตัวเป็นครั้งที่สองในรอบวันก่อนจะออกวิ่งที่เร็วระดับม้าเผ่น ซึ่งแน่นอนว่าวิ่งไม่นานก็ตีเสมอตาลุงขี้ขโมยตีนหมาอย่างง่ายดาย  และด้วยแรงขนาดช้างยังอาย เด็กสาวร่างบางๆก็ตะครุบตัวลุงตัวอ้วนๆโดยไม่เสียแรงนัก ซินกระชากกระเป๋าออกจากมืออวบอูม ลุงขี้ขโมยยันตัวลุกขึ้นแล้วร้องห่มร้องไห้หนัก พูดแทบไม่เป็นภาษา

" คุณหนู คุณหนูผู้เมตตา......ได้โปรดปล่อยผมเถอะครับ ...อึก ฮือ ลูกของผมป่วยหนัก ภรรยาผมก็ตาย แม่ผมไม่มีอะไรกิน ฮือๆ ...ไดโปรดอย่าส่งผมเข้าตารางเลย"

"พอแล้วๆ เออๆจะปล่อยไปก็ด้...."พูดไม่ทันขาดคำ ร่างอวบๆเบื้องหน้าก็ระชากกระเป๋าจากซินด้วยแรงเฮือกสุดท้ายแล้ววิ่งหนีอย่างเร็วสุดชีวิต ซินก็ก้าวขาวิ่งตาม

หนอย คิดมากระตุกหนวดมังกร มันต้องเอาให้เข็ด!!!  


......................................................................................



"ผมขอโทษครับ ผมจะไม่ทำอีกแล้ว " ร่างอวบๆร่างเดิมพร่ำขอโทษด้วยน้ำตานองหน้า รินสำรวจของในกระเป๋าแล้วถอนใจอย่างโล่งอก เฮ้อ ของยังอยู่ครบ

"คราวนี้ฉันคงปล่อยแกไว้ไม่ได้แล้ว" น้ำเสียงที่กล่าวกับขโมยพันหน้าช่างดูห้วนสั้นตามนิสัย แต่แววอัมหิตฉายชัดในดวงตา ยามนี้ ลุงขโมยมองเธอไม่ต่างอะไรไปจากซาตานในคราบมนุษย์ที่ดูไร้พิษสง

แต่คนอย่างซิน ที่ได้รับนิสัยมาจากคนสร้างมาเต็มๆ ถ้าได้ของ มันต้องใช้ให้คุ้ม

"ฉันเสียทั้งแรงทั้งเวลามาจับแก แต่ก่อนที่ฉันจะส่งแกเข้าคุกไปนอนเล่นในตาราง ฉันขอถามคำถามแกข้อนึงก่อน.....ได้ใช่มั้ย"

ตาลุงอ้วนทำหน้าหวาดกลัวสุดขีดกับคำว่าคุก ยังปิดปากแน่น

"ได้ใช่มั้ย!!!" ซินตวาดย้ำ

 "ด...ได้จ้ะ" ขโมยแก่ตอบด้วยกลัวนางมารตรงหน้า ซินขยับยิ้มอย่างพอใจก่อนเอ่ยคำถาม

"เมื่อเช้านี้ หิมะตกหนักใช่มั้ย เล่ามาให้ละเอียด"  

---------------------------------------------------

ช่วงนี้หายศีรษะไปยาวนาน แต่ก็มาอัพแล้วค่ะ
อ่านแล้วติชมกันด้วยนะคะ
ขอบคุณล่วงหน้า
บายจ้า ^ ^ noon- -