TS8 (HKS) รักอันตราย นายมาเฟีย

ลำดับตอนที่ #1 : Intro

เสียงกระหืดกระหอบที่ดังมาจากร่างสูงโปร่ง บวกกับเสียงฝีเท้าที่ย่ำบนพื้นถนนในเวลาดึกสงัด แสงไฟกิ่งข้างทางสาดส่องลงมิได้ช่วยสร้างความรู้สึกปลอดภัยแก่เจ้าของเสียงฝีเท้านั้นแม้แต่น้อย เพราะเสียงรถมอเตอร์ไซค์คันใหญ่ที่ดังกระหึ่มขับไล่ตาม ถึงร่างโปร่งนั้นจะไม่ได้สนใจเกี่ยวกับรถสองล้อราคาหลักแสนสักเท่าไหร่นัก แต่เค้าก็รู้ว่ามันไม่ได้สามารถวิ่งได้ในความเร็วแค่นี้แน่นอน ทำให้เค้ารู้สึกเหมือนปลาที่ว่าย กระเสือกกระสนในตู้ปลาที่ภัตตาคารถึงแม้จะดิ้นรนไปก็เท่านั้น เพราะยังไงเค้าก็ไม่สามารถเลี่ยงจากจุดจบแบบนั้นได้ แต่ถึงเค้าจะรู้อย่างนั้น ในเมื่อมันยังมีความหวัง เค้าจะทิ้งสิ่งนั้นไปได้อย่างไร ข้างหน้ามีทางแยก ในความคิดของผู้ถูกล่าแวบขึ้นมา ถ้าเราเลี้ยวขวาทันทีอย่างน้อย มอเตอร์ไซค์คันใหญ่นั้นต้องเสียจังหวะอย่างแน่นอน เร็วเท่าความคิด เค้าหักเลี้ยวเข้าไปในตรอกด้านขวาทันที

ซอยตัน!!!!  ผมเข้าใจแล้ว ทำไมแม่ถึงชอบว่าผมโง่นักโง่หนา.... แม่ครับผมรู้แล้วครับ

ด้วยความที่ปากซอยมันแคบ รถคันโตขวางทางจนผมหมดทางหนี ร่างสูงที่เต็มไปด้วยกล้ามเนื้อที่น่าอิจฉา  ถอดหมวกกันน็อคเต็มใบ เผยให้เห็นรูปหน้าที่ดูแปลกอย่างมีเสน่ห์ ไม่ใช่รูปหน้าที่จะเรียกว่าหน้าโหลได้เลย ริมฝีปากค่อยๆ ยิ้มเหมือนสิ่งที่อยู่ตรงนั้นมันตลกหนักหนา

“ได้ข่าวว่าเป็นทางกลับบ้าน แต่นายก็ยังวิ่งหนีผิดทางนี่นะ” เสียงทุ้มนั้นเต็มไปด้วยความสมเพชจนผมรู้สึกได้ ก็รู้นะว่ามันโง่ แต่มันมีปัจจัยความตื่นเต้นตระหนกตกใจด้วยนี่หว่า

“พี่เป็นใคร ผมไม่มีตังค์นะพี่ มีแต่โทรศัพท์พี่จะเอาก็เอาไปเลย ขออย่างเดียวพี่ปล่อยผมไปเหอะ ผมไหว้ละ” ผมยกมือไหว้มันด้วย วินาทีขอชีวิตไว้ก่อนละ ผมแอบเห็นรอยยิ้มที่ทำให้ผมเสียวสันวาบ

จากนี้ต่อไป...ชีวิตผมคงจะไม่เหมือนเดิมแล้วสินะ