คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : ข้อมูล
อ่า... ตอนนี้เรื่องของฝันหนุ่มน้อยน่ารัก ( รึป่าวก้อม้ายรุ )
Chapter 3 ข้อมูล
เอาล่ะ ผมเล่าจบแล้วครับ ไม่ต้องสงสัยนะครับว่า ‘ไหนล่ะเรื่องซวยที่เกิดขึ้นทั้งวันน่ะ’ เดี๋ยวผมจะเล่าสั้นๆให้นะครับ ขืนเล่ายาวๆ วันนี้ทั้งวันก็คงไม่จบแน่
12.45น. ข้างๆสนามฟุตบอล
ระหว่างที่ร่างบางกับยุนกำลังเดินจะกลับห้องอยู่นั้น ก็มีอะไรไม่รู้กลมๆ สีขาวๆสลับกับสีดำ มันลอยมาทางผม สิ่งนั้นก็คือ!! ลูกบอลนั้นเอง
ไอ้ลูกบอลนั้นลอยมาโดนหัวของร่างบางเต็มๆ ไม่ต้องบอกก็น่าจะรู้ว่าใครเตะมาโดนหัวร่างบาง นายทีมนั้นเอง จากนั้นเขาทั้งสองคนก็เถียงกันตลอด เพราะเรื่องลูกบอล
‘เฮ้อ...เวรกำของฉันจริงๆเลย แต่ยังไม่หมดความซวยแค่นี้ ยังมีอีกมีอีกเยอะ - -^^’
14.30น. คาบวิชาเคมี
ในช่วงคาบวิชาเคมี อาจารย์ให้ทดลองสารต่างๆ ระหว่างที่ร่างบางกำลังทดลองสารอยู่นั้น จู่ๆ ร่างสูงก็เอาสารอะไรก็ไม่รู้ ที่มีสีม่วงๆ มาทำหกใส่เสื้อของร่างบางจนเลอะเทอะหมดเลย ดีนะที่มีเสื้อสีขาวคุมอยู่อีกชั้นนึงไม่งั้นได้เลอะยิ่งกว่านี้แน่
ร่างสูงก็ได้แต่ขอโทษขอโพยเป็นการใหญ่ ถึงปากจะขอโทษ แต่สายตาของร่างสูง มันกำลังเยาะเย้ยร่างบาง จนร่างบางนั้นทนไม่ไหว ก็เลยเอาสารที่ตั้งอยู่บนโต๊ะใกล้ๆมาสาดใส่เสื้อของร่างบางบ้าง
และตลอดคาบนี้ทั้งคาบ ร่างบางและร่างสูงก็ไม่ได้เรียนกันเลย ก็มัวแต่ทะเลาะกัน แล้วต่างคนก็ต่างเอาสารที่อยู่ใกล้ๆตัวมากที่สุด
มาสาดใส่กัน จึงทำให้ห้องเคมีเละตุ้มเปะหมดเลย ร่างบางกับร่างสูงจึงโดนอาจารย์ทำโทษ ให้ทำความสะอาดห้องสองคนตอนหลังเลิกเรียน
16.15น. เลิกเรียนแล้ว ณ ห้องเคมีของโรงเรียน
แล้วตอนนี้ร่างบางก็กำลังทำความสะอาดอยู่ กับร่างสูงนั่น ‘ทำไม...ทำไมฉันต้องโชคร้ายอย่างนี้เนี้ย ก็เพราะอีตานั่นคนเดียวนั่นแหละ ถ้าไม่ทำให้เสื้อของฉันสกปรกล่ะก็ ฉันคงไม่ต้องมาทำความสะอาดไอ้ห้องบ้าๆนี่หรอก’
หลังจากที่ร่างบางบ่นร่างสูงในใจ ร่างสูงก็เอาไม้กวาดมาเคาะหัวร่างบาง ‘นั่นไงเอาอีกแล้ว คราวนี้ฉันไม่ให้อภัยแน่’
จากนั่นร่างบางก็ไล่ตีร่างสูงจนทั่วห้อง ‘ทำไมหมอนี่วิ่งแล้วเป็นบ้าเลยฟะ กินจรวดเป็นอาหารหรือไงกัน ดีนะที่ฉันวิ่งแล้วมันไม่ทำให้ห้องเละกว่านี้’ แล้วร่างบงาก็พูดไม่ทันขาดคำ
โครม!!!!
และแล้วหายนะก็มาเยือนทันที ร่างสูงวิ่งชนถังขยะใบใหญ่จนล้ม ขยะที่ร่างบางพึ่งจะทิ้งไปเมื่อกี้ มันหกหมดเลย จึงทำให้ในห้องมีแต่ขยะ
‘โอ้!!! พระเจ้า เละกว่าเดิมอีกหลายเท่า อย่างงี้งานทำความสะอาดก็ไม่เสร็จง่ายน่ะซิ’ แล้วร่างบางกับร่างสูงก็ทะเลาะกันอีกจนได้ กว่าจะทำความสะอาดเสร็จก็เลยเวลาไปมากแล้ว
‘อ่า...ที่นี้ก็จบจริงๆสักที ถ้างั้นกลับมาสู่ความเป็นจริงดีกว่านะครับ’
‘ก่อนที่ฉันจะโมโหมากไปกว่านี้ ต้องหยุดคิดเรื่องของหมอนั่นเสียก่อน’ ร่างบางคิดได้ดังนั้นก็เลิกคิดทันที แล้วเดินไปที่ห้องของตัวเอง
ผลัก
“ฮ้าววว =o= ง่วงนอนจังแฮะ ไปเล่น MSN ดีกว่า”
ร่างบางผลักประตูห้องตัวเองเบาๆ พลางฮาวออกมาวอดใหญ่ด้วยความง่วงนอน และเบื่อ แล้วเดินตรงไปที่โต๊ะคอม แล้วเปิดคอมเล่นทันที
ตึ่ง ตึง ตึ้ง ( ฟังให้เป็นเสียงเวลาตอนคนในเอ็มเข้ามาทักนะ )
‘เอ๊ะ!! ใครกันนะ ไม่รู้จักเลย’ ร่างบางเริ่มสงสัยจึงเข้าไปทักคนปริศนา ที่เข้ามาคุยกับตนเองทันที
[ lพีEJllค่xลับUตา ก้oฝัuถึJlno says : ใครน่ะ? ]
ร่างบางถามออกไป
[ xลัUตาlพีEJใด ก้oไม่สามาsถฝัuถึJlno says : ... ]
‘แต่ผลที่ได้กลับมาก็คือ ... เนี้ยนะ แต่ว่า ทำไมชื่อมันคล้ายๆฉันว่ะ’
[ lพีEJllค่xลับUตา ก้oฝัuถึJlno says : ใครน่ะ? ตอบมาเร็ว - -* ]
ร่างบางถามเป็นครั้งที่สอง ‘ถ้าตอบกลับมาเหมือนเดิมได้ตายแน่’
[ xลัUตาlพีEJใด ก้oไม่สามาsถฝัuถึJlno says : ... ]
แต่ผลที่ได้กลับมาก็เหมือนเดิม ‘โอ้ยยย อยากจะบ้าตาย’ ร่างบางจึงเก็บอารมณ์โมโหเอาไว้แล้วถามไปอีกรอบ
[ lพีEJllค่xลับUตา ก้oฝัuถึJlno says : นี่ฉันถามแล้วทำไมไม่ตอบล่ะ - -** ]
‘ชักจะเหลืออดแล้วนะ ถามไปก็ไม่ตอบ - -**’
[ xลัUตาlพีEJใด ก้oไม่สามาsถฝัuถึJlno says : 555+ ขนาดในเอ็มนายยังไม่เปลี่ยนไปเลยนะ ชอบใช้เสียงเหมือนเดินเลยแหะ ^^ ]
‘เอาล่ะ มันชักจะไม่ตลกแล้วแหะ - -‘
[ lพีEJllค่xลับUตา ก้oฝัuถึJlno says : ตกลงนายเป็นใครกันแน่ ]
ร่างบางถามออกไปเหมือนเดิม ‘หวังว่าคราวนี้คงจะได้คำตอบนะ’
[ xลัUตาlพีEJใด ก้oไม่สามาsถฝัuถึJlno says : ฉันเอง ทีมไง จำไม่ได้หรอ ]
‘หะ...หา นะ...นายนั่นเองงั้นเหรอ OoO โอ้!! พระเจ้าจอห์น ฉันอยากตายจริงๆ แต่ว่าหมอนั่นได้เอ็มฉันมาได้ยังไงกันนะ’
[ lพีEJllค่xลับUตา ก้oฝัuถึJlno says : นี่นาย นายได้เอ็มฉันมาได้ยังไงกันอ่ะ ]
ร่างบางถามชายหนุ่มออกไปด้วยความสงสัยทันที
[ xลัUตาlพีEJใด ก้oไม่สามาsถฝัuถึJlno says : ง่ายๆ ฉันก็แค่ให้ลูกน้องของฉันหามาให้ก็เจอแล้ว ทั้งข้อมูลส่วนตัวของนาย ข้อมูลบ้าน และอื่นๆอีกเยอะแยะไปหมด ]
‘โอ้!! รู้หมดเลยหรอนี่ชั่งน่าอัศจรรย์จริงๆเลย ตกลงหมอนี่มันเป็นใครกันแน่นะ ดะ...เดี๋ยวซิ แสดงว่าหมอนั่นก็ต้องรู้เบอร์โทรฉันน่ะซิ OoO’
[ lพีEJllค่xลับUตา ก้oฝัuถึJlno says : แสดงว่านายก็รู้เบอร์ของฉันแล้วน่ะซิ ]
ร่างบางถามเขาออกไป เพราะความอยากรู้ของตัวเอง
[ xลัUตาlพีEJใด ก้oไม่สามาsถฝัuถึJlno says : ป่าวหรอก ฉันยังไม่รู้ทีทำไมหรอ ]
‘เฮ้อ...โล่งอกไปที ^^’ แล้วร่างบางถามร่างบางมาบ้าง ‘เอาล่ะทีนี้จะตอบว่าอะไรดีนะ -_- อ้อ!! นึกออกแล้ว ^^;’
[ lพีEJllค่xลับUตา ก้oฝัuถึJlno says : ป่าว ไม่มีอะไรหรอก - -;; ]
‘ตอนนี้ฉันคิดอะไรไม่ออกจริงๆแหะ ตอบไปอย่างนี้แหละดีที่สุดแล้ว’
[ xลัUตาlพีEJใด ก้oไม่สามาsถฝัuถึJlno says : อืม...ถ้างั้นไปก่อนนะเดี๋ยวจะโทรไปหา ]
หนุ่มร่างสูงตอบร่างบางเพียงแค่นี้ แล้วออฟไลน์ทันที
‘ดีแล้วล่ะที่รีบๆออฟไลน์น่ะ อ๊ะ!! ดะ...เดี๋ยวนะเมื่อกี้หมอนั้นพูดว่าอะไรนะ เดี๋ยวโทรมางั้นหรอ O-O ว๊ากกกก!!!! ไม่ได้การแล้ว ต้องไปปิดมือถือเดี๋ยวนี้’ ร่างบางคิดได้ดังนั้น จึงละสายตาจากคอม แล้วหันไปปิดมือถือที่ตั้งอยู่บนที่นอนทันที
หมีแพนด้า หมีแพนด้า หมีแพนด้า หมี หมี แพนด้า หมีแพนด้า~
แต่ร่างบางยังไม่ทันจะปิด เสียงริงโทนปัญญาอ่อนของตัวเองมันก็ดังขึ้น จึงทำให้ร่างบางนั้นตกใจ หัวใจไปกองอยู่ที่ตาตุ่มหมด
‘ฮือๆๆ T-T ตกใจหมดเลยไอ้หมีแพนด้าบ้า ฮือๆๆ ทำให้ฉันตกใจอย่างงี้ต้องเผาหมีแพนด้าทั้งโคตะระเลยดีมั้ยเนี้ย’
‘แต่ว่าหมอนั่นโทรมาแล้วหรอ ทะ...ทำไมถึงไวอย่างงี้ล่ะ’ แล้วร่างบางก็ค่อยๆสาวเท้าไปเอามือถือที่ตั้งอยู่บนที่นอน แล้วร่างบางก็หยิบมันขึ้นมาดู
‘แต่เอ๊ะ!! ทำไมเป็นชื่อ ‘My B€st fRi€nD YuN’ มันคุ้นๆจังเลยนะ อะ...อ้าวนี่มันเบอร์ยุนนี่หว่า ตกใจหมดเลย - -^^^’หลังจากที่ร่างบางคิดว่าเป็นยุนเพื่อนที่แสนจะสนิทของเขา ที่ ไม่ใช่หนุ่มหล่อร่างสูง ร่างบางก็รีบรับทันที
“ฮัลโหล ยุนหรอ มีอะไรป่าว ถึงได้โทรมาหาฉันน่ะ”
ร่างบางรีบถามยุนไปเป็นชุด เพื่อที่จะรีบๆคุย แล้วจะได้ปิดมือถือกันไม่ให้ร่างสูงนั่นโทรมา
[ ใช่เราเอง ทำไมเล่นถามเป็นชุดอย่างงั้นล่ะ มีอะไรรึป่าว ดูรีบร้อนจังเลยนะ ]
ยุนถามร่างบางอย่างเป็นห่วง ‘ก็ใช่น่ะเซ่ ถ้าไม่มีจะรีบถามไปหาหนอนหรอไง’
“ไม่มีอะไรหรอก แต่ว่าที่โทรมามีอะไรหรอ”
‘ฉันตอบเขาไปอย่างงั้นแหละ คำตอบจริงๆไม่ใช่อย่างงั้นหรอก แต่ก็เอาเถอะ ขืนบอกไปเดี๋ยวก็เป็นห่วงฉันอีก’
[ ฉันก็แค่อยากจะรู้ว่า วันนี้มีการบ้านอะไรบ้าง ]
‘จะบ้าหรอ วันแรกจะมีการได้ยังไงกันล่ะ บ้าจริงๆ - -^^^’
“ไม่มีหรอก จะมีได้ยังไงล่ะ วันนี้เป็นวันแรกที่เราได้ไปเรียนกันนะ เขาจะให้การบ้านมาทำไมล่ะ = =”
[ เออ จริงด้วย ลืมนึกไปแหะ ขอโทษด้วยที่มากวนนะ ไปล่ะ ฝันดีนะจุ๊ฟๆ~ ^3^ ]
ยุนพูดเหมือนจะนึกได้ ‘พึ่งจะมานึกได้ตอนนี้หรือยังไงกัน แต่เอ๊ะ!! เมื่อตะกี้เขาจุ๊ฟๆด้วยหรอ เฮ้อ...นับวันเพื่อนฉันก็ยิ่งบ้าเข้าไปทุกๆทีแล้วแหะ - -‘
“อืมบาย”
ร่างบางพูดกับยุนเสร็จก็รีบกดวางทันที โดยที่ไม่ถามเกี่ยวกับท่าทางของชายหนุ่มที่ผิดเปลี่ยนไป
‘ในที่สุดก็พูดเสร็จสักที เฮ้อ... แต่เอ้ยยย!!! O_O ต้องรีบปิดเครื่องก่อนเดี๋ยวหมอนั้นโทรมาก็พอดีกัน’ แล้วร่างบางก็รีบกดปิดเครื่องทันที ‘เฮ้อ...ดีจังที่ปิดเครื่องทันนะเนี้ย ไปเล่นเอ็มต่อดีกว่า ^^’
20 นาทีผ่านไป
ร่างบางก็ยังเล่นเอ็มอยู่เหมือนเดิม แต่สักพักโทรศัพท์บ้านก็ดังขึ้น ในขณะที่ร่างบางยังเล่นเอ็มอยู่
กริ้งงง!!!!!
“เฮ้!!! ฟ้าไปรับโทรศัพท์ให้หน่อยซิ”
ร่างบางตะโกนบอกฟ้าผู้เป็นน้องออกไป เพื่อที่จะให้เขาไปรับโทรศัพท์แทนตัวเอง
“พี่ก็ไปรับเองซิ ผมทำการบ้านอยู่ ไม่ว่างออกไปรับหรอก”
ฟ้าตะโกนตอบกลับมา แล้วอ้างว่าตัวเองกำลังทำการบ้านอยู่
‘งั้นหรอ ทำการบ้านอยู่หรอ อย่างงั้นต้องใช้ไม้ตายสุดท้าย เหอๆ งานนี้ต้องออกไปรับโทรศัพท์แทนฉันแน่ๆ เล่นกับใครไม่เล่นนะ’
“ถ้าไม่รีบออกไปรับ ก็อดข้าวเย็นของวันนี้ และของวันพรุ่งนี้ ข้าวเย็นวันนี้ของโปรดแกด้วยนะฟ้าจะบอกให้”
ร่างบางพูดเสร็จฟ้าผู้เป็นน้องก็รีบออกมา แล้วปิดประตูเสียงดัง จนทำให้ร่างบางตกใจเกือบตกเก้าอี้ที่ตัวเองนั่งอยู่
ปัง!!!
“โอเคๆ ไปรับก็ได้ พี่เนี้ยทั้งขี้เกียด และโหดร้ายจริงๆเลยนะ”
พอเขาบ่นเสร็จก็รีบไปรับทันที แล้วเสียงโทรศัพท์ก็เงียบลง เพราะฟ้าได้รับโทรศัพท์แล้ว
“พี่!!! มีคนโทรมาหาพี่น่ะ บอกว่าเป็นเพื่อนที่โรงเรียนของพี่”
แล้วเขาก็ตะโกนกลับมา ‘เอ๊ะ!! เพื่อนที่โรงเรียนงั้นหรอ ใครหว่า? แต่ก็เอาเถอะไปรับก่อนดีกว่า’
แล้วร่างบางก็เดินออกจากห้องไป แล้วเดินตรงไปที่โทรศัพท์ที่ฟ้าผู้เป็นน้องถือรอร่างบางอยู่
“โชคดีนะพี่ เหมือนว่าคนนี้จะโหดมากเลยนะ อิอิอิ”
เขากระซิบข้างๆหูของร่างบาง แล้วยื่นโทรศัพท์บ้านมาให้
‘เอ๊ะ!! โหดงั้นหรอ ใครกันที่โหด ชั่งมันเถอะ รับก่อนดีกว่า’ แล้วร่างบางก็ยิบโทรศัพท์ที่อยู่ในมือฟ้าผู้เป็นน้อง แล้วกรอกเสียงใส่โทรศัพท์ทันที
“ฮัลโหล นั่นใครหรอ”
ร่างบางถามออกไปเพราะ ร่างบางเองก็ไม่รู้ว่าใครคือคนที่ตัวเองนั้นกำลังพูดอยู่ แต่คำตอบที่ได้กลับมาทำให้ร่างบางนั้นตะลึงถึงกับพูดไม่ออกเลย
[ ฉันเอง ทีมไง ]
โอ้...น่าตกจายม้ายล่ะ แร้วตอนที่สี่นี้ซิ เลี่ยนชามาดยากเรยอ่ะ รออ่านตอนที่ 4 น้ารับลอกว่าอ้วกแตกแน่ๆเรย ฮ่าๆๆๆ เม้นๆๆๆด้วยน้า
ความคิดเห็น