ผู้หญิง...ก็อย่างนี้แหละ

ลำดับตอนที่ #1 : ความรู้สึกของคนที่หมดแรง

      \"ความรู้สึกอบอุ่นใจแบบนี้    เราจะได้อยู่สัมผัสมันอีกนานเท่าไหร่    ความอบอุ่นเมื่อกายของเธอได้แนบชิดใกล้แค่เอื้อม   ใกล้เพียงแค่มองตาแต่ก็รู้สึกถึงลมหายใจที่แผ่วเบา    ความอบอุ่นของร่างกายเธอที่เรารู้สึกได้  



      สายตาเธอที่มองมาตอนนี้มันช่างส่องประกายสดใส   แววตาที่บอกมาว่า \"ฉันเชื่อใจเธอนะ   และก็มั่นใจในเธอด้วย\"   สายตาของหญิงสาวจ้องมองชายหนุ่มอย่างไม่ละสายตา    



ชายหนุ่มก็เหม่อมองไม่ลดละเช่นกัน   ภายในใจได้แต่คุ้นคิด   ใบหน้าที่แสนจะอ่อนหวานขนาดนั้น    น้ำเสียงที่อ่อนโยน    ฟังแล้วเหมือนน้ำเย็นที่คอยลาดลงสู่หัวใจ    ที่โดนแล้วคล้ายกับต้องมนต์สะกด    แล้วชายใดบ้างเล่าที่จะไม่มอง    ชายใดเล่าจะไม่คิดครอบครองความอ่อนไหวเหล่านี้เอาไว้เอง     วันนี้แม้เรายังได้อยู่ตรงจุดนี้   แล้ววันพรุ่งนี้ล่ะ   จะมีอะไรเปลี่ยนไปบ้างมั้ย    บางทีวันหนึ่งข้างหน้า   เราอาจจะไม่มีสิทธิ์คิดแม้แต่โอกาสที่จะได้มานั่งใกล้เธอเหมือนในตอนนี้...

    

      ในช่วงเวลาของการสอบปลายภาคเรียนของนักศึกษาชั้นปี 1  แห่งสถาบันวิจัยพลังงานแห่งนางาซากิ    เมืองท่าที่สำคัญของญี่ปุ่น  

ลมทะเลได้พัดเข้าหาฝั่งอยู่เป็นจังหวะสม่ำเสมอ     ท่ามกลางโขดหินที่เห็นอยู่เกลี่ยนกลาด ชายหนุ่มผู้หนึ่งนั่งเหม่อลอยอยู่ ณ บริเวณริมฝั่งนั้น   เฝ้าคิดถึงเวลาอันน้อยนิดที่ความสุขแห่งรักจะชะโลมชีวิตของตนต่อไป  

    

       \"เหลือการสอบอีกแค่ครั้งเดียวแล้วซิ \"    การสอบครั้งเดียวที่ว่านี้อาจเป็นโอกาสครั้งสุดท้ายก็ได้ที่นาโกโตะจะได้นัดหมายเบเบ้จังมานั่ง

ที่โต็ะในหอสมุดกลางของสถาบันเพื่อการทบทวนบทเรียน ได้นั่งเท้าคางจับจ้องมองตาของเบเบ้จังผู้อ่อนโยน    มองอยู่อย่างนั้นไม่ลดละ   มองให้ลึกลงไปถึงความรู้สึก   สายตาที่จ้องมองเบเบ้จังขณะนี้เหมือนจะทบทวนเรื่องของหัวใจที่เธอเองก็ยังไม่ได้บอก   แต่ทุกครั้งที่เธอหันหน้ามา  สายตาของเธอนั่นเองที่ทำให้นาโกโตะเข้าใจความหมายบางอย่างที่ไม่จำเป็นต้องเอ่ย

    



        หลังจากการสอบครั้งนี้ก็คือช่วงเวลาปิดเทอม     ภาพบรรยากาศของสถาบันทั้งหมดที่เคยมีหญิงสาวผู้สดใสอยู่ตรงนี้อีกทั้งคน    ความรู้สึกถึงไออุ่นที่ได้ต้องกาย    ภาพของรอยยิ้มที่เธอเองเจาะจงยิ้มมาให้ตนพร้อมกับสายตาเชิงกวนเล็กน้อย    มุกทุกมุกที่เธอเคยเล่นให้ฟัง    ภาพเหล่านั้นยังคงฝังอยู่ในความรู้สึกของชายหนุ่มอย่างแน่นหนา   ความทรงจำ   ความรู้สึก   สัมผัส   กลิ่นน้ำหอม   แนนอนล่ะว่ามันติดอยู่ในใจของชายหนุ่มคนธรรมดา   ผู้ซึ่งกล้าเรียกความรู้สึกที่มีกับหญิงสาวคนเดียวคนนั้นว่า... ความรัก  



       แต่ที่ปรากฎตอนนี้กลับเป็นภาพของเบเบ้จังที่ยกมือโบกลาตนเอง   สายตาจับจ้องมาที่ตน    ภาพของตนเองที่ได้แค่จ้องมองแต่ไม่รู้จะเอ่ยคำใด   แล้วคนที่ตนเองคิดอยากไม่ให้ไป    ก็ค่อยๆนำพาร่างกายอันอ่อนโยน   อบอุ่น  ของตน ให้ห่างออกไปทุกที    คล้ายกับว่าวันเวลาที่แสนสวยงามเหล่านั้นก็อาจจะเคลื่อนคล้อยไปจากความทรงจำของเธอเช่นกัน...