บันทึกรัก...หนังสือรุ่น

        หนังสือรุ่น...ฉันวางมันลงบนตัก อดไม่ได้ที่จะลูบคลำหน้าปกอย่างแผ่วเบา ปกหนังสือเป็นปกแข็ง หน้าปกสีม่วงเข้ม ตัวอักษรและตราสัญลักษณ์ประจำโรงเรียนเป็นอักษรสีเงิน นั่นคือสีและตราประจำโรงเรียนของฉัน โรงเรียนมัธยมซึ่งความภาพทรงจำต่างๆ อาจจะลบเลือนลงไปบ้าง แต่ความรู้สึกดีๆยังคงเปี่ยมล้นอยู่ภายในใจของฉัน

            ฉันเปิดหนังสือไปที่หน้ากลางๆ ซึ่งมีที่กั่นหนังสือกั่นไว้ หน้านั้นเต็มไปด้วยเด็กนักเรียนมัธยมปลาย กำลังยืนห้อมล้อมอาจารย์ผู้หญิงวัยกลางคนท่านหนึ่ง  ใบหน้าทุกคนต่างยิ้มแย้มแจ่มใส ฉันเองก็เช่นกัน ฉันยืนอยู่ตรงกลาง ใบหน้าฉันลอยเด่นอยู่เหนือใบหน้าอาจารย์ซึ่งนั่งเก้าอี้ระดับต่ำกว่า ด้านหลังล้วนเป็นเหล่าเพื่อนชาย ด้านขวาคือเพื่อนสนิทของฉัน เธอไม่ได้มองกล้องแต่อย่างใด เพราะเธอกำลังหันมามองหน้าฉัน ไม่สิ! เธอมองเลยฉันไป ผู้ชายที่ยืนถัดจากฉัน เขาไม่ได้ยิ้มสักนิด แต่ใบหน้าก็ยังเต็มไปด้วยความสุข หัวไหล่เราทั้งคู่เกยชนกัน เพราะเพื่อนๆด้านข้างดันเข้ามา หวังจะเข้ากล้องตัวเล็กจิ๋วให้ได้ ผลซึ่งออกมาคือ เหลือพื้นที่ด้านข้างมากมาย ส่วนตัวนักเรียนก็เอนเบียดกันจนลู่เข้ามาตรงกลาง ฉากเบื้องหลังคือตัวอาคาร สูงสามชั้น  มีป้ายไม้ขนาดใหญ่ติดไว้ “ห้องสมุดม่วงขาว”

            คิดถึงตรงนี้ฉันก็อดอมยิ้มไม่ได้ ภาพความทรงจำต่างๆ ไหลรินเข้ามาในหัวสมองของฉัน ภาพบางภาพยังคงเด่นชัด ยากจะลืมเลือน ทุกอย่างเกิดขึ้นอย่างรวดเร็วในรั้วม่วงขาว...

            ผ่านมาแล้วหลายปี...แต่ฉันยังคงนั่งดูหนังสือรุ่นเล่มนี้อยู่บ่อยๆ มันทำให้ฉันอยากย้อนเวลากลับไปแก้ไขเหตุการณ์บางอย่างที่เกิดขึ้น...เหตุการณ์ที่ฉันเองไม่เคยอยากให้เกิดขึ้นเลย...มันเริ่มขึ้นและจบลงเมื่อไหร่กันนะ เรื่องระหว่างเรา...