เปลวรักเพลิงไฟแค้น

อนุสรณ์แห่งรักกุหลาบดำ...ตัวแทนความรักแลความเศร้าของเราสองมิต้องจำพรากจากกันไกล แม้ตัวไกลใช่ว่าใจจะห่างไกล ความรักที่แฝงความเศร้าเข้าครอบงำดวงหทัย ความทรงจำแสนอ่อนหวานแลบอบบางค่อยเลือนลางจางหายไปราวสายลมเย็นยะเยือกที่ลอยโชยมาแล้วพัดผ่นไปไม่ไหลหวนคืนมาดังสายธาราริน

ความรักแปรเปลี่ยนเป็นความโศกเศร้า โศกาลัย ในทหัยเปี่ยมด้วยความชิงชังแลเคียดแค้นที่ฝังแน่นแทนบุพการีที่รักประดุจดังเปลวเพลิงแค้นที่ร้อนแรงดังแสงสุริยะอันร้อนแรงพร้อมแผดเผาทุกอย่างให้หมอดไหม้ในพริบตาทว่าเปลวรักอันอบอุ่น นุ่มนวลค่อยลูบไล้ให้เปลวเพลิงไฟอันร้อนแรงเหลือเพียงเปลวไฟที่ให้ความอบอุ่น