ลำดับตอนที่ #6
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : ย้อนอดีตT0T
เซ็งเป็นบ้าวันๆได้แต่นั่งเล่นคอมฯ หาเพลงจากอินเทอร์เน็ตฟัง วันนี้เป็นวันที่สามแล้วที่ฉันจะต้องนั่งเล่นอะไรบ้าๆบอๆอยู่คนเดียว พ่อกับแม่ก็บินไปอเมริกาเรื่องธุรกิจเมื่อวานนี้ก็เลยไม่มีเพื่อนคุยป้าหวานก็มัวแต่ทำงานบ้านไม่มาสนใจฉันเลย รู้งี้แบกสังขารไปโรงเรียนยังจะดีกว่าเปิดเทอมอาทิตย์แรกก็ไปไม่ครบซะแล้วฉัน เฮ้อ!เซ็งชีวิต
“กลับมาแล้วคร้าบบบบบบ........”
ลักษณะการพูดแบบนี้ เสียงแบบนี้จะเป็นใครไปไม่ได้ถ้าไม่ใช่พี่ดัง
“ทำไมกลับมาคนเดียว พี่โดมล่ะ” ฉันพูดหลังจากลากสังขารตัวเองลงมาจากห้องนอน
ความจริงขาฉันก็เริ่มดีขึ้นแล้วล่ะ แต่มันยังเจ็บอยู่ เลยเดินไม่ค่อยถนัด
“ไปบ้านพี่โอมน่ะ” พี่ดังโยนกระเป๋าไว้บนโซฟา ก่อนที่ตัวเองจะนอนลงที่โซฟาอีกตัว พร้อมกับผิวปากอย่างสบายอารมณ์
“นี่ ดัง” อยากรู้จะตายชัก พี่โดมไปบ้านนายโอมได้ไงเนี่ย แล้วไปทำไม
แต่ยังไม่ทันได้พูดต่อพี่ดังก็พูดก่อน พร้อมกับทำหน้าเพ้อฝัน
“ดาว......วันนี้ ฝ้ายรับฉันเป็นแฟนแล้วนะ ฝ้ายน่ารักมากเลยอ่ะ///>_<///” พี่ดังพูดพร้อมกับหลับตา ตีโซฟาตุ้บๆๆ หน้าแดงเป็นตูดลิงเลยอ่ะ
“จริงหรอ ทำไงอ่ะฝ้ายถึงยอมตกลง” ฉันตื่นเต้นสุดๆเลย เพราะพี่ดังแอบชอบฝ้ายมานานแล้ว
“ก็เป็นเหตุมากจากแกนั่นแหละ ฝ้ายเขาบอกว่าแกไปเป็นแม่สื่อให้ ก็เลยชอบฉันจริงๆน่ะสิ แกมันเป็นน้องที่ดีมากเลยนะ พี่รักแกที่สุดในโลกเลยว่ะ ไอ้น้องร้ากกกกกก...........” พี่ดังลากเสียงยาวพร้อมกับวิ่งมากอดแล้วหอมแก้มฉันฟอดใหญ่
ฉันเลยได้แต่ยืนทำหน้าเอ๋อ บอกอารมณ์ไม่ถูก ก็พี่ดังมันไม่เคยทำอย่างนี้นี่หว่า
“อะแฮ่ม....จะรักกันก็ให้มันเกรงใจคนอื่นเขาบ้างนะโว้ย พี่ก็ร้ากกกกก” พี่โดมเดินเข้ามากอดฉันบ้าง แล้วหอมแก้มฉันอีกข้าง
ฉันงงเป็นเป็ดตาเหล่เลยอยู่ดีๆวิ่งมากอด(ไก่ตาแตกมันเชยแล้ว)แต่ก็เหมือนจะเป็นเรื่องปกติของบ้านนั่นแหละ
“ขอรักด้วยคนได้มั้ย” เสียงทุ้มๆของใครคนหนึ่งดังขึ้นทำให้ฉันหันไปมองทางต้นเสียงแล้วก็ต้องอ้าปากค้าง OoO
“นะ...นายมาทำไม” ภาพที่ฉันเห็นตอนนี้ก็คือนายโอมแบกของพะรุงพะรังเข้ามาในบ้านฉัน
“ไอ้ดาว เขาเป็นแขกของบ้านเรานะโว้ยทำไมถามเขาอย่างนั้นล่ะ” พี่โดมดุ
แต่ฉันไม่สนใจ
“เป็นแขกก็ไปขายโรตีสิ จะมาบ้านฉันทำไม”
“ขอเป็นขายขนมจีบแทนได้มั้ยครับ” นายโอมพูดเหมือนฉันกับมันไม่เคยมีเรื่องกันมาก่อน
อย่าพูดอย่างงี้ดิฉันก็เขินเป็นนะโว้ย ตาบ้า>_<
เฮ้อ! ล้อเล่นน่า ฉันไม่หวั่นไหวหรอก
“เฮ้ยๆๆ จะจีบน้องสาวเขาเนี่ย เกรงใจพี่ชายเขาบ้างนะ” พี่โดมแกล้งทำหน้าเครียด
“พี่โดมพูดเรื่องอะไรอ่ะ แล้วนายนี่มาบ้านเราทำไม แล้ว...แล้ว” ฉันอึ้งจนทำอะไรไม่ถูก
“เฮ้ย! จะตกใจอะไรนักหนาวะไอ้ดาว ก็เคยบอกแล้วว่าโอมจะมาทำรายงานบ้านเรา ป่ะๆเข้าบ้านกัน เอาของไปเก็บดีกว่าโอม” พี่โดมพูดอย่างไม่ใส่ใจอารมณ์ฉันเลย แถมยังพานายนั่นเดินขึ้นบนบ้านไปหน้าตาเฉย ปล่อยให้ฉันทำท่าฮึดฮัดไม่พอใจอยู่คนเดียว ถึงนายโอมจะเคยช่วยฉันนะแต่ต้นเหตุก็คือนายทั้งหมดนั่นแหละ
“บ้านเธอนี่หลังใหญ่ไม่ใช่เล่นเลยนะ” เสียงคุ้นๆดังขึ้นขัดจังหวะการดั่งชมดาวชมเดือนของฉัน ทำให้ฉันต้องหันหลังกลับไปมอง
“แล้วไง!”
ฉันตอบแบบไม่สบอารมณ์ที่เห็นนายโอมยืนยิ้มอยู่ ฉันจึงหันกลับไปมองฟ้าเหมือนเดิม
“คืนนี้ดาวสวยดีนะ” นายโอมยังคงพล่ามต่อ
แถมยังมานั่งชิงช้าตัวเดียวกับฉันอีก มันยิ่งแคบๆอยู่ ทำให้ฉันกับนายโอมนั่งใกล้จนไหล่ชิดกันเลยล่ะ
อ๊ายยยยยๆๆๆ บังอาจมากนะยะ>_<
“นี่ ออกไปเลยนะ ไม่กลัวพี่โดมมาต่อยเอาหรือไง” ฉันหันไปโวยทันที
แต่นายโอมยังคงยิ้มเจ้าเล่ห์
“คิดว่าฉันจะโง่พอให้เธอร้องบอกไอ้โดมมันหรือไง^_^”
“นะ...นายจะทำอะไรอ่ะ นี่มันบ้านฉันนะ”
“ถ้าเธอโวยวายหรือเดินหนีเธอก็จะรู้เอง” นายโอมพูดแล้วแหงนหน้าขึ้นมองฟ้า
ฉันจะชอบออกมานั่งดูดาวที่ชิงช้าหลังบ้านเป็นประจำ แต่วันนี้ชักจะไม่อยากนั่งแล้วสิ
“.....”
“.....”
“นายไม่แปลกใจหรือไง ที่ฉันเป็นน้องสาวของพี่โดมน่ะ” ฉันถามหลังจากที่เกิดความเงียบอยู่นาน
“ทำไมฉันจะต้องแปลกใจด้วย ฉันเคยเห็นเธอตั้งแต่ยังแก้ผ้าอาบน้ำนู่นแน่ะ”
“นี่ๆ พูดให้มันดีๆนะ นายมาเห็นฉันแก้ผ้าอาบน้ำตอนไหนยะ” ตายละวาไอ้ดาว รู้สึกร้อนวูบๆที่หน้าขึ้นมาแล้วล่ะสิ ถ้าให้เดานะ ตอนนี้หน้าฉันคงแดงเป็นตูดลิงแน่ๆเลย
“แหมๆๆ พูดแค่นี้หน้าแดงแปร๊ดเลยอ่ะ” นายโอมชี้หน้าฉัน ฉันเลยรับปัดมือนายโอมออกอย่างเร็ว
ถึงแม้ว่าชิงช้าที่เรานั่งจะอยู่ใต้ต้นไม้เลยอยู่ในมุมมืดของบ้าน แต่ไฟก็ยังส่องถึงอยู่ดี ถึงจะมองไม่ชัดก็เถอะ
“ฮ่าๆๆๆ นี่เธอไม่รู้เลยเหรอว่าพ่อเราน่ะเป็นเพื่อนที่สนิทกันมาตั้งแต่เด็ก ตอนเด็กๆฉันมาบ้านเธอออกบ่อย ตอนนั้นเธอแก้ผ้าวิ่งรอบบ้านร้องว่าไม่เอา....ไม่อ้าววววววว แม่เธอวิ่งตามมาทันแต่เธอก็ไม่ยอมอาบน้ำสักที ฉันหัวเราะจนท้องขัดท้องแข็ง วิ่งแต่ละที่พุงเธอเนี่ยนะกระเพื่อมยังกับจะหลุดลงพื้นเลยอ่ะ ก๊ากกกๆๆๆๆๆๆ”แล้วนายนั่นก็ปล่อยก๊ากออกมา ซึ่งมันทำให้ฉันอายมากๆเลย
ตอนเด็กๆฉันทุเรศขนาดนั้นเลยเหรอเนี่ย T0Tม่ายเจงงงง
“ไอ้บ้า! หยุดพูดเดี๋ยวนี้นะ” ฉันตะโกนออกมาทำให้นายนั่นเลิกหัวเราะแต่ยังอมยิ้มอยู่
“ไม่ต้องอายหรอกน่า........ฉันเห็นบ่อยจนชินแล้วล่ะ” ฉันชักจะโกรธจริงๆแล้วนะ
“ชินแล้วงั้นเหรอ ตายซะเถอะ ไอ้บ้า! ฉันจะฆ่าแก๊~~~~~” ฉันตะโกนออกมาสุดเสียงพร้อมกับกระโจนเข้าบีบคอนายนั่นทันที หน็อยแน่ กล้าวิจารณ์ฉันเหรอ อย่าอยู่เลยยยยยยย
“อ่อก....นี่เธอ......จะฆ่า.....ฉันเหรอ.....ไง.....อ่อก OoO” นายนั่นตาเหลือกทันทีเลย
“แกต้องตาย ฮ่าๆๆๆ แกต้องตายยยยยย” ฉันตะโกนออกมาอย่างสะใจ (ออกแนวโรคจิต)
นายนั่นปัดมือฉันออกอย่างแรง แล้วเปลี่ยนมาเป็นคนบีบคอแทน
“อ่อก.....ปล่อย.......นะ” โอ้ย นายนี่แรงเยอะเป็นบ้าเลย
คนอะไรแรงเยอะอย่างกับควาย >_<
“เธอนั่นแหละที่ต้องตาย ยัยพุงเพื่อม ฮ่าๆๆๆ” นายนั่นระเบิดเสียงหัวเราะออกมา
เขาบีบคอฉันอย่างบ้าคลั่ง ฉันชักจะสงสัยแล้วสิว่าหมอนี่โรคจิตหรือเปล่าเนี่ย(รู้สึกว่าแกจะเป็นก่อนเค้านะ)
“อึก....กล้า......ดียังไง......แอ่ก......มาว่า.......ฉันแบบ......นี้” ฉันพูดออกมาอย่างยากลำบาก
“จะเรียก ยัยพุงเพื่อมๆๆๆๆๆ ก๊ากกกกกๆๆๆๆๆๆ” มันเยาะเย้ยฉันอีกแล้ว
“เฮ้ย! เป็นไรไปอ่ะ ดาว ดาว ดาว เฮ้ย!” นายโอมตะโกนเรียกพร้อมกับตบหน้าฉันเบาๆ
แต่เบาของนายน่ะมันอาจทำให้ฉันฟันหลุดได้นะยะตาบ้านี่ >_< เมื่อสู้ไม่ได้ก็ต้องใช่มารยาหญิงให้เป็นประโยชน์
นายเสร็จฉันแน่นายโอม
“เฮ้ย! ดาวอย่าตายนะ ฉันขอโทษ ถ้าเธอตายแล้วฉันจะดูพุงใครเพื่อมล่ะอ่อก” ไม่ต้องทายว่าเกิดอะไรขึ้น
ฉันรีบลุกพรวดขึ้นพร้อมกับบีบคอนายนั่นคืน บังอาจแกล้งฉันอย่างนั้นเหรอ ตายแน่
“แอ่ก......ยัง......ไม่ตาย.......เหรอเนี่ย.......ยัย........พุง...เพื่อม...โอ้ยๆๆๆๆ” นายโอมร้องโอ้ยทันทีเมื่อฉันบีบคอมันแน่นขึ้น ฮ่าๆๆๆๆ
แกต้องตาย~~~~~~
และกว่าที่ฉันกับนายโอมจะเข้ามาในบ้านได้ก็ปาเข้าไปห้าทุ่มกว่าๆ เพราะมัวแต่บีบคอกันนั่นแหละ และยังได้ย้อนอดีตด้วย หมอนี่เล่าให้ฟังว่าเขาเป็นลูกชายของคุณอาชาติชายเพื่อนสนิทของพ่อที่หุ้นกันกับพ่อแล้วก็เพื่อนอีกคนเปิดบริษัทจนรวยกันขนาดนี้ไง และไม่ต้องแปลกใจเลยว่าทำไมชื่อนายโอมกับพี่โดมจึงใช่สระและตัวสะกดเดียวกัน ก็เพราะนายโอมกับพี่โดมเกิดปีเดียวกันไงล่ะ อ้อ!แค่นี้ยังไม่พอ สองคนนั้นเกิดเดือนเดียวกัน วันเดียวกันด้วยล่ะ ถ้าเป็นไปได้นะฉันว่าอาชาติคงจะตั้งชื่อนายนั่นเป็นอักษร ด.เด็กไปแล้ว แล้วอีกอย่างที่ฉันคุ้นๆหน้านายโอมตั้งแต่เห็นแรกๆก็เพราะตอนเด็กๆนายโอมเคยมาบ้านฉันบ่อยๆจนประมาณขึ้นมัธยมล่ะมั้ง นายนี่ก็ไม่มาบ้านฉันอีกเลย เพราะมัวแต่ติดเกมส์ ติดเพื่อนจนไม่ลืมหูลืมตา
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น