….ทาสรัก.....ทาสหัวใจ....ทาสใต้แสงจันทร์......

ลำดับตอนที่ #1 : ฉันจะต้องหนี

.....เริ่มต้นจากไฟปรารถนาเพื่อตามหารักแท้..เวลาผ่านไปกับหัวใจที่เปลี่ยนแปลง.....

"ปล่อยยยยยย" เสียงผู้หญิงคนหนึ่งดังออกมาจนถึงประตูใหญ่

"ทำไมฉันต้องปล่อยเธอ" เสียงผู้ชายอีกคนดังยิ่งกว่า

………เพี๊ยะ.......เพี๊ยะ........เพี๊ยะ........ใบหน้าผู้ชายหันไปตามแรงตบ เขาหันมาช้าๆ ด้วยใบหน้าที่เหี้ยมเกรียม เสียงขบฟันดังลั่น

มือหญิงสาวสั่นเทาไปด้วยความเจ็บ เจ็บมือยังน้อยกว่าเจ็บใจ...เขาจะย่ำยี่เราไปถึงเมื่อไหร่…

"มานี่........." ชายหนุ่มกระชากแขนหญิงสาวให้เข้ามาในอ้อมแขน

"ปล่อยยยย...ฉันบอกให้ปล่อยยังไงล่ะ" เสียงหญิงสาวดังขึ้นอีก

"อย่าทำมารยาหน่อยเลย...." ใบหน้าคมคายพูดข้างหูพร้อมกับขบติ่งหูอย่างแรง

"โอ้ยยยยยยย....เจ็บนะ" เสียงปวดร้าวที่ดังก้องออกมา

"แค่นี้ทำเป็นสำออยหรือไง......" ใบหน้าชายหนุ่มซุกไซ้ไปทั่วใบหน้าขาวเนียน

"อย่านะ..อย่า....ไม่....." เสียงเล็กๆ ดังขึ้นเมื่อมือหนากำลังควานหาความนุ่มจากเรือนร่างหญิงสาว

"ชอบแบบนี้ใช่ไหม..........ได้สิ.........ได้" ใบหน้ายิ้มเย้ยหยัน ปากหญิงสาวบอกว่า...ไม่....ยิ่งทำให้ไฟปรารถนาในตัวชายหนุ่มคุกรุ่นขึ้นมากขึ้นเท่านั้น

"............." หญิงสาวยืนตัวแข็งทื่อพร้อมกับตะโกนขึ้นมาว่า

"อยากได้มากใช่ไหม.........เอาสิ..........ทำเลย..........ทำให้พอใจเลยนะ" เสื้อผ้าของเธอเริ่มหลุดลุ่ย

 หญิงสาวอ้าปากจะพูดต่อแต่ว่าริมฝีปากหนานุ่มกดทับลงมาที่ริมฝีปากบางด้วยความเร่าร้อน เขาพยายามปลุกไฟปรารถนาในตัวเธออีกครั้ง..ส่วนเสื้อผ้าเกลื่อนกระจายทั่วห้อง...

จ้วบบบบ….อืมมมม...จ้วบบบบบ....อืมมมมมมมมม...

..เธอมันก็แค่นี้แหละ...ณัฐริกา ชุนชานนท์..ใบหน้าเย้ยหยันของชายหนุ่มเมื่อเห็นอาการอ่อนระทวยของหญิงสาวที่อยู่ในอ้อมแขนเขาในบัดนี้

หญิงสาวสะท้านไปทั่วร่างเมื่อมือชายหนุ่มเริ่มรุกรานมากขึ้น....มากขึ้น....ชายหนุ่มเริ่มสำรวจความพร้อมของหญิงสาว...อืม...ใกล้แล้วสินะ....

…ความชุ่มชื่นเต็มทุ่งหญ้า…ได้เวลาลงพื้นที่สำรวจพื้นหญ้าแล้วสินะ…

"อ๊ะ......." เสียงหญิงสาวอุทานอยู่ในลำคอ

ชายหนุ่มเริ่มควานหาความหวานจากปากหญิงสาว..เขาพอใจที่หญิงสาวตอบรับจากเขามากขึ้น...

อืมมมมมมมมม...เสียงครวญครางอู้อี้ออกมาจากลำคอของคนทั้งสอง....จ้วบบบ.....จ้วบบ...จ้วบบ..บทเพลงรักกำลังจะบรรเลงต่อ.....

"อืม....นั่นแหละ....อืมมมม....." เสียงครวญครางภายใต้แสงจันทร์บ่งบอกถึงความเสียวซ่านที่หญิงสาวได้รับ...ทุกท่วงท่าที่เขามอบให้ร่างเธอตอดรับเขาอย่างรู้จังหวะกันดี...

ใบหน้าชายหนุ่มเต็มไปด้วยเหงื่อ...เขายิ้มอย่างพอใจเมื่อได้ยินเสียงครวญครางราวกับจะขาดใจภายใต้ความมืดในห้องนอนขนาดใหญ่...เสียงแบบนี้แหละ...ดังอีก...ดังอีก...นั่นแบบนั้นแหละ......

หญิงสาวไม่อาจต้านทานอารมณ์ปรารถนาที่ชายหนุ่มปลุกขึ้นมาได้..ใจเธอบอกว่า...อย่า...แต่ร่างกายเธอกลับยอมจำนนต่อชายหนุ่มทุกท่วงท่า....เธอเจ็บใจที่ไม่สามารถบังคับจิตใจของตัวเองได้....เธอจำยอมทำทุกอย่างตามมรสุมแห่งรักที่เขาเป็นคนก่อขึ้น..ความสุขลึกๆ ได้ซึมซับอย่างซาบซ่านเข้าไปถึงบึ้งลึกในใจ....

 "อ้า......." เสียงสุดท้ายที่ออกจากปากหญิงสาว ทุกอย่างเป็นไปตามที่ชายหนุ่มต้องการทุกอย่าง..ครั้งนี้ก็เหมือนทุกครั้งที่เขาเป็นผู้คุมเกม..เธอแค่เดินตามเกมที่เขาวางไว้..

ชายหนุ่มระดมจูบหญิงสาวอีกครั้งก่อนทุ่มแรงทั้งหมดลงไป.......

"อ่า........" ความเสียวซ่านส่งผ่านเสียงร้องสุดท้ายจากชายหนุ่ม..เหงื่อชุ่มไปทั้งทั่วเรือนร่าง...ทุกอย่างเป็นไปตามที่ธรรมชาติสรรสร้างไว้...

สรีระอันสวยงามตามธรรมชาติของสตรีเพศยามไร้เสื้อผ้าอาภรณ์ช่างส่องแสงประกายท้าแสงจันทร์ที่สาดส่องผ่านหน้าต่างไม้บานใหญ่เข้ามาที่เตียง...ในห้องสลัวๆ เห็นร่างทั้งสองนอนก่ายกัน...

...ณัฐริกา..หญิงสาวชาวเชียงใหม่ที่เข้ามาเมืองใหญ่ด้วยวัยอายุสิบห้าสิบหก เธอมีใบหน้ารูปไข่ สวยใส ไร้เครื่องสำอาง รูปร่างบอบบางน่าทะนุถนอม...แต่ว่าเธอเสียความสาวให้กับผู้ชายแสนเจ้าเล่ห์….ธีรยุทธ...

เมื่อชายหนุ่มเชยชมร่างหญิงสาวสมใจแล้วก็ลุกจากเตียงไปโดยไร้คำกล่าวลา.....ในใจเขากลับคิดว่า...เธอก็มีแค่นี้แหละที่ฉันต้องการ...ความสาว...และฉันก็ได้มาครองอย่างง่ายดาย...

ธีรยุทธหันหลังสวมกางเกงยีนส์ สวมเสื้อเชิ้ตสีขาวอย่างลวกๆ เขาหันมาพูดก่อนจากไปว่า "อย่าคิดที่จะหนีฉันไปไหนอีกนะ...เธอเป็นของฉัน...ของๆ ฉันย่อมเป็นของๆ ฉันอยู่วันยังค่ำ..จำไว้ขึ้นใจด้วยล่ะ"

ปังงงงงงงงงงง....เสียงปิดประตูดังลั่น

ตึ้ง...ตึ้ง..ตึ้ง..เสียงเท้าเขาเดินจากไปแล้ว..เขาทำแบบนี้ทุกครั้ง..เราต้องยอมเขาแบบนี้อีกนานเท่าไหร่...แล้วทำไมเราต้องยอมด้วยล่ะ....ณัฐริกาเฝ้าถามตัวเอง...ฉันไม่ใช่นางบำเรอของเขานะ.....

ผ้าปูที่นอนยับยู่ยี่ เสื้อผ้ากระจัดกระจายไปทั่วห้อง มือเรียวยาวจิกผ้าห่มไว้แน่น น้ำตาไหลอาบสองแก้ม ณัฐริกาปล่อยน้ำตาให้ไหลออกมาจนหยดสุดท้าย....ความเด็ดเดี่ยวได้ปรากฏบนใบหน้าเรียวยาวของเธอ......

"คิดเหรอว่าคนอย่างฉันจะหนีคนอย่างนายไปไม่ได้" น้ำเสียงเด็ดเดี่ยวพูดภายใต้แสงจันทร์

ติ๊ด....ติ๊ด.....ติ๊ด....เสียงนาฬิกาในห้องนอนหรูหราดังเพื่อปลุกเจ้าของห้องให้ลุกจากที่นอน ชายหนุ่มกดปิดนาฬิกาแล้วทำท่าจะนอนต่อ แต่ว่าวันนี้เขาจะต้องเขาประชุมแต่เช้า เขาสะบัดหัวไปมาเพื่อไล่อาการเมาค้าง เขาออกมาจากห้องน้ำโดยนุ่งผ้าขนหนูสีขาวผืนเดียว เขาหยุดหน้ากระจกแล้วพูดกับตัวเองว่า

"หุ่นแบบนี้...มิน่าสาวๆ ถึงได้คลั่งไคล้" ธีรยุทธชื่นชมในรูปร่างและหน้าตาของตัวเอง

....เสียงเพลงโทรศัพท์มือถือดัง...ชายหนุ่มวิ่งไปรับโทรศัพท์..."ห๋า....ว่าไงนะ"

ผ้าขนหนูที่พันท่อนล่างเขาไว้หลุดลุ่ย…เขารู้สึกเย็นวาบไปทั่วตัว...ไม่ใช่เพราะเขายืนตัวเปลือยเปล่าต่อหน้าแอร์ แต่คำพูดที่เชือดเฉือนจิตใจของเขาเมื่อกี้นี้ทำให้เขารู้สึกเย็นเข้าไปถึงข้างใน

"นายได้ทุกอย่างไปจากฉันแล้ว....ฉันไม่อยากเห็นหน้านายอีกต่อไปแล้ว...อย่าทรมานกันอีกเลย...ปล่อยฉันไปแล้วอย่าตามหาฉันอีกนะ...บาย" นี่คือเสียงสุดท้ายที่เขาได้ยินจากเธอ...ณัฐริกา...

เขาเคยบอกเธอแล้วใช่ไหมว่า..ไม่ให้เธอหนีไปไหน....ทำไมเธอไม่เชื่อเขา....

กริ๊ง.......กริ๊ง.........กริ๊ง.........."ฮาโหล"

"พี่ธีคะ...ถึงไหนแล้วคะ...พี่ต้องมาก่อนการประชุมนะคะ" เสียงหวานๆ กรอกมาตามสาย

"อืม พี่รู้แล้ว เดี๋ยวเจอกันที่ห้องประชุม" เขาวางสายโทรศัพท์ด้วยความรู้สึกที่หงุดหงิด

*****************************************