คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : Chapter 3 : อันตราย!!!
HUNZ talk
เสียงผิวปากอย่างอารมณ์ดีไม่ได้มาจากไหนหรอกครับ.....จากผมเอง ก็วันนี้ผมจะมาดูหน้าจ๋อยๆ ของไอ่เด็กแสบนั่น อวดดีจะหานักเต้นมาเอง ไอ่น้อง!!! มันไม่ได้หาง่ายๆนะคร้าบบบบบ... อยากเห็นสีหน้าที่ต้องยอมใช้คนของผมแล้ว มันสะใจสุดๆเลย ใครใช้ให้อวดเก่งตั้งเงื่อนไขนู่นนี่นั่น ผมเดินออกจากรถเพื่อที่จะเดินเข้าตึก ได้ยินเสียงรถเร่งเร็วๆ มาทางด้านหลัง ใครกันนะ!!! เหยียบขนาดนั้น เดี๋ยวก็ได้ชนคนกันพอดี ผมเลยหันหลังกลับไปมองขับ ไอ่รถคนนั้นจะได้ชนคนจริงๆ แล้วไอ่คนดวงซวยคนนั้นก็คือผม!!! เพราะรถสีดำพุ่งเข้ามาหาผมเร็ว ไม่มีทีท่าว่าจะชะลอแม้แต่น้อย
“เฮ้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย!!!! ” ผมขาอ่อนแรงขึ้นมาทันใดทรุดตัวลงกับพื้น แสงไฟจ้าสาดใส่ใบหน้าผมจนมองไม่เห็นอะไร
“เอี๊ยดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด!!!” เสียงเบรกดังสนั่นหวั่นไหว จะโครมมั้ยวะเนี่ยยย พ่อแก้วแม่แก้วช่วยผมด้วยเถอะครับ!!! ทุกอย่างหยุดนิ่งไป ผมถอนหายใจอย่างโล่งอก เสียงกระแทกปิดประตูรถ สามคืบเท่านั้นจริงๆ ที่ตัวรถเวรนั่นห่างจากร่างของผม ผมยันกายขึ้นอารมณ์เดือดเมื่อเห็นร่างสูงที่ยืนพิงรถหัวเราะเบาๆ
“ไอ่เด็กบ้า เล่นอะไรหน่ะ” แกงส้ม!!! นายเอาแต่ใจเกินไปแล้วนะเด็กคนนี้
“ทดสอบระบบเบรก ABS” ดูคำตอบสิครับ.....จะบ้าตายยยยยยยย!!!!
“แกงส้มทำอะไรหน่ะ พี่เป็นอะไรรึเปล่าคะ” สาวน้อยหน้าสวยคนหนึ่งเปิดประตูลงมาต่อว่าคนขับก่อนจะเดินมาหาผม ช่วยเก็บของที่หล่นจากการเล่นพิเรนทร์
“ไม่เป็นไรครับ แต่อาจจะเป็นฆาตกรในเร็วๆนี้นี่แหละ” ผมมองหน้าแกงส้มที่กำลังจ้องกลับมาอย่างท้าทาย สาวน้อยคนนั้นทำสีหน้ารู้สึกผิด เด็กดีๆแบบนี้รู้จักกับเด็กบ้านี่ได้ยังไงนะ
“สต๊อปไปกันเถอะ ไม่อยากเสียเวลา” แกงส้มเดินไปหาสาวน้อยที่มีชื่อว่าสต๊อป คั่นกลางระหว่างผมกับสต๊อป
“ขอโทษแทนเพื่อนหนูด้วยนะคะ” สต๊อปหันมาขอโทษผมอีกที ตัวร้ายลากสต๊อปขึ้นรถปิดประตู ก่อนที่จะเดินมาหาผมด้วยสีหน้าเอาเรื่อง ผมละปวดหัวกับความคิดนายคนนี้จริงๆ
“อย่าริคิดไม่ดีกับสต๊อปนะ ไม่งั้นชั้นจะสอยตูดนายแบบไม่เหยียบเบรกเลย” ผมสาบานเลยว่าผมยังไม่ได้คิดอะไรกับสาวน้อยคนนี้ แกงส้ม....นายเป็นไรป่ะเนี่ย เอ๊ะ!!! หรือว่านี่คือแฟนของไอ่เด็กคนนี้
“ปรี๊นนนนนนนนนนนนนนนนน!!!” ตกอกตกใจหมดเลย....
“หลีกไปดิ ขวางทางรถ ไม่ได้รู้เรื่องอะไรกับเค้าเลย” แกงส้มลดกระจกเยี่ยมหน้ากวนมายียวนผม ทำไงได้ละครับ...ผมเลยชี้หน้าฝากไว้ก่อนที่จะหลบทางรถคันหรูนั้น แกงส้ม....นายมันกวนประสาทชั้นจริงๆ สักวันชั้นต้องบ้าตายเพราะนายแน่ๆ โอ๊ย!!! ใครก็ได้เอาตัวแสบออกไปจากชีวิตผมที....
ฮ่าๆๆๆๆ ความสุขหาได้จากลานจอดรถนี่เอง ผมชอบตอนนายนั่นเข่าออ่อนทรุดฮวบลงไปกองกับพื้นจัง นี่คือการเตือนว่าอย่ามาแกล้งผมอีก ผมแค้นมาตั้งแต่เมื่อวานแล้ว เพราะนายฮั่นล่ำนั่น ผมถึงกลิ้งตกไปบันไดอย่างกะลูกขนุน แค้นก็แค้น อายก็อาย ถ้าไม่เอาคืนให้สาสมไม่ใช่แกงส้มตัวจริงหรอกคร้าบบบบ...พอขับมาเจอที่จอดรถ ผมก็จอดรถด้วยความเรียบร้อยดีทุกประการ สต๊อปเปิดประตูรถลงมาก่อน ผมหยิบของเสร็จก็ลงมาจากรถ ยัยสต๊อปหน้ามุ่ยเชียว
“แกงส้มเมื่อกี้นายเล่นบ้าอะไร” อ้าว....มาวีนผมซะงั้น
“ก็....” ผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเล่นอะไร ก็แค่อยากแก้แค้น เห็นจังหวะเลยนึกได้
“ไม่ต้องมาแก้ตัวเลยนะ ถ้าชนพี่คนนั้นเค้าจะว่ายังไง เกลียดเค้ามากเลยเหรอ” สต๊อปทั้งบ่นทั้งถาม
“ก็ไม่ถึงกับเกลียด แค่ไม่ชอบขี้หน้าอย่างแรง ก็นายนั่นนิสัยไม่ดี” แต่สีหน้าสต๊อปไม่คล้อยตามเลย
“รู้ว่าพูดไปก็คงไม่ฟัง แต่ถ้าไม่อยากให้คนนั้นตายจริงๆ อย่าเล่นแบบนี้อีก ถ้าพลาดขึ้นมาก็เกิดอะไรขึ้น ทำไมชอบเอาความสนุกชั่ววูบมาบดบังสตินะ” สต๊อปพูดกับผมอย่างอ่อนใจ ทำเอาผมรู้สึกผิดขึ้นมาทันทีทันใด สิ่งที่ผมทำว่าไปแล้วมันก็รุนแรงจริงๆ แต่มันก็ไม่มีอะไรนี่หน่า นายนั่นก็ไม่เป็นอะไร แต่คราวหน้าชั้นสัญญาว่าจะไม่แกล้งอะไรเสี่ยงๆ แบบนี้อีกแล้วกันนะ ผมพาสต๊อปที่งอนๆผมอยู่ไปที่ห้องซ้อม โดยมีพี่เอกกี้ พี่โดมรออยู่ตรงนั้นแล้ว
“อ้าว....สต๊อปเองเหรอ” พี่เอกกี้ร้องขึ้นมา สต๊อปไหว้ก่อนยิ้มหวานให้
“ใช่แล้ว ใช้ได้มั้ยครับพี่โดมนางฟ้าของผมคนนี้” ผมเปิดตัวเพื่อนรักทันที
“น่ารักดี แต่เรื่องเต้นต้องให้ไอ่ฮั่นตัดสินใจนะ แต่ลุคเนี่ยพี่ว่าผ่าน สวยๆ เท่ๆ” พี่โดมตอบทำเอายัยสต๊อปยิ้มกว้าง แหม....บ้ายอเหมือนกันนะยายชี5555
“เมื่อไหร่น้องฮั่นของพี่จะมาน้า” พี่เอกกี้ชอบออกตัวแรงตลอดเลยนะเนี่ย น่าหมั่นไส้จริง
“หึหึหึ อะไรๆ ก็นายนั่นนะพี่เอกกี้ ผมเริ่มจะน้อยใจแล้วนะ” ผมเลยเอามารยาเข้าสู้สักหน่อย
“แกงนายยังเด็กน้อยพี่เอกกี้เค้าไม่อยากเคี้ยวหรอก ก้างจะติดคอ” สต๊อปเธอเป็นเพื่อนชั้นนะ!!! คำพูดยัยสต๊อปเรียกเสียงหัวเราะครื้นเครง โดยเฉพาะพี่เอกกี้หัวเราะเสียงสูงเชียว
“รออีกสักสองสามปีก่อนนะจ๊ะน้องแกงส้ม อย่าเพิ่งตัดใจจากพี่” พี่เอกกี้ผสมโรงอีกคน แต่ทุกคนก็ชะงักเพราะร่างสูงที่เปิดประตูเข้า ผมแอบเยาะเย้ย
“อ้าวพี่คนนั้น” สต๊อปชี้ก่อนจะยิ้มให้นายนั่น ยัยสต๊อปนั่นมันเสือผู้หญิงเธออย่านะ!!!
“อ้าวน้องคนนี้” นายฮั่นตอบกลับมา อะไรของสองคนนี้พี่คนนั้นน้องคนนี้นัดกันไว้เร๊อะ!!!
“พี่มาทำอะไรที่นี่คะ” สต๊อปถาม ทุกคนหัวเราะคิกคัก ผมยังไม่ได้บอกสต๊อปว่าผมไม่ถูกกับไอ่พี่ฮั่น สต๊อปเองก็ไม่เคยเจอนายฮั่นแบบหน้าชัดๆ แค่เห็นลีลาการเต้นสต๊อปก็คลั่งแล้ว
“สต๊อป นี่พี่ฮั่นไงลูก” พี่เอกกี้ตอบแต่ตัวถลาไปคลอเคลียกับอีตาล่ำเรียบร้อย ตลอดๆเลยนะพี่เอกกี้ ทำเอายัยสต๊อปตาค้าง แหมๆ เกินไปหน่อยละเพื่อน...
“แกงส้ม นายกล้าทำแบบนั้นกับไอดอลชั้นเหรอ???” เสียงลอดไรฟันที่กระซิบข้างหูผมทำเอาผมยิ้มเจื่อนๆ ก่อนจะไปหัวเราะแห้งๆ กับเพื่อนรักที่มองหน้าผมเหมือนจะกินเลือดกินเนื้อ......
CAN talk
ผมรีบเก็บของใส่ในกระเป๋าหลังจากถ่ายละครเสร็จ เมื่อวานได้ฟังวีรกรรมแกงส้มที่วีนเหวี่ยงเอาจนไวน์ขาปรี๊ดตัวแม่ต้องยอมแพ้แล้วผมก็อยากเห็นของจริงบ้าง ได้ยินว่าวันนี้แกงส้มจะหาคนมาแทนไวน์ ซึ่งเจ้าฮั่นเพื่อนผมเองก็แน่ใจเหลือเกินว่าไม่มีทาง ผมเลยอยากไปเห็นกับตาว่าศึกระหว่างไอ่ฮั่นกับแกงส้มจะดุเดือดเหมือนที่ไอ่โดมเล่าให้ฟังจริงรึเปล่า
“แคนรีบไปไหน” พี่ที่กองถ่ายถามผม นี่ผมร้อนรนขนาดนั้นเลยเหรอเนี่ย
“กลับไปที่ตึกอ่ะครับ ต้องรีบไปหาเพื่อน” ผมตอบไป แต่ความจริงไปดูคนทะเลาะกันต่างหาก
“งั้นพี่ฝากน้องไปหน่อยสิ” พี่เค้าถามพร้อมผายมือไปทางน้องสมายล์ที่ในบทเล่นเป็นน้องสาวผม
“ได้ครับ ป่ะไปกับพี่” ผมชวนน้องเค้าที่ยิ้มหน้าแป้นไหว้ลาทุกคน ก่อนที่จะหันกลับมายิ้มให้ผม
“เราจะไปตึกทำไม” ผมถามเมื่อขึ้นรถเสร็จ น้องสมายล์ยิ้มให้ผมก่อน
“พี่สาวกับเพื่อนอยู่ที่นั่นคะ เลยคุยกันว่าจะกลับพร้อมกัน” น้อสมายล์ตอบ แล้วหยิบมือถือกดโทรออกซ้ำๆ หลายครั้ง
“โทรหาใครเนี่ย ไม่ติดเหรอ” ผมถามเพราะหน้าตาน้องเค้าดูร้อนรน
“โทรหาพี่สาวกับเพื่อนพี่สาว แต่ทำไมไม่ติดก็ไม่รู้ค่ะ” น้อสมายล์เงยหน้าคุยกับผม
“งั้นก็ไปรอกับพี่ละกันนะ ถ้าติดต่อพี่สาวเราไม่ได้จริงๆ พี่จะไปส่งเอง” ผมหาวิธีแก้ปัญหาให้น้องก่อน เพราะน้องเองก็เป็นผู้หญิงถ้าปล่อยไปไหนคนเดียวจะอันตราย
“ขอบคุณพี่แคนมากนะคะ หล่อด้วยใจดีด้วย” น้องสมายล์ยอผม เด็กคนนี้ตาถึงจริงๆ ไอ่เราจะเถียงก็ไม่ได้หลักฐานฟ้องบนใบหน้าขนาดนี้ ไหนจะความดีที่ติดตัวอีก เถียงยากครับบอกตรงๆ ผมเดินนำน้องมาที่ห้องซ้อม และแล้วผมก็เปิดประตูเข้าไป นอกจากถ้อยทำนองที่หวานหูของเพลงแล้ว ร่างบางที่กำลังขยับไปตามจังหวังเพลงนั้นสะกดใจผมให้อยู่นิ่ง ทั้งลอนผมที่ดูพลิ้วไหว ริมฝีปากที่มีรอยยิ้มที่ชวนหลงใหล การเคลื่อนไหวที่ดูแข็งแรงหากแต่ช่างอ่อนหวานเหลือเกิน นี่ผม...กำลังตกหลุมรัก!!!
“สต๊อป” ใคร..ไหน..ใคร ที่บอกให้ผมหยุด หยุดไม่ได้แล้วครับจังหวะนี้ ความรักวิ่งชนอย่างจัง ผมมองหาต้นเสียง น้องสมายล์ครับที่เป็นคนพูดออกมาแถมยังมองหน้าผมยิ้มแบบมีเลศนัย
“อะไรนะ สมายล์” ผมถาม น้องสมายล์ยิ้มแปลกๆ อีกครั้ง
“นั้นพี่สต๊อป พี่สาวสมายล์เองคะ” อ่อ...นางฟ้าของผมชื่อสต๊อปนั่นเอง แต่น้องสมายล์ทำไมถึง....
“ก็เห็นยืนมองพี่สาวสมายล์ตาค้างขนาดนั้น เป็นใครเค้าก็รู้ว่าพี่แคนคิดอะไร” สมายล์บอกผม แววตาที่ขี้เล่นนั้น ช่างชวนให้เขกหัวแรงๆสักที นี่ถ้าไม่ใช่น้องสาวที่รักผมนะ งั้นแสดงว่า...สต๊อป คือ คนที่จะมาเต้นเพื่อคัดเลือกเข้าไปแสดงในคอนกับแกงส้ม หรือว่าสต๊อปกับแกงส้มจะคบกัน
“แล้วทำไมถึงมาเทสต์งานนี้ได้ล่ะ เป็นอะไรกับแกงส้มเหรอ” ผมกลั้นใจถามสมายล์ออกไป ไอ่ใจจริงอยากจะถามว่า เค้าเป็นแฟนกันเหรอ??? ด้วยซ้ำไป
“อ๋อ เค้าเป็นเพื่อนกันมากตั้งนานแล้วคะ พี่สต๊อปเค้ายังไม่มีแฟนหรอกน้า” ยัยเด็กคนนี้รู้ดีเกินไปแล้วนะ ผมยิ้มหวานให้น้องแทนคำขอบคุณ ก่อนที่จะเดินเข้าไปหาไอ่ฮั่นกะไอ่โดมที่ยืนมองสาวน้อยคนนั้นไม่วางตา แกงส้มที่อยู่อีกด้านพร้อมกับพี่เอกกี้ยกมือไหว้ผมและยิ้มอย่างภูมิใจกับเพื่อนตัวเอง
“มาเมื่อไหร่เนี่ยไอ่แคน” ไอ่โดมถามผม
“เมื่อกี้นี้เอง แล้วเป็นไงบ้าง นางฟ้าคนนี้” ผมลองเชิงถาม ไอ่ฮั่นเงียบอึดใจหนึ่ง
“ดีพอที่จะขึ้นคอนเสิร์ต ชั้นยอมรับว่าโอเค” ไอ่ฮั่นคงยอมรับความพ่ายแพ้
“ไม่รู้เหมือนกันนะว่าแกงส้มจะรู้จักสาวสวยขนาดนี้ แฟนรึเปล่าไม่รู้” ไอ่โดมพูดขึ้นมา ผมเห็นแววตาไอ่ฮั่นไหวระริก หรือว่าไอ่ฮั่นจะเล็งๆน้องเค้าอยู่เหมือนกัน ไม่ได้นะเว้ยยยย!!! ชั้นรักจริงนะคนนี้
“ไม่ใช่เค้าเป็นเพื่อนกัน น้องสาวของเค้าบอกชั้นเองแหละ”ผมพยักหน้าไปทางสมายล์
“อ๋อ” นั่นไง!!! ไอ่ฮั่นมีปฏิกิริยาโล่งอกตอบสนองเรื่องนี้ ไม่ธรรมดา!!!
“ทำไมไอ่ฮั่น เล็งไว้เหรอ???” ถ้าเล็งไว้มีเคลียร์ ไอ่ฮั่นขมวดคิ้วมองผม
“จะบ้าเหรอ ชั้นไม่คิดอกุศลกับน้องเค้าแบบนั้นหรอก” ไอ่ฮั่นเป็นคนพูดตรงครับ ไม่ก็คือไม่ โล่งอกละครับคราวนี้ สาวเจ้าแฟนก็ไม่มี คู่แข่งก็ไม่มี ผมเดินกลับไปหาสมายล์ที่เดิม
“สมายล์คือพี่สาวเราเป็นคนยังไง ชอบผู้ชายแบบไหน” ผมลองเลียบๆเคียงๆถาม
“พี่แคนชอบพี่สต๊อปใช่มั้ย” พี่ถามอ้อมๆ น้องเอาซะตรงประเด็นเลย ผมพยักหน้ารับทันที
“พี่สต๊อปเค้าไม่เหมือนใครนะ ถ้าพี่แคนจะจีบให้ได้ละก็ต้องทำตามที่สมายล์บอกนะ” น้องสมายล์พูดกับผม ผมกันไปมองนางฟ้าของผมอีกครั้งหนึ่ง ก่อนที่จะพยักหน้ารับกับสมายล์ อะไรผมก็ทำทั้งนั้นแหละเพื่อความรักแรกพบของผม..
Yeahhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhh!!! ในที่สุดโชว์เจ้าหญิงของผมก็คือสต๊อปเพื่อนรัก ที่น่ารัก สดใส ไร้เดียงสากว่าคู่ขาไอ่พี่หมีหื่นตั้งเยอะ แค่คิดว่าให้ยัยคนนั้นมาแตะตัวผม ผมก็ไม่ไหวแล้วนะ
“ป่ะ กลับบ้านกัน” ผมชวนสองสาวพี่น้องกลับบ้าน
“พี่แกง สมายล์ลืมของไว้ที่รถพี่แคน ไหนๆก็ต้องกลับไปเอาพี่แคนเลยจะไปส่ง” สมายล์บอกผมหน้าระรื่น แต่ยัยสต๊อปกลับทำหน้ามุ่ย
“แล้วเรามากลับเค้าได้ไง คิดอะไรพิเรนทร์รึเปล่า” สต๊อปก็คิดมากไป แต่ดูจากตัวน้องสาวละมันก็น่าคิดจริงแหละ
“เปล่าก็พี่เค้าจะมาที่นี่พอดี เค้าเลยให้หนูติดรถมา” สมายล์แก้ตัวหน้าแบ๊ว
“ไม่มีอะไรหรอกสต๊อป พี่แคนเค้าก็เป็นคนดีนะ” ผมเลยช่วยยืนยันอีกแรง สต๊อปนิ่งสักพัก
“งั้นเรากลับ กับพี่แคนนะ” สมายล์ร่าเริงทันที สต๊อปพยักหน้าอย่างเสียไม่ได้ ผมเลยเดินมาเก็บของก่อนลงไปที่จอดรถเพียงคนเดียว ตอนนี้ก็เกือบเที่ยงคืนแล้วบรรยากาศที่ลานจอดรถจึงเงียบเชียบมาก เสียงเครื่องยนต์รถกระหึ่มด้านหน้าพร้อมไฟสว่าง อย่าบอกนะว่าจะแก้แค้นนะนายฮั่น นั่นมันมุขชั้นนะ นึกเหรอว่าจะกลัวจนหมดท่าแบบนายไม่มีทาง ฮ่าๆๆๆๆ รถคันนั้นออกตัวด้วยความเร็วสูง ผมจึงยืนท้าวัดใจกับนายฮั่น แสงไฟจ้าสาดเข้าตาผม......
HUNZ talk
เจ้าเด็กบ้านั่นคิดอะไรอยู่ สิ่งที่ผมเห็นคือแกงส้มยืนรอให้รถคันสีดำมาที่มาด้วยความเร็วสูงเข้าชน นายจะฆ่าตัวตายรึไง ผมกระโดดเข้าไปผลักตัวแสบไปข้างๆ หลบรถคันนั้นได้อย่างหวุดหวิด ร่างของผมและแกงส้มร่วงพร้อมๆ กัน กลิ่นแกงส้มหอมลอยเข้าจมูกผม ตอนนี้ ร่างกายของผมทับอยู่บนร่างสูงโปร่ง จมูกผมอยู่ที่แก้มขาวเนียนของแกงส้ม ใจผมเต้นโครมครามไม่รู้เพราะอะไร ผมรีบลุกออกจากตัวของแกงส้ม เจ้าตัวดีดูแปลกไป แววตาที่ปรกติจะยียวนเกินใคร กลับมีความกลัว ความมึนงง แสดงออกอย่างชัดเจน แกงส้มหันมามองหน้าผม
“ไม่ใช่นายหรอกเหรอ” คำถามที่ถามออกมาเอาผมงง อะไรของเค้ากันเนี่ย
“อะไรนะ” ผมถามซ้ำ แกงส้มขมวดคิ้วเข้าหากันก่อนที่จะปัดเนื้อตัวเล็กน้อย
“ไม่มีอะไร ชั้นกลับแล้วนะ” แกงส้มรีบลุกขึ้น ผมเดินตามไปเงียบเพื่อไปส่ง แกงส้มขึ้นไปนั่งบนรถ แต่ก่อนจะออกรถก็ได้ลดกระจกลงมาอีกครั้ง จะมาไม้ไหนอีกนะ
“ขอบคุณนะ....พี่ฮั่น” น้ำเสียงที่ขอบคุณผมนั้นทำให้ผมลืมเจ้าเด็กขี้โวยวายไปหมดสิ้น ถึงรถของแกงส้มจะออกไปแล้วผมก็ยังยืนอยู่ที่เดิม เด็กคนนั้นไม่รู้ตัวเลยเหรอว่าผมหอมแก้มเค้าไป คงอึ้งน่าดูสินะ ว่าไปผมก็เป็นห่วงไม่ใช่น้อย ใครกันที่จะทำร้ายเด็กคนนี้ได้ขนาดนี้ หรือว่า.....
“ฮัลโหล ไวน์ตอนนี้อยู่ที่ไหน” ผมรีบถามทันทีที่ปลายรับ
“อยู่ชะอำ ก็ตอนนี้คิวว่างก็เลยมาเที่ยวกับเพื่อน” น้ำเสียงที่ประชดประชันไม่ได้ทำให้ผมรู้สึกอะไรได้ ผมว่างสายไปโดยไม่พูดอะไรต่อ ในเมื่อไวน์ไม่มีทางเป็นคนทำ แล้วใครละที่จะอยากทำร้ายไอดอลจอมเหวี่ยงถึงขนาดจะทำให้ตายได้ ผมไม่เข้าใจจริงๆ เฮ้ยยยยย!!! นี่เราเป็นห่วงเด็กบ้าคนนั้นเหรอเนี่ย.....
ปล. ถูกใจก็ช่วยเม้นชมนิดนึง ไม่ถูกใจมีอะไรก็บอกได้นะคะ ^^
ความคิดเห็น