GOT7 SF&OS

ลำดับตอนที่ #1 : The stranger

'ผมมันก็แค่เด็กใจแตก'ㅡแบมแบม

                ภายในผับที่คละคลุ้งไปด้วยกลิ่นบุหรี่ เหล้า และกลิ่นน้ำหอมฉุนของนักท่องราตรีทั้งหลายที่มารวมตัวกันในยามค่ำคืนปรากฏร่างของเด็กหนุ่มคนหนึ่งที่นั่งดื่มอยู่อย่างโดดเดี่ยวโดยที่เจ้าตัวไม่รู้เลยว่าทุกการกระทำของตัวเองนั้นกำลังตกเป็นเป้าสายตาของบรรดาชายหนุ่มจำนวนมากมายที่กำลังมองอยู่ เหล้าดีกรีแรงถูกส่งลงคอไปแก้วแล้วแก้วเล่า ริมฝีปากสีสวยที่ดูยั่วยวน หรือว่าจะเป็นรูปร่างที่บอบบางยิ่งกว่าผู้หญิงนั้น ยิ่งทำให้ทุกการเคลื่อนไหวของร่างบางดูเร้าอารมณ์ขึ้นเป็นเท่าตัว ยิ่งถ้าหากว่าได้ลองลิ้มรสแห่งความหวานของร่างเล็กแล้วคงทำให้ร่างกายราวกับตกอยู่ใต้มนตร์สะกดเป็นแน่
แก้วเปล่าที่วางเรียงรายอยู่บนโต๊ะบ่งบอกได้ดีว่าเจ้าตัวได้ดื่มไปเยอะแค่ไหน.........


"นี่ ขอนั่งด้วยคนได้มั้ย" 


            เสียงทุ้มที่ดังขึ้นทำให้คนตัวเล็กเงยหน้าขึ้นไปมอง แต่เพราะเหล้าที่ดื่มเข้าไปจำนวนมากทำให้มองไม่ถนัด คนตัวเล็กไม่ตอบอะไรเพียงแต่รีบลุกขึ้นแล้วทำท่าจะเดินหนีแต่กลับถูกคนแปลกหน้าจับข้อมือไว้ หลังจากสะบัดข้อมือออกด้วยความรำคาญแล้วก็รีบเดินไปห้องน้ำ



            แต่ดูเหมือนว่าพื้นโลกมันจะเอียงๆเพราะกว่าจะแบกสังขารไปถึงห้องน้ำก็ทำเอาเหนื่อยหอบ มือบางยื่นไปเปิดก๊อกน้ำแล้ววักน้ำมาล้างหน้าให้สร้างเมา แต่ดูเหมือนจะไม่ค่อยช่วยอะไรมากนัก น้ำที่หยดลงจากไปหน้าเปื้อนเสื้อเชิ้ตสีขาวที่ถูกพับแขนขึ้นจนถึงข้อศอกแนบไปกับลำตัว หลังจากล้างหน้าเสร็จร่างบางก็เดินออกมาจากห้องน้ำในสภาพเดิม ผู้ชายหลายคนที่เดินผ่านไปมาก็มองร่างเล็กด้วยตาลุกวาวโดยที่เจ้าตัวยังไม่รู้ว่าได้ทำอะไรลงไป



           จนกระทั่งมีผู้ชายคนหนึ่งหนึ่งเดินเข้ามาหาและพูดจาละลาบละล้วง คนตัวเล็กพยายามสะบัดข้อมือออกจากมือหนาที่ฉุดกระชากไว้แต่ไม่เป็นผล ร่างสูงใหญ่ยันร่างบางจนติดผนังและก้มหน้าลงมาหมายจะชิมความหวานจากริมฝีปากบาง คนตัวเล็กที่ยังพอจะรู้สึกตัวก็รวบรวมพลังทั้งหมดแล้วรีบผลักผู้ที่รุกรานตัวเองออกแล้วรีบวิ่งหนีไปอย่างรวดเร็ว ร่างบางวิ่งหนีด้วยสภาพทุลักทุเลจนมาถึงด้านหลังของผับ ประตูทางออกด้านหลังเชื่อมต่อกับซอยเปลี่ยวร้างผู้คน ทางซ้ายมือเป็นทางตัน และทางขวามือเป็นประตูที่ติดป้ายว่าเฉพาะพนักงานเท่านั้น



          อย่างไม่ต้องเสียเวลาคิด ร่างบางรีบเปิดประตูเข้าไปในทันที ทางเดินจากประตูแยกออกเป็นสามทาง จึงลองเสี่ยงเดินไปทางด้านซ้ายมือ พอเดินมาถึงริมสุดของทางเดินมีประตูไม้ขนาดใหญ่ตกแต่งด้วยลวดลายประณีต หน้าประตูติดป้ายสีทองขนาดใหญ่ว่า 'ห้ามเข้าก่อนได้รับอนุญาต' แน่นอนว่าคนตัวเล็กไม่สังเกตเห็นป้ายนี้และด้วยสติสัมปชัญญะที่เหลือน้อยนิดมือเล็กจึงยื่นไปบิดลูกบิดประตูแล้วเข้าไปข้างในโดยไม่ลืมล็อกประตูไว้ป้องกันคนเข้ามา



           ภายในห้องถูกตกแต่งอย่างเรียบง่าย หลอดไฟสีเหลืองจางๆที่ติดอยู่ตามผนังทำให้บรรยากาศภายในห้องดูอบอุ่นขึ้น ด้านขวามือมีประตูกบานเล็กอีกบาน ส่วนทางซ้ายมือเป็นโซฟาบุนวมขนาดใหญ่ตั้งอยู่ ร่างบางนอนลงบนโซฟาด้วยความวิงเวียนศีรษะจากฤทธิ์ของเครื่องดื่มเเอลกอฮอล์ที่ดื่มเข้าไป แล้วคนตัวเล็กก็เข้าสู่ห้วงนิทรา




 
  

[BAMBAM PART]

ผมตื่นขึ้นหลังจากรู้สึกตัวและอาการเวียนหัวเหมือนโลกกำลังหมุนอยู่หายไป ตอนนี้ผมพบว่าตัวเองกำลังนอนอยู่บนเตียงนอนขนาดใหญ่ในห้องที่ผนังเป็นสีเทาและทุกอย่างภายในห้องถูกตกแต่งด้วยโทนสีเข้ม ผมค่อยๆยันตัวเองลุกขึ้นจากเตียงและพบว่าเสื้อผ้าทุกชิ้นยังคงอยู่ดี ผมเดินไปที่ประตูและบิดลูกบิดออกไป ภาพแรกที่ปรากฏคือชายหนุ่มผมสีแดงที่กำลังง่วนกับกองเอกสารอยู่ 

"ตื่นแล้วรึไง" เสียงทักทายดังขึ้นโดยที่เจ้าตัวไม่เงยหน้ามามองผมสักนิด 


"..." ผมเงียบแทนคำตอบ แล้วก็เดินเงียบๆไปทางประตู ในขณะที่กำลังจะเปิดประตูออกไปนั้นเองมีมือจากทางด้านหลังกระชากผมให้หันกลับไป และตอนนี้ผมก็พบว่ากำลังจ้องหน้าผู้ชายที่จัดได้ว่าหน้าตาดีมากคนหนึ่ง 


"นายมาสลบอยู่หน้าห้องฉัน" ผู้ชายตรงหน้าเริ่มบทสนทนาในขณะเดียวกันก็ยื่นมือมาจับใบหน้าผมและหันซ้ายทีขวาที


"หึ หน้าตาก็ดีน่าจะระวังตัวให้มากกว่านี้หน่อยนะ" 


"..."


"จะให้ปล่อยไปมันก็..ยังไงๆอยู่นะ"เสียงทุ้มก้มลงมากระซิบข้างหูด้วยน้ำเสียงแหบพร่าก่อนจะฝังจมูกลงมาบนซอกคอแล้วลากไล้มาเรื่อยๆซึ่งผมเองก็ไม่ได้ขัดขืนอะไร


"อื้อ"เสียงประท้วงในลำคอดังขึ้นเมื่อคนตัวสูงประทับริมฝีปากลงมาจากแรกๆที่นุ่มนวลกลับค่อยๆรุนแรงขึ้นตามอารมณ์ที่เพิ่มมากขึ้น ร่างสูงของคนที่ผมไม่รู้จักแม้กระทั่งชื่อช้อนตัวผมขึ้นในท่าอุ้มเจ้าสาวแล้ววางลงบนเตียงอย่างอ่อนโยน


"ฉันชื่อมาร์ค จำเอาไว้ให้ดีละ"


นั่นเป็นประโยคสุดท้ายที่ผมได้ยินก่อนจะถูกริมฝีปากของคนข้างบนประทับลงมา รสจูบนี่หนักหน่วงราวกับจะทำให้ละลายไปทั้งตัว ทุกสัมผัสที่ลากผ่านเหมือนเหมือนร่างกายกำลังจะลุกเป็นไฟ



"เป็นเด็กดีนะ แบมแบม:)"

---------------------------------------- จบ555-------------------------------------
















 

.............................................................................................................................................................

ปล.อย่าเพิ่งตบเค้านะ คือมันไม่เขียนนานไง ไอเดียไม่ออก นี่คือด้นสดล้วนๆ 
ปล2.อยากให้มันมีภาคต่อมั้ยอ่ะ หรือว่าพอละเซ็ง==
ปลสท.เม้นท์ให้เค้าหน่อยนะ ไม่เม้นท์ไม่ว่าแต่อยากได้ความคิดเห็น แบบหายไปสองปี คือเข้ากรุหมดละ-*-