คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : ... บทที่ 3 ...
บทที่ 3
.
.
.
‘ก็...มองคนน่ารักอย่างน้องไงครับ’
อ๊ากกกก!!!!
ผมล่ะอยากจะบ้าตายจริงๆครับ ตั้งแต่ที่ผมขึ้นห้องมา (กับไอ้เค้ก) ไอ้คำพูดของไอ้โรคจิตที่เพิ่งเจอข้างล่างนั่น มันก็ดังเข้ามาในหัวผมไม่หยุด แถมยังมีภาพหน้าหล่อกวนๆของมันลอยเต็มไปหมด! แล้วนี่ผมเป็นบ้าอาร๊ายยย ทำไมถึงต้องไปนึกถึงไอ้บ้านั่นด้วย! >[]<
ยิ่งคิดก็ยิ่งแค้นครับ = =*** บังอาจมาว่าผมได้ไง ว่าผมน่ารักน่ะ (เค้าเรียกว่าชมนะนั่น // น็อต) คนอย่างผมมันต้องหล่อ (??) เฟ้ย! ถึงจะถูกกก มาว่าน่ารักอย่างงี้ พ่อไม่ให้อภัย อย่าให้ตูเจอหน้านะ จะเอาระเบิดยัดปากแมร่งเลย ว่าแต่... ทางที่ดีอย่าเจออีกเลยเหอะ =___=;;;; ผมเกลียดขี้หน้ามัน!
“...กอล์ฟ...”
กูน่ารักตรงไหนวะ? อยากจะรู้จริงๆ มองซ้ายก็แล้ว มองขวาก็แล้ว ไม่เห็นจะน่ารักสักนิด ออกจะหล่อ (??) มาดแมน (??) แอนด์แฮนซั่ม (??) ไม่เห็นจะน่ารักอย่างที่ไอ้โรคจิตมันพูดเลยสักนิด หรือว่ามันจะตาฝาดวะ?!
“...กอล์ฟ...”
เสียงใครวะ? คุ้นๆว่ะ แต่ก็ช่างแมร่งเหอะ ว่าแต่ว่าที่ไอ้บ้านั่นมันพูด มันน่าเตะชะมัด พูดได้ไงว่ากูน่ารัก ถ้ากูเป็นผู้หญิง จะว่าไปอย่าง แต่นี่กูเป็นผู้ชาย ทั้งแท่งด้วย! โนแอ๊บแมนอีกต่างหาก พูดมาได้ไงวะ!
“ไอ้กอล์ฟ!!!” เจี๊ยก!!! ใครมันมาตะโกนใส่หูกูเนี้ยย~ย ={}=
ผมถึงกับสะดุ้งเฮือก หลุดออกจากความคิด (ความแค้น) ทันที ที่ได้ยินเสียงสิบแปดหลอดของใครบางคน (หรือมากกว่าสองคน?) เงยหน้าจะว๊ากใส่ไอ้ตัวที่มาตะโกนใส่หู แต่ก็ต้องมาเจ๊อะเจอกับไอ้เพื่อนซี้ทั้ง 4 ที่ยืนทำหน้าอย่างกับจะไปฆ่าใครก็ไม่ปาน
อ่า... แล้วคนอื่นๆหายไปไหนหมดเนี้ย =O=
“มีไรวะ?!” ผมถามพวกมันไปด้วยน้ำเสียงที่พยายามทำให้มันปกติที่สุด เพราะตอนนี้หน้าพวกมันน่ากลัวมากมายอ่ะครับ น่ากลัวจนผมอยากจะร้องไห้จริงๆ TOT
และผมก็รู้แล้วครับ ว่าทำไมพวกมันถึงทำหน้าเหมือนหมีโฉดกันแบบนี้ แล้วทำไมคนอื่นๆถึงหายไปกันหมด ก็เพราะว่านี่มัน... พักเที่ยงแล้วครับ T^T
“มึงยังจะมีหน้ามาถามอีกเหรอ! ห๊าาา!” อย่าทำเสียงงั้นดิ ไอ้ต้องเพื่อนเลิฟ กูกลัวน้า~ TOT
“พอเหอะน่า ไหนมึงบอกว่าหิวนักไงวะ ไอ้ต้อง ไปๆ ไปแดรกเข้ากัน” แล้วไอ้อาร์มก็ลากคู่หูของมันไป แต่ไอ้ต้องก็ไม่วายส่งสายตาหมีโฉดมาให้ผม
ฮือๆ T-T ใจมากเพื่อนอาร์ม ที่พาไอ้ซาตานนั่นไปจากกู ไม่งั้นกูคงได้กลายเป็นหมูลมควันให้ไอ้ต้องมันกินแหงๆ
(หมายเหตุ – ไอ้ต้องมันเป็นพวกที่หิวแล้ว จะหงุดหงิด (มากกก) ครับ ดังนั้น อย่าไปแหยมกับพี่แกเชียว เวลาตอนที่พี่แกหิวๆเนี้ย)
“ไปเหอะ กูก็หิวแล้วเหมือนกัน” ไอ้นิวมันว่า ก่อนจะเดินตามไอ้คู่หูนรกนั่นไป พร้อมกับหนังสือการ์ตูนในมืออีกหนึ่งเล่ม
.
.
.
“กอล์ฟจะกินไรอ่ะ” ไอ้เค้กมันหันมาถามผม หลังจากที่มาถึงโรงอาหาร และจองโต๊ะเรียบร้อยแล้ว
ในตอนนี้โรงอาหารมีคนเยอะพอสมควรครับ แต่ก็ดูไม่อึดอัด เพราะโรงอาหารโรงเรียนผมจะใหญ่มาก และกว้างโคตร สามารถรองรับนักเรียนได้เยอะ (รวมถึงครูบางท่านด้วย) ร้านอาหารก็มีให้เลือกมากมาย ไม่ว่าจะเป็นร้านก๊วยเตี๋ยว ร้านอาหารตามสั่ง หรือแม้แต่ร้านเบเกอรี่เล็กๆยังมีเลย (ไฮโซมั๊ย?! =.,=) ระบบการซื้อก็จะเป็นการใช้คูปองครับ โดยต้องแลกที่เคาท์เตอร์ด้านหน้าโรงอาหาร
“เอาราดหน้าแล้วกัน แล้วมึงจะกินน้ำไรวะ” ผมบอกเมนูที่อยากกินไป พร้อมกับถามไอ้เค้กในตอนท้าย ระบบการสั่งอาหารของกลุ่มผมจะเป็นแบบคนนึงไปซื้อข้าว คนนึงไปซื้อน้ำครับ โดยจะสลับกันซื้อบ้าง ผมคู่กับไอ้เค้ก ไอ้ต้องคู่กับไอ้อาร์ม ส่วนไอ้นิวนั่งจองโต๊ะไว้ครับ (ส่วนข้าวของไอ้นิวเนี้ย ฝั่งไอ้ต้องจะซื้อข้าวครับ ส่วนฝั่งผมจะซื้อน้ำให้ครับ)
“เราเอาไมโลนะ”
“กูเอาชาเย็น” ไอ้เค้กสั่งจบ ไอ้นิวก็สั่งตาม ผมก็พยักหน้ารับรู้ไป ส่วนไอ้เค้กนี่มันเดินชิ่งไปซื้อข้าวแล้วครับ ผมจึงเดินไปซื้อบ้าง (ส่วนไอ้คู่หูนรกนั่นมันเดินไปซื้อตั้งนานแล้วครับ = =^^^)
หลังจากซื้อข้าวเสร็จ ก็ต่างคนต่างกินด้วยความรวดเร็ว โดยเฉพาะไอ้ต้อง ที่พอมานั่งปุ๊บ ก็ลงมีกะซวกปั๊บ จนไอ้อาร์มที่นั่งอยู่ข้างๆต้องดุมัน แต่ถ้าไอ้ต้องมันฟังก็ไม่ใช่มันแล้วล่ะ =____= มันยังคงตั้งหน้าตั้งตากินลูกเดียว แถมยังมีการไปจิ๊กหมูทอดของไอ้อาร์มมาด้วยชิ้นนึงอีกต่างหาก
และนี่มันก็คือเรื่องปกติสำหรับพวกเราครับ ไอ้ต้องตั้งหน้าตั้งตากินอย่างกับไปอดอยากปากแห้งมาจากไหน ไอ้อาร์มมันก็ต้องกินไปดุไอ้ต้องไป แถมยังต้องคอยบริจาคอาหารให้ไอ้ต้องมันไปด้วย ไอ้เค้กมันก็กินละเลียดๆของมันไปเรื่อยๆ ไอ้มิวมันก็กินไปด้วย อ่านหนังสือการ์ตูนไปด้วย ส่วนผมน่ะเหรอ ก็...กินอย่างคนปกติเข้าทำกันยังไงล่ะครับ =.,=
“กินช้าๆก็ได้ ไอ้ต้อง เดี๋ยวก็ติดคอหรอก” ไอ้อาร์มมันพูดคำๆนี้เป็นรอบที่ร้อยแล้วมั้งครับ ไม่รู้มันจะพูดอะไรนักหนานะ ถ้าพูดแล้วไอ้ห่าต้องมันทำตามก็ว่าไปอย่าง แต่นี่มันไม่ทำตาม มันก็ยังจะพูด =____=^^^
“ไอ่เอ็นอะไออ่อกอ่า” (ไม่เป็นอะไรหรอกหน่า // น็อตแปล) ไอ้ต้องมันพูด ทั้งๆที่ยังเคี้ยวข้าวตุ่ยๆ และแน่นอนว่าผมนั้นฟังไม่รู้เรื่อง (ก็ภาษามันออกต่างดาวขนาดนี้ ใครจะไปฟังออกวะ) (ก็มีแต่ไอ้คนแต่งเนี้ยแหละที่อ่านออก // รีดเดอร์)
“มึงนี่... กูบอกกูเตือนอะไรก็ไม่เคยฟังเลย” ไอ้อาร์มมันก็บ่นของไปเรื่อยแหละครับ (เป็นทุกทีเวลาที่ไอ้ต้องมันไม่ยอมฟังอะไร) ก่อนจะกินข้าวของมันต่อไป สงสัยคงเบื่อที่จะเตือนไอ้ตองแล้วมั้งครับ?!
.
.
.
หลังจากที่กินเสร็จอะไรเสร็จแล้ว เราก็แยกย้ายกันไปตามทางของตัวเอง โดยที่ไอ้อาร์มมันแยกไปเล่นบอลกับเพื่อนต่างห้อง ไอ้เค้กกับไอ้นิวมันก็ไปห้องสมุด (ไอ้เค้กมันไปอ่านหนังสือเรียน แต่ไอ้นิวน่ะ มันไปหาการ์ตูนอ่าน) เหลือแต่ผมกับไอ้ต้องสองคน
“ไปไหนดีวะ?!” ผมหันไปปรึกษาไอ้ต้องที่เดินหาวหวอดๆ แค่มองหน้ามันผมก็รู้แล้วครับ ว่าจะไปไหน คงไม่พ้นหาที่นอนแหงๆ =_____=^^^
(หมายเหตุ – ไอ้ต้องมันเป็นพวกท้องอิ่มหนังตาก็เริ่มหย่อนครับ)
“ไปที่สวนดีกว่าว่ะ” พูดจบ ไอ้ต้องมันก็เดินนำผมไปเลยครับ (ท่าจะง่วงมาก) สวนที่มันพูดถึง ก็เป็นสวนของโรงเรียนนั่นแหละครับ บรรยากาศร่มรื่นน่านอน มีที่นั่ง & นอนพักผ่อนมากมาย แถมลมยังพัดผ่านตลอดทั้งวันด้วย สถานที่แห่งนี้จึงเป็นสวรรค์ของใครหลายๆคน ที่ชอบโดดเรียนมานอนสบายใจกันที่นี่ (หนึ่งในนั้นก็เป็นผมเองแหละ =.,=)
เมื่อมาถึงสวน ผมกับไอ้ต้องก็รีบเดินไปที่ประจำทันที ซึ่งอยู่ห่างจากโต๊ะม้าหินที่ตั้งอยู่ 4-5 ตัวไม่มากนัก และมันก็อยู่ใกล้กับบ่อเลี้ยงปลา ที่ตรงนี้ไม่ค่อยมีใครเข้ามาเท่าไหร่นักหรอกครับ เพราะมันอยู่ไม่ใกล้ไม่ไกลจากห้องเก็บของเก่าของโรงเรียนเท่าไหร่นัก ซึ่งไอ้ห้องเก็บของเก่าที่ว่าเนี้ย มันค่อนข้างลึกลับและน่ากลัวครับ ถึงแม้ว่าเวลานั้นจะเป็นตอนกลางวันก็เถอะ =____=;;;;
“กูขอยืมตักมึงหน่อยนะ” ยังไม่ทันที่ผมจะขออนุญาตหรือปฏิเสธมัน ไอ้ต้องก็นอนหนุนตักผมอย่างสบายใจเฉิบไปเลยทันที แล้วมึงจะพูดเหมือนขอกูทำไมวะ ในเมื่อมึงก็นอนอยู่ดี กูล่ะเซ็งจิต! = =
ยังดีครับ ที่ไอ้ต้องมันยึดหนังสือการ์ตูนมาจากไอ้นิว (มิน่า ไอ้นิวถึงไปห้องสมุด =_____=) ผมเลยเอามาอ่านฆ่าเวลาซะเลย อ่านไปอ่านมา ความง่วง (ที่ไม่รู้ว่ามาจากไหน) ก็เข้าครอบคลุม ก่อนที่ผมจะหลับตามไอ้ต้องไป
.
.
.
TBC.
น.น็อตพูดคุย
และแล้วตอนไร้สาระก็มาอีกตอน เอิ๊กๆ =.,= ตัวละครก็เพิ่มเข้ามาเรื่อยๆ น็อตก็ขี้เกียจแนะนำตัวละครมากขึ้นเรื่อยๆเช่นกัน (มันเยอะจัดน่ะ =_____=;;;;) แต่ละตัวที่โผล่มา น็อตก็ทำการจิ้นวายไปซะหมด (ออกอาการโรคจิต =.,=) จนตอนนี้มันมีมากกว่า 5 คู่แล้ว! (เยอะเกิ๊น~) แต่จะมีตอนพิเศษมาหรือเปล่านั้น อันนี้ไม่แน่ใจครับ ต้องรอดูกันต่อไป (ก็ไอ้คู่เอกมันยังไม่ลงเอยกันเลยนิ =____=^^^) ที่สำคัญกว่านั้น เม้นๆโหวตๆด้วยนะคร้าบ~ ^O^
ปล. ช่วงนี้ยุ่งๆครับ เพราะเข้าช่วงกินเจ (แต่น็อตไม่กินนะ เพราะน็อตไม่ถูกกับผักครับ =.,=) น็อตเลยติดธุระ ต้องติ๊ดชึ่งนิดนึง เอิ๊กๆ (ความจริงต้องพาน้าไปเที่ยวอ่ะ ไม่งั้นไม่ออกจากห้องหร๊อก~) อาจจะไม่มีเวลามานั่งปั่นมากนัก (คงจะหมดแรงสลบคาเตียงไปซะก่อนน่ะ =____=)
ความคิดเห็น