ลำดับตอนที่ #10
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : เรื่องจำเป็น
“เฮ้ย!! ได้ไงอ่ะ ไม่ไปได้มั้ย ถ้าพวกพี่ไปเค้าจะอยู่กับใครอ่ะ” ฉันรู้สึกตกใจจนต้องตะโกนออกมาเมื่อรู้ว่าพี่ดง พี่ชายสุดที่เลิฟของฉันจะต้องไปพักหอที่มหา’ลัยกับเพื่อนเพื่อความสะดวกต่อการทำรายงานและเรียน แถมพี่โดมกับพี่ดังก็จะต้องไปเข้าค่ายอีก ฉันจะต้องอยู่บ้านกับนายโอมสองคน ไม่นะ!! ถ้าเกิดหมอนี่หน้ามืดทำอะไรฉันขึ้นมาล่ะ ฉันจะทำยังไงม่ายยยย.........T^T
“พี่จำเป็น เพราะรายงานก็เยอะแถมยังมีเรียนตอนค่ำอีก” พี่ดงอธิบายเหตุผล
“โอเค พี่ดงไปก็ได้เพราะมันจำเป็นเค้าเข้าใจ แต่พี่โดมกับพี่ดังไม่ไปไม่ได้เหรอ น้า....อยู่กับเค้านะ นะ” เมื่อขอร้องพี่ดงไม่ได้ผลฉันเลยหันไปอ้อนพี่โดมกับพี่ดังแทนเผื่อจะได้ผลมั่ง
“พี่ก็ไม่ได้ เพราะถ้าไม่เข้าค่ายปีนี้พี่ไม่จบม.6แน่ๆ”
“ทีนายโอมยังไม่ไปเลย” ฉันหันไปพาลใส่นายโอมที่นั่งอ่านหนังสือรถอย่างสบายอารมณ์
“ก็ตอนม.5ฉันไปแล้วนี่นาปีนี้ไม่ไปก็ได้” นายโอมพูดทั้งๆที่ตายังอยู่ที่หนังสือ
“แล้วพี่โดมทำไมต้องไปอีก” ฉันเลิกสนใจนายโอม
เถียงกับตานั่นมีแต่เสียกับเสีย -_-^
“ก็ตอนม.5พี่ไม่ได้ไปเลยต้องไปปีนี้แทน” พี่โดมเถียงเสียงอ่อย
“แล้วทำไมไม่ไป!!!” ฉันจ้องพี่โดมเขม็ง
“ก็ตอนนั้นน้าฟ้าเข้าโรง’บาล ดงไปเฝ้าน้าฟ้า พ่อกับแม่ไปต่างประเทศไม่มีใครอยู่บ้าน แล้วใครล่ะที่อ้อนให้พี่อยู่เป็นเพื่อนจนไม่ได้ไปเข้าค่ายอ่ะ” พี่โดมเถียงชัดถ้อยชัดคำ
“ก็เค้าเองแหละ-_-^” ฉันรับเสียงอ่อย
“ก็นั่นแหละ ฉะนั้นแกไม่ต้องมารั้งพี่ไว้เลย ไม่ใช่เด็กๆแล้วนะ” พี่โดมได้ทีสั่งสอนเลย
“โอเค งั้นดังอยู่กับเค้านะ นะ น้า...” ฉันหันไปเขย่าแขนพี่ดังที่นั่งอยู่ข้างๆ
“ไม่ได้หรอกเดี๋ยวขึ้นม.6จะลำบาก” พี่โดมเล่นเกมส์ไปด้วยพูดไปด้วยโดยไม่สนใจฉันเลย
“โอเค งั้นเค้าไปด้วย”ฉันยื่นคำมั่น
“เฮ้ย!!!”สุภาพบุรุษทั้งสี่ที่อยู่ข้างหน้าฉันร้องออกมาโดยพร้อมเพรียง
“ทำไมเหรอ”ฉันถามด้วยหน้าตาใสซื่อสุขีด
มันจะตกใจอะไรกันนักหนาฟะ -_-^
“ค่ายนี้มีแต่ผู้ชายเท่านั้นนะโว้ย”พี่ดังหยุดเล่นเกมส์แล้วหันมาว่าฉัน
“ทำไมอ่ะ”ฉันก็ยังไม่เข้าใจอยู่ดี
“ก็ค่ายนี้เขาฝึกหนักยิ่งกว่าค่ายทหาร แถมถ้าจับได้ว่ามีผู้หญิงเข้าไปล่ะก็ ไม่อยากจะคิด”พี่ดงผู้มีประสบการณ์อธิบายให้ฟัง
“เอาน่าแค่15วันเอง”พี่โดมเสริม
แค่15วันเนี่ยนะ ตั้งครึ่งเดือน เฮ้อ!อยากจะบ้าตาย
“สรุปแล้วจะไม่มีใครอยู่กับเค้าเลยใช่มั้ย” ฉันหน้าบึ้งเมื่อไม่ได้ดังใจ
“ใครบอก ฉันก็ยังอยู่กับเธอ”นายโอมพูดขึ้น
“ใครขอร้อง นายก็ไปอยู่บ้านนายสิ”
“อาชาติกับอาดาก็ไปต่างประเทศกับพ่อแม่เรา ตอนนี้ที่โน่นกำลังยุ่งพ่อกับแม่รู้ว่าพวกพี่จะไม่อยู่บ้านเลยให้โอมมาอยู่เป็นเพื่อน และโอมก็มีสิทธิขาดในการดูแลเรา”พี่ดงอธิบายเหตุผล
ฉันเหวอไปเลย O[]O
“ฉะนั้นเธอต้องเชื่อฟังฉันเข้าใจหรือเปล่า”นายโอมเสริมพร้อมกับยืดอกด้วยความภูมิใจ
“ไม่นะพี่ดง เค้าไม่อยู่กับนายนี่นะ”ฉันทำหน้าเหมือนอยากจะร้องไห้
แต่พี่ดงก็ส่ายหัวเหนื่อยใจ
“แค่นี้ก็ดื้อแล้วนะ ถ้าดาวไม่ฟังฉันอนุญาตให้แกทำโทษได้ตามสบาย”พี่ดงหันไปพูดกับนายโอม
“พี่ดง T^T”
“เอาน่า เสาร์อาทิตย์พี่ก็จะมาอยู่ด้วย อีกอย่างป้าหวานก็อยู่”พี่ดงพูดอย่างอ่อนใจ
“เสาร์อาทิตย์พี่ดงมาอยู่กับเค้าจริงๆนะ”
“อื้ม”พี่ดงรับยิ้มๆ
“เย้ๆๆๆๆ”ฉันร้องออกมาพร้อมกับกระโดดกอดพี่ดงอย่างแรง
“ฮ่าๆ เบาๆดาวพี่เจ็บ จั๊กจี้ด้วย”พี่ดงหลุดหัวเราะออกมา
“ฮ่าๆๆๆ”แล้วทุกคนก็ประสานเสียงหัวเราะกัน และคุยกันจนดึกค่อยแยกกันไปนอน
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น