เป็นได้แค่เพื่อนคนหนึ่ง

ลำดับตอนที่ #3 : และแล้วผมก้อได้เข้าบ้านเธอ

 ต้องขอขอบคุณสำหรับ คอมเม้นต์ต่างๆนะคับ และก้อที่ให้เว้นบรรทัดอะจะทำให้นะคับพอดีรีบไปหน่อยแหะๆ

  เมื่อผมเข้าไปถึงบ้านของเธอมีคนอยู่ 3 คน แม่เธอ ป้า น้องชายเธอ ทุกคนมองมาเป็นสายตาเดียวกัน(เอาล่ะสิตู) ผมยก

มือไหว้สวัสดีทุกคนแบบลืมตัว ผมเลยไปสวัสดีน้องเขาด้วย(ซะงั้น) วันนี้บรรยากาศอึมครึม ม่ายค่อยมีใครพูดจา(กูกดดันนะโว้ย) ผมนั่งเล่นบ้านเธอไม่นานก้อขอตัวกลับ และไม่ลืมไปลาแม่และป้าของเธอ

ผมกลับมาบ้านนั่งนึกอยู่ในใจบ้านนี้ทำไมชอบกดดันกูจังวะ ไม่ค่อยมีใครพูดกับผม และแล้ว ไม่นานจากนั้นประมาณ2สปดาห์ได้เธอพาผมไปที่บ้านของเธอ(อีกแล้ว)คราวนี้ไม่ธรรมดาเพราะพ่อของเธอก้ออยู่

ความกดดันทวีคูณขึ้นเรื่อยๆแต่ผิดคาดแหะวันนี้ทุกคนชวนคุยเป็นกันเองดี  ผมเริ่มหายเกร็งเราคุยกานอย่างหนุกหนานเฮฮา  มีเล่นบิงโก กินตังกานด้วย เสียไป100ก่าบาท(แม่งไม่บิงเลยกู)พอตกหัวค่ำก้อขอตัวกลับ

เมื่อกลับถึงบ้านผมโทรไปคุยกะเธอ เธอบอกคนที่บ้านค่อนข้างชอบผม บอกว่าผมคุยสนุก(แพล่มดีว่างั้นเหอะ)ผมแอบดีใจเล็กน้อยแค่โดดเฮไปทั่วบ้านจนแม่ผมด่า ดึกดื่นไม่หลับไม่นอนโวยวายอยู่ได้ แต่ลึกๆก้อยังดีใจอยู่ ผมกะเธอพัฒนาไปอีกขั้นแล้วฮิฮิ้ววว