ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    You're my memory ความทรงจำของหัวใจ ยังไงก็คือเธอ

    ลำดับตอนที่ #2 : ห้องเย็น!

    • อัปเดตล่าสุด 18 ส.ค. 53


    สุดท้ายฉันกับตาทึ่มก็ต้องมานั่งอยู่ในห้องปกครองแล้วโดนอาจารย์เทศน์ไปหลายชั่วโมง โชคยังดีที่อาจารย์อนุโลมให้เพราะนี่ถือว่าเป็นครั้งแรก แต่ก็ยังทำโทษโดยการให้เก็บขยะรอบโรงเรียนตอนเลิกเรียนของวันพรุ่งนี้ พอออกมากห้องปกครองฉันก็ต้องรีบลากสังขารขึ้นชั้น5เพราะห้องเรียนอยู่ที่นั่น ฉันกับตาทึ่มไม่มีเวลามาเถียงกันต่อเพราะมันเลยเวลาคาบสามไป5นาทีแล้ว พอออกมาจากห้องปกครองแล้วก็รีบวิ่งไปคนละทาง
     
    ขอโทษค่ะอาจารย์ บังเอิญมีปัญหานิดหน่อยค่ะ ฉันยิ้มให้อาจารย์ อรนภา อาจารย์ที่ปรึกษาแสนใจดีของฉัน
     ฉันกับอาจารย์ฟ้าสนิทกันมาตั้งแต่เด็กๆแล้วเพราะอาจารย์ฟ้าเป็นน้องสาวของแม่ฉันหรือจะเรียกว่าน้าก็น่าจะถูก อาจารย์ฟ้าเป็นคนตัวเล็ก ผอมมากเพราะสุขภาพไม่ค่อยจะดี ฉันตัวสูงกว่าอาจารย์อีกนะจะบอกให้ บ้านฉันกับบ้านอาจารย์ฟ้าอยู่ติดกันเลย ไปมาหาสู่กันตลอด เพราะอาจารย์ไม่มีลูก อาจารย์จึงรักฉันกับพวกพี่ๆมากส่วนฉันก็รักอาจารย์ฟ้ามากเหมือนกัน รักเหมือนแม่คนนึงเลยล่ะเพราะอย่างนี้เพื่อนๆของฉันเลยพลอยสนิทกับอาจารย์ไปด้วย
    ไม่เป็นไรจ้ะ ไปนั่งที่สิ อาจารย์ฟ้าพูดพร้อมกับส่งยิ้มหวานมาให้ฉัน
    ขอบคุณค่ะอาจารย์ ฉันยิ้มรับแล้วรีบเดินเข้าไปในห้องเรียนทันที
    ขณะที่ฉันกำลังชะเง้อมองหาที่นั่งอยู่พอดี บัว เพื่อนสนิทของฉันกวักมือเรียกเป็นเชิงว่า ฉันอยู่นี่ พอมองไปก็เห็นโต๊ะข้างๆมันมีที่ว่างอยู่ มันยังเป็นเพื่อนที่ดีเสมอแฮะ ฉันเลยรีบเดินเข้าไปนั่ง
    แกไปไหนมาวะ เปิดเทอมวันแรกโดดตั้ง2คาบ ขึ้น ม.4แล้วนะโว้ย ไม่ใช่เด็กๆแล้ว บัวเริ่มบ่น
    ไปห้องเย็นมาว่ะ ฉันตอบพร้อมกับทำหน้าเซ็งๆเหมือนคนใกล้จะตายเต็มที
     ห้องเย็นที่ว่านี่ก็ห้องปกครองนั่นแหละ แต่ที่เรียกว่าห้องเย็นน่ะเพราะว่าข้างในห้องปกครองน่ะอาจารย์เปิดแอร์เย็นเจี๊ยบในขณะที่นักเรียนนั่งเรียนตากพัดลม(ยกเว้นเรียนคอมฯ เพราะห้องคอมฯติดแอร์ แต่ยังเย็นน้อยกว่าห้องปกครอง) แถมนักเรียนที่ได้เข้าไปในห้องนั้นน่ะ ต้องมีเรื่องไม่ดีแน่ๆ แรกๆฉันก็ไม่รู้หรอกนะว่าห้องเย็นเป็นยังไง ก็เพิ่งจะไปสัมผัสมาเมื่อกี้นี่แหละ
    ห๊า! ห้องเย็น แกไปทำอะไรมาวะ บัวตะโกนซะลั่นจนฉันต้องรีบตะครุบปากมันไว้พร้อมกับยิ้มแห้งๆแล้วกล่าวขอโทษอาจารย์กับเพื่อนๆ
    แกจะแหกปากหาพระแสงอะไรวะ เดี๋ยวคนเค้าก็รู้หมดหรอก ฉันกระซิบตอบไปก่อนจะคลายมือออกจากปากบัว
    แหะๆโทษทีว่ะ ว่าแต่แกไปทำอะไรที่นั่นวะ บัวยังคงซักต่อ
    มาสายแล้วก็มีเรื่องกับพี่ม.6ที่หน้าโรงเรียนนิดหน่อย ฉันกระซิบกลับไป
    แล้วแกไปมีเรื่องกับใครวะ ถึงขั้นชกต่อยหรือเปล่า
    เดี๋ยวค่อยถามได้มั้ย อาจารย์สอนอยู่ไม่เห็นหรือไงฉันพูดแล้วชี้ไปที่หน้าห้อง
    แหะๆ ก็ฉันอยากรู้นี่หว่า
    รู้แล้วน่า เดี๋ยวกลางวันเล่าให้ฟัง ฉันพูดติดรำคาญแล้วมองไปที่กระดานบัวก็ทำตามแต่โดยดี
     
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×