You're my memory ความทรงจำของหัวใจ ยังไงก็คือเธอ

ลำดับตอนที่ #3 : หัวหน้าแก็งค์พาวเวอร์

ฉันนั่งเล่าเรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้นให้เพื่อนๆในกลุ่มฟังหลังจากที่สวาปามอาหารกลางวันเสร็จไปสองจาน พอเล่าให้พวกมันฟังเท่านั้นแหละพวกมันก็หัวร่องอหงายที่ฉันไปมีเรื่องกับตาทึ่มนั่น เพื่อนๆในกลุ่มของฉันมีทั้งหมดสี่คน มีบัว ฝ้าย เตยและก็ดาวไงคะ ^_^ เพื่อนพวกนี้เรียนด้วยกันกับฉันมาตั้งแต่ม.1แถมมีบ้านในละแวกเดียวกันทั้งนั้นเลยทำให้พวกเราสนิทกันมาก และฉันก็เป็นที่รักที่เกรงใจของเพื่อนๆในห้องเพราะฉันเป็นน้องสาวของพี่โดมซึ่งเป็นรองหัวหน้าแก็งค์พาวเวอร์ซึ่งเป็นแก็งค์อันธพาลที่มีอำนาจสูงสุดในโรงเรียน ใครที่มีตำแหน่งสูงๆในแก็งค์หน่อยนะก็เข้าขั้นมาเฟียเลยก็ว่าได้เพราะแต่ละคนฐานะดีๆกันทั้งนั้นและอีกส่วนมากหน้าตาดีด้วยแหละ พวกผู้ชายในแก็งค์ที่เคารพพี่โดมก็ต้องเคารพฉันกับพี่ดังเหมือนกัน ทั้งๆที่ฉันไม่ได้เข้าแก็งค์ด้วยแท้ๆ ฉันยังไม่เคยเห็นหัวหน้าคนใหม่แก็งค์เลยสักครั้ง แต่พี่โดมเคยเล่าให้ฉันฟังว่านายนั่นน่ะสนิทกับพี่โดมแบบซี้ปึ๊กเลยแหละเพราะเรียนมาด้วยกันตั้งแต่ ชั้นประถมโน่น อย่าถามฉันนะว่าฉันได้เชื้ออันธพาลมาจากใครเพราะในอดีตพ่อก็เป็นนักเลงเก่าฉะนั้นพ่อจึงบอกว่า ‘เมื่อเกิดมาเป็นลูกพ่อแล้ว จะต้องไม่มีใครมาหยามได้’ส่วนพี่ดงพี่ชายคนโตเป็นอดีตหัวหน้าแก็งค์พาวเวอร์แต่ตอนนี้ต้องออกจากแก็งค์เพราะออกจากโรงเรียนแล้ว พี่โดมตอนนี้ก็เป็นรองหัวหน้าแก็งค์พาวเวอร์ ส่วนพี่ดังก็มีคนจับตามองว่าจะต้องได้รับตำแหน่ง(พูดยังกับประกวดนางงาม)ไม่หัวหน้าก็รองหัวหน้าแก็งค์พาวเวอร์แน่ๆเมื่อพี่ดังขึ้นม.6 ส่วนฉันก็..............................ไม่รู้ๆเข้าเรื่องต่อดีกว่า

“ดาวจำได้มั้ย ว่าพี่คนนั้นชื่ออะไร” ฝ้ายถามหลังจากที่ทำการหัวเราะเยาะฉันเป็นที่เรียบร้อยแล้ว

 ฝ้ายเป็นคนที่เป็นกุลสตรีที่สุดในกลุ่มและดูท่าว่าจะน่ารักที่สุดในกลุ่มด้วย เวลาปกติจะเรียบร้อยแต่เมื่อใดที่กลุ่มของฉันมีเรื่องล่ะก็ถึงไหนถึงกัน

“ถ้าจำไม่ผิดน่าจะชื่อ.........อืม.........” ฉันเหลือบตาขึ้นมองเพดานแล้วกระพริบตาถี่ๆ2-3ครั้งอย่างที่ชอบทำเวลาใช้ความคิดอย่างหนัก

“ชื่อไรวะ คิดนานจัง” เตยเสริม

เตยก็เป็นคนที่น่ารักทีเดียวแหละตัวอวบๆหน่อย ตากลมโต นัยน์ตาสีเทา ผิวขาวสะอาดสะอ้านขนตาของเจ้าหล่อนนี่ยาวและงอนมาก และนิสัยเจ้าของมันก็ขี้งอนเหมือนขนตาเลย ฉันชอบกอดเตยบ่อยๆเพราะตัวนุ่มดี น่ากอด

“ชื่อ..........ชาญชัย ใช่! ชาญชัยถูกต้องที่สุด” ฉันดีใจแต่เพื่อนๆกลับทำหน้าคิดหนัก

“ชื่อคุ้นๆว่ะ คุ้นมากๆเลยด้วย” บัวพูดพร้อมกับทำหน้าตาคิดหนักอีกรอบ

 บอกตามตรงเลยว่าเพื่อนในกลุ่มของฉันตัวสูงเกือบเท่ากันหมด แถมมีสีผิวที่ใกล้เคียงกันด้วยนั่นก็คือขาว

“เฮ้ย! ใช่ชาญชัยนั่นหรือเปล่าวะ” เตยร้องออกมาแล้วชี้ไปตรงหน้า

เพื่อนๆทุกคนเลยหันมองตาม

“เออใช่ ชัวร์ป๊าบเลย ทำไม แกรู้จักเหรอ” ฉันถามเตยที่กำลังทำตาโตเท่าไข่ห่าน แบบนี้ 0_0 และก็หันกลับไปมองพวกนั้นอีกครั้ง เห็นตาทึ่มนั่นกำลังเดินนำหน้าเพื่อนผู้ชายมา2-3คนผ่านโรงอาหารไป

“ดาวแน่ใจเหรอ?” ฝ้ายถามด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น

“ชัวร์ ไม่มั่วนิ่มแน่” ฉันตอบด้วยน้ำเสียงหนักแน่นและฉะฉานซึ่งมันทำให้ทั้งสามคนนั้นยิ่งตื่นเต้นไปใหญ่

“แกรู้มั้ยว่าแกน่ะโชคดีสุดๆเลยนะเว้ยที่ได้ใกล้พี่โอมขนาดนั้นน่ะ แกรู้มั้ยว่าสาวๆเกือบทั้งโรงเรียนชอบพี่โอมและคนในแก็งค์จะตาย แต่ไม่มีใครกล้าไปยุ่งเลยนะ ก็รู้ๆกันอยู่ว่าพวกนั้นน่ะหล่อแต่โหด” บัวพล่าม

“แหวะ ไม่เห็นจะน่าชอบตรงไหนเลย” ฉันว่าพลางเบ้หน้าอย่างหงุดหงิดที่เพื่อนไม่เข้าข้าง

“ดาวน่ะมีอคติกับพี่เค้า เลยมองว่าพี่เข้าไม่หล่อแล้วอีกอย่างพี่เค้าเป็นถึงหัวหน้าแก็งค์พาวเวอร์เชียวนะ ใครๆเขาก็อยากได้ตำแหน่งเจ๊ใหญ่ของแก็งค์ไปครองทั้งนั้นแหละ” ฝ้ายพล่ามในขณะที่ทุกคนยกเว้นฉัน พยักหน้าเห็นด้วย

“พะ.....พาวเวอร์ที่แปลว่ากำลังอำนาจหรือเปล่า” ฉันถาม และภาวนาในใจว่าให้เพื่อนๆตอบว่าไม่

“ใช่! แกก็น่าจะรู้จักแก็งค์นี้ดีนี่หว่า เพราะพี่ดงเคยเป็นหัวหน้าแก็งค์แล้วตอนนี้พี่โดมก็กำลังเป็นรองหัวหน้าแก็งค์ไม่ใช่เหรอ” เตยตอบแล้วทุกคนก็พยักหน้าอีกรอบทำให้ฉันหัวใจจะวายตาย

วันนี้ทั้งวันฉันแทบจะเรียนไม่รู้เรื่องเลยเพราะมัวแต่คิดเรื่องของหมอนั่นอยู่ วิชาเลือกก็ไม่ต้องลงต้องเลือกเองแล้วให้เพื่อนๆลงให้แล้วกัน ว่าแต่มันจริงหรือเนี่ยที่ตาทึ่มชาญชัย ได้เป็นหัวหน้าแก็งค์ พาวเวอร์ หน้าเด๋อๆอย่างหมอนั่นเนี่ยนะ เชอะ! ไม่น่าจะมีพิษสงอะไร ออกจะติงต๊องกวนประสาทซะด้วยซ้ำ เออ แต่ตอนหมอนั่นโกรธก็น่ากลัวเหมือนกันแฮะ เราก็เคยเห็นแล้วนี่โอ้ว................ม่ายยยยยยยย.................ไว้เลิกเรียนค่อยถามพี่โดมดีกว่า บางทีเรื่องทีเพื่อนๆเล่าให้ฟังนั้นอาจจะไม่จริงก็ได้

 

                “อ๋อ! ไอ้โอมน่ะเหรอ ใช่มันเป็นหัวหน้าแก็งค์พาวเวอร์จริงๆ ชื่อจริงมันชื่อ ชาญชัย   ศิรินันต์ อยู่ห้องม.6/1เหมือนกันกับฉันนี่แหละ รูปหล่อพ่อรวย พ่อแม่ของมันเป็นหุ้นส่วนของบริษัทเรา 20%เชียวนะโว้ย” พี่โดมอธิบายสรรพคุณหมอนั่นซะยืดยาวหลังจากที่ฉันถามในขณะที่เดินกลับบ้าน

                “เห็นพี่โอมเค้าว่าเสาร์อาทิตย์เขาจะมาทำรายงานอยู่บ้านเราตลอดเลยไม่ใช่เหรอ” พี่ดังเสริม

                “ช่าย! ว่าแต่ทำไมวะดาว หรือว่าแกจะสนใจมัน พี่ติดต่อให้ได้นะ” พี่โดมพูดพร้อมกับยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์

                “บ้าเหรอ เค้าไม่อยากเป็นเจ๊ใหญ่ของแก็งค์พี่หรอก แค่นี้ก็ใหญ่จนไม่มีใครกล้าแหยมแล้วล่ะ” ฉันปฏิเสธไปทันทีที่พี่โดมพูดจบ

                “แล้วแกถามทำไม” พี่ดังถามแล้วพร้อมใจกันกับพี่โดมมองมาที่ฉันอย่างจับผิด

                “ปะ....ปะ....เปล่า แค่อยากรู้เฉย ก็พี่ดงเคยเป็นหัวหน้าแก็งค์นี่นา แต่เค้าไม่เคยรู้เรื่องของหัวหน้าคนใหม่ที่จะมารับช่วงต่อจากพี่ดงเลย แถมยังไม่เคยเห็นหน้าเลยด้วย”

                “แน่ใจ๊!” พี่ดังถามพร้อมกับหรี่ตามองอย่างจับผิดอีกครั้ง

ยังไม่เลิกสงสัยอยู่อีกเหรอเนี่ย -_-^^

                “แน่จายยยย....” ฉันลากเสียงยาวพร้อมกับพยักหน้าเพื่อยืนยันความบริสุทธิ์ใจ

                “แกไม่เคยเห็นหน้าใช่มั้ย หึๆ เดี๋ยวแกก็ได้เห็นเองแหละ เพราะไอ้โอมมันจะมาค้างบ้านเราตั้งแต่เย็นวันศุกร์นี้ยันศุกร์หน้าเลยแหละ รับรองแกได้เห็นจนจุใจแน่” พี่โดมพูดพร้อมกับหัวเราะอย่างมีเลศนัยก่อนที่จะอมยิ้มเดินนำออกไปอย่างรวดเร็ว จนฉันกับพี่ดังวิ่งตามแทบไม่ทัน

 

                ฉันยังคงนอนเดียวดายนอนกลิ้งไปกลิ้งไปกลิ้งมา นอนกลิ้งมากลิ้งมากลิ้งไปอยู่บนเตียงนอนลายโดเรมอนเพราะนอนไม่หลับ ก็จะเรื่องอะไรซะอีกล่ะ หมอนั่นจะมานอนที่บ้านฉันเป็นอาทิตย์ หึ บ้านตัวเองไม่มีหรือไงถึงต้องได้มาอาศัยบ้านคนอื่นให้เขารกหูรกตา บ้านตัวเองก็ออกจะรวย คอยดูเถ๊อะ.....ฉันจะแกล้งนายให้ต้องวิ่งแจ้นกลับบ้านตั้งแต่วันแรกที่เค้ามาอยู่เลย ตาทึ่มโง่.........ฉันล่ะอยากรู้จริงจริ๊งว่าไปเป็นหัวหน้าแก็งค์พาวเวอร์ได้ยังไง คุณสมบัติไม่เหมาะสมเลยซักอย่าง เชอะ! คืนนี้กว่าฉันจะนอนหลับก็ปาเข้าไปเกือบตีหนึ่ง เพราะนายคนเดี๋ยวเลย ไอ้ทึ่มบ้าเอ้ย!