คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : บทที่2 : เผชิญหน้า 100%
“นาย!”
“ปี่!”
รู้สึกเหมือนมีใครฉุดผมไป แล้วเอาหัวผมไปซุกกับอก ก่อนจะเอาเสื้อกันหนาวมาคลุมทับหัวผม กลิ่นน้ำหอมไอ้นัทครับผมจำได้ ผมเดินตามแรงลากของมันไปจ่ายตังค์ก่อนที่มันจะลากผมออกจาก 7-11 แล้วไปอยู่ใน ฮอนด้าแอคคอร์ด สีขาวของมันตลอดทางผมซุกอกมันอยู่ใต้เสื้อกันหนาวไม่เห็นอะไรด้านนอกและคิดว่าคงไม่มีใครเห็นผมด้วย เลยร้องไห้ออกมา
“ไหนบอกหาย” ไอ้นัทถอยรถออกสู่ถนนโยนกล่อทิชชูให้ผม
“ก็ ฮึก ก็ กู ฮึก...”
“อยากร้องก็ร้อง ร้องต่อหน้ากูนี้แหละ ร้องให้มันหาย” ไอ้นัทเอามือข้างหนึ่งมาลูบหัวผมเบาๆ
“กูยัง ฮึก ยังรัก มะ ฮึก มันอยู่” บ่อน้ำตาผมแตกชนิดอุดไม่อยู่เลยครับ มันจุกหน้าอกไปหมด จุกมากบอกไม่ถูก เคยไหมครับที่อยู่ดีๆ ต้องเสียอะไรที่เรารักมากๆไป รักมากก็เจ็บมาก แค้นมาก เกลียดมาก
รถจอดลงตรงที่จอดรถด้านหลังตึกเรียน แต่ไอ้นัทยังไม่ดับเครื่อง ผมเลยมองหน้ามัน
“อีกตั้ง 35 นาที จะเรียน นอนก่อนไหม” มันหันมายิ้มให้ผม เป็นยิ้มที่อ่อนโยนมากครับ มองแล้วอุ่นใจบอกไม่ถูก
“นอน?” งง ครับ
“ดูสภาพมึงดิ ตาแดงขนาดนี้ลงไปเดี๋ยวใครเค้าจะหาว่ากูขืนใจมึง” ผมระเบิดเสียงหัวเราะออกมาเลยครับ ก่อนจะเอนเบาะลง ฮ้าววววววววววว ว่าไปก็ง่วงเหมือนกันนะ
ผมเปิดเพลงฟังเบาๆ นั่งมองไอ้คนที่นอนหลับอยู่ข้างๆกอดเสื้อกันหนาวที่ผมเพิ่งเอามาคลุมตัวมันเมื่อกี้ซะแน่น ผมอยู่ห้องเดียวกับไอ้ปี่ตั้งแต่ ม.1 มันค่อนข้างหัวดื้อนะครับ แต่ก็มีมุมที่อ่อนโยน และอ่อนแอเหมือนกัน ซึ่งมันไม่ค่อยแสดงให้ใครเห็นหนอกครับนอกจากผม ยอมรับครับว่าผมรู้สึกกับไอ้เกินเพื่อนตั้งแต่ขึ้น ม.4 ผมรู้สึกเป็นห่วงมัน อยากเห็นหน้ามัน แต่ก็ไม่กล้าบอกมันหรอกครับเพราะผมคิดว่า ดื้อๆ กวนๆ อย่างมัน คงไม่ชอบผู้ชายด้วยกันหรอกและที่สำคัญผมกลัวเสียเพื่อน แต่ที่ไหนได้พอขึ้นม.5 ไอ้ไม้เด็กโรงเรียนข้างเคียงกับคาบไอ้ปี่ไปกิน ไอ้ปี่มันเก็บเรื่องที่มันคบกับไอ้ไม้เป็นความลับตั้งสามเดือน กว่าผมจะรู้ว่ามันคบกับไอ้ไม้ ก็ผมไปเห็นมันจูบกันตอนที่ไปบ้านไอ้ปี่ ยอมรับว่าตอนนั้นโกรธมากครับ ไม่ได้โกรธไอ้ปี่ แต่โกรธตัวเอง โกรธที่ช้าไป โกรธที่ไม่กล้าบอกรักไอ้ปี่ตั้งแต่แรก ไอ้ปี่มันคงคิดว่าผมโกรธมัน จำได้ว่า มันตามผมมาที่บ้าน ร้องไห้แล้วก็บอกขอโทษผมอยู่นั้นแหละ ผมเลยแกล้งงอนซะหน่อย ถามมันว่าที่ไม่บอกกันเนี่ย ไม่ไว้ใจกันเลยใช่ไหมยังเห็นเป็นเพื่อนอยู่รึเปล่า มันยิ่งร้องหนักกว่าเก่า ผมก็สงสารนะแต่แกล้งมันแล้วสนุกดี มันบอกว่ากลัวผมรับไม่ได้ ผมเลยเขกหัวมันไปสองสามที บอกว่าอย่าคิดไรไปคนเดียว ไม่ว่ามันจะเป็นยังไง ผมรับได้อยู่แล้ว ก็ผมรักมันนิ ประโยคหลังเนี่ยพูดในใจนะครับ แต่พอสอบไฟนอลเทอมสองเสร็จ พวกผมก็ไปถล่มร้านเนื้อย่างกัน แต่ไอ้ปี่ไม่มา ซึ่งผิดวิสัยมันอย่างแรง ผมเลยไปหามันที่บ้าน เจอน้องปอก็บอกว่า ไอ้ปี่เป็นไรไม่รู้กลับจากโรงเรียนก็ไม่พูดกับใครอยู่แต่ในห้องข้าวเย็นก็ไม่กิน ผมบุกห้องมันเลยครับก็ไปขอกุญแจห้องกับแม่มัน เพราะมันเล่นเขียนกระดาษติดหน้าห้องตัวสีแดงโตๆว่า ห้ามกวน! บ้านมันเนี่ย พ่อแม่ค่อนข้างตามใจลูกครับ ถ้ามันบอกความต้องการซะขนาดนี้ก็ไม่มีใครกล้ามากวนหรอก พอเข้าห้องไป หืม กลิ่นเบียร์เตะจมูกเลย ไอ้เจ้าของห้องนอนสะอื้นอยู่บนเตียง ข้างเตียงมีกระป๋องเบียร์เกลื่อนไปหมด มันเมาครับ เอาแต่ร้องไห้สะอื้น แล้วก็เพ้อ เรียกชื่อ ไอ้ไม้ตลอด ผมเห็นแล้วเข้าใจทุกอย่างเลยครับ อกหักนี้เอง ผมไม่ถามมันหรอกว่าทำไมถึงเลิกกัน เดี๋ยวจะเป็นการกระตุ้นต่อมโศกมันเปล่าๆ ปละผมก็สัญญากับตัวเองตั้งแต่ตอนนั้นว่า ผมจะไม่มีวันปล่อยไอ้ปี่ให้หลุดมือไปอีก ผมจะเป็นคนดูแลมันเอง และผมจะไม่ทำให้ไอ้ปี่เสียใจแบบที่ไอ้ไม้ทำแน่นอน!
รู้สึกสบายสุดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ เลยครับได้นอนเนี่ย! ว่าจะหลับต่ออีกหน่อยแต่ไอ้นัทก็ฉุดผมลงจากรถไปห้องน้ำ เฮ้ย! มันจะขมขืนผมรึเปล่าครับ ล้อเล่น! มันแค่พาผมมาล้างหน้าเฉยๆ แล้วเราก็มานั่งรอเรียนอยู่ในห้อง พวกผมเลือกนั่งด้านหลังสุดติดกำแพง เพราะมันพิงได้ 5555+++
“นัทกูง่วงวะ” ผมเอนหัวพิงกำแพงกำลังจะหลับตาลง แต่มือหมาที่ไหนก็ไม่รู้ กดหัวผมไปซบไหล่มันซะงั้น
“ถ้ามึงจะนอนต้องซบไหล่กูเท่านั้น งั้นมึงห้ามนอน” เชี่ย! กู้ผู้ชายนะ ให้มาซบไหล่มึงเนี่ยนะ ถ้าเป็นสาวโต๊ะหน้าค่อยว่าหน่อย เอ๊ะ! ว่าแต่สาวๆกลุ่มนั้นเค้ามองผมกับไอ้นัททำไม มองแล้วก็พากัยหัวเราะ อ๋อ! ก็ผมมันหน้าตาดีนิครับ สาวก็ต้องมอง เหตุผลนี้แน่ๆ แต่รู้สึกไม่ใช่แค่สาวๆแล้วนะ ไอ้ผู้ชายโต๊ะข้างๆก็มอง
“นัท ทำไมคนเค้าพากันมองเราวะ”
“ก็ดูสภาพมึงกะกูดิ” สภาพ? อะไรของมัน ผมเลยสำรวจสภาพผมกับมันแล้วก็ อ้ากกกกกกกก!!!! ผมรีบผลักตัวออกจากอกไอ้นัท ตอนแรกแค่ซบไหล่ แต่หัวมันคงลื่นไถลไปถึงอก สภาพผมกับมันก็เลยออกมาแบบ ผมกำลังซบอกมันอยู่ ไอ้นี้ก็ไม่รู้จักบอกกันบ้างเลย ดู ผู้หญิงกลุ่มนั้นดิ หัวเราะไม่หยุด คง จิ้น กันไปไหนต่อไหนแล้ว ไม่ใช่นะครับ แม่คุณ! อย่าเข้าใจผิด
“หัวเราะไรวะ เค้ามองว่ามึงเป็นเกย์ยังหัวเราะอีกเนาะ” ไอ้นี้ก็อีกคน เห็นคนอื่นหัวเราะตัวเองแท้ๆ ยังไปหัวเราะกับเค้าอีก แต่มันก็น่าหัวเราะจริงนะ ผมก็หัวเราะกับเค้าด้วยดีกว่า 555555555++++ เข้าเมืองตาหลิ่วต้องหลิ่วตาตามครับไม่เคยได้ยินเหรอ หัวเราะกันสิครับ เค้าหัวเราะกันหมดแล้วนะ 55555555555555555555555555555555555555555555++++++++++++++++++++++++++
ครืดดดดดดดดดดดดดดด........... เสียงประตูห้องเลื่อนเปิดออก ด้วยความชอบเสินของผม หัวมันเลยหันไปทางประตูโดยอัตโนมัติ แล้วสายตาผมก็ปะทะกับสายตาของไอ้ ไอ้ไม้! โว้ยย อุตส่าห์รอดที่ 7-11 ดันมาตายที่ห้องเรียน มันก็จ้องผมตาไม่วาง ถ้าผมไม่ได้คิดเข้าข้างตัวเองนะ รู้สึกสายตาที่จ้องมองผม มันช่างดูอ่อนโยน ทำเอาผมรู้สึกอุ่นใจไงไม่รู้ แต่พอคิดอีกที! แม่ง มึงบอกเลิกกูนี้หว่า! ผมเลยค้อนใส่มันทีหนึ่งก่อนจะหันหน้าหนีไปมองจอทีวี
“ปี่ย้ายคอร์สป่าวมึง” ไอ้นัทหันมาถามผม สีหน้ามันกังวลมากครับ กูว่ากูต้องกังวลมากกว่านะนัท
“ย้ายทำไม ย้ายให้มันได้ใจเหรอว่ากูยังแคร์มัน” ใช่ครับ ผมจะสู้ แม้จะยังแคร์มันอยู่ก็เหอะ แต่ไอ้ปี่คนเดิมกลับมาแล้ว! ผมจะไม่ยอมเจ็บอยู่ฝ่ายเดียวหรอก!
“เออ เก่งให้ได้อย่างที่พูดนะมึง อย่ามาน้ำตาแตกกลางห้องเรียนละ” เอ้ะ! ไอ้นี้ ให้กำลังใจกันดีเหลือเกินนน ไอ้ไม้กับผู้หญิงที่มากับมัน ก็แฟนใหม่มันไง! ชื่อหญิง เชอะ! ผมสวยกว่าอีก เอ้ย! ไม่ใช่! ผมมีเสน่ห์กว่าเยอะ จริงนะ! เชื่อผมดิ! ไอ้ไม้กับแฟนมันนั่งไกลจากที่ผมนั่งพอสมควรครับ แต่มันก็ยังอยู่ในรัศมีลูกตาผมอยู่ดีนั้นแหละ ก็ผมนั่งหลังสุดนิเห็นทั่วห้องอยู่แล้ว
ฮ้าววววววววววววว ความง่วงเข้าครอบงำอีกแล้ว จะไปซบไหล่ไอ้นัทก็ไม่ได้ มันเอาแต่จดๆๆๆ ตั้งใจเรียนโคตรรรร ผมเลยลุกออกจากห้องไปเข้าห้องน้ำให้มันหายง่วงซะหน่อย
ซ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ เปิดน้ำตรงอ่างล้างมือแรงเต็มที่ ให้มันแรงๆๆๆๆ แล้วก็ก้มหัวลงไปตรงอ่างให้น้ำมันไหลผ่านหัวลงมาที่ใบหน้า อ้า!!!!!!!!!!! สดชื่น! พอไปเจอห้องแอร์มันจะเย็นทั้งหัวทั้งหน้าตื่นแน่ครับ
“ชอบทำเหมือนเดิมเลยนะ” เสียงใคร!
“โอ้ย!” หัวผมชนกับก๊อกน้ำจังๆ เจ็บโคตร มัวแต่ตกใจว่าเสียงใคร พอเงยขึ้นเห็นเงาในกระจก ตกใจหน้าซีดยิ่งกว่าเห็นผีอีกครับ
“ไม้!” ผมตะโกนชื่อมันซะดังจนมันเองยังสะดุ้ง
“เดี๋ยวก็เป็นหวัด” ตัวผมชาไปหมดเหมือนร่างกายมันขยับไม่ได้ เพราะไอ้ไม้มันกำลังเอาผ้าเช็ดหน้ามาเช็ดหัวให้ผมอยู่ แล้วความรู้สึกอบอุ่นมันก็แล่นเข้ามา ผมหลับตาเคลิ้มไปกับสัมผัสอ่อนโยนที่ได้รับ รักไม้จังครับ เดี๋ยว! ไม่! ผมเกลียดมัน! ผมปัดมือมันออกจากหัว เมื่อคิดได้ว่า มันบอกเลิกผมไปหาผู้หญิงคนอื่น!
“โกรธเหรอ” มึงกล้ามากที่ถามแบบนี้! แต่ผมไม่ยอมเปลืองน้ำลายตอบคำถามมันหรอกครับ เดินหนีแม่งเลย
“แบบนี้โกรธใช่ไหม” มันฉุดแขนผมไว้ครับ แม่ง แบบนี้ มีความสุขมั้ง แต่ผมก็ไม่หันไปหามันอยู่ดี ยอมรับว่าหวั่นไหวแล้วรู้สึกดีเหมือนกันที่มันทำแบบนี้ แต่ไอ้ปี่ รักใครรักจรอง แต่ถ้าคนนั้นทำให้ไอ้ปี่เกลียดแล้ว แม้จะเคยรักก็อย่าหวังว่า ไอ้ปี่จะให้อภัยง่ายๆ
“ขอโทษ” แค่นี้ ที่จะพูดมีแค่นี้ใช่ไหม มึงจะขอโทษ อีกกี่ร้อยครั้งกูก็ไม่ให้อภัยหรอกไม้ ผมสะบัดมือมันออก แต่มันไม่ยอมปล่อย เลยหันไปค้อนใส่มัน แต่ๆๆๆๆ ปากผมแทบค้าง ก็ๆๆๆๆ ก็ไอ้ไม้มันกำลังร้องไห้!
“ไม้ขอโทษ ขอโทษๆๆๆๆ อย่าโกรธไม้นะ” น้ำตามันยังคงไหล แต่ไม่มีเสียงสะอื้น วินาทีนั้น ความโกรธ เกลียด หายไปเลย แต่ก็แค่วินาทีเท่านั้นแหละ บอกแล้วไงไอ้ปี่แค้นใครแค้นนาน มันอาจจะเป็นแค่ละคร ฉากหนึ่งที่มันหลอกผมอีกนั้นแหละ ก็เหมือนกันที่เคยบอกว่ารักผม หลอกให้ผมรัก นั้นละ
“กู เกลียด มึง!” เอาให้มันจบๆ ไปเลย ชัดพอไหม!
“ปี่” มันเรียกชื่อผม ทำสีหน้าทรมานสุดชีวิต เล่นละครเก่งขนาดนี้ไม่ต้องเรียนหรอก แสดงหนังท่าจะรุ่งกว่าวะ
อึก! อื้อๆๆๆ!!!! มันๆๆๆ ไอ้ไม้มัน มัน จูบผมครับ ไม่ใช่จูบ ธรรมดา มีสอดลิ้นด้วย ผมปิดปากเต็มที่ แต่ๆ แต่ ลิ้นมันเข้ามาในปากได้ไงวะ เอ๊ะ! แล้ว ลิ้นผมไปอยู่ในปากมันเหมือนกัน นี้กูมีอารมณ์ร่วมไปด้วยตอนไหนเนี่ย อื้อๆๆๆๆๆ ผมทวงในลำคอ เอามือทุบหลังไอ้คนที่กำลัง กอดผมแน่น แล้วก็กำลังจูบผมอย่าง เออ จะเรียกว่าเร้าร้อนก็ได้นะ มิน่าละผมถึงเคลิ้ม ตอนนี้ไม่ใช่เวลามาเพ้อนะ! ผมกำลังจะหายใจไม่ออกจริงๆแล้วด้วย
แฮ่กๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ หอบเลยพี่น้อง มันปล่อยจูบ แต่ก็ยังกระชับรอบเอวผมไหวแน่น น้ำตามันยังติดอยู่ที่แก้มผมอยู่เลย ผมมองหน้ามันอย่างต้องการคำตอบ ในเมื่อมัน บอกเลิกผมเอง แล้วมาทำแบบนี้ทำไม จะมาทำให้ผมหวั่นไหวอีกทำไม นึกแล้วมันก็น้อยใจ ไอ้บ่อน้ำตา แม่งก็ขยันแตกจริงๆวิศวกรคนไหนคุมสร้างวะ หัดสร้างให้มันแข็งแรงกว่านี้หน่อยได้ไหม!
“ขอโทษ ขอโทษ ขอโทษ” เออ ถ้ามึงจะพูดแค่คำนี้ ก็ไม่ต้องพูดหรอก ผมหันหน้าหนี ก็อยากวิ่งหนีไปนะ แต่ถูกมันรวบตัวไว้อยู่นี้ดิ
“ทำไม” อ้าว! ไอ้ปากบ้า หลุดพูดไปซะงั้น ว่าจะไม่พูดแล้วเชียว
“ปี่” มันเอามือมาจับคางผมให้หันไปเผชิญหน้ากับมัน ผมก็หลับตาดิ ให้มันรู้ไปว่า กูไม่อยากเห็นหน้ามึง!
“อย่าทำแบบนี้ จ้องตาไม้สิ” ทำไมเสียงมันโคตรจะหวานเลยวะ แต่ขอโทษ กูใจแข่งพอ
“ปี่” เรียกอยู่นั้นแหละ! ผมรู้สึกถึงริมฝีปากนุ่มๆ ประทับลงเบาๆที่เปลือกตา ไล่ลงมาที่แก้ม แล้วก็ประทับที่ปากเบาๆ พร้อมกับ นิ้วของคนตรงหน้าที่เกลี่ยน้ำตาให้ผม แบบนี้จะให้ผมใจแข็งต่อไปได้ไง ความรู้สึกทั้งหมดมันตีขึ้นมา ผมลืมตามองคนตรงหน้า ปล่อยโฮ ออกมาเต็มที่ น้ำตามากมายไหล ออกมา สองมือที่มีอยู่ ทุบคนตรงหน้ารัว แต่มันก็เอาแต่ยืนนิ่ง ให้ผมทำร้ายร่างกาย
“กูรักมึง รักมาก แต่ มึงบอกเลิกกูเอง!”
“แล้ว ฮึก แล้ว ฮึก มึงก็ไปมีแฟนใหม่”
“ที่เคยบอกว่ารักก็ แค่หลอก กูโง่โคตรที่รักมึง”
“ฮึก ฮึก มึงแม่ง โคตรเลว กูเกลียดมึงมากเข้าใจไหม เกลียดมาก เพราะ ฮึก เพราะ ฮึก เพราะกูรักมึงมากไง!” ผมพูดไปก็ทุบมันไป ระบายความแค้นเต็มที่ น้ำตาก็ไหลออกมาไม่หยุด ไม่อายมันแม่งแล้วครับ ให้มันรู้ไปเลยว่าผมทรมานแค่ไหน
“จะทำอะไรไม้อีกทำเลยจะทำร้ายไม้ยังไงก็ได้” ตอนนี้ผมหมดแรงแล้วครับ แทบไม่มีแรงจะยื่น ไอ้ไม้กอดผมแน่น ดันหัวผมให้ไปซุกกับอกมัน ได้ยินเสียงหัวใจมันเต้นดันมาก แล้วมันก็จับหน้าผมให้มาเผชิญหน้ากับมัน จ้องตาผมด้วยแววตา ที่ผม ว่ามันเศร้าสุดๆ
“ไม้คงห้ามให้ปี่เกลียดไม้ไม่ได้ จะขอให้รักอีกครั้งก็คงเห็นแก่ตัวเกินไป” มันพูดไปน้ำตาไหลไป
“แต่ที่อยากจะขอให้ปี่เชื่อว่า ไม่ว่าไม้จะคบกับใคร แต่คนเดียวที่ไม้รัก คือปี่” รักเหรอ? รักแล้วไปคบกับคนอื่นทำไม ไม้ค่อยๆ ยื่นริมฝีปากมาใกล้ๆผม พอได้ยินคำว่ารัก ก็เหมือนสติจะหลุดไปผมเผยอปากเตรียมรับริมฝีปากที่อบอุ่น แต่............
“ทำไรปี่วะ!” เสียงที่คุ้นเคยของไอ้นัท ดังขึ้น หลุดผมออกจากภวังค์ พร้อมกับกระชาก ขอย้ำ กระชาก ผมออกจากไอ้ไม้ แล้วลากออกจากห้องน้ำทันที ทำเบาๆก็ได้วะครับ คนยิ่งไม่มีแรงอยู่
“ไม่ไปเรียนต่อเหรอวะ” ผมถามไอ้นัท เพราะมันลากผมลงบันไดมา
“เรียนบ้าไร มึงดูนาฬิกาดิ หมดเวลาไปสิบนาทีแล้ว” ผมมองดูนาฬิกาข้อมือ บอกเวลาหนึ่งทุ่นสิบนาที เออ นี้ผม อยู่ในห้องน้ำนานขนาดนั้นเลยเหรอ ผมเพิ่งสังเกตนี้แหละว่าไอ้นัทมันหอบกระเป๋าผมอยู่ด้วย นี้เก็บของให้กูพร้อมเลยนะมึง
“ขอบคุณ มาเดี๋ยวกูถือเอง” ผมยื่นมือไปหยิบกระเป๋านักเรียนตัวเอง
“กูจะไม่ถามมึงหรอกนะว่าเกิดอะไรขึ้น ถ้ามึงไม่อยากบอก” ถุย! คำพูดแบบนี้มันก็เหมือนถามทางอ้อมละวะ แต่ ขอโทษวะกูยังไม่พร้อมเล่าเพราะ
“กูก็ยัง งง เหมือนกัน” ก็นั้นแหละ ผมก็ไม่เข้าใจที่ไอ้ไม้พูดอยู่ดี
“แน่ใจว่าไม่ให้กูไปส่ง”
“อืม เดี๋ยว ปอมารับ”
ผมเดินมาส่งไอ้นัทตรงที่จอดรถด้านหลังตึกเรียน ก่อนจะเดินไปรอ ไอ้ปอ ที่ด้านหน้าตึก แล้วนี้ น้องผมมันตั้งเวลานาฬิกามัน ผิดละติจูดประเทศไทยรึเปล่าเนี่ย ทุ่มครึ่งแล้วยังไม่โผล่หัวมา บอกให้มารับหนึ่งทุ่มแท้ๆ ดูดิ คนเค้าก็เริ่มกลับบ้านกันหมดแล้ว นั่งตบยุงรอคนเดียวอีกแล้วกู
และแล้วผมก็มาถึงบ้านตอนสองทุ่ม ก็ไอ้ปอ มันเล่นไปรับตอนอีกสิบนาทีจะสองทุ่ม ด้วยเหตุผลที่ว่า นอนเพลินไปหน่อย มันช่างน่า หักค่าขนมซะจริงๆ แต่คงทำไม่ได้เพราะผมไม่ได้เป็นคนจ่ายค่าขนมมัน ลืมบอกไปครับ ตอนนี้ผมอยู่บ้านกับมันสองคน ลืมบอกไปอีกใช่ไหมว่า พ่อแม่ ผม เป็นนักสังคมสงค์เคราะห์ เดินทางไปต่างจังหวัดแทบทุกวัน ตอนนี้ก็ไปภาคเหนือ กว่าจะกลับก็อีกสองอาทิตย์ นู้นนนนนนนน แล้วผมกับไอ้ปอ ก็เข้าทางที่ว่า พ่อแม่ ไม่อยู่ลูกร่าเริง ก็ตอนนี้ ไอ้ปอ มันไปเที่ยวแล้ว ไอ้นี้เที่ยวกลางคืนแต่น้อย ผมก็อยากไปนะ แต่วันนี้เจอเรื่องหนักใจมาเยอะ นอนพักดีกว่า ว่าแล้วก็ทิ้งตัวลงนอน น้ำเหรอ อ๋อ ยังไม่อาบครับ เดี๋ยวตื่นมาอาบทีเดียวตอนเช้าก็ได้นิเนอะ อะไรนะ ซกมก เหรอ ไม่หรอกครับ เรื่องปกติ 5555555+
...เธอเป็นของเขา ก็รู้ก็เข้าใจดี แต่มันห้ามใจไม่ได้สักที ทั้งหัวใจของฉันมันรักเธอ รักเธอ เธอรู้ไหมฉันจะตาย เมื่อมองเห็นเธอกับเขาทีไร...
กำลังหลับสบาย ใครโทรมาขัดอารมณ์สุดๆๆๆๆ ผมเอือมไปหยิบ แคนดี้ สีขาวที่กำลังส่งเสียงของพี่อ๊อฟปองศักดิ์อยู่
“โหล!” อารมณ์หงุดหงิดสุดๆ อุ้ย! ตายแล้วไม่ได้ดูหน้าจอด้วยว่าใครโทรมา เกิดพระมารดาโทรมานี้เป็นเรื่อง
12 ครับ เล่นมุกไม่หาพาเพื่อนเครียด แล้วก็เสียงแบบนี้ มีคนเดียวเท่านั้นแหละ
“เชี่ยนัท! นี้มึงไม่หัดดูนาฬิกาบ้างเหรอไง ห้าทุ่มแล้วกูกำลังหลับสบายแม่งโทรมาได้!” ขอบ่นหน่อยเหอะ ขัดเวลานอนหงุดหงิดๆๆๆๆ
เออ
“มีไรรีบพูดมาเลย ให้สำคัญจริงๆนะมึงไม่งั้นพระพักตร์ของมึงจะได้ชิมฝ่าพระตีนกู” บ่นอีกหน่อย อันที่จริงก็ไม่โกรธไรหรอกแต่แกล้งมันแม่งหนุกดี
กู ยืนอยู่รั้วหน้าบ้านมึงมาชั่วโมงกว่าแล้วเนี่ย กูโทรไปยี่สิบกว่ารอบ แม่งไม่มีใครรับ โทรเข้าบ้านแม่งก็ไม่รับ แต่กูเห็นไฟห้องมึงเปิดอยู่ กูคงคิดว่ามึงหลับเลยยื่นรอโทรไปเรื่อยๆ จนกว่ามึงจะตื่นมารับ แล้วนอนบ้าไรวะไม่ปิดไฟโลกร้อนวะสาด เนี่ยอย่าบอกนะว่ามึงนอนทั้งชุดนักเรียน แม่งโคตรโสเลย แล้ววันนี้กูก็จะมาขอค้างกับมึง เพราะป๊าแม่งพาญาติมาถล่มบ้าน กูต้องแบ่งห้องให้ญาติผู้พี่ผู้น้องกูนอน กูเลยขอมานอนกับมึงนี้ไง
นี้มันร่างสคริปก่อนพูดรึเปล่าเนี่ย ผมกดวางสายโผล่หัวออกไปตรงหน้าต่างเห็นไอ้ตัวสูงๆขาวๆ ยืนอยู่หน้ารั้ว เลยรีบลงมาเปิดบ้านให้มันเดี๋ยวจะถูกยุงกัดตายซะก่อน
“สวัสดียามดึก” มันยิ้มแฉ่ง แขนมันเนี่ย ลายแดงไปหมด ยุงกัดดิมึง สม ไอ้นัทเดินตามผมขึ้นมาในห้องมันแบกเป้มาใบหนึ่งแล้วก็แบกชุดนักเรียนที่แขวนอยู่กับไม้แขวนมาด้วย ตอนนี้มันใส่ชุดนอนคิดว่านะ ก็เป็นเกงขาสั้น กับเสื้อยื้ดสีไข่ผ้าบางๆ
“กินข้าวยังวะ” ผมหันไปถามมัน นี้ก็ห้าทุ่มกว่าๆแล้ว ที่จริงผมก็ยังไม่ได้กินข้าวเลยนะเนี่ยก็กลับบ้านมาก็นอนเลย
“ห้าทุ่มกว่าแล้ว ใครจะยังไม่กินวะ” มันแขวนไม้แขวนเสื้อไว้หน้าตู้เสื้อผ้าผมก่อนจะล้มลงบนเตียง ความเกรงใจนี้ไม่มีเลยนะมึง
“กูนี้แหละยังไม่กิน” ผมล้มตัวลงนอนบนเตียงข้างๆมัน
“ให้กูพาไปกินก๋วยเตี๋ยวหน้าปากซอยไหม”
“ไม่อะ กูง่วงจะนอนแล้ว” ก็มันง่วงจริงๆครับ
“เฮ้ย! ไปอาบน้ำเลย ไอ้ปี่ แม่งซกมก” มันทำท่าปิดจมูกพลางเอาเท้าสะกิดผม
“เรื่องของกู มึงทนไม่ได้ก็ลงไปนอนข้างล่าง” ให้มันรู้ซะบ้างว่าถิ่นใคร ผมหลับตานิ่งกะตจะหลับให้ถึงเช้าเลย รู้สึกถึงการขยับตัวของคนข้างๆ เลยลืมตามอง เห็นไอ้นัทมันลุกขึ้นลงไปยืนข้างเตียง
“นี้มึงรับความสกปรกกูไม่ได้ขนาดนั้นเลยเหรอวะ” สงสัยจริงๆจะรังเกียจอะไรนักหนา
“เออ กูรับไม่ได้วะ หล่อๆอย่างกูเนียความสะอาดต้องที่หนี่ง” มันยักคิ้วกวนๆ ให้ผมสองที
“ถุย! ทีเข้าค่ายลูดเสือตอนม.ต้น ไอ้หมาตัวไหนวะใส่เกงในซ้ำกันสามวัน”
“นั้นมันอดีตเว้ย เดี๋ยวนี้กูพัฒนาแล้วมีแต่มึงแหละ ความสกปรกคงเส้นคงวา”
“กูพอใจ มึงจะนอนข้างล่างก็หาผ้าห่มเอาเอง อยู่ในตู้ชั้นล่าง” ว่าแล้วก็หลับตาลงต่อ ง่วงจริงๆครับ
“แต่กูไม่พอใจวะ” เอ๊ะ! ชักจะกวนกูเกินไปแล้วนะ
“เชี่ยนัท! มึงทำไร!” ตกใจสิครับ อยู่ดีๆ มันก็อุ้มผมขึ้นจากเตียง ในท่าเจ้าสาว ด้วยความตกใจผมก็รีบคว้าคอมันก็กลัวตกนิครับ ผมกำลังจะเงยหน้าไปด่ามันอีกแต่พอเงยหน้าเท่านั้นแหละ เออ หน้าผมกับมันอยู่ห่างกันไม่ถึงคืบ แทบมันยังจ้องตาผมอีก ด้วยสายตาที่ผมรู้สึกแปลกๆไงไม่รู้ ทำไมรู้สึกว่ามองหน้าไอ้นัทใกล้ๆแล้วโคตรหล่อเลยครับ จมูกโด่ง จากเอิบอิ่มเล็กน้อย หน้าขาวใสเหลี้ยง แล้วผมก็ได้กลิ่นหอมๆ จากตัวมันด้วย รู้สึกดียังไงไม่รู้
“กูหล่อเกินห้ามใจใช่ไหมละ จ้องไม่วางเลย” อ้าก! นี้ผมจ้องมันมากไปแล้วมั้ง
“ปล่อยๆๆๆ” โวยวายนิดๆ แต่ใจจริงก็อยากอยู่แบบนั้น เอ้ย! ไม่ใช่ละ เดี๋ยวจะพากันล้มแล้วจะเจ็บทั้งคู่ครับ นี้ผมเป็นห่วงสุขภาพเพื่อนนะเนี่ย
“ดื้อๆ อย่างมึงน่ะ เดี๋ยวกูอาบให้ เหนื่อยไม่ใช่เหรอ” มันส่งรอยยิ้ม ที่ดูแล้วมันออกจะแฝงไปด้วยอะไรหลายอย่างที่ไม่น่าไว้ใจอย่างยิ่ง หึๆ นึกว่าจะแกล้งกูได้เหรอวะไอ้นัท ดูมารยากูซะก่อน
“มึงอาบให้กูจริงอะ” ส่งยิ้มหวานๆให้มัน หน้าไอ้นัทตกใจมากครับ มันเลิกคิ้ว ประมาณว่า มึงเอาจริง เป็นไงละมึงคิดจะแกล้งกู
“อะ อืม” มันพยักหน้า แน่ะ ไม่เลิกเว้ย เออ กล้าอาบให้กู ก็กล้าให้อาบ
“ตรงนั้นและๆ นวดๆๆ เออ ตรงนั้นแหละนัท มึงนี้สระผมมือโคตรนุ่มเลยวะ ไปทำงานอาบอบนวดเหอะ” ผมกำลังนั่งอยู่บนเก้าอี้ตัวเล็กๆให้ไอ้นัทสระผมให้อย่างสบาย อะๆๆๆ อย่าคิดว่าผมจะแก้ผ้าล่อนจ้อนให้ไอ้นัทได้เห็นของสงวนนะครับ ผมใส่บอกเซอร์อยู่ ส่วนไอ้นัทก็ใส่ชุดเดิมของมันนั้นแหละ
“จะให้กูถูสบู่ให้ไหม” มันถามหลังจากสระผมให้เสร็จแล้ว
“อืม” ผมตอบรับโดยไม่ได้คิดอะไรก็มันสบายจริงๆนะครับ ไอ้ไม้มันก็กดสบู่เหลว มาถูจนเป็นฟองแล้วเริ่มละเลงลง ตัวผมโดยเริ่มจากไหลก่อน มือมันโคตรนุ่มเลยครับ ให้คนอาบน้ำให้นี้มันสบายอย่างนี้เอง
“ฮืมมมม อ้า อืม สบายโคตรเลยวะ” รู้สึกสบายจนต้องส่งเสียงออกมาเลยครับ อารมณ์แบบ ง่วงๆ เย็นๆตัว สบายๆเหมือนมีคนนวดให้หายง่วง
“อ้าว หยุดทำไมวะกูกำลังเคลิ้ม” ผมหันไปมองหน้าไอ้นัทที่อยู่ดีๆมันก็หยุดถูสบู่ไปซะดื้อๆ ถูได้แค่ช่วงตัวเองนะเนี่ย แต่ทำไมหน้ามันแดงๆแบบงั้นวะ
“กูว่างเมิงถูเองดีกว่าเดี๋ยวไม่สะอาดกูไปรอข้างนอกนะ” พูดแล้วก็เดินออกไปเลย เป็นไรของมันวะ อาบต่อเองก็ได้ ทำให้อยากแล้วก็จากไปเนอะ เอ้ย! ไม่ใช่หมายถึง คนกำลังสบายๆน่ะครับ มันขัด
อารมณ์
ผมเดินนุ่งผ้าเช็ดตัวออกมา เห็นไอ้นัทมันนั่งเล่นคอมอยู่ เลยเดินไปดูซะหน่อย
“น่ารักว่ะใครวะ” ผมมองดูรูปคนที่แอดมันมาทางเฟสบุ๊ค
“ไม่รู้วะแอดมาก็รับไปงั้นแหละ” มันบอกแล้วก็หันมามองผม แต่พอเห็นผมมันก็รีบหันหน้าหนีไปทางจอคอม เป็นไรวะเนี่ย
“เป็นไรวะนัท มึงแปลกๆตั้งแต่ในห้องน้ำแล้ว”
“มึงทำไมไม่แต่งตัวให้เสร็จก่อนวะ อายกูบ้างไหมเนี่ย” มันยังคงตั้งหน้าตั้งตาจ้องจอคอม ไม่หันมามองผมซักนิด
“อาย? อายไมวะตอน ทำยังกับไม่เคยแก้ผ้าอาบน้ำกับกู” งง กับมันครับ ชอบทำตัวแปลกๆ ตอน ม.ต้น ยังแก้ผ้าอาบน้ำด้วยกันอยู่เลย เฮ้อๆๆ ขี้เกียจคิด ไปแต่งตัวดีกว่า
“นัทททททททททททททททท” ไอ้ปี่ทำเสียงอ้อนสุดชีวิต
“หืม” แม่ง ไม่หันมามองซักนิด เล่นอยู่นั้นแหละ เฟสอะ
“กูหิว”
“แล้ว?”
“ก็ มึงไปทำมาม่าให้กูหน่อยดิ”
“มึงทำเองไม่เป็นเหรอ”
“เป็น แต่กูเพิ่งอาบน้ำ ไม่อยากเข้าครัว”
“งั้นก็ไม่ต้องแดก” ไอ้ไร้น้ำใจ! “นะๆๆๆๆๆๆๆๆ ทำให้กินหน่อย นะๆๆๆๆๆๆ” ผมเอาแก้มไปถูกับแขนมัน ทำหน้าแอ๊บสุดชีวิต เป็นไงละมึงเจอลูกอ้อนกู 5555++ ไม่เคยมีใครปฏิเสธลูกอ้อน
ไอ้ปี่ได้หรอก
“ปัญญาอ่อน” แต่มัน ปฏิเสธครับ ไอ้ไม่รู้จักสำนึกในบุญคุณ! อุตส่าห์ให้นอนด้วย ยังไม่ทำตัวเป็นประโยชน์ให้เจ้าบ้านอีก ไม่กินก็ได้วะ! ผมเดิน กระทืบเท้า ตึงๆๆๆ กระโดด ลงเตียง ป้าบบบ! อูย เจ็บ ผมกำลังเรียกร้องความสนใจ ว่า ไม่พอใจ!
“ไม่หิวแล้วเหรอ” ทีตอนนี้ทำมาเป็นสน ช้าไปแล้วมึง เอาผ้าคลุมหัวหนีเลย หันหลังให้ด้วย
“ก็ว่าจะไปทำให้อยู่ ก็อยากให้อ้อนอีกหน่อยเอง”
“.....” งอน ไม่ตอบ
“แต่ถ้าจะไม่กินแล้วก็ไม่ไปทำให้แล้วนะ”
“2 ซอง! เร็วๆด้วย!” ฮิๆๆๆ ได้ทีเป็นสั่ง ไอ้นัทพยักหน้า ยิ้มๆ แล้วก็เดินลงไปเข้าครัวข้างล่าง
ผมเด้งจากเตียง วิ่งไปที่คอม กะว่า จะออน เอ็ม แต่ ไอ้นัทมัน ออนค้างไว้ กำลังจะ ออฟไลน์ของมัน แต่งก็มีหน้าต่างแจ้งการสนทนาเด้งขึ้นมาก่อน ด้วยความมีมารยาทผมเลยเปิดดู
N รักนะ ขอโทษ TT says: นัท ทำไมไม่ยอม รับสายน้ำละ!
เอ๋ ว่าแล้วเชียวไอ้นัทต้องมีปัญหากับแฟนมัน ผมก็อยากรู้ด้วยดิเอาไงดีวะ แต่ จะอ่านต่อดีไหม เดี๋ยวมันโกรธ คิดอีกที คงไม่โกรธหรอกมั้ง
N รักนะ ขอโทษ TT says: ยังไม่โกรธหายน้ำใช่ไหม ก็บอกแล้วว่าขอโทษ
ผมยังคงอ่านข้อความต่อไปโดยไม่คิดจะตอบกลับ ผ่านไปประมาณ สองนาที ส่งสัยน้ำจะทนไม่ไหวเลยพิมพ์ข้อความมาอีก
N รักนะ ขอโทษ TT says: ทำไมเงียบ! อย่าทำแบบนี้น้ำไม่ชอบ! แล้วที่บอกว่าเลิกน่ะ น้ำยังไม่ได้ตกลงว่าจะเลิก เพราะงั้น ก็ยังถือว่าเราเป็นแฟนกันอยู่!
โอ๊ะ! ขนาดเลิกกันเลยเหรอ คิดแล้วก็หงุดหงิด นี้ ไอ้นัทไม่คิดจะเล่าอะไรให้ผมฟังบ้างเลยเหรอไงเนี่ย ผ่านไปอีกประมาณห้านาที สงสัยน้ำจะโกรธขั้นรุนแรงครับ พิมพ์ข้อความมาด่าเต็มเลย
จบๆๆๆ เลิกกัน! TT says: นัท! ตกลงจะไม่กลับมาเป็นเหมือนเดิมใช่ไหม น้ำรู้หรอกว่านัท ไม่ยอมรับคำขอโทษที่น้ำแอบไปเที่ยวกับผู้ชายคนอื่นเพราะอะไร นึกว่าน้ำไม่รู้เหรอไง สายตาที่นัท มองเพื่อนสุดที่รักกกกกกกกกกกกกก รักมากกว่าแฟนตัวเองอีกมั้ง มันไปยังไง
นัทชอบปี่ใช่ไหมละ! เฮอะ! นัทนี้มันหล่อแต่โง่มาก! น้ำสวยขนาดนี้ใครๆก็อยากเป็นแฟน แต่นี้ นัท กล้าบอกเลิกน้ำ เพื่อไปหาปี่! มันดีกว่าน้ำตรงไหน! เออ! ถ้ายังเมินกันแบบนี้ เราเลิกกัน! แล้วจะเสียใจทีหลังที่กล้าทิ้งน้ำไปหาผู้ชาย!
บอกได้คำเดียวว่า อึ้งครับ ตอนนี้หัวผมค้างไปหมด นัท มันชอบผมจริงๆเหรอ ไม่มั้ง ผมเป็นเพื่อนมันนะ มันจะมาชอบผมจริงๆเหรอ นัทมันชอบผมเหรอ หรือที่มันดูแลผม ตามใจผมขนาดนี้ ไม่ใช่แค่เพราะทำเพื่อเพื่อนคนหนึ่ง แต่มันมากกว่านั้นเหรอ
“ปี่ มาม่าสะ....” ไอ้นัทที่ยิ้มอยู่ หุบยิ้มทันที แถมสีหน้าเริ่มซีด เมื่อมันเห็นหน้าต่างสนทนาที่ผมอ่านอยู่ ก่อนจะมองหน้าผม แล้วผมก็มองหน้ามันด้วยแววตาที่สงสัยแล้วไม่เข้าใจ กลืนน้ำลายลงคอที่เริ่มรู้สึกแห้งอึกหนึ่ง ก่อนจะค่อยๆ เอ่ย คำถามที่อยากรู้คำตอบมากในตอนนี้
“มึงชอบกูเหรอ”
~~~~~ รักนะรู้ปะ! ~~~~~
ความคิดเห็น