ลำดับตอนที่ #5
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : 5 ราชา
"กาลครั้งหนึ่ง บนดินแดนที่สงบสุข กลุ่มคนที่มีอุดมการณ์แรงกล้ากลุ่มหนึ่ง พวกเขาได้ก่อสงครามที่รุนแรงที่สุดเป็นประวัติกาล ความตาย การสูญเสีย ความหวาดกลัวปกคลุมทั่วหล้า ในการต่อสู้ครั้งใหญ่ของมนุษย์ จบลงด้วยชัยชนะของผู้ที่ขนานนามตนเองว่า นักรบแห่งไฟ กลุ่มคนที่บูชาเทพเจ้าแห่งไฟ ความร้อนแรง แข้มแข็ง ดุดัน เหี้ยมหาญ คือความรู้สึกที่ผู้คนทั่วไปสัมผัสได้จากนักรบแห่งไฟ
นักรบแห่งไฟ บูชาสิ่งที่เรียกว่า การทำลายแล้วสร้างใหม่ พวกเขาเรียกมันว่า วัฒจักรแห่ง ฟินิกส์ วัฒจักรนี้น่ากลัวมาก ภายใต้อุดมการณ์ที่รุนแรงดังเปลวเพลิง มันเผาทำลาย อารยธรรมทุกอย่างไม่ใ่ช่แค่ของมนุษย์ที่ฆ่าล้างราวกับพยายามทำให้มนุษย์ทุกคนสูญพันธ์ไปจากโลกนี้ยกเว้นแต่พวกเขา บ้านเมืองถูกทำลาย ป่าเขาลุกไม้เหลือแต่เถ้าถ่าน พวกเขาคือนักรบแห่งไฟ คนโฉดที่เรียกตนเองอย่างผู้ศักดิ์สิทธิ์ ทรงอิทธิฤทธิ์ ใช่แล้ว อารยธรรมที่พ่ายแพ้ ถูกกลียุคที่วุ่นวายกลืนกิน จนหายสาบสูญ การต่อต้านเกิดขึ้นทุกหนทุกแห่ง ไม่เว้นแม้แต่จากสิ่งที่ไม่ใช่มนุษย์
เหล่าต้นไม้โบราณที่หลับใหลอยู่ในส่วนที่ลึกที่สุดของป่าเขา ลุกขึ้นมาต่อสู้ สัตว์ป่าที่ถูกไล่หนี หัวซุกหัวซุนรวมตัวกัน บุกทำลายหมู่บ้าน เมือง เวียงวัง เรือกสวน ไร่นา เหมือง โรงงาน
เหล่าหุ่นยนต์โบราณ เครื่องจักรกล ที่ไร้ชีวิต ตื่นขึ้นมาด้วยความโกรธา พวกมันก็ลุกขึ้นมาต่อสู้ บดขยี้ทำลาย อารยธรรมที่เน่าเฟะ ดินแดน บนพื้นพิภพเต็มไปด้วยเขม่าดินปืน และคราบน้ำมัน ที่ผ่านการเผาไหม้
ปีศาจร้ายที่อาศัยอยู่ใต้ดิน ใต้พิภพ ส่วนลึกในภูผา สูงชันที่ปลาดผู้คน ที่ไม่มีใครเคยเห็นมาก่อน ก็ลุกขึ้นมาต่อต้าน ความโหดร้ายที่ไร้เหตุผล กำแพงเมืองทรุดโทรมพังทลาย บ้านเมืองถูกสูบลงสู่ธรณี
ยังมีเหล่าสัตว์ทะเล ที่รักความสงบสุข ทำลายเรือลำเลียง ทำลายเรือรบ ก่อกวนการทำประมง ผู้คนประสบความอดอยาก
เหล่าสรรพสิ่งพิโรธต่อความชั่วร้ายของอุดมการณ์ที่ว่าจะทำลายทุกสรรพสิ่ง
ท้ายที่สุดไม่ทราบว่าใครแพ้ใครชนะ
ทั้งหมดเหมือนหยุดลงเฉยๆ
ทั้งหมดตั้งโต๊ะเจรจา เกิดเป็นยุคของ 5 ราชา "
อี้ชิงพูดจบ ก็ได้รับเสียงปรบมือจากรอบวง ทุกคนล้อมวงกันทานอาหารหลังจากการสู้รบกับเหล่ามอนเตอร์ที่มากขึ้นกว่าเดิมถึงเท่าตัว ทุกคนล้วนเหน็ดเหนื่อยยกเว้นหนึ่งคน ที่เทอรู้สึกว่า การทำหน้าที่สวัสดิการมันช่างสบายเกินไป !! นั่งกินขนมที่ไม่มี ไม่รู้ว่าเอาเวลาที่ไหนไปซื้อ จากลิงหุ่นยนต์ตัวใหญ่แล้วก็นั่งคุยซุบซิบกับ หุ่นกระป๋อง แล้วก็เอาโค้กให้สาวๆ ??
นี้มันความสบายระดับพระราชาชัดๆ ?? อี้ชิงก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมหงุดหงิด อีตานี้ได้ อ้อ เทอรู้แล้ว คือ มันจะมีคนบ้าที่ไหน เดินทางมา 3 4 วัน เพื่อที่จะนั่งกินขนมแล้วดูพวกเทอทุบมอนเตอร์แล้ว ก็ กินขนมต่อ ชวนพวกเทอกินขนมด้วย?
เลเวลก็ไม่ได้ แถมบาบาทก็ไม่มี นั่งแจกขนม เสียเงินเสียทอง เสียเวลา เป็นวันๆ โดยที่ไม่ได้ทำอะไร คือถ้าอีตานี้ทำหน้าตารุ่มร้อนที่จะทำอะไรซักอย่าง ยกเช่น แบบจะรีบกลับหรืออะไรแบบนั้น เทอยังพอเข้าใจได้ แต่นี้ มันกินขนม คุยเล่น แล้วดูมีความสุขมากกกกกกก
นี้มันอะไรกาน เทอไม่เข้าใจ คือ เทอ เริ่มสงสัยว่า อีตานี้มันมีจุดประสงค์แอบแฝงอะไรแน่ๆ แต่ว่าเทออาจจะยังดูไม่ออก แถมที่แปลกที่สุดคือ ดูเหมือนจะเลเวลสูง แต่ดูอีกทีก็เหมือนไม่ใช่ อื้มๆ ช่างมัน
แต่ถึงความคิดจะสับสนแต่ ด้วยความเป็นผู้ดี อี้ชิง ก็ยังปั้นหน้าตายิ้มแย้มอย่างกุลสตรีไทย
แซลม่อนถามอย่างสนใจว่า "พี่ชิงรู้เรื่องเยอะจัง แล้วหลังจากนั้นละ เกิดอะไรขึ้นหรอจ๊ะ"
อี้ชิง "ให้คนอื่นเล่าบ้างดีมั้ยจ๊ะ" กล่าวจบก็ปรายตาไปทาง เลโนโว หึหึ ไหนขอดูความรู้ของของอีตานี้หน่อยเถอะ
เลโนโว กินป๊อปคอนอย่างเอร็ดอร่อย ยิ้มแหยๆ ตอบว่า "ผมไม่รุ้อะ ยอม เล่าต่อๆ อยากฟังๆ"
"งะ - -' พี่เลโนโว พี่อยู่มานานจิงปะเนี้ยไม่เคยได้ยินไรแบบนี้เลยหรอ แม้แต่หนูยังเคยได้ยินเพื่อนๆเล่ามา" ทูน่าตอบ
"กำ ยอม"
ทูน่าส่ายหัวอย่างจนใจ เล่าว่า "หลังจากนั้น 5 ราชา เป็นตัวแทนของเหล่าสรรพสิ่ง เป็นผู้สื่อสารเรื่องราว เพื่อประณีประนอมให้โลกนี้สามารถดำรงอยู่ต่อไป ตอนนี้ที่ผู้คนรู้จักมีแค่ ราชาไฟ ผู้ปกครองอาณาจักรแห่งไฟ ที่มีอาณาเขตกว้างขวางที่สุด เขาคือมนุษย์ที่แข็งแกร่งที่สุด ว่ากันว่า ขนาดผู้เล่นที่เก่งที่สุดในเกมส์อย่าง อัคคีมนตรา ยังเป็นได้เพียงระดับ 10 ขุนพลคู่อาณาจักร ของราชาไฟ "
ซูชิถาม "แล้ว อีก 4 ราชาเป็นคนหรือเปล่า ?? ถ้าแต่ละเผ่าไม่ใช่เผ่าไหนใช่คนเลยนะนอกจากราชาไฟ งั้นแบบนี้พวกเราก็คือ ประชาชนของราชาไฟ หรอ"
ทูน่า ส่ายหน้า " 4 ราชา นั้นเป็นคนหรือเปล่า ไม่ใครรู้แต่ว่า ที่แน่ๆ พวกเราไม่ใช่ประชาชนของราชาไฟ ต้องบอกว่า ราชาไฟ คือศัตรูของมนุษย์ชาติ ส่วนใหญ่ ดีกว่า อีก 4 อาณาจักรของมนุษย์ล้วนหนุนหลังด้วย เผ่าพันธ์ุทั้ง 4 แต่จนปัจจุบัน เหมือนว่าจะไม่มีคนอีก 4 เผ่าที่ได้เข้าใกล้ราชา ได้เท่ากับเผ่าไฟเลย แบบพวกเรางี้ตอนนี้เราอยู่ในกินแดนของอาณาจักรจักรกลโบราณเก่า หรืออีกนัยหนึ่งคือ เผ่าทอง"
อี้ชิง กับ หัวเหวย กอดอกฟังจบก็พยักหน้าตาม อย่างเคร่งขรึ่มราวกับกำลังฟังเลคเชอร์
"ทำไม อี้ชิงต้องทำตัวเหมือนผู้ใหญ่ด้วยอะ" เลโนโวแอบกระซิบ R2D2
"แล้วมันหนักหัวพี่หรอ หะ"
"อุ๊ย ได้ยินด้วย"
"นั่งใกล้กันแค่นี้ต้องได้ยินอยู่แล้ว"
"..." ทุกคนเงียบกริบ
"ไม่เห็นใจดีเหมือนตอนแรก" เลโนโวกระซิบ กับ R2D2 ต่อ
"ไม่ใจดีแล้วหนักหัวพี่หรอ หะ"
"อุ๊ย ได้ยินด้วย"
อี้ชิง คิ้วกระตุก
"..." ทุกคนเงียบกริบ
"สิวขึ้นที่คางอี้ชิง เกมส์นี้สมจิง จิงๆ" เลโนโวแอบกระซิบกับ R2D2
ทันใดนั้น เลโนโว หันหน้าไปเห็นหน้าตาที่บิดเบี้ยวของอี้ชิง "แหะ ๆ ได้ยินด้วยหรอ"
"แว๊กกกก ทนไม่ไหวแล้ว ตายยย" อี้ชิง ลบคราบกุลสตรี หยิบหน้าไม้ไล่ยิง
"แว๊ก ช่วยด้วย ผม ผิดไปแล้ว โอ๊ย ใครก็ได้ช่วยด้วย" โลโนโวยังคล่องแคล่ว ตะโกนไปก็วิ่งหนีไป หลบแล้วก็วิ่งหนีอย่างเร็ว พอดอกหมด อี้ชิงก็เอาหน้าไม้ไล่ทุบ เลโนโว หนีวนไปวนมา
ทุกคนดูจนตาลาย - -'
"หยุด นะ อีตา เล โน โว หยุดเดี๋ยวนี้ !!!" อี้ชิงไล่ล่าอย่างไม่ลดละ
"พวกเทอ หยุ๊ดดดดดดด" เจ๊หัวเหวย เรียก
"มีอะไร ห๊าา ชั้นจะ ฆ่ามานนน" ตอนนี้คราบกุลสตรีหมดสิ้นแล้ว เพื่อนๆ อีกสี่คนมองอี้ชิงอย่างเหรอหรา ยังงงว่าอยู่ๆ ทำไมเกิดสติแตก
แซลม่อนกล่าวว่า "หรือว่า เจ๊ชิง อะ .... "
ทั้งสี่คนสบตากัน "เมนมา สินะ"
"ไม่ใช่โว้ย ชั้นจะฆ่าพวกแก๊ด้วย ว๊ากก" อี้ชิงตะโกนก้อง อี้ชิงคนสวยของป๋าโน่ เกิดอาการคลั่งขึ้นมาแล้ว !! (Def -50 Dmg +100)
"เด๋วววว หยุ๊ดเด๋วนี้ อีพวกชะนี หยุ๊ด หยุ๊ด ชั้นบอกให้หยุด"
ทุกคนหันมาพร้อมกัน พร้อมพูดว่า "อะไร เจ๊ !!"
"มอนเตอร์มันล้อมไปหมดแล้ว ยังไม่หยุดตีกันจะให้มันกัดตายรึไง หะะะะ อีพวก โง่ !!"
ด้านข้างปรากฏเป็นจักรกล ขนาดสูง 2 เมตร สามตัวกำลังจดๆ จ้องๆ อย่าง มึนๆ จากนั้นเสียงเครื่องจักรก็ทำงาน
ได้เวลาต่อสู้แล้วสินะ
" จักรกลรบโบราณ รุ่น E200 เลเวล 20 "
" เจอตัวโหดเข้าแล้ว !!" เลโนโว เกาศีรษะ แล้วกล่าวเบาๆ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น