คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : INTRO
“เฮ้อออ..”หญิงสาวร่างบางถอนหายใจ ขณะที่กำลังเดินกลับบ้านหลังจากเลิกงานที่ร้านกาแฟ
เธอเป็นเพียงเด็กสาวธรรมดามีฐานะปานกลางที่อาศัยอยู่กับป้าของเธอ...ตั้งแต่พ่อแม่จากไปตอนเธออายุได้เพียง 7 ขวบ...ยังดีที่คนในครอบครัวไม่มีหนี้สิ้นที่จะต้องใช้คืนใคร....ไม่งั้นทั้งเธอและป้าคงจะต้องทำงานกันให้ตายกันไปข้างหนึ่งเพื่อนำเงินมาใช้หนี้..และคงไม่ได้ใช้ชีวิตแบบคนธรรมดาที่ไม่มีหนี้
“ให้ตายสิ! จะเที่ยงคืนแล้วหรอ ....” เธอหันไปมองนาฬิกาที่ถูกแขวนไว้หน้าร้านร้านหนึ่ง
ก่อนที่จะล้วงโทรศัพท์ออกจากกระเป๋ากางเกงแล้วกดโทรออก...
“ (ว่าไงฮานึล แกอยู่ไหนแล้วเมื่อไหร่จะมา..)”
“ เบลฉันคงไม่ได้ไปแล้วหล่ะ ฉันรู้สึกเหนื่อยขอไปนอนพักที่บ้านดีกว่า”
“ (ตามใจ ถ้างั้นพรุ่งนี้ฉันจะไปเล่นที่บ้านแกนะ...กลับบ้านดีๆหล่ะ)”
“(เดี๋ยวๆ!!! สุขสันต์วันเกิดนะ เพื่อนรัก)”
“ ขอบใจมากนะ เบล ”
จริงสิวันนี้วันเกิดเรานี้ ลืมไปซะสนิทเลย.....
วันนี้เป็นวันจบการศึกษาของเธอและดันเป็นวันที่สำคัญในชีวิตเธอนั้นคือวันเกิด เพื่อนๆในห้องต่างก็พากันไปฉลองและแน่นอนว่าชวนฮานึลไปด้วย แต่ด้วยความที่เธอเหนื่อยกับการทำงาน จึงตัดสินใจที่จะกลับบ้านไปนอนเอาแรงดีกว่าที่จะฝืนไปนั่งฉลองกับคนอื่นๆทั้งๆที่ร่างกายอ่อนเพลีย
ถึงวันนี้มันจะเป็นวันเกิด....แต่มันก็เหมือนวันธรรมดาทั่วๆไปที่ไม่มีอะไรเลย..
ใคร? เสียงฝีเท้าของใคร?
เมื่อเดินไปได้ไม่เท่าไหร่ เธอก็รู้สึกว่ามีคนกำลังเดินตามพอหันไปมองกลับว่างเปล่า มีเพียงแค่ถนนที่ว่างเปล่า ไม่มีใครที่ยื่นอยู่หรือเดินตามจากข้างหลัง เธอจึงพยายามไม่คิดอะไรแล้วก้าวเท้ายาวๆเพื่อจะพาตัวเองไปให้ถึงบ้าน
แต่โชคดันไม่เข้าข้างให้เธอได้กลับถึงบ้าน...
....ก่อนที่เธอจะก้าวเดินต่อไปก็มีคนใช้มือปิดปากเธอจากด้านหลัง....
“อื้อออ!!! อ่อยอะ ..อ่อยยย!!!!”ร่างบางผู้อู้อี้อยู่ในรำคอ พยายามที่จะแกมือหนาๆที่ปิดปากเธอออก
“ถ้ายังไม่อยากตายก็อยู่นิ่งๆ!!! .....แล้วพี่จะพาไปเธอไปมีความสุขแบบลืมไม่ลง...” ประโยคแรกเขาตะคอกใส่เธอ..ก่อนที่จะโน้มตัวลงกระซิบข้างหูในประโยคถัดไป ทำเอาคนที่โดนปิดปากขนลุกซู่
แต่ไม่ทันไรเขาก็นำผ้าสีขาวมาปิดจมูกของเธอ...ก่อนที่ร่างบางจะทรุดลง...เปลือกตาทีเปิดอยู่ค่อยๆปิดลงในเวลาไม่นาน...
ความคิดเห็น