เก็บของ ทดลองของ อะไรต่างๆนานา ส่วนตัวๆ

ลำดับตอนที่ #2 : ลำดับตอนที่ 2

With you.

INTRO.

          แสงที่ลอดผ่านผ้าม่านมาทำให้ผมเริ่มรู้สึกตัว มันไม่ใช่เพราะแสงสว่างที่มากเกินไป แต่กลับเป็นความร้อนที่มากับแสงนั่นต่างหากที่มากเกินไป!

            ผมตั้งใจจะกลิ้งไปอีกฟากนึงของเตียง ฟากที่มันไม่โดนแดด แต่ความคิดของผมเป็นอันต้องล้มเลิกไปเพราะความเจ็บที่บั้นท้ายและอาการปวดเมื่อยตามเนื้อตัว เพียงแค่ผมขยับตัวนิดเดียวก็เจ็บจนแทบจะกัดลิ้นตาย(?)

            “ ใครทำอะไรกับตัวกูวะเนี่ย “ ผมบ่นเบาๆหลังจากที่เห็นรอยช้ำที่ข้อมือทั้งสองข้าง

            กูเผลอละเมอมัดแขนตัวเอง ?

            ไร้สาระเกินไปละ กูไม่ใช่คนนอนละเมอ - -

            แล้วใครมันทำรอยนี่ ?

            “ ตื่นหรือยังไอ้แสบ “ เสียงแหลมที่ดังมาก่อนตัวของเจ้ดาโอทำให้ผมต้องเลิกสนใจรอยบนตัวแล้วสนใจร่างที่กำลังจะเดินเข้ามาแทน ทันทีที่เจ้แกเห็นผมแกก็กรี๊ดดังลั่นเหมือนคนสติแตกเลยทีเดียว

            ผมไปปลุกต่อมโรคจิตของเจ้แกหรือยังไง ? -_-

            “ แกไปโดนใครรุมโทรมมาเนี่ยย!!!!!!? “ เจ้ดาโอวิ่งปรี่เข้ามาหาผม ผลิกตัว พลิกแขนผมไปมา ยิ่งตอนที่ผ้าห่มที่เคยอยู่เหนือไหล่หลุดลงไป เจ้แกยิ่งกรี๊ดกว่าเดิม

            เพราะไอ้รอยแดงๆตามตัวผมมันมีเยอะมาก! มากจนผมเองยังตกใจ ไอ้ผมอุตส่าห์ไม่คิดว่าตัวเองโดนข่มขืน .. แต่หลักฐานมันชัดเหลือเกิน  ทั้งรอย ทั้งที่ผมเจ็บบั้นท้าย รวมถึงแผลที่ปากกูด้วย!

            ผมโดนข่มขืนจริงๆหรอเนี่ยยย!!!!!

            “ มันต้องมีไอ้โรคจิตแอบเข้ามาในบ้านเราแน่ๆ ไม่ได้ละ ! ฉันจะส่งแกไปอยู๋กับเพื่อนฉัน ฉันมั่นใจว่าเพื่อนฉันจะดูแลแกจากไอ้โรคจิตที่เป็นใครไม่รู้นั่นได้ เก็บของเดี๋ยวนี้ ฉันจะพาไปวันนี้! “ เจ้แกสั่งเสีย(?) เสร็จก็เดินกระแทกเท้าปึงปังออกไป ผมค่อยๆคลานลงจากเตียงช้าๆ เมียก็ไม่เคยมี ดันมีผัวอีกต่างหาก ชีวิตกูช่าง ..  T T’

            พรึบ .   

            อะไรบางอย่างตกลงมาบนหัวผมที่นั่งอยู่ข้างๆเตียง มันเป็นกระดาษแผ่นเล็กๆที่มีตัวหนังสือยึกยือๆถูกเขียนด้วยปากกาสีน้ำเงิน

            ‘ เทมป์ J ‘

            ไอ้คนที่มันข่มขืนผมชื่อเทมป์เหรอ!!?

            มึงตายแน่ กูจะตามหามึงแล้วฆ่ามึง!!

CRY.q