คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #13 : การทดลองทางคลีนิค
โรพยาบาลเสิ่นเย่ ในเวลานี้ เ็มไป้วยผู้น และโรพยาบาล ็รับผู้ป่วยนอั่วราว เพราะ้อันเีย เอาไว้ให้ับผู้ป่วยโรมะเร็ ที่้อารเ้าร่วมารทลอทาลีนิ ในยาฮีลลิ่ No.1 ที่เป็นยารัษามะเร็ ที่หลิวมู่ไ้ั้ื่อมันเอาไว้
ามำหนาร์แล้ว ะรัษาเพีย 10 นในแ่ละวัน และรัษา 100 วัน รวม 1,000 นเท่านั้น ันั้น เียในโรพยาบาล ที่้อเฝ้าูอาารอผู้ป่วย 3-7 วัน อาะ้อันเียเอาไว้อย่าน้อยๆ 100 เีย
ในเวลานี้ นอาผู้ป่วยที่ไ้รับเลือแล้วนั้น ็มีผู้ป่วย ที่ไม่ไ้รับเลือรวมทั้าิๆอผู้ป่วย ที่มาโรพยาบาล เพื่อับาูอี้วย
เสิ่นหลิน ลาพัร้อนั่วราวใน่วนี้ เพื่อมาูแลบริษัท ฟิวเทารแพทย์ โยเพาะ และเธอ็ออาสาสมัรในารูแลผู้ป่วยมะเร็ในโรพยาบาล าโรพยาบาลประาน เพื่อมาเสริมำลัพลแพทย์และพยาบาลในโรพยาบาลอเธอ
ารัรอนั้นเสร็สิ้นแล้ว และเป็นารัรอวัน่อวัน และสิบนแร ็ไ้รับารปล่อยัวเ้าไปในโรพยาบาล และโรพยาบาล ็ยัไ้อนุาให้ทำารถ่ายภาพอี้วย เพราะในเื่อนไอารทลอทาลีนิในรั้นี้ ็ือ ผู้ป่วยะ้อยินีในารเปิเผย้อมูลส่วนัวบาอย่า และยอมให้ถ่ายรูปออสื่อไ้้วย
ในยามนี้ นสิบน ุแร ึ้อถูถ่าย รูปภาพในะที่ป่วยและใบรับรอารแพทย์ และอื่นๆ ส่วนที่้อเ็นเอร์็เ็นเอร์เอาไว้ ส่วนที่เปิเผยไ้็เปิเผย
เพื่อไม่ให้วุ่นวาย ึ้อมีารัแถล่าว ในห้อประุมให่อโรพยาบาล และโว์ัวผู้ป่วยแบบเป็นๆ และให้นั่าวถ่ายรูปให้หนำใ แล้วแพทย์ผู้รัษา็ทำารียา ฮีลลิ่ หมายเล 1 ให้ับผู้ป่วยทั้สิบ ่อหน้าล้อ แล้วพวเา็พาผู้ป่วย ไปพัที่หอพัผู้ป่วย
แล้วพรุ่นี้ ผู้ป่วยทั้สิบนี้ะรวสุภาพอีรั้ แล้วมาโว์หน้าอีรั้ พร้อมับผู้ป่วยุใหม่ ทำอย่านี้ทุวัน เมื่อพบว่าหาย หลัาูอาาร สามวัน เ็วัน หาไม่มีผล้าเีย ็ะปล่อยัวลับบ้านไป แล้วยเียให้ผู้ป่วยน่อไปไ้ใ้เีย
…
หลิวมู่ไม่ไ้อยูู่ หลัาเาไ้มอบยาทั้ 1,000 วให้ับเสิ่นหลิน เา็ไม่ไ้แสัวแ่อย่าใ เมื่อผ่านไปแล้วร้อยวัน เา่อยแสัวอีรั้็ยัไม่สาย
…
มู่หรเสวี่ย เป็นผู้ป่วยโรมะเร็ับระยะที่สอ มาั้แ่้นปี 2024 หลัารัษามาปีว่า มะเร็็ลุลามเป็นระยะที่สาม และมัน็ลามไปปอไประเพาะแล้ว และท้ออเธอ็บวมเหมือนสูบลมเ้าไปในท้ออเธอ เหมือนสัว์ประหลา ไม่รู้ว่าท้อะแายวันไหน เธอทุ์ทรมานมาประมาเป็นปี และหาเธอยัไม่หาย หมอบอว่าเธอะมีอายุอยู่่อไ้เพียสามเือนเท่านั้น
เมื่อไ้ยิน่าวว่าโรพยาบาลเสิ่นเย่ เปิทลอทาลีนิ ยารัษามะเร็ โยเพาะมะเร็ับ พ่อแม่อเธอึไ้สมัรเ้าร่วมทลอให้เธอ
เธอมีผลารเรียนีมาในระับมัธยมปลาย สอบไ้ะแนนเป็นอันับหนึ่อมล และไ้เ้าเรียนมหาวิทยาลัยเียวถ และเธอ็มีผลารเรียนที่ีมา และเมื่อเธอเรียนบำลัหาานทำ เธอ็รู้สึปวท้อ ึไปรวที่โรพยาบาล แล้วพบว่าเป็นมะเร็ับระยะที่สอ นถึวันนี้ ใระิเล่าว่า แม้ว่าเธอะไม่เยินเหล้าหรืออมึนเมาเลย็ยัสามารถเป็นมะเร็ับไ้
และอาเพราะเธอเป็นเยาวนที่มีอนา เธอถึไ้ผ่านารัเลือเ้าร่วมลอยา
อันที่ริ เธอไม่ไ้าหวัับมันมานั เพราะในหนึ่ปีมานี้ เธอทรมานมาับารรัษาแบบใ้ยา นผมร่วและ้อโนผม และเวลานี้เธอ็ใส่หมวไหมพรมอยู่ นั่บนรถเ็นอย่าหมอาลัยายอยา ปล่อยให้นั่าวถ่ายรูปอย่าเหนื่อยหน่าย และเมื่อเธอไ้รับารียารัษา พยาบาล็เ็นเธอไปที่ห้อผู้ป่วย แล้วูอาาร
ไม่มีอะไรลอทั้ืน รุ่เ้า มู่หรเสวี่ย รู้สึว่าารหายใอเธอีว่าทุวัน ท้อ็แฟบล เธอถ่ายไ้ล่อมาแล้วพอถ่ายออมา็ไม่รู้สึอึอัเหมือนทุวัน แถมยัอยาอาหาร เธอยัทานอาหารเ้านหม เมื่อพยาบาล เ็นรถเ็นพาเธอไปที่ห้อรว เธอึไ้พบับพ่อแม่อีรั้ แล้วพวเา็ิามเธอและพยาบาลไปที่ห้อรว้วยัน
ารรวสุภาพทุอย่า ในรั้นี้ ฟรี ไม่มี่าใ้่าย แ่เินในส่วนนี้ บริษัทฟิวเทารแพทย์ เป็นผู้ออเิน ่ายแทนผู้ป่วย
ผลรวไม่ไ้ออเร็วมานั มันะ้อใ้เวลาพอสมวร พ่อแม่ึพาเธอ เ็นรถเ็น พาออไปสูอาาศที่สวนในโรพยาบาล ที่เอาไว้สำหรับผู้ป่วยและาิมาสูอาาศ
“เป็นยัไบ้าลู” มาราอมู่หรเสวี่ย ถามออมา้วยวามาหวั และบิาอเธอ็มอ้วยวามเป็นห่ว้วยเ่นัน
มู่หรเสวี่ย ไม่อยาให้บิามาราเป็นห่ว เธอึว่า “อนเ้าพอื่นึ้นมา หนูรู้สึหายใสะวึ้น ถ่ายออมาเป็นอึ้อนโ และหนู็ินอาหารเ้านหม” มู่หรเสวี่ย เอ่ยออมาอย่าอารม์ี หลัาเ้านี้ เธอ็รู้สึมีวามหวัึ้นมา้วยเหมือนัน หาสามารถมีีวิอยู่ไ้ ใรเล่าะอยาาย
นี่เป็นวามริ เธอรู้สึว่าร่าายอเธอีว่า่อนหน้านี้ริๆ
“ีแล้วล่ะลู”
บิามาราอมู่หรเสวี่ย ็พาันยิ้มออและาหวั
…
รีอมู่หรเสวี่ย ็เป็นเหมือนับเพื่อนร่วมะารรมอีเ้าน ในวันแร
หลัานั้น ในอนเย็น ผลรว็ออมา ผลปราว่ามะเร็ที่ับและปออเธอ หายไปแล้ว รวไม่พบ และนี่เป็นเพียวันแรเท่านั้น และแผลที่ับอเธอ็ไม่มี รวมทั้ับอเธอูเหมือนะีึ้นอี้วย และเธอ็ูเหมือนท้ออเธอะแฟบลเล็น้อย
“อบุพระเ้า” บิามารา อมู่หรเสวี่ย ็พาันเอ่ยออมา
หมอเ้าอไ้ ที่ทำารรวให้มู่หรเสวี่ย ำเลือมอพวเาเล็น้อย พอรัษาไ้อบุพระเ้าเยเลย แ่นที่ลำบาในารรัษาือหมออย่าพวเา แ่หาะว่าไปแล้ว มันเป็นเพราะผลอยา่าหา
“ุไ้ ้ออยูู่อาาร สามวัน ถ้าอยู่เินว่านั้นนไ้้อ่ายเอ และย้ายไปหอผู้ป่วยใน เพราะบริษัทฟิวเทารแพทย์ ะ่าย่าเียรัษาให้เพียสามวัน และอันที่ริ เียในโรพยาบาล็มีไม่เพียพอ ทั้หมอและพยาบาล็้อทำานหนั” หมอเริ่มบ่นและยัไม่ลืมที่ะเอ่ยเสริม
“แ่โยปิแล้ว วันแรหารวไม่เอมะเร็อี ็ถือว่าหาย และูอาารแ่สอสามวัน็พอแล้ว ในสอสามวันนี้ ็น่าะเินเหินไ้เออย่าสะว และโรพยาบาล็เ็มไป้วยเื้อโร เพราะเ็มไป้วยผู้ป่วยที่ไปๆมาๆในโรพยาบาล ันั้น ลับไปพัฟื้นที่บ้านะีว่า หาพบว่ามีผล้าเียใๆ เ่นเ็บปวอวัยวะภายในรไหน และแนาบวมหรือเปล่า ปวหัวปวฟัน ็เ้ามาที่โรพยาบาลไ้”
“อบุ่ะุหมอ”
“อบุ่ะุหมอ”
ทั้ มู่หรเสวี่ย และบิามาราอเธอ็พาันเอ่ยอบุ
…
ใน่วสามวันนี้ เธอ็ยัโพส์ในวีแทโมเม้นท์ และเว่ยป๋ออัวเอ เมื่อเธอเริ่มป่วย เธอ็เริ่มโพส์เว่ยป๋อ และเียนำมีๆปลอบใัวเอ และ็มีเพื่อนร่วมรุ่นและร่วมสถาบันเ้ามาให้ำลัใอยู่บ่อยๆ และั้แ่เธอไ้สมัรเ้าร่วมทลอทาลีนิอยาฮีลลิ่หมายเลหนึ่ เธอ็โพส์ภาพปัุบันอเธอ้วย แม้ว่าะูี้เหร่ไปหน่อย แ่เธอ็อยาะโพส์มัน เพื่อเ็บไว้เป็นวามทรำ
วันแร วันที่สอ วันที่สาม ภาพอเธอีึ้นเรื่อยๆ าหน้าโทรมเป็นหน้าใส เหมือนถ่ายผ่านฟิวเอร์ และผลรววันแร เธอ็ยัโพส์เอาไว้อี้วย เปรียบเทียบระหว่า่อนและหลั ารรัษา และวันที่สาม ็พบว่า เธอหายแล้วริๆ ำเป็น้อออาโรพยาบาล และสละเียให้นอื่น
…
“ันหายแล้ว่ะ” มู่หรเสวี่ย เอ่ยับหน้าล้ออนั่าวอย่าื่นเ้นและีใ พร้อมับเพื่อนผู้เยป่วยที่ไ้รัษาวันแรพร้อมับเธอ
เธอยิ้มให้ับล้ออนั่าวอีรั้ แล้วออาเวที แล้วไปหลัเวที แล้วลับบ้านไปลอับบิามาราและรอบรัวอเธอ
บานที่้อนั่รถเ็นมา เมื่อผ่านารรัษา ็สามารถยืนและเินไปลับบ้าน้วยัวเอในวันนี้ ถือเป็น่าวให่ทาารแพทย์ในหน้าประวัิศาสร์อีนในปีนี้เลยทีเียว
ความคิดเห็น