ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ โลกนี้ไม่มีใครซวยหรอก จริงๆนะ (มาปรับหน้าค่ะ)
..................
....
เช้าวันนี้สดใส...
ครับสดใส ท้องฟ้าเป็นสีเทาสวย มีก้อนเมฆสีดำลอยทมึน บรรยากาศไม่ร้อนไปไม่หนาวไป แค่อับจนคล้ายกับว่าโดนอบอยู่เท่านั้น ทุกอย่างในห้องผมเงียบเชียบ มีเพียงเสียงท้องของผมร้องประท้วง ผมอยู่ในชุดนอนเมื่อคืนเลย ก็คือชุดนอนสีเหลืองลายหมีพูกับกางเกงเจเจมอดแทะเป็นรู(?) ไม่ต้องแปลกใจเพราะผมที่ย้อมเป็นสีแดงจ้าผิดกฎโรงเรียนของผมนั้นฟูฟ่องยุ่งเหยิงแบบที่บรรดานกทั้งหลายเห็นแล้วต้องอยากตบตีกันมาทำรังบนหัวผมแน่นอน อ่า
ทำไมผมใจเย็นได้ขนาดนี้นะ
... 7.36 น. ...
เวลา 4 นาที...
เหลือเวลาอีก 4 นาทีเท่านั้น...
รถประจำก็คงไปขึ้นไม่ทันแล้ว...
โอ้ การบ้านยังไม่ได้ปั่นเลยนี่นา...
น้ำผมก็ยังไม่ได้อาบแฮะ...
ฝนนั่นกำลังจะตกใช่ไหม?
.....อ่า.....
..........
......
....
เวรแล้วไง!!! แล้วผมจะอืดอยู่ทำไมเนี่ย!!!
เหมือนมีใครมากดสวิตต์เปิดเครื่อง ตัวผมก็ดีดขึ้นจากเตียงอย่างกับมีสปริงมาตั้งแต่เกิด ถอดเสื้อผ้ากางเกงออกหมดก่อนจะยัดเสื้อนักเรียนเข้าสวม กระดุมเสื้อยังไม่ทันได้ติดผมก็คว้าถุงเท้ารองเท้าวิ่งออกมาจากบ้านไม้หลังขนาดกลางอย่างไวโดยไม่ลืมบอกลา สีหมอก แมวเพศเมียที่นอนอุตุอยู่ข้างประตูแถมยังปรายนัยน์ตาสีหมอกสวยมองผมอย่างเย้ยหยันและอนาจจิตอนาจใจ แน่นอนผมไม่มีเวลามาดราม่าเรื่องแมวไม่รักมากนัก จึงรีบใส่ถุงเท้ารองเท้าระหว่างวิ่ง ไม่ทันได้สนใจเสียงกรี้ดของผู้หญิงที่ไหนไม่รู้ที่กรี้ดตอนเห็นผมพุ่งออกจากบ้านทั้งที่ยังไม่ติดกระดุมนักเรียน แน่นอนว่าไม่ใช่กรี้ดแบบหลงไหล เพราะสายตาเธอชัดเจนมากตอนมองผม เหมือนมีคำว่า "โรคจิต" แปะอยู่กลางหน้าผากผมเลยล่ะ
ผมวิ่งไปก้มมองดูนาฬิกาไป เหลืออีกประมาณ 2 นาที ทันใดนั้นฝนเม็ดเล็กก็เริ่มตกปรอยๆ ชีวิตผมจะอะไรนักหนา? อ้อ ลืมไป ชีวิตผมมันไม่แค่นั้นหรอก
โครกกกกกกก...
ท้องผมนี่ร้องดังยิ่งกว่าโรงงานขุดเหมือง!!! ยังไม่พอ! ขณะที่วิ่งเอาเป็นเอาตายเหมือนกำลังโคฟเวอร์เดอะแฟลชอยู่นั้น...
โฮ่ง!!! กรรรรรรรร
...
จ้า...เหยียบหางหมา!!!
เพราะฉะนั้น ในวันที่ตื่นเช้าโชคดีและอากาศดีแบบนี้น่ะ...
การโคฟเวอร์เป็นเดอะแฟลชน่ะ
ดีที่สุดแล้วจริงๆครับ...
ถือซะว่าหมาตัวนั้นช่วยให้ผมไปถึงโรงเรียนเร็วขึ้นแล้วกันเนอะ!
....
เช้าวันนี้สดใส...
ครับสดใส ท้องฟ้าเป็นสีเทาสวย มีก้อนเมฆสีดำลอยทมึน บรรยากาศไม่ร้อนไปไม่หนาวไป แค่อับจนคล้ายกับว่าโดนอบอยู่เท่านั้น ทุกอย่างในห้องผมเงียบเชียบ มีเพียงเสียงท้องของผมร้องประท้วง ผมอยู่ในชุดนอนเมื่อคืนเลย ก็คือชุดนอนสีเหลืองลายหมีพูกับกางเกงเจเจมอดแทะเป็นรู(?) ไม่ต้องแปลกใจเพราะผมที่ย้อมเป็นสีแดงจ้าผิดกฎโรงเรียนของผมนั้นฟูฟ่องยุ่งเหยิงแบบที่บรรดานกทั้งหลายเห็นแล้วต้องอยากตบตีกันมาทำรังบนหัวผมแน่นอน อ่า
ทำไมผมใจเย็นได้ขนาดนี้นะ
... 7.36 น. ...
เวลา 4 นาที...
เหลือเวลาอีก 4 นาทีเท่านั้น...
รถประจำก็คงไปขึ้นไม่ทันแล้ว...
โอ้ การบ้านยังไม่ได้ปั่นเลยนี่นา...
น้ำผมก็ยังไม่ได้อาบแฮะ...
ฝนนั่นกำลังจะตกใช่ไหม?
.....อ่า.....
..........
......
....
เวรแล้วไง!!! แล้วผมจะอืดอยู่ทำไมเนี่ย!!!
เหมือนมีใครมากดสวิตต์เปิดเครื่อง ตัวผมก็ดีดขึ้นจากเตียงอย่างกับมีสปริงมาตั้งแต่เกิด ถอดเสื้อผ้ากางเกงออกหมดก่อนจะยัดเสื้อนักเรียนเข้าสวม กระดุมเสื้อยังไม่ทันได้ติดผมก็คว้าถุงเท้ารองเท้าวิ่งออกมาจากบ้านไม้หลังขนาดกลางอย่างไวโดยไม่ลืมบอกลา สีหมอก แมวเพศเมียที่นอนอุตุอยู่ข้างประตูแถมยังปรายนัยน์ตาสีหมอกสวยมองผมอย่างเย้ยหยันและอนาจจิตอนาจใจ แน่นอนผมไม่มีเวลามาดราม่าเรื่องแมวไม่รักมากนัก จึงรีบใส่ถุงเท้ารองเท้าระหว่างวิ่ง ไม่ทันได้สนใจเสียงกรี้ดของผู้หญิงที่ไหนไม่รู้ที่กรี้ดตอนเห็นผมพุ่งออกจากบ้านทั้งที่ยังไม่ติดกระดุมนักเรียน แน่นอนว่าไม่ใช่กรี้ดแบบหลงไหล เพราะสายตาเธอชัดเจนมากตอนมองผม เหมือนมีคำว่า "โรคจิต" แปะอยู่กลางหน้าผากผมเลยล่ะ
ผมวิ่งไปก้มมองดูนาฬิกาไป เหลืออีกประมาณ 2 นาที ทันใดนั้นฝนเม็ดเล็กก็เริ่มตกปรอยๆ ชีวิตผมจะอะไรนักหนา? อ้อ ลืมไป ชีวิตผมมันไม่แค่นั้นหรอก
โครกกกกกกก...
ท้องผมนี่ร้องดังยิ่งกว่าโรงงานขุดเหมือง!!! ยังไม่พอ! ขณะที่วิ่งเอาเป็นเอาตายเหมือนกำลังโคฟเวอร์เดอะแฟลชอยู่นั้น...
โฮ่ง!!! กรรรรรรรร
...
จ้า...เหยียบหางหมา!!!
เพราะฉะนั้น ในวันที่ตื่นเช้าโชคดีและอากาศดีแบบนี้น่ะ...
การโคฟเวอร์เป็นเดอะแฟลชน่ะ
ดีที่สุดแล้วจริงๆครับ...
ถือซะว่าหมาตัวนั้นช่วยให้ผมไปถึงโรงเรียนเร็วขึ้นแล้วกันเนอะ!
ขนมจีบ4ชิ้นกับชีวิตอนาจของสองเรา
LuckyRain
มาแล้วจ้าาา แวะเอาบทนำขนมจีบมาฝากตอนดึกดื่น ชีวิตเจ้าเทลนี่มันน่าสงสารจริงๆนะไรท์เพิ่งแต่งวายครั้งแรกอะ
ฝากติเตียนแนะนำด้วยนะคะ อันไหนแปลกๆหรือผิดพลาดยังไงก็ช่วยแนะนำกันหน่อยเนอะ//ก้มลงกราบลีด
ตอนหน้าจะมาในอีกไม่ช้า!!! ถึงจะเหมือนพูดคนเดียวแต่เราก็จะยังหน้าด้านอัพต่อไป!!! 555555555 ขอบคุณทุกท่านที่หลงเข้า่มาอ่านด้วยนะคะ รอหน่อยนะตอนนี้เราตัน (ตันตั้งแต่เพิ่งเริ่มเรื่อง แหะๆ) แต่ไม่ดองแน่นอนค่ะ! อัพแน่นอนแต่อาจจะช้าหน่อย (สักปีหนึ่ง...) ไม่ใช่ละ ขอโทษจริงๆนะคะที่บทที่ 1 มาช้า อย่าหนีกันไปไหนน้าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา
ฝากติเตียนแนะนำด้วยนะคะ อันไหนแปลกๆหรือผิดพลาดยังไงก็ช่วยแนะนำกันหน่อยเนอะ//ก้มลงกราบลีด
ตอนหน้าจะมาในอีกไม่ช้า!!! ถึงจะเหมือนพูดคนเดียวแต่เราก็จะยังหน้าด้านอัพต่อไป!!! 555555555 ขอบคุณทุกท่านที่หลงเข้า่มาอ่านด้วยนะคะ รอหน่อยนะตอนนี้เราตัน (ตันตั้งแต่เพิ่งเริ่มเรื่อง แหะๆ) แต่ไม่ดองแน่นอนค่ะ! อัพแน่นอนแต่อาจจะช้าหน่อย (สักปีหนึ่ง...) ไม่ใช่ละ ขอโทษจริงๆนะคะที่บทที่ 1 มาช้า อย่าหนีกันไปไหนน้าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น