วิวาห์วุ่น...ลุ้นให้รัก

        "นี่นะหรอ ผู้หญิงของคุณราม"

        "นั่นนะสิ ดูแล้วเหมือนไม่ค่อยสวยเลยนะ" เสียงกระซิบที่จงใจจะให้คนที่ยืนได้ยิน...นี่เธอมาทำอะไรอยู่ที่นี่นะ ศุภลดามองตามเสียงที่กำลังนินทาเธออย่างออกอรรถรส จนหญิงสาวสองคนที่กำลังยืนคุยพอเห็นสายตาของเธอเหมือนจะหยุดชะงักพร้อมกับมองหน้าซึ่งกันและกัน

         "ไปกันเถอะ ไปๆ" 

        "ตรงนู้นมีนักธุรกิจหล่อ รวยๆกันทั้งนั้น ไปกันเถอะ" คนที่โดนมองกลับจึงรีบชวนเดินกันไปที่อื่นทันที ศุภลดาจึงถอนหายใจออกอย่างเบื่อหน่ายความจริงเธอไม่ชอบมางานแบบนี้ ครั้งสุดท้ายที่มาก็คืองานแต่งงานของศุภิดา และงานแต่งงานที่ตามมาอีกก็งานแก้วเกล้า เธอจึงเดินไปรอตรงจุดที่เหมือนจะไม่มีใครสนใจนักแต่ด้วยความที่ชุดราตรีมันออกจะยาวเกินไปหน่อย มันทำให้เธอเดินเกือบจะไม่ถนัดเอาเสียเลยหญิงสาวเดินเซเพราะสะดุดส้นสูงที่ตัวเองใส่

       "อุ้ย..." หญิงสาวรู้สึกได้ว่าตัวเองกำลังจะล้มก็เหมือนมีอ้อมแขนของใครบางคนมารับไว้พอดี ศุภลดามองหน้าของคนที่มารับเธอไว้ได้ทันเวลาพอดี

       "พี่ราม..." เธอตกใจกับอ้อมแขนอันแข็งแกร่งของชายหนุ่มพร้อมกับสายตาอ่อนหวานที่ส่งไปหาเขา แต่ดูเเล้วคนที่เดินมาช่วยเธอจะทำหน้านิ่งเสียจนเธอเดาอารมณ์ของเขาไม่ถูก

       "เดินให้ระวังหน่อยสิ ถ้าพี่มารับไม่ทันคงขายขี้หน้าคนเขาเเน่ๆ" พอรามพูดแค่นี้มันก็ทำให้แววตาของเธอเเข็งขืนขึ้นมาทันที

       "ค่ะ" หญิงสาวขึงตัวขึ้นมาทันทีเเละมองไปทางอื่น เธอรู้สึกผิดที่จะล้มลงไปโดยที่ไม่สนใจหน้าตาของราม...คนใจร้าย

       "มิสเตอร์บัคเกิ้ล อยากเจอพราวนะไปพบพร้อมกับพี่หน่อยได้ไหม"

       ศุภลดามองกับมาที่หน้าของชายหนุ่มตรงหน้านี่เขากำลังขอร้องเธออยู่ และเธอก็จำเป็นต้องช่วยเขาใช่ไหมเนี่ย...พราว นะ พราว

       "รามคะ ให้แอนเข้าไปแทนดีกว่าไหมคะ"เสียงผู้หญิงที่ดังมาจากข้างหลัง มันช่างเรียกความสนใจจากคนทั้งสองได้เป็นอย่างดี...อันนา

      "แอน...คุณมางานนี้ด้วยหรอ" รามถามขึ้นมาพร้อมกับมองอันนา สาวสวยที่ยืนยิ้มมาพร้อมกับชุดที่ร้อนแรงตัวของชุดนั่นเผยให้เห็นทั้งส่วนหน้าและส่วนหลังของคนที่ใส่ได้เป็นอย่างดี มันช่างเเสนจะเซ็กซี่เย้ายวนใจในสายตาของหนุ่มๆได้เป็นอย่างดี...แต่คงผิดกับราม

      "ค่ะ แอนมางานนี้ด้วยเพราะได้ใบเชิญมาเหมือนกันและอีกอย่างงานแบบนี้ คุณพราวคงไม่ถนัดมั้งคะ" อันนาถามเเละมองไปยัง

ศุภลดา หญิงสาวที่โดนถามจึงมองตามและหันไปมองหน้าของรามที่ยืนอยู่ตรงหน้า ตอนนี้สายตาของเธออยากรู้ว่ารามจะเลือกใครที่จะไปหาผู้ถือหุ้นรายใหม่ของเขากันเเน่

      "ขอบคุณนะแอน ผมคงต้องเลือกภรรยาของผมก่อน ส่วนคุณเป็นแค่เพื่อนไว้ผมจะเเนะนำให้รู้จักอีกที ผมไปก่อนนะ" รามลาก

ศุภลดาออกจากวงสนทนาทันทีโดยไม่รอคำตอบจากอันนาแม้แต่น้อย...

      "พี่ราม..คือ.."

      "เรียกทำไม ยังไงวันนี้เราต้องทำงานให้สำเร็จก่อนนะ ตามสัญญาที่เราเซ็นต์กันไว้ไงพราวจำได้ใช่ไหม" เอาอีกแล้วพอเขายกข้อนี้ขึ้นมาทีไร มันทำให้หญิงสาวอ่อนลงทันที...นี่เราเป็นอะไรเนี่ย

      "ค่ะ พราวจำได้ พี่รามไม่ต้องย้ำบ่อยหรอกคะ พราวรู้ว่าผู้หญิงที่อยู่ในใจพี่รามคือใคร พราวทราบดี พราวจะทำตามอย่างที่พูดให้สำเร็จ โอเคไหมคะ" ถึงจะเดินไปพูดไปด้วยแต่รามก็ได้ยินทุกคำพูดที่ออกมาจากหญิงสาวแทบทุกคำ

      "ก็ดี ถ้าพี่ทำงานนี้สำเร็จเมื่อไร เราสองคนก็ยังเป็นพี่น้องกันเหมือนเดิม เข้าใจใช่ไหม"

      "ค่ะ...พราว...พราวเข้าใจ" น้ำเสียงของเธอดูเหมือนจะขาดๆหายๆเเต่เเวตาของเธอมันดูเเข็งเเกร่ง มันเเข็งเเกร่งจนรามรู้สึกได้ว่าหญิงสาว...พูดจริง

     "ก็ดี" เขาเองก็ไม่ต่างกันเพราะยังไงซะเขาก็ต้องปล่อยศุภลดาไปอยู่ดี เขาจะไม่ยอมเอาสัญญาบ้าๆนั่นมาผูกมัดคนเป็นน้องเด็ดขาด...ในเมื่อเราไม่ได้รักกัน...จริงหรอ

      ศุภลดามองหน้าของรามเเละก็เข้าใจทุกอย่างที่เขาพูด เพราะเธอเองก็จะทำตามสัญญานั่นจริงๆ คำไหนคำนั่น หญิงสาวจึงเดินตามเเรงจูงของชายหนุ่มตรงหน้าพร้อมกับเสียงๆหนึ่งที่ดังเข้ามาในหัว

      ...'พราว พี่ฝากดูแลคุณรามด้วยนะ เขาเป็นคนดีอย่าทำให้อะไรให้เขาทุกข์ใจละ'...

      เสียงของพี่สาวดังลอยขึ้นมา จนเธออดที่จะมองไปที่หน้าของรามไม่ได้ ใช่...พี่รามเป็นคนดี แต่คงเป็นคนดีสำหรับพี่พรีมคนเดียว เพราะตอนนี้เหมือนเขาจะเป็นคนใจร้ายที่เห็นแก่ตัว เขากำลังใจร้ายกับน้องสาวของพี่อยู่นะ พี่พรีม...

      

    

                             ฝากทิ้งท้ายซะนิด...ตอนเเรกจะเริ่มศุกร์หน้า ขอบคุณที่ติดตามคร้าาาา ^_^ 

 จาก ศริภาดา