Sheep Online

ลำดับตอนที่ #6 : จักรกลรบ E200

 

"E200 นี้ ถือว่าผสมเอทานอลเยอะว่า E85 ใช่มั้ย คะ พี่เลโนโว อาจารย์ที่โรงเรียนสอนมาค่ะ" แซลม่อนผู้สอดรู้สอดเห็นผิดเวลาถาม

"อืม ถึงจะไม่เคยได้ยินมา แต่ก็เป็นไปได้ นะ เพราะ E85 คือในน้ำมัน 100 ผสม เอทานอล 85 ส่วน เอ๋ แว๊กกก ไม่ใช่แล้ว มันคนละเรื่องกัน มันชื่อรุ่นหุ่นยนต์ต่างหาก" เลโนโวอุตสาห์ตอบมาครึ่งนึง เพิ่งจะนึกขึ้นได้

อี้ชิง ตวาดว่า "นี้ไม่ใช่เวลามาเล่นนะ ชั้นเห็นในบอร์ดสื่อสารบอกว่า ในชั้นแรกเขาวงกตนี้ จักรกล E200 นี้ถือว่าเป็นตัวที่น่ากลัวที่สุดของชั้นนี้เลยแหละ ถ้ายังไม่แข็งจริงให้หาวิธีหลบมัน ไม่น่า เสียเวลาคุยกับอีตาเลโนโวเลย แย่จิงๆ "

"เหอะๆ ตัวเอง หลงรักเค้าใช่มั้ยละ  ^^"  ว่าแล้วก็รีบวิ่งหลบไปด้านหลัง แซลม่อน

"เด๋ว เถอะไม่รู้จักเวล่ำเวลา เด๋วชั้นค่อยมาคิดบัญชี ฟังให้ดี นะ เจ๊หัวเหวย พวกเราถอยเข้ามุม เจ๊อุดรูไว้ ตรงที่ประจำ ให้มันเข้ามาได้ทีละตัว แซลม่อน ทูน่า สนับสนุน ซูชิ โอโทโร่ โจมตีจากด้านบน ระวังด้วยมันจะบุกเข้ามาแล้ว"

ทั้งหมดรุกถอยอย่างเป็นระบบ โดยที่ไอ้ตัวปัญหา อย่างเลโนโว ก็ไปหลบกับเค้าด้วย เ

หุ่นจักรกล E200 กลับร้ายกาจกว่านั้น พวกมันสามตัวสื่อสารกันเล็กน้อย หนึ่งตัวก็ควักอาวุธเป็นเลื่อยดีด ออกมา พุ่งเข้าใส่คนที่อยู่หน้าสุดอย่าง เจ๊หัวเหวยอย่างรวดเร็ว 

ฟ้าว เปรี้ยง 

"แย่แล้ว มันโจมตีแรงมาก เจ๊จะต้านไม่ไหวแล้ว " หัวเหวยปะทะกันไปเพียงครั้งเดียวก็รู้สึกได้ถึงความดุดัน ราวกับคนละเรื่องกับที่เคยเจอมาก่อนหน้านี้ ถึงแม้ว่า เลเวลของหัวเหวยจะมากกว่า หุ่นยนต์รุ่นนี้มาก แต่กระนั้น ก็ยังรู้สึกตึงมืออยู่ดี

หุ่นยนต์รอบนอก 2 ตัวไม่รอ ช้า ตัวหนึ่งเปลี่ยนแขนเป็นปืนกล ตั้งขาตั้งรีโหลดกระสุน เตรียมเปิดฉากโจมตี อีกตัวหนึ่งดีดตัวขึ้นกำแพง พุ่งลงมาราวกับ พายุ 

"แย่แล้ว ๆ  ทูน่า โล่" 

แก๊งๆๆๆๆๆๆๆ

เกือบไป กระสุน ยิงมาไม่ยั้ง ดีทีไม่ได้เล็งไปที่ เจ๊หัวเหวยที่กำลังบวกกับหุ่นร่างยักษ์ 

ตัวที่พุ่งขึ้นไปด้านบน โจมตีลงมาแล้ว

"ซูชิ โอโทโร่ สตันกัน !!" อี้ชิงตะโกนบอก เปรี้ยง ๆ ๆ ๆ  ทั้งสองยิงปืนที่ลักษณะคล้ายลูกซอง รัวๆ หุ่นที่พุ่งเข้ามา ชะงักไปเล็กน้อย 

"ไม่ไหวแล้ว ทุกคน วิ่งหนีก่อน !! รอดไข่ตัวที่พวกกับเจ๊เลยยยย" น้องอี้ชิงนี้พูดจาไม่เกรงใจชายหนุ่มทั้งแท่งอย่างเลโนโวแม้แต่น้อย จะเชียวชาญขนาดนี้ก็บอกมาแต่แรกก็ได้ 

ทุกคนรีบวิ่งหนี หุ่นยนต์ ก็อยากจะตามแต่ เกิดชนกัน เพราะติดตัวปืนที่มีขาตั้ง เลยทำให้ช้าไปครู่หนึ่งพวก ปาร์ตี้ พี่แท๊งน้องก็จากไปไกลแล้ว

รอบด้านมืดไปหมด

"แฮก ๆ แฮก ๆ นี้พวกเราอยู่ไหนกันแล้ว เด็กๆ ใครยังอยู่บ้างส่งเสียงหน่อย" เสียงแหบแห้งราวกับทะเลทราย แต่ยังดันเรียกตัวเองว่าเจ๊

"แค่กๆ แซลม่อนกับ ทูน่าอยู่นี้" สองสาวที่หัวกระเซอะกระเซิงโผล่ออกมา

"ซูชิ  อยู่นี้  อ้อ  โอโทโร่ สลบอยู่ข้างๆ หนู" 

"แล้ว ชิงชิง ๆ อยู่ไหน เป็นอะไรมั้ย" เจ๊ ถามหาอี้ชิง น้องสาวแท้ๆที่มีโครงหน้าแตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง 

"แค่กๆ  อี้ชิง อยู่นี้ อะ อะไร ดันนมอยู่เนี้ย อึดอัดไปหมด  หืม มีขน  หะ อย่า บอกว่า แว๊กกกกก  "   ป้าบบบ   "ไอ้วิตถาร แกตาย  " ทั้งมือ เท้า ศอก เข่า หัวโหมก ครบเครื่องมวยไทยขนานแท้

"โอ๊ยย ๆๆๆ ป่าวๆๆ ผมไม่ตั้งใจ เราก็ตกลงมาพร้อมกับ ผมอยู่ข้างล่างเป็นเบาะให้คุณ ทำไมยังทำร้ายผมอีกไม่มีเหตุผลเอาเสียเลย" แต่ถึงจะพูดอย่างนั้น แต่หน้าเลโนโว นั้นแดงแป๊ดดด ถ้าไม่ติดที่ว่า รอบตัวมืดมากละก็  ความรู้สึกถูกกระแทกด้วยของนุ่มนิ่มจากด้านบน เค้าอยากจะทดลองอีกสักครั้งหนึง ไม่ทราบว่ากระแทกแรงขนาดไหนกำเดาไหลนิดๆ 

แซลม่อนรีบวิ่งเข้ามาเช็ดแผลให้กับทั้งสองคน พร้อมกับกล่าวปลอบโยน จิงๆ ถือโอกาสห้ามทัพ

"แล้วตอนนี้เราอยู่ตรงไหน กันแล้วละเนี้ย" ซูชิถาม

"อี้ดๆ อยู่โซนสองแล้ว อี้ดๆ"

"ห๊าาาา !!" ทุกคนร้องเสียงหลงออกมาพร้อมกัน เลโนโวก็ทำทีให้กลมกลืนกับเค้าด้วย ท่าทางทุกคนเป็นกังวลกันมากทีเดียว

อี้ชิง ทำท่าจะพิงกำแพง

เลโนโว รีบกว่าว่า "อย่าพิง"

อี้ชิงสะบัดผม แล้วเชิดใส่ ตอบว่า "จะพิง แล้วทำไม ค่ะ!!"

ยังไม่ทันขาดคำ เสียงดังกริก เลโนโวรีบ ตะโกนว่า "หมอบ" กระสุนเหล็กเล็กๆ พุ่งออกมาจากกำแพงฝั่งตรงข้ามโชคดีที่ไม่มีอันตรายถึงชีวิต แต่ก็ทำเอาหัวปูดหัวโนกันไป อี้ชิงก็ทำหน้าจ๋อยไป

เลโนโวกล่าวอย่างจริงจังว่า "ชั้นนี้ ผมเคยเข้ามา มีกับดักเต็มไปหมด ต้องระวังเวลาจะวางมือวางเท้าอยากเพิ่งลงแรง ต้องมันใจว่ามันไม่มีกลไก ขยับเขยี้ยนได้ จึงลงน้ำหนัก กับดักมีตั้งแต่ระดับธรรมดาจนถึงระดับหวาดเสียว อันตราย ต้องระวังให้ดี"

"แล้วเรากลับไปชั้นแรกได้มั้ย"

เลโนโวกล่าวว่า " ได้ แต่บันไดขึ้นลงอยู่ตรงกลางชั้น หมายถึงว่า ต้องฝ่าไปให้ถึงตรงกลางซึ่งจะมีมอนเตอร์และกับดักหนาแน่นที่สุด ถึงจะย้อนกลับขึ้นไปได้"

"งั้นก็หมายความว่าต้องเคลียชั้นนี้เท่านั้นถึงจะย้อนกลับได้ สินะ นอกจากนั้นก็คือ ตาย !!" ทุกคนพอได้ยินคำว่าตายล้วนหน้าซีดเผือก ถึงความตายในเกมส์เวอร์ชวลเรียลลิตี้จะได้ไม่โหดร้าย แต่ความรู้สึกตอนกำลังจะตายก็น่าสะอิดสะเอียน

"แต่ไม่ใช่ว่าเป็นไปไม่ได้หรอกนะ มาพยายามกันหน่อยเราก็สามารถทำได้เชื่อ ป๋าโน่สิ เราพยายามกลับไปตรงกลางแล้วรีบหนีขึ้นไปข้างบนเก็บเลเวลกันต่อ" 

หลังจากให้กำลังใจกันสักครู่ เนื่องจากทั้งหมดยังเด็กๆ แล้วเลเวลก็ยังไม่มาก การตายครั้งหนึ่งก็ไม่ได้เกิดผลร้ายแรงมากนักจึง ทำใจดีสู้เสือ ไม่นานก็สามารถเรียกกำลังใจกลับมา ร่าเริงเหมือนเดิม 

เลโนโว ตัดสินใจนำทีม เดินลักเลาะไปอย่างชำนิชำนาญ เดินๆ หยุดๆ ครู่หนึ่งก็มาถึงอุโมงเล็กๆ  เขานำหน้ามุดเข้าไปพื้นที่ด้านในก็ค่ายๆกว้างขึ้น ทั้งหมดคลานๆ หยุดๆ อีก เลี้ยวอีก 3 4 ครั้ง ก็มายังทางออกที่สูงจากพื้นประมาณ 3 เมตร พื้นที่ต่อจากนี้เป็นพื้นที่โล่งกว้าง ตรงกลางมีลิฟท์แบบโบราณที่มีซี่กรงเหล็กอยู่ตัวหนึ่ง 

ใกล้ๆ นั้น มีจักรกลร่างยักษ์ ขนาดใหญ่กว่า 5 เมตร ดวงตาแดงฉานเป็นสีเลือด ดูน่ากลัวและโหดเหี้ยม ยืนตระหง่านอย่างสงบอยู่ห่างจากลิฟท์ไม่ไกล

อี้ชิง เป็นคนที่ คลานต่อมา สกิดเลโนโว กล่าวถามเบาๆ ว่า "พี่โน่ ไอยักษ์นั่นคืออะไร หรอ" หลังจากที่เจอกับดักไปหนึ่งรอบจนหัวโน อี้ชิงก็กลายเป็นสงบเสงี่ยมเหมือนผิดปกติ แต่ที่น่าแปลกคือ ตั้งแต่ลงมาที่ชั้นนี้พวกเขายังไม่ได้ปะทะกับมอนเตอร์เลยสักตัว หรือแม้แต่กับดักก็ยังไม่เจอเลยสักชิ้น หลังจากกับดักยิงลูกเหล็กนั้น

เลโนโว ทำหน้าตาจริงจัง ขมวดคิ้วเล็กน้อย เขาก็ไม่คิดว่า ไอตัวนี้มันจะมายืนเหมือนยักษ์ปักหลั่นอยู่ตรงทางขึ้นลงเช่นกัน ปกติ มันเดินป่วนเปี่้ยนไปมา ไม่น่าเชื่อว่า มันจะมาจ๊ะเอ๋ แบบนี้

"ตัวนั้นเป็นบอสประจำชั้นสองนี้ เรียกว่า จักรกลรบโบราณ รุ่น E200 Performa ลดความไวสัมผัสลง 5%"

"ทำไมชื่อมัน แปลกจังเหมือนอะไร น่ากลัว แต่หนูนึกไม่ออก ทำไมมันลดความไวสัมผัสด้วยละ เพื่ออะไร" อี้ชิงถามอย่างสงสัยใคร่รู้

"อ้าว มันจะได้อึดๆ ไง" เลโนโวตอบแบบตรงไปตรงมา อะไร อึด?