ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ
ท่ามกลางสายฝนอันหนาวเหน็บที่โปรยลงมา ได้มีสิ่งมีชีวิตที่หัวใจเริ่มเต้นช้าลง กำลังต่อสู้ เพื่อปกป้องอีกสองชีวิตที่ควรมีอยู่เพื่ออนาคตอันไม่ใกล้ไม่ไกลนี้
"แม่! แม่เป็นอะไรไป แม่อย่าตายนะ" เด็กชายคนหนึ่งตะโกนแข่งกับเสียงฝนที่กระหน่ำลงมาอย่างไม่เห็นใจเด็กชายผู้นี้
"แม่..ไม่..เป็นอะไร...หรอกลูก รีบไปซะ ก่อนที่..มัน...จะรู้ตัว" หญิงสาวที่ถูกเรียกว่าแม่ตอบกลับด้วยเสียงอันแผ่วเบา
"คิดว่าจะรอดรึ วันนี้แหละ ที่ข้าจะถอนรากถอนโคนพวกเจ้าไม่ให้ไปผุดไปเกิดอีกเลย!"เสียงหนึ่งดังขึ้นมาในความมืดมิด และเมื่อสองชีวิตที่ได้รับการปกป้องเห็น มารดาของพวกเขาก็ได้สิ้นชีวิตไปเสียแล้ว
"แม่!!!!"เด็กชายร้องด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความเสียใจและน้อยใจ แม่ทิ้งพวกเขาไปแล้ว แม่ไม่รักเขาแล้วถึงได้จากไป
"ไปกันเถอะ เดี๋ยวไม่ทันการ" เสียงของเด็กสาวผู้มีศักดิ์สูงกว่าเด็กชายบอก
"ต แต่.."
"ไม่มีแต่! หรือเจ้าอยากเป็นอยากพวกท่าน ไปซะ เพื่อแม่ที่อุตส่าห์ฝากความหวังไว้" เด็กสาวตะโกนบอกเด็กชายที่เริ่มน้ำตาคลอ
"รีบไปกันครบพี่ ไปให้พ้นจากที่แย่ๆอยากนี้"เด็กชายพูดด้วยน้ำเสียงที่ยังติดจะสั่นๆอยู่ แล้วทั้งสองก็เดินจากไป โดยไม่หันกลับมามองอีก โดยที่ไม่รู้ว่า พวกตนนั้นยังได้รับการปกป้องจากมารดาอยู่ตลอดมา
"ข้าอุตส่าห์ไม่เอาชีวิตนะ รอโตก่อนค่อยเชือด มันส์ล่ะทีนี้ ฮ่าๆๆ" เสียงนั้นพูดกับตัวเองอย่างเบิกบาน
"แล้วทำไงกับศพไอ้นี่ดีล่ะเนี่ย"มันยังพดติดตลก
"แม่! แม่เป็นอะไรไป แม่อย่าตายนะ" เด็กชายคนหนึ่งตะโกนแข่งกับเสียงฝนที่กระหน่ำลงมาอย่างไม่เห็นใจเด็กชายผู้นี้
"แม่..ไม่..เป็นอะไร...หรอกลูก รีบไปซะ ก่อนที่..มัน...จะรู้ตัว" หญิงสาวที่ถูกเรียกว่าแม่ตอบกลับด้วยเสียงอันแผ่วเบา
"คิดว่าจะรอดรึ วันนี้แหละ ที่ข้าจะถอนรากถอนโคนพวกเจ้าไม่ให้ไปผุดไปเกิดอีกเลย!"เสียงหนึ่งดังขึ้นมาในความมืดมิด และเมื่อสองชีวิตที่ได้รับการปกป้องเห็น มารดาของพวกเขาก็ได้สิ้นชีวิตไปเสียแล้ว
"แม่!!!!"เด็กชายร้องด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความเสียใจและน้อยใจ แม่ทิ้งพวกเขาไปแล้ว แม่ไม่รักเขาแล้วถึงได้จากไป
"ไปกันเถอะ เดี๋ยวไม่ทันการ" เสียงของเด็กสาวผู้มีศักดิ์สูงกว่าเด็กชายบอก
"ต แต่.."
"ไม่มีแต่! หรือเจ้าอยากเป็นอยากพวกท่าน ไปซะ เพื่อแม่ที่อุตส่าห์ฝากความหวังไว้" เด็กสาวตะโกนบอกเด็กชายที่เริ่มน้ำตาคลอ
"รีบไปกันครบพี่ ไปให้พ้นจากที่แย่ๆอยากนี้"เด็กชายพูดด้วยน้ำเสียงที่ยังติดจะสั่นๆอยู่ แล้วทั้งสองก็เดินจากไป โดยไม่หันกลับมามองอีก โดยที่ไม่รู้ว่า พวกตนนั้นยังได้รับการปกป้องจากมารดาอยู่ตลอดมา
"ข้าอุตส่าห์ไม่เอาชีวิตนะ รอโตก่อนค่อยเชือด มันส์ล่ะทีนี้ ฮ่าๆๆ" เสียงนั้นพูดกับตัวเองอย่างเบิกบาน
"แล้วทำไงกับศพไอ้นี่ดีล่ะเนี่ย"มันยังพดติดตลก
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น