ลำดับตอนที่ #5
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : หมอนี่ข้อดีก็มีแฮะ
ฉันรู้สึกว่าตัวฉันกำลังโยกขึ้นโยกลง ได้ยินเสียงหอบเบาๆพร้อมกับเสียงฝีเท้าของใครบางคนแว่วมา แต่ฉันไม่มีเรี่ยวแรงพอที่จะลืมตาขึ้นมาดู สักพักก็ได้ยินเสียงคุยกันดังขึ้น
“อ้าวพี่โอม มีเรื่องอะไรถึงมาเอาป่านนี้ พี่โดมไม่อยู่หรอก ไปตามหายัยดาวน่ะไม่รู้หายไปไหน” เสียงพี่ดังนั่นเอง
ตอนนี้ฉันคงอยู่บ้านมั้ง แล้วพี่โดมไปตามหาฉันถึงไหนเนี่ย
“อ้าวแล้วนั่นแบกใครมาล่ะจ๊ะ ตายแล้ว! นั่นยัยดาวนี่ เกิดอะไรขึ้นกับน้องน่ะ ตาโอม” เสียงแม่ดังขึ้นหลังจากนั้นก็มีเสียงถามกันเซ็งแซ่ไปหมด
เกิดอะไรขึ้นกับฉันล่ะเนี่ยฉันตายหรือยังเนี่ย ไม่นะ....ฉันต้องไม่ตาย>_<
“เกิดอุบัติเหตุนิดหน่อยครับ ผมพาน้องไปหาหมอแล้ว หมอบอกว่าเลือดออกมากเลยทำให้น้องหมดสติไป สักพักก็คงฟื้น ไม่มีอะไรน่าเป็นห่วงหรอกครับ” เสียงนายโอมตอบซะยืดยาว
ฉันรู้สึกถึงแรงสะเทือนที่หน้าอก ตอนนี้ฉันคงอยู่บนหลังนายโอมสินะ
แล้วนายโอมรู้จักบ้านฉันได้ไงเนี่ย
“พาขึ้นไปนอนบนห้องก่อนดีมั้ย ดงไปช่วยรับน้องจากตาโอมซิแบกมาจากไหนล่ะเนี่ย คงเหนื่อยแย่” เสียงพ่อนี่นาฉันยังไม่ตายแน่เลย เย้ๆๆๆๆ ฉันยังไม่ตาย \^0^/
“ไม่เป็นไรครับผมยังไหว อีกอย่างถ้าจะเปลี่ยนคนแบก ก็คงจะทุลักทุเลน่าดู สู้ผมแบกคนเดียวขึ้นห้องเลยจะดีกว่า ดังช่วยพาฉันไปห้องดาวที” นายโอมตอบ ก่อนที่ฉันจะได้ยินเสียงเดินอีกครั้ง
ฉันได้ยินเสียงกุกกักสักพักฉันก็ถูกวางบนเตียงนอนอย่างแผ่วเบา วันนี้รู้สึกว่าเตียงนอนจะนุ่มเป็นพิเศษ แล้วยังได้ความอุ่นจากผ้าห่มที่ห่มตามมาอีก
อืม.....สบายจัง
“แหมๆ ให้มันน้อยหน่อยพี่ ได้ทีล่ะรีบทำคะแนนเชียวนะแล้วคืนนี้จะอยู่เฝ้ากันเลยมั้ยล่ะ พอยัยดาวตื่นมาจะได้เห็นหน้าพี่เป็นคนแรก” ไอ้พี่ดังมันพูดเรื่องคะแนนอะไรของมันวะ
“น้องแกกำลังเจ็บอยู่นะโว้ยยังจะมีหน้ามาพูดเล่นอีก” นายโอมยังคงพูดเสียงเรียบ
“ผมพูดจริงๆนะพี่ ไม่ต้องมาทำเป็นซีเรียสเลย” พี่ดังยังคงพูดอย่างร่าเริง
“ถ้าทำแล้วคะแนนมันเพิ่มขึ้นก็ดีสิวะ” คราวนี้นายโอมพูดขึ้นบ้าง
แล้วทั้งสองก็ประสานเสียงหัวเราะกัน แล้วก็คุยอะไรกันอีกไม่รู้ เสียงที่สองคนนั่นคุยกันนั้นค่อยๆเบาลงจนไม่ได้ยินเสียงอะไรเลย สองคนนั้นคงออกจากห้องไปแล้ว แต่เรื่องที่สองคนนั้นพูดมันเรื่องอะไรกันแน่วะ หรือว่าอาจารย์ให้บันทึกความดีเอาคะแนนความประพฤติ ต้องใช่แน่ๆเลยสงสัยฉันจะต้องเริ่มทำความดีเหมือนพวกนี้ซะแล้วล่ะ
ฉันค่อยๆลืมตาขึ้นเมื่อรู้สึกว่ามีมือของใครบางคนกำลังลูบไล้หน้าของฉันอย่างแผ่วเบา ฉันหรี่ตามองเพื่อให้สายตาปรับแสง พี่ดงนั่นเอง
“ตื่นแล้วเหรอตัวแสบ เป็นไงบ้างล่ะเราฮึ ยังเจ็บแผลอยู่หรือเปล่า”
ตอนนี้พี่ดงอยู่ในชุดนักศึกษาเรียบร้อยแล้ว ผมซอยสั้นที่เคยยุ่งๆเวลาอยู่บ้านถูกเจวแต่งผมจนตั้งขึ้น หนวดเคราที่ยาวอยู่แล้วยาวขึ้นอีกนิดนึง เสริมให้ใบหน้าของพี่ดงดูคมเข้มนัก ดวงตาเรียวยาวสีน้ำตาลเข้มมองมาที่ฉันอย่างอ่อนโยน ไม่ว่าจะในยามใดก็ตามพี่ดงยังคงเป็นพี่ชายที่แสนดีและอบอุ่นเสมอ
“ยังเจ็บอยู่เลยอ่ะพี่ดง เมื่อไหร่จะหายก็ไม่รู้”
“ไม่เป็นไรหรอก อีกหน่อยก็วิ่งไล่เตะก้นไอ้ดังมันได้แล้ว พี่ไปมหา’ลัยก่อนนะ สายแล้ว หายไวๆนะเจ้าตัวแสบ” พี่ดงปลอบฉันก่อนจะก้มลงแตะริมฝีปากที่หน้าผากของฉันอย่างแผ่วเบา
“รีบไปรีบกลับนะ เค้าจะรอ” ฉันยิ้มให้พี่ดง พี่ดงยิ้มให้ฉันอีกครั้งก่อนที่จะเดินออกไป
วันนี้ฉันไม่ไปโรงเรียนเพราะเดินไม่ไหว ป้าหวานกับแม่ต้องมาคอยเช็ดตัวให้บ้าง พยุงเดินไปกินข้าวบ้าง วันนี้แม่ลงทุนหยุดงานเพื่อดูแลฉันเลยนะเนี่ย
ยิ่งเธอวางใจ ยิ่งสนิทกันมากเพียงใด ~~~~
เสียงริงโทนโทรศัพท์ของฉันดังขึ้น ทำให้ฉันที่กำลังนั่งใจลอยอยู่ที่โต๊ะเขียนหนังสือในห้องนอนสะดุ้งโหยงก่อนที่จะหยิบโทรศัพท์ที่วางอยู่บนโต๊ะมา เบอร์ฝ้ายนี่นาโทรมาซะเย็นเชียวนะ
“ฮัลโหล” ฉันกรอกเสียงลงไป
“เป็นไงบ้างดาว เจ็บมากมั้ย” เสียงปลายสายดูจะร้อนรนเป็นพิเศษ
“ไม่เป็นไรหรอก แผลแค่นี้ จิ๊บๆ” ฉันตอบไปอย่างร่าเริงทำให้ปลายสายถอนใจเสียเฮือกใหญ่
“เฮ้อ! โล่งอกไปที ตอนแรกที่พี่ดังมาเล่าให้ฟังเมื่อเช้านะฝ้ายตกใจแทบแย่”
“ทำไมไม่โทรมาพรุ่งนี้เลยล่ะ” ฉันสะบัดเสียงแกล้งงอนเล่นๆ แต่ดูท่าทางปลายสายจะคิดจริง
“โอ๋ๆ ขอโทษนะก็กว่าฝ้ายจะเรียนเสร็จ ทำการบ้านอีก กว่าจะเสร็จก็เย็นแล้วไม่กล้าไปหาน่ะ”
“เปิดเทอมไม่กี่อาทิตย์มีการบ้านแล้วเหรอ”
“ส่งวันจันทร์น่ะ ไม่เป็นไรหรอกดาวลอกฝ้ายก็ได้ ฝ้ายให้ลอกทุกวิชาเลย เป็นการไถ่โทษน้า...ดีกันนะๆ” โหนี่มันคิดว่าฉันจะโกรธจริงๆเลยเหรอเนี่ย
“นี่ๆ คิดว่าฉันจะโกรธหล่อนจริงๆเหรอยะ”
“งั้นไม่ลอกใช่มั้ยการบ้านน่ะ”
“ลอกซิจ๊ะ แหม....ดาวคงไม่ได้ไปโรงเรียนหลายวันต้องอาศัยฝ้ายล่ะนะจ๊ะ”
“จ้า.....แม่ดาวเสาร์” ฝ้ายพูดประชด ทำให้เราประสานเสียงหัวเราะกันถ้าจำไม่ผิดดาวเสาร์มันเป็นดาวแห่งความรักนะ ใช่ป่ะ แต่ถึงยังไงมันก็สวยกว่าดาวดวงอื่น ฮ่าๆๆ ^_^
ฉันกับดาวคุยเรื่องอื่นๆอีกสัพเพเหระ จนเกือบชั่วโมงค่อยวางสายไป ฉันเพิ่งรู้จากฝ้ายว่าอาจารย์อินทุ-กานต์โกรธมากที่ฉันเก็บขยะไม่เสร็จแถมยังทิ้งถุงขยะไว้ในสวนป่าอีก แต่นายโอมก็ออกรับแทน แถมยังต้องเก็บขยะรอบโรงเรียนคนเดียวตลอดอาทิตย์ หมอนี่ข้อดีก็มีแฮะ ความรู้สึกดีที่ฉันมีให้นายโอมนี่ เพิ่มขึ้น เป็น 2% แล้วล่ะ ยังไงก็ขอบใจนะ นายโอม^_^แต่ยังไงนายก็มีส่วนในเรื่องนี้ ก็สมดีนี่
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น