คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ... บทที่ 1 (100%) ...
บทที่ 1
.
.
.
“พี่บาส จอดเซเว่นทีเด่ะ ผมจะไปซื้อหนม” ผมรีบบอกไอ้พี่ชายขี้เก๊กทันทีที่เห็นเซเว่นหน้าโรงเรียน เกือบเลยแล้วไหมล่ะ ตูก็มัวแต่นั่งเพลิน =___=
“นี่แกยังไม่อิ่มอีกเหรอไง เมื่อเช้าก็กินข้าวต้มไปสองถ้วยแล้วนะ” ไอ้พี่บาสหันมามองหน้าผมนิดนึง แล้วถาม ประมาณว่าสงสัยอ่ะ แต่ก็ยอมจอดรถหน้าเซเว่นอยู่ดี ผมก็พยักหน้าหงึกๆให้มันไป
อยากบอกจริงจริ๊งว่าอิ่มแล้ว แต่ที่ซื้อไปเนี้ย เพราะว่าจะเอาไปกินในห้องระหว่างเรียนครับ แต่บอกไอ้พี่บาสไม่ได้หรอก เพราะมันเป็นประธานนักเรียน รักษากฎเกณฑ์เยี่ยงชีพ ขืนบอกมันไป ไอ้พี่บาสได้จับผมโยนเข้าห้องปกครองแหงๆ ผมยังไม่อยากเป็นตุ๊กตาหน้าโต๊ะหรอกนา...
“พี่บาส ไม่ต้องรอผมนะ เข้าโรงเรียนไปก่อนได้เลย เดี๋ยวผมเดินไปเอง” ผมบอกไอ้พี่บาสไป ขณะที่กำลังลงจากรถมินิ มันก็พยักหน้าไปตามเรื่อง ก่อนจะแยกย้ายกันไปที่จุดหมายของตนเอง
อ้า..าา~ ขนมจ๋า รอป๊ะป๋าก่อนน้า~า *O*
.
.
.
ใช้เวลาไม่นาน ผมก็ได้ขนมมาเต็มไม้เต็มมือ ไม่ว่าจะเป็น สแน็คแจ๊ค ป๊อกกี้รสสตอเบอร์รี่ ปาปีก้า แยมโรลรสส้ม นมสดรสหวาน เอ่อ... เอาเป็นว่ามันเยอะมากๆแล้วกันครับ = =;;;;
ซื้อเสร็จผมก็จัดการยัดของทั้งหมดลงเป้นักเรียน ที่มีแค่หนังสือการ์ตูน 2-3 เล่ม และหมากฝรั่งที่เคี้ยวแล้วติดอยู่ตรงก้นกระเป๋า (โคตรมกเลยว่ะ =___=;;; // น็อต) แล้วเดินเก๊กเท่ห์เข้าโรงเรียน
ระหว่างที่ผมเดินเตาะแตะเข้าโรงเรียน ก็มีแต่คนมอง ไม่ว่าจะเป็นชายหรือหญิง มองแบบปลื้มๆอ่ะครับ ไม่ใช่มองแบบกินเลือดกินเนื้อนา (ก็ผมไม่เคยไปแย่งแฟนชาวบ้านเค้านี่ =w=) มันก็เป็นอย่างงี้เหมือนทุกๆวันแหละครับ เพราะผมเป็นน้องของไอ้พี่บาสขี้เก๊ก ที่มีดีกรีเป็นถึงท่านประธานนักเรียน และหล่ออย่างหาที่ติมิได้ (กัดฟันพูดพอสมควร) ซึ่งผมมันก็หล่อน้อยเสียที่ไหนล่ะ มันก็ย่อมเด่นดังเป็นธรรมด๊าธรรมดา (ไม่ค่อยเลยนะเมิงงง =___=^^^ // น็อต
แต่ขณะที่ผมกำลังเดินทอดน่อง พร้อมกับคิดอะไรไปเรื่อยเปื่อย (คิดคำยอตัวเองน่ะ) จู่ๆก็...
“แฮ่!!”
“อะจ๊ากกก!!! O[]O!!!” ผมตะโกนกู่ร้องอย่างตกใจ เพราะไอ้เสียงของใครบางคนมันทำให้ผมต๊กกะใจจนหัวใจหลุดออกจากขั้วไปกองอยู่ที่ตาตุ่มหมด
ใครวะ!? บังอาจมาทำให้กูตกใจ - -*** ดูซิ เสียภาพพจน์หมด อุตส่าห์สร้างมันตั้ง 3 ปีเชียวนะมึง!! - -***
“ร้องซะดังเชียวนะ กอล์ฟ เราแค่ส่งเสียงเรียกนิดเอง” นิดเดียวป้อเมิงซิ ไอ้เพื่อนเวรรร ใช่แล้วครับ มันไม่ใช่ใคร นอกจากไอ้เพื่อนตัวแสบของผมเอง - -*** ‘เค้ก’
“นิดเดียวป้อมึงซิ เล่นเอากูซะสะดุ้งไม่เป็นท่าเลย” ผมบ่นหงุมหงิม ก่อนจะออกเดินอีกครั้ง โดยมีไอ้เพื่อนหน้าวอกเดินอยู่เคียงข้าง
“อย่างอนดิ เราแค่ล้อเล่นเองน้า~” ไอ้เค้กมันเข้ามาง้อผม พร้อมกับทำมืองุ้งงิ้งอยู่ตรงหน้า นี่มึงเห็นกูเป็นสามขวบหรือไงวะ ทำอย่างงี้เหมือนกูจะหายงอนอ่ะ =____= (แต็หายทุ๊กที)
“เออ ก็ด๊ะ แต่ทีหลังมึงอย่าทำอย่างงี้อีกแล้วกัน ไม่งั้นกูโกรธมึงแน่!” พูดไปงั้นแหละครับ เพราะผมรู้ตัวดีว่าโกรธ งอน มันไม่ได้นานหรอก แค่เห็นหน้าหมวยๆ (??) ขาวๆของไอ้เค้ก ที่กำลังง้อผม ผมก็หายโกรธหายงอนทุกทีไป เซ็งงง~ = =;;;;
“คร้าบๆ ไม่ทำอีกแล้วคร้าบบบ~ ^.,^” ยังมาทำหน้าทะเล้นอีกนะมึง เดี๋ยวกูก็งอนอีกรอบซะนี่ = =***
“เออ! ไอ้เค้ก มึงทำการบ้านอิ๊ง (*ภาษาอังกฤษ) เสร็จยังวะ กูยังไม่ได้ทำเลยว่ะ” ผมพูดอย่างนึกได้ หันไปถามไอ้เค้ก เพราะรู้ดีว่าเด็กเรียนอย่างมันต้องทำเสร็จแล้วแน่นอน และมันก็เป็นดังที่ผมคาดครับ ไอ้เค้กมันพยักหงึกหงักให้ ดีล่ะ ยืมมันลอกดีฟ่า..าา =w=
“แต่ว่ามิสเตอร์มาร์กห้ามไม่ให้ลอกอ่ะ” เง้อ~ คำพูดของไอ้เค้ก ทำเอาสวรรค์ของผมล่มลงไปในพริบตาเดียว แล้วอย่างงี้ตูจะทำยังไงดีล่ะเนี้ยย~ย ต้องส่งวันนี้แล้วด้วย อ๊ากกก!!! เครียดโว๊ยยย T^T
“แล้วกูจะทำไงดีอ่า~ ไอ้เค้ก มึงต้องช่วยกูน้าา~า T^T” ผมหันไปอ้อนไอ้เค้กมันครับ พยายามบีบน้ำตาอย่างยิ่ง เผื่อมันจะสงสารผมบ้าง (ถึงแม้ว่ามันจะไม่ออกมาสักหยดก็เถอะ!) มีแต่ไอ้เค้กคนเดียวเท่านั้นครับ ที่จะช่วยผมได้ (เพราะไอ้เพื่อนตัวดีทั้งหลาย ก็แย่พอๆกับผมครับ)
“ได้ๆ เดี๋ยวช่วยคิดให้นะ ^____^” มันพูด พร้อมกับยิ้มหวานมาให้ โอ๊ยย~ย ซึ้งน้ำใจจริงๆเพื่อน! มึงเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของกูจริงๆ! TvT
“กูรักมึงว่ะ ไอ้เพื่อนเลิ๊ฟฟฟ” ผมเข้าไปคอกับไอ้เค้กมันครับ แบบว่าซึ้งมากจนยิ้มแก้มแทบปริ ^[]^ รอดตายแล้วเว้ยกู (คิดได้แค่นี้แหละ เหอๆ -.,-)
“แต่กอล์ฟต้องเลี้ยงไอติมเราด้วยนะ” แป่ว~ หมดอารมณ์ซึ้งเลยตู _ _lll ผมปล่อยคอไอ้เค้กแทบจะทันทีที่มันพูดจบ จะกอดมันทำไมล่ะ หมดซึ้งแล้วนิ แมร่ง... ไอ้เพื่อนเห็นแก่กิน!
“แมร่งงง เห็นแก่กินนักนะมึง - -+” ผมแขวะไอ้เค้กมันไปทีนึง พร้อมกับส่งสายตาชิ้งๆไปให้ แต่มันก็ไม่สนใจครับ เดินลอยหน้าลอยตา ก็มันถือไผ่เหนือกว่าผมนิ ถ้าผมไม่ยอมพามันไปเลี้ยงติม มันไม่ช่วยผมเรื่องการบ้านแน่
“โอเคๆ เลี้ยงก็เลี้ยงวะ!” เอาวะ เพื่องานเว้ย เลี้ยงแค่นี้ ชิวๆ =___= (เงินจ๋า~ บ๊ายบาย T____T)
(หมายเหตุ – ผมกับไอ้เค้กเป็นเพื่อนกันตั้งแต่ม. 1 แล้วครับ มันเป็นเด็กใหม่ที่เพิ่งเข้ามาในปีนั้น ผมเห็นว่ามันเงียบๆ ไม่มีเพื่อนคุย ผมเลยเข้าไปคุยด้วย สุดท้าย เราก็เป็นเพื่อนกันจนถึงทุกวันนี้ มันเรียนเก่งครับ เลยทำให้ผมและไอ้พวกเพื่อนชั่วๆในกลุ่มรอดมาได้จากการสอบในแต่ละครั้ง (มันช่วยติวให้น่ะ) อีกอย่างนึง เวลาผมมีปัญหาเรื่องการบ้าน ปรึกษามันนี่แหละ ดีที่สุดครับ (ปรึกษาไอ้พวกเพื่อนชั่วๆคนอื่นก็เหมือนพูดกับควายอ่ะครับ เพราะแมร่งไม่รู้เหมือนกันหมด =___=))
.
.
.
ระหว่างที่ผมกับไอ้เค้กกำลังเดินไปที่อาคารเรียน ก็มีการเล่นหัวเล่นหางกันบ้างเป็นธรรมดาสำหรับเพื่อนซี้ปึ๊กอย่างผมกับมัน แต่จู่ๆผมก็รู้แปลกๆ เหมือนกับว่ามีใครจ้องมองผมอยู่อย่างนั้นแหละ ความจริงมันน่าจะชินได้แล้วนะ กับความรู้สึกแบบนี้ แต่ไม่รู้ซิ ผมว่ามันแตกต่างกันออกไป
“เป็นไรอ่ะ กอล์ฟ หยุดเดินทำไม?” ไอ้เค้กมันเอียงคอน้อยๆ แล้วถามอย่างสงสัย คงเป็นเพราะจู่ๆผมก็หยุดเดินกะทันหันล่ะมั้ง?!
“อะ..เอ่อ เปล่า ไม่มีอะไรหรอก” ถึงจะพูดอย่างงั้นก็เถอะ แต่สายตาของผมก็สอดส่องมองหาที่มาของไอ้สายตาปริศนานั่นอยู่ แมร่งเอ้ย! อย่าให้รู้นะว่าใคร - -*** พ่อจะต่อยตาแตกเลยคอยดูซิ เอาให้มองไม่เห็นไปเลย
และแล้วผมก็ไปสะดุดตากับผู้ชายคนหนึ่ง ที่นั่งอยู่ข้างๆโรงยิม ตรงม้าหินอ่อน โดยที่มีผู้ชายอีกสิบกว่าคนนั่งรายล้อมอยู่ และดูจากการแต่งตัวแล้ว ไม่ใช่โรงเรียนผมอย่างแน่นอน เพราะโรงเรียนผม เครื่องแบบนักเรียนไม่ใช่สีเทาแบบที่ไอ้พวกนั้นใส่ และถ้าให้ผมเดานะ มันเป็นนักเรียนจากโรงเรียนข้างๆแน่ แล้วมาทำอะไรอยู่ที่โรงเรียนกูวะ?!
“เฮ้ย! มึงอ่ะ มองไรวะ?!” ผมตะโกนถามไปทางกลุ่มไอ้พวกนั้นครับ เพราะผมรู้แล้วว่าไอ้สายตาที่ทำให้ผมขนลุกซู่เมื่อกี้นี้น่ะ มันเป็นของใคร
“เอ่อ... น้องถามใครเหรอครับ?!” หนึ่งในนั้นตะโกนถามกลับมาครับ แต่สายตาไม่ได้มองมาที่ผมซะงั้น ดันไปมองไอ้เค้กที่ยืนทำหน้ามึนข้างๆผมซะนี่ (ชักจะไม่น่าไว้ใจ) แต่เรื่องนี้ชั่งมันก่อน เอาเรื่องที่กูโดนจ้องก่อนดีกว่า
“ไอ้นั่นน่ะ ไอ้หน้าตี๋กวนบาทานั่นไง” ผมชี้ไปยังไอ้คนหน้าตี๋ๆ ไอ้พวกนั้นก็หัวเราะอย่างฮา สงสัยคงจะถูกใจที่เพื่อนตัวเองโดนด่าครับ แต่จะว่าไปดูๆไปแล้วไอ้ตี๋นั่น มันก็หล่อดีเหมือนกันนะครับ แต่ค่อนข้างออกไปทางกวนๆบาทาไปสักหน่อย (และผมคาดว่า คงโดนบาทามาไม่ใช่น้อยเหมือนกัน =____=)
“พี่หรอครับน้อง” ไอ้นั้นมันชี้ตัวเองครับ เหมือนจะสงสัย แต่หน้ามันก็ยังยิ้มอยู่ครับ ไม่ใช่แสยะยิ้ม หรือยิ้มแบบเป็นมิตรภาพนะครับ แต่มันยิ้มหวานหยาดเยิ้มอ่ะครับ โดยเฉพาะตามันอ่ะ เยิ้มยิ่งกว่าน้ำมันเชื่อม (??) อีกได้มั้งเนี้ย
อึ๊ย~ =___=;;;; ให้ตายเถอะโรบิน ขนาดผมโดนผู้หญิงมองอย่างงี้ ผมยังไม่สะทกสะท้านเท่าไอ้บ้านี่มันทำเลยนะครับ บรือออ~ ขนลุกชะมัด!
“เออ! มึงนั่นแหละ”
“ก็... มองคนน่ารักอย่างน้องไงครับ” จบคำพูดมัน ไอ้พวกหมาๆทั้งหลายก็โฮ่ฮิ้วขึ้นมาชุดใหญ่ พร้อมกับคำแซวมากมาย ผมงี้ไปไม่ถูกเลยทีเดียว อยากจะเข้าไปกระชากหัวมันออกมา แล้วเขย่าๆๆให้มันตายเสียให้รู้แล้วรู้รอด!
ครั้งแรกในชีวิตที่โดนผู้ชายด้วยกันชมว่าน่ารัก (ยกเว้นพ่อกับไอ้พี่บาสไว้สองคนแล้วกัน) ถ้าเป็นผู้หญิงไม่ว่าหรอกครับ (ออกจะชอบเสียด้วยซ้ำ) แต่ผู้ชายนี่ซิโคตรเคืองอ่ะ!!
ผมได้แต่ยืนฟึดฟัดๆ ไอ้ห่านั่นก็ส่งรอยยิ้มหวานตาเยิ้มมาให้ผมอีกชุดใหญ่ อยากจะเข้าไปควักลูกตามันออกมาจากเบ้าเสียจริงๆ ผับผ่าดิ!
“ไอ้โรคจิต!!” ผมตะโกนด่ามันไปอีกหนึ่งที พร้อมกับฉุดมือไอ้เค้กออกมาจากที่ตรงนั้น ใจผมงี้อยากจะไปซัดให้แหลก แต่ด้วยความที่มันพวกเยอะ (มากกก) และความกลัวตายของผม (-.-) เลยได้แต่ด่ามันแค่นั้น แล้วไอ้เค้กมันก็ช่างรู้ใจผมเสียจริงๆ ปลอบผมเสียยกใหญ่ ชมว่าผมหล่ออย่างงู้นอย่างงี้ ไม่ได้น่ารักอย่างที่ไอ้พวกนั้นมันพูด ก็ทำให้ผมนั้นอารมณ์ดีขึ้นมานิดนึง =.,=
แล้วผมกับไอ้เค้กก็เดินขึ้นอาคารเรียนกันครับ โดยที่ใจผมยังแค้นๆไอ้โรคจิตนั่นไม่หาย ขออย่าให้ได้เจอกับคนแบบไอ้บ้านั่นอีกเล๊ยชาตินี้ สาธุ๊~ (ไอ้นี่เล่นของด้วยว่ะเฮ้ย! =[]=;;; // น็อต)
.
.
.
TBC
น.น็อตนั่งคุย
มาต่อจนครบแล้วคร้าบบบ~ (แบบว่าคึกจัด เลยนั่งแต่งซะเลย =.,=) ในที่สุดยอดชายนายอ๋องก็โผล่หัวออกมาแล้ววว วิ๊วๆๆๆ ดีใจกันหน่อย ฮ่าๆๆ (บ้าไปแล้ว) ความจริงตอนนี้ยังมีอีกหน่อยนะ แต่ว่าพอแต่งแล้วยาวไป เลยตัดเป็นอีกตอนซะเลย เอิ๊กๆ
ตอนหน้าจะเจอกับอะไรนั้น ติดตามอ่านนะคร้าบบบ~ ^[]^
ปล. ส่วนเรื่องแนะนำตัวละคร เดี๋ยวน็อตมาแนะนำให้นะครับ อาจจะนานหน่อย
ปลล. สำหรับใครที่จิ้นเจ้าเค้กไม่ถูก ผมมีคำใบ้มาให้ครับ สูงพอๆกับเจ้ากอล์ฟ ตัวบางกว่ากันนิดหน่อย หน้าตาออกตี๋ๆ (หรือหมวยๆหว่า?!) เพราะมีพ่อแม่เป็นคนจีน ผิวขาวจัด แค่นี้แหละครับ คำใบ้ หวังว่าคงจะจิ้นออกกันนะ
ปลลล. ส่วนคนที่มองเจ้าเค้กเป็นใครนั้น น็อตไม่บอกครับ ตอนหน้ามีเฉลยแน่นอน
ปลลลล. น็อตรักทุกคนนะคร้าบบบ~ ^{}^ (อย่าลืมเม้นๆด้วยนะเออ - -+ // ส่งสายตาชิ้งๆ)
ความคิดเห็น