รักที่หวนคืนมา

ในชีวิตของฉันในตอนนี้  เป้าหมายก็คือใช้หนี้ที่ท่วมบ้านให้หมดภายใน1ปีนี้ ไม่งั้นฉันได้ไปนอนอยู่ในคุกเป็นแน่!!   และส่งน้องเรียนให้จบ สิ่งที่ฉันอยากจะบอกกับพวกคุณก็คือว่า  พ่อและแม่ของพวกฉันสองพี่น้อง  ไม่รู้สิ!  พวกเขาเป็นใครอยู่ทึ่ไหนฉันไม่ทราบ แต่เพียงในตอนนี้ชีวิตนี้ฉันอยากจะดูแลน้องชายให้ดีที่สุดก็พอ จนถึงแก่ชีวิตของฉันเลยล่ะ!!

เพราะเรามีกันแค่สองคนพี่น้อง  เรารักกันมากๆ   

.....................................................  

แต่มีวันนึงที่สุดจะเหลือเชื่อเลยล่ะค่ะ

วันนี้ฉันก็นั่งทำโอทีเหมือนเช่นทุกวัน  

“เอ๊ะ!! 20:00แล้วนี่น่าา~~ //บิดขี้เกลียด”  เธอรู้สึกอ่อนเพลียเป็นอย่างมาก  แต่เธอก็ลุกเดินออกไปจากบริษัทแล้วเดินเข้าร้าน ข้าวมันไก่ของโปรดของเธอและน้องชายสุดที่รัก แต่เธอไม่ได้มาซื้อเพียงอย่างเดียว แต่ต้องเก็บของ เก็บโต๊ะ ล้างงถ้วยชาม  

วันนี้เจ้าของร้านขายของไม่หมดเขาก็เลย ตักข้าวมันไก่ของโปรดให้ฉัน2กล่อง

“อ่ะนี้!!..ข้าวมันไก่พอดีเหลือเยอะมากเลยวันนี้คนไม่ค่อยเข้าร้านกัน  น่าจะเป็นเพราะช่วงเทศกาลคนมักไปเที่ยวบ่อยมากเลยช่วงนี้  แต่คงอีกหลายวันเลยกว่าคนจะมากันเยอะๆ เอาไว้ถ้ามาที่ร้านอีกอย่าลืมมาเอาข้าวล่ะ ฉันจะให้ฟรีจนจะหมดงานเทศกาล!”

“คุณนะคะ ป้านัมจู หนูไม่ค่อยมีเงินติดตัวเลยช่วงนี้ ดีนะป้าเป็นญาติ..ถึงจะห่างๆแต่ป้าก็เหมือนคนในครอบครัวของหนูคนนึงเลย”  เธอยิ้มอย่างดีใจและพูดำไพูดมาคุยเล่นกันคุณป้า

ป้านัมจูถอนหายใจก่อนที่จะ พูดขึ้นมาว่า                   “ป้าเองน่ะ ก็ไม่ได้มีเงินมากมายเท่าไหร่นัก ป้าเองก็ดีใจนะที่หนูเป็นคนขยันแถมเก่งมากๆสามารถส่งน้องตัวเองเรียนได้  และก็เราไม่ใช่แค่ญาติกัน  ต่อไปนี้เราคือคนในครอบครัว  ถ้ามีอะไรให้ป้าช่วยก็บอกกันเถอะ   พึ่งมาอยู่ที่นี้ได้ไม่นาน  ถ้าสงสัยอะไรก็มาถามป้านะ ลุงของเธอ ไอ้กังจิน่ะก็จะมาวันพรุ่งนี้นะ เขาว่างั้นแหละ!!....”

“อ๋อ! น้องชายป้าใช่ไหมคะ! คือว่าพอดีหนูก็เคยเห็นหน้าเขาอยู่บ้าง คนบ้านนี้หน้าตาดีกันทั้งครอบครัวเลยนะคะ  แต่คุณป้าสวยที่สุดอยู่แล้ว ฮ่าฮ่า!”

เธอยิ้มและหัวเราะเล่นกับป้าอย่างสนุกสนาน

“ได้ยินมาว่า เขาจะพาลูกของเพื่อน เป็นเด็กผู้ชาย2คน กับเด็กผู้หญิงหนึ่งคนมาด้วยนะ เห็นว่าเพื่อนคนนี้ก็พึ่งรู้จักได้ไม่นานแต่ไปไว้ใจกันซะล่ะ”

ป้าทำสีหน้า บ่งบอกว่าไม่ค่อยพอใจสักเท่าไหร่

“ที่ลุง คังจิทำไปต้องมีเหตุผลแน่ๆ นี้คือความคิดของหนูเองนะคะป้าไม่ต้องใส่ใจ  ฮิฮิ!!.....”

“เด็กพวกนั้นจะมาอยู่ 1ปีเต็ม ถ้าคุณครบหนึ่งปีเต็มก็จะกลับแล้วล่ะ แค่ป้า...ไม่รู้ว่าคังจิ...เอาล่ะกลับบ้านไปกินข้าวมันไก่เถอะ  ฝากบอกอูซงจุงกิ ด้วยนะว่ากินให้อร่อยๆ เธอด้วย! ฮ่าฮ่า!!  กลับดีหล่ะ!”

ถึงเธออยากจะถามต่อเพราะสับสนแต่ก็ต้องกลับไปบ้านแล้วน้องชายของเธอรออยู่ที่บ้าน

“มาแล้วจ้าา ข้าวมันไก่ของโปรดใครเอ๋ย!//ยิ้มร่าเริง”

“ของผม ของผม  มีตะเกียบมั้ย”

“มีสิจ้ะ เอามาให้จุงกิสุดที่รักของพี่โดยเฉพาะเลยนะ  เด็กอะไรใช้ตะเกียบเก่งมากๆ ฮ่าๆ  ”

เด็กน้อยเคี้ยวข้าวแก้มตุ่ยๆ                                       

“ของโปรดของผม!!//ยิ้มให้พี่สาว!”

“ของโปรดของพี่ด้วยนะ โครตอร่อยแบบอร่อยสุดๆ” นางเอกกินอย่างฟิน

พอกินเสร็จแล้วทั้งคู่ก็ดูหนังที่ชอบในโทรทัศน์

แล้วก็ถึงเวลาที่น้องข่ยของเธอต้องนอน

“หลับฝันดีนะ เจ้าตัวน้อยของพี่  ขอให้พรุ่งนี้เป็นวันที่ดีนะ//จุ๊บที่หน้าผากของน้องชายอย่างแผ่วเบา!”

แล้วเธอก็นอนหลับไป