The Stage of love-- รักนี้เราจอง เวทีนี้เราจอง

ลำดับตอนที่ #6 : คุณครับ...ยินดีต้อนรับเข้าสู่หัวใจ(อย่างเป็นทางการ)

 

The Stage of love รักนี้เราจอง เวทีนี้เราจอง
ตอนที่6.....คุณครับ ขอต้อนรับสู่หัวใจ(อย่างเป็นทางการ)
.. 
.......................................................

ยงฮวาลงมาข้างล่างอีกที เมื่อเวลาอาหารค่ำ 
พวกเขาถูกนำมานั่งรอห้องอาหารที่เปิดรับรองพวกเขาใหญ่โตหรูหรามาก ผู้จัดการส่วนตัวและสไตลิสต์ เหลียวมองรอบๆอย่างตื่นตา อีกครั้ง
“นี่เขาต้องรวยมากๆ บ้านใหญ่โตสวยงาม หยั่งกับวังแน่ะ”
สาวสไตลิสต์พูด
“แน่นอน..คุณลีจินน่ะ ครอบครัวเธอรวยติดอันดับต้นๆในเกาหลีเชียวน่ะ คุณพ่อเธอ ท่านประธานลีก็ โอ๊ย เล่าประวัติแล้วยาว ยิ่งใหญ่มากในวงการบันเทิงบ้านเรา นี่ถ้าท่านไม่วางมือ หรือมีลูกชายสืบต่อกิจการน่ะ รับรอง ท่านประธานฮัน หรือแม้แต่ ประธานลีซูมานของเอสเอ็ม คงผงาดขึ้นมาแนวหน้าแบบนี้ยาก”
“อู้..”
“แล้วนี่ พี่คุยกับท่านประธานฮันมา ท่านว่าสามีคุณลีจินก็รวยมากไม่แพ้กัน ในประเทศไทยนี่..รวยกับรวยระดับชาติมาเจอกันเธอว่าจะเป็นไงกันเล่า”
“ก็โคตรรวยสิคะพี่”
“ช่าย”
สองหนุ่มสาวหัวเราะกัน ขณะที่ยงฮวาฟังเฉยๆ พวกเขายืนขึ้นเมื่อ คุณลีจินเข็นรถลูกสาวเข้ามา
“ขอโทษทีนะจ๊ะ ให้รอ หนูระมิงตื่นเต้นจะได้กินข้าวกับพี่ยงฮวา แต่งตัวไม่เสร็จสักที”
คุณลีจินล้อลูกสาวยิ้มๆ หนูระมิงเขิน บ่นอุบอิบ
“ออมอนี ขายหนูอีกแล้ว”
ทุกคนพากันหัวเราะ ขันเด็กหญิง ยงฮวายิ้มกว้าง
“เป็นเกียรติมากครับ”
“เอาลงมือกันเถอะค่ะ วันนี้ฉันสั่งทั้งอาหารไทยและอาหารเกาหลีขึ้นโต๊ะวันนี้ เผื่อจะไม่ถูกปากอาหารไทย”
“โอ้โฮ้ ขอบคุณมากๆครับ คุณลีจิน พวกเรามาเมืองไทยกันหลายรอบ คุ้นกับอาหารไทยพอสมควร ถ้าไม่เผ็ดมากเรากินได้ครับ”
ผู้จัดการบอก กวาดตาไปยังอาหารที่ถูกลำเลียงนำมาเสิร์ฟอย่างกระตือรือร้น
“มี ต้มข่าไก่ด้วยนะคะ หนูรู้มาว่าพี่ชอบ “
“ขอบคุณครับ จริงๆอะไรก็ทานได้..”
“ไม่ได้สิคะ แหม..พี่อุตส่าห์มาตั้งไกลหนูต้องต้อนรับเต็มที่ จริงมั้ยคะ ออมอนี”
คุณลีจินหัวเราะ
“เต็มที่ มาก..รุ้มั้ยจ๊ะ เด็กคนนี้สั่งให้ไปเตรียมมันหวานมาต้อนรับหนูซอฮยอนมากขนาดไหน เรียกว่า ถ้ามาเที่ยวกันเดือนหนึ่งคงกินมันหวานกันจนเบื่อ”
“ชื่อ” ซอฮยอน มีผลทำให้ยงฮวาหน้าชื่นอย่างประหลาด หนูระมิงเอียงคอมอง ยิ้มอย่างถูกใจ
“แน่ละคะ ออมอนี่ หนูรักของหนูมาก..ตื่นเต้นสุดๆที่จะได้เจอพี่น้องซอพรุ่งนี้. “
“มีแผนต้อนรับร้อยแปด”
คุณลีจินเย้าแกมหัวเราะ
“แผนต้อนรับหรือครับ? “
ยงฮวาสนใจ
“ค่ะ พี่ยง เอ่อ พี่คะ หนูขอเรียกพี่ยงเฉยๆได้มั้ยคะ มันติด เวลาไปตามอ่านตามบอร์ด ตามเพจต่างๆเขาเรียกพี่ว่า “ยง” เฉยๆ”
“พี่ยง”
ยงฮวาทวนคำ
หนูระมิงเลยจับบทอธิบายต่อ
“พี่..ก็แทนคำอย่าง ฮยอง นูน่า โอป้า อะไรพวกนี้คะ..ส่วนยง ก็ตัดชื่อพี่มาไงคะ”
“อ้อ เข้าใจล่ะ”
“แล้วพี่รู้มั้ย พี่มีชื่อไทยด้วยนะคะ”
“อ๊ะ”
“อยากรู้มั้ย?”
“อยากรู้สิ”
“บุญยง”
หนูระมิงหัวเราะคิกๆ เมื่อยงฮวาออกเสียงลากๆหน่อย
“บูนนโยง”
“ฟังเพราะดี แปลว่าอะไรเหรอ?” ยงฮวาชักสงสัย ผู้จัดการและสไตลิสต์สาวละจากอาหารมาฟังบ้าง
“บุญ.แปลว่าความดีค่ะ ใช่มั้ยคะ ออมอนี่ ส่วนยง ไม่รู้ค่ะ คงมาจากชื่อพี่ อ้อ อีกคนที่มีชื่อไทย พี่จงฮยอน เขามีชื่อไทยว่า”บรรจง”
“บานโจง”
ผุ้จัดการลองเรียก เสียงออกมายานๆเช่นกัน เพราะไม่คุ้นลิ้น ทุกคนเลยหัวเราะ
“มีคำแปลมั้ย? บรรจง?แล้วคนอื่นๆ”
ยงฮวาหมายถึงสมาชิกอีกสองคนของซีเอ็นบลู จองชิน กับ มินฮยอก
“บรรจงแปลว่า ตั้งใจมั่งค่ะ คนอื่นไม่รู้สิคะ แต่สองชื่อนี้ แฟนๆในอินเตอร์เน็ตเรียกกันบ่อย หนูเลยจำได้ มันเป็นชื่อไทยๆ แต่พี่จองชิน แฟนๆคู่รักมันหวานเรียกเขาว่า “เพื่อนแห่งชาติ” ส่วนพี่มินฮยอก บางคนเรียกมินนี่ บางคนเรียกน้องมิน”
“อืมม..แฟนชาวไทยน่ารักน่ะ”
ผู้จัดการว่า พลางตักปลาทอดเข้าปากเคี้ยวหยุบหยับ
“เออ แล้วซอฮยอนล่ะ แฟนๆเรียกว่าอะไรกันบ้าง”
ยงฮวาอยากรู้ ไม่สนใจเสียงกระแอมของผู้จัดการ และรอยยิ้มล้อๆของสไตลิสต์สาว
หนูระมิงยิ้มกว้างถูกใจ พึมพำเป็นภาษาไทย ที่มีแต่คุณลีจินที่ฟังออก เธอจึงหัวเราะเบาๆ อย่างนึกขันลูกสาวที่ดูจะเอาจริงเอาจังกับความรักของคู่รักสมมติคู่นี่

“กะแล้วว่าพี่ต้องถาม”
“ฮือ..อะไรนะครับ ทำไมชื่อซอฮยอนยาวจัง ฟังไม่ทัน”
ยงฮวาทำตาโต แล้วบ่นยิ้มๆ
หนูระมิงหัวเราะคิกคัก
“เปล่าๆหรอกค่ะ หนูแค่บ่นอะไรภาษาไทยนิดหน่อย พี่ซอฮยอน มีแฟนเยอะค่ะ พวกแฟนๆของโซชิก็เรียกหลายชื่อมักเน่มัก ซอจูมั่ง เจ้าหญิง นางฟ้าก็มี หนูชอบคำว่านางฟ้า”
“นางฟ้า”
“angle ไงคะ”
“อ้อ”
“ซอฮยอนก็สวยเหมือนนางฟ้าจริงๆ จะว่าไปสาวๆโซชิสวยเหมือนนางฟ้ากันทุกคน”
สไตลิสต์ออกความเห็นบ้าง
“แต่โพลล่าสุด..ซอฮยอนเป็นสาวที่สวยที่สุดเวลาไม่แต่งหน้า”
“ใช่ๆค่ะ หนูปลื้มใจจะตาย พี่ยงฮยาปลื้มมั้ยคะ
“ต้องปลื้มอยู่แล้ว เราต้องเชียร์ไอดอลเกาหลีด้วยกัน”
ยงฮวาตอบหน้าตาย ทำให้ทุกคนบนโต๊ะอาหารอมยิ้ม
“ เชื่อก็ได้ว่า พี่ยงปลื้มเพราะเหตุผลนั้น แต่แฟนคู่รักมันหวาน บางกลุ่มจะเรียกว่า “น้องซอ”
“น..อ..ง ..ซ...อ”
“อย่างนั้นแหละค่ะ น้องก็มาจากคำนำหน้าเรียกคนอายุอ่อนกว่าให้น่ารักๆ แต่หนูกับเพื่อนๆ เรียก “พี่น้องซอ”ค่ะ”
“อืมม..เข้าใจล่ะ”
“หนูมีแผนต้อนรับ พี่น้องซอพรุ่งนี้ด้วย ตอนเช้า พี่สนใจมั้ยคะ มาทำเซอร์ไพรส์ด้วยกัน”
“น่าสนใจแฮ่ะ เซอร์ไพรส์แบบไหนกัน”
“งั้นเดียวหลังอาหารแล้วคุยกันนะคะ”
“อุ้ยๆๆ จะดีเหรอ หนูระมิง พี่เขาเหนื่อยการเดินทางหรือเปล่า? อาจอยากจะพักผ่อนน่ะ”
คุณลีจินขัดขึ้น ยงฮวาโบกมือเบาๆ
“ไม่เป็นไรครับ สนุกดี นานๆจะมีอะไรได้เล่นแบบนี้”
คุณลีจินยิ้มให้ชายหนุ่มอย่างเข้าใจ
“ชีวิตการเป็นไอดอล หนักอยู่น่ะ ฉันเข้าใจ ต้องทิ้งการเที่ยวเล่น สนุกสนานแบบเด็กทั่วไปมารับผิดชอบเกินอายุ”
“ผมเลือกแล้วนี่ครับ ว่าจะเดินทางนี้ ต้องทำให้ดีที่สุด ไม่เสียดายและไม่เสียใจ”
“ดีจ๊ะ คนเราไม่ว่าจะยังไง เมื่อเลือกแล้วต้องเดินต่อไปข้างหน้า ไม่ว่าจะเจออะไรดี หรือไม่ดีก็ตาม”
คุณลีจินสรุปอย่างคนที่อาบน้ำร้อนมาก่อน
“ดีเลยค่ะ พรุ่งนี้ต้องสนุกแน่ๆเชียว คิกคิก พี่น้องซอจะเซอร์ไพรส์..แต่รับรองไม่เซอร์ไพรส์แบบที่พี่ยงทำหรอกน่า เอาตัวอะไรไปหรอกให้พี่สาวตกใจ..ไม่ไหวนะคะเล่นเป็นเด็กเชียว”
หนูระมิงย่นจมูก บ่นพาดพิงถึงเหตุการณ์ที่อยู่ในฉากคู่รักมันหวาน ที่เขาเซอร์ไพรส์ภรรยาสมมติโดยการเอาตัวแมงมุม กบอะไรต่อมิอะไร หลอกให้เธอเดินไปใกล้ๆ ให้เธอตกใจเล่น
ยงฮวาหัวเราะเมื่อนึกถึงตอนนั้น
“พี่น้องซอเขาตกใจจริงๆใช่มั้ยคะ””
“ตกใจมาก”
“ตอนหนูดู จำได้ว่า พี่จองชินกับพี่มินฮยอกเขาไปเป็นแขกรับเชิญในห้องส่งด้วย มีการบอกว่า พี่น้องซอจะไม่กลัว แหม..ไม่จริงสักนิด เป็นใครก็ตกใจค่ะ แว่บแรกใครจะไปคิดว่าจริงไม่จริงได้”
“ครับ”
ยงฮวาตอบสั้นๆ ดูเถอะ คุยไปคุยมาวกไปถึงยัยสาวตาใส เขาเลยคิดถึงขึ้นมา อยากให้เช้าเร็วๆจัง จะได้เจอกัน
“มีตอนหนึ่งนะคะ ที่พี่สองคนทำกิมจิกัน แล้วเอาไปให้พวกน้องๆพี่ยงที่หอพัก หนูจำได้ พวกพี่นะแกล้งพี่น้องซอ เอากล่องที่เปิดแล้วมีอะไรโผล่มาให้ตกใจ แหม..”
ยงฮวาหัวเราะ ทุกคนในโต๊ะอาหารหัวเราะประสานเสียง เพราะหนูระมิงเล่าด้วยสีหน้าสีตาจริงๆมาก
“หนูขำ แต่ก็เคืองล่ะ พี่น้องซอตีพี่แค่นั้นน้อยไปน่ะ ถ้าเป็นหนูนะฮึ่ม”
“โอ๊ะๆ แค่ล้อเล่นกันเอง แต่ก็สนุกใช่มั้ยล่ะ”
ยงฮวาแก้ตัวยิ้มๆ หนูระมิงยิ้มกว้าง
“สนุกค่ะ ตอนนี้พี่มี Cool ด้วย”
“Cool”
ชายหนุ่มไม่เข้าใจ
“อ้ออออ...อิอิ Cool ในความหมายของแฟนมันหวาน อาการ Cool ของพี่ คือ หึงค่ะ.”
“หึง ??”
“ช่ายยย ตอนนี้พี่มีหึงพี่จองชินด้วย หนูจำได้ มีการให้พี่มินฮยอกไปสอดแนม”
ยงฮวานึกได้ จริงๆเขาไม่เคยลืม โม้เม้นท์ในรายการนี้แม้สักตอนเดียว ตอนที่เขากับซอฮยอนทำกิมจิกันแล้วหิ้วมันไปฝากน้องๆที่หอพักหลังใหม่ ทำอาหารกัน แบ่งทีมกัน เขากับจงฮยอนทำต๊อกโบกิ ส่วนซอฮยอนกับจองชินจับคู่ทำสปาเก็ตตี้ที่โรยชีสเสียจน..มองเผินๆเขานึกว่าเป็นพิซซ่าหน้าเส้น
ซอฮยอนกับจองชินไปทำอาหารที่เคาน์เตอร์ครัว คุยกันจุกจิก แถมคุยกันเป็นภาษากันเอง ทำให้เขาตะหงิดๆใจ เลยแกล้งให้มินฮยอกไปเป็นตัวสอดแหนมดูว่าสองคนนั่นคุยอะไรกัน วันนั้นสนุก.แต่สนุกแบบ..เขาใจแกว่งๆพิกล
“พี่น้องซอโดนมีดบาด “หนูระมิงเล่าแกมหัวเราะ “หนูเห็นพี่สี่คนวิ่งปฐมพยาบาลกันเหมือนอาการหนัก ขำกันจะตาย”
“ช่าย”
“ตกใจจริงๆ หรือ ว่าแกล้งทำให้มันตลกค่ะ ตอบความจริงนะหนูอยากรู้”
“ตกใจจริงๆสิ..ซอฮยอนมีดบาดจริงๆ เลือดไหลน่าตกใจ”
“แสดงว่าในรายการล้วนเป็นจริงเหรอคะ?”
“บางอย่าง?”
“งั้นหนูขอถามอีกคำหนึ่ง..พี่Cool จริงใช่มั้ยคะ? ไม่ใช่สคริปต์ ไม่ว่าจะเป็นจองโมโอป้า หรือ จองชิน”
คราวนี้ ทุกคนในโต๊ะเงียบ หันมาทางยงฮวา รอฟังคำตอบ
ยงฮวาหัวเราะ หน้าขาวๆของเขาเรื่อขึ้นนิดหนึ่ง เขายักคิ้วแผล่บอย่างขี้เล่น
“ไม่บอก มันเป็นความลับของรายการน่ะ”
หนูระมิงเอียงคอมอง..
“ความลับที่พี่บอกว่าเป็นความลับน่ะ เขารู้กันทั้งประเทศมันหวานแล้วล่ะ จะบอกให้”
..............................................................................................................