คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ข่าวรักข่าวลือ 2
ข่าวรัก ข่าวลือ 2
.............................................................
การเผชิญหน้ากันระหว่าง นักข่าวที่ยืนยันต้องการความจริง กับ ดารานักร้องที่ต้องการชีวิตส่วนตัวในบ้างส่วนเหมือนนายพรานล่าเนื้อ
ยงฮวากับซอฮยอนรู้สึกเหมือนตัวเองเป็นตัวอะไรสักตัวที่กำลังถูกตามล่าทั้งที่ไม่มีความผิดใดๆ
ความไม่พอใจเป็นริ้วเกิดกับยงฮวา จนควบคุมสีหน้าไม่ได้ ชายหนุ่มหน้าตึงเปี้ยะส่งสายตาอริไปยังนักข่าวคนนั้น ซึ่งดูเหมือนจะไม่แคร์ และไม่ยอมแพ้ เพราะยังยิงคำถามเร่งเอาคำตอบ
“ว่าไงครับ คุณยงฮวา คุณซอฮยอน ตอบไม่ได้ หรือไม่กล้าตอบ”
พิธีกรเห็นท่าไม่ดี คิดจะเบี้ยงประเด็นคำถาม
“เออ ผมว่า..ลองถามใหม่ดีใหม่ครับ นี่มันเหมือนจะกล่าวหาแรงไปนิด”
“ไม่แรงเลย พวกเราต้องการความจริง”
“ผมว่า” พิธีกร พยายามตัดบท
ยงฮวายกมือขึ้นเป็นเชิงห้าม ก่อนจะยื่นมือไปจับไมค์ ยื่นหน้าไปตอบ ดวงตาแข็งกร้าวจับจ้องที่ใบหน้าของนักข่าวคนนั้น
“ผมจะตอบคำถามนี้ ทั้งๆที่รู้สึกไม่ดีเลย ผมไม่เป็นไรหรอกครับ ผมเป็นผู้ชาย แต่ซอฮยอนเป็นผู้หญิง ถามแบบนี้ไม่เกินไปหน่อยเหรอ”
ในห้องเหมือนจะมีเสียงฮือสักพักแล้วก็เงียบไป นักข่าวคนนั้นจ้องตายงฮวาได้เพียงครู่เดียวก็หลยตา เสมองไปทางอื่น
“ก็แค่ตอบมาเองครับ ถ้าไม่ใช่เรื่องจริง ก็ไม่เห็นเป็นไร”
“ครับไม่เป็นไร แต่น่าจะให้เกียรติกันบ้าง พวกคุณเห็นซอฮยอนมาตั้งแต่เด็ก ไม่รู้จักเธอหรือครับว่าเธอเป็นอย่างไร ด้วยเกียรติของผมที่พวกคุณอาจไม่เห็นไม่เข้าใจ ผมขอรับรองว่าเราสองคนไม่มีทางทำอะไรแบบนั้น เรารู้หน้าที่และขอบเขตของเราดี”
บรรยากาศในห้องแลดูจะแย่ลง อึดอัด และอึมครึ้ม
ซอฮยอนรู้สึกใจพองฟูประหลาด เมื่อได้ยินคำพูดที่ปกป้องเธอเช่นนั้น ก้มหน้าแอบยิ้มกับมือที่ประสานกันบนตัก
“อา เขาเป็นห่วงเธอ”
ยงฮวาพูดแล้วก็เหมือนจะหยุดไม่ได้ ต่อว่านักข่าวไปอีกสองสามคำ จนพิธีกรต้องเบรก
“เอาละครับๆ ได้คำตอบไปแล้วนะครับ ว่าไม่มีอะไรในกอไผ่”
ยงฮวาถอนหายใจแรง ทิ้งตัวเอนกลับพนักเก้าอี้ ยังโมโหไม่หาย แต่..ได้ระบายไปสักนิดก็ยังดี หันมาเห็นซอฮยอนซึ่งกำลังมองมาที่เขาพอดี เธอยิ้มนิดๆ พูดไม่มีเสียงว่า
“ขอบคุณค่ะ”
ยงฮวารู้สึกใจจะเบาขึ้นมานิดหนึ่ง เมื่อยิ้มตอบหญิงสาวไป
เสียงพิธีกรดำเนินรายการต่อไป
“ใครมีคำถามอะไรต่อไปคร้าบบ”
นักข่าวหญิงคนหนึ่งยกมือ
“เชิญครับ”
“คุณยงฮวา คุณซอฮยอนค่ะ มีรูปหลุดทางอินเตอร์เน็ต รูปที่คุณสองคนร้องเพลงคู่กัน แล้วด้านหลังฉากเป็นชื่อคุณสองคนเป็นภาษาไทย ดิฉันถามคนไทยที่รู้จักกันมาเรียบร้อยแล้วค่ะ เขาบอกว่า..เป็นฉากหลังงานแต่งงาน โอ๊ะ “ นักข่าวสาวมองรูป และมองชุดที่ซอฮยอนสวมอย่างตั้งใจเป็นครั้งแรก
“โอ๊ะ คุณซอฮยอน สวมชุดเหมือนในรูปหรือเปล่าคะ”
ซอฮยอนยิ้มรับ
“ค่ะ”
“งั้นช่วยยืน แล้วถอดผ้าคลุมไหล่ออกให้เราถ่ายรูปหน่อยได้มั้ยครับ ก่อนตอบคำถาม ขอถ่ายรูปก่อน”
ซอฮยอนลุกขึ้นอย่างว่าง่าย ปลดผ้าคลุมไหล่ออก ยืนตัวตรงยิ้มนิดๆอย่างมั่นใจ ให้ช่างภาพถ่ายรูป ไม่มีปัญหาสักนิด สำหรับซอฮยอนผู้เดบิวต์มากว่าสี่ปี ชิน?
เสียงกดชัตเตอร์กันกระหน่ำ
ยงฮวาหันไปมองหญิงสาวร่างโปร่งบางด้วยสายตาชื่นชม ผู้หญิงคนนี้สวย เขารู้ดีแก่ใจอยู่แล้ว ผิวผ่อง เรือนกายได้สัดส่วน ช่วงบ่าไหล่ที่เปลือยเปล่าดูนุ่มนวลน่าลูบไล้ ลำแขนยาวเรียว แอบถอนหายใจเบา แล้วก็มาสะดุด เมื่อสายตาไปปะทะพิธีกรชายร่วม ท่าองตาเยิ้มอ้าปากค้าง วูบหนึ่ง ยงฮวาอยากจะเดินไปหยิบผ้าคลุมไหล่ที่วางบนโต๊ะมาคลุมซอฮยอนไว้เพื่อปิดกันสายตาเหล่านั้นจริง แต่เขาก็ทำอะไรไม่ได้ นอกจากรอให้ช่างภาพเสร็จธุระ
ครู่ใหญ่ หญิงสาวหยิบผ้าคลุมทรุดตัวลงนั่งที่เก่า
“แสดงว่าคุณซอฮยอนกับคุณยงฮวารู้ใช่มั้ยค่ะ ว่าเราจะถามประเด็นนี้ ถึงได้แต่งชุดเหมือนในรูปเตรียมมา
“ค่ะ เราทราบ”
ซอฮยอนพยักหน้า
“งั้นบอกได้มั้ยคะว่างานอะไร ทำไมรูปถึงออกมาแบบนั้น”
“ไม่มีปัญหาค่ะ งานนั้นเป็นงานมิตติ้งส่วนตัวของ แม่ยกคู่รักมันหวานไทยแลนด์ค่ะ”
“ไปด้วยกัน...งั้นหรือครับ?”
นักข่าวถาม สีหน้าสีตาของนายคนนั้น ทำให้ยงฮวาหงุดหงิด
“ไปงานเดียวกัน แต่ไม่ได้ไปพร้อมกันหรอกครับ อีกอย่างหนึ่ง เราไม่ได้ไปกันสองต่อสองหรอกครับ พวกคุณก็น่าจะรู้ว่า พวกเราไปไหนก็ต้องมีทีมงานไปด้วยทุกที่”
ไอดอลหนุ่มตอบเสียงเรียบ แม้ใบหน้าจะยิ้ม แต่ดวงตากร้าวแข็ง นักข่าวนายนั้นยกไหล่
“ใครจะไปทราบครับ บางทีคุณสองคนอาจอยากไปไหนกันสองต่อสอง”
“งั้นขอถามตรงๆคุณสองคนหากันอยู่หรือเปล่า? หลังจากจบรายการสามีภรรยานั่นแล้ว พวกคุณยังติดต่อกันอยุ่หรือเปล่า?”
ยงฮวากับซอฮยอนหันมาสบตากันแว่บ ก่อนปรับสีหน้าให้เป็นปรกติ
“แน่นอน เราต้องคบหากันสิครับ รู้จักกันเป็นเพื่อนร่วมงานที่ดีต่อกัน พอจบรายการแล้วคุณจะให้เราเลิกคบกันหรือไง? ผมนิสัยดีน้า..”
ยงฮวาตอบเลี่ยงแถไปแบบขำๆ
ซอฮยอนอมยิ้ม
หลายคนหัวเราะเบาๆกับคำตอบ ทำให้บรรยกาศคลายความตึงเครียด
“คุณซอฮยอนตอบหน่อย ตกลงพวกคุณเดทกันหรือเปล่า? ข่าววงในบอกว่าพวกคุณเป็นแฟนกันแล้ว หวังว่าจะตอบแบบ”ซอฮยอน”นะครับไม่สับขาหลอกนักข่าว”
ซอฮยอนยิ้มนิดๆ ตอบอย่างมั่นใจว่า
“เหมือนที่คุณจงยงฮวาตอบ เราก็ยังคบหากันเป็นปรกติ ฉันขอยืนยันว่าคุณยงฮวานิสัยดีนะคะ คบได้”
หญิงสาวปรายตามองเห็นชายหนุ่มหัวเราะเบาๆไม่มีเสียง
“ส่วนเรื่องอื่นๆ เป็นเรื่องอนาคต ตอบยากค่ะ รอดูกันดีกว่านะคะ”
“ตอบแบบนี้อีกแล้ว”
นักข่าวสาวนางหนึ่งแอบบ่น
“ฉลาดตามเคยสาวน้อย”
ยงฮวาแอบยกนิ้วให้นิดหนึ่ง
“งั้นแสดงว่า จะไม่ยอมรับจนกว่าจะถูกจับได้”
นักข่าวนายหนึ่งถามสวนมาเมื่อเสียงฮือฮาจับลง นักข่าวนายนี้เป็นปาปารัสซี่ขนานแท้ชอบเอาข่าวฉาวข่าวรักของคนดังมาแฉอยู่เป็นประจำ
“เรายังตอบอะไรไม่ได้อยู่ดีครับ เพราะมันเป็นเรื่องของอนาคต ไว้ถึงเวลานั้นเราค่อยมาคุยกันเรื่องนี้กันใหม่แล้วกัน..”
ยงฮวาตัดบท
“งั้นพวกเราจะถือว่านี่เป็นคำท้าทายน่ะ คุณยงฮวา คุณซอฮยอน.. ความลับไม่มีในโลก”
ยงฮวายิ้ม
“ไม่ได้ท้าทายครับ ผมยอมรับความจริงเสมอ แต่อะไรที่มันยังไม่ใช่ ไม่แน่ ร้อยเปอร์เซ็นต์ ผมไม่ขอตอบ”
“ดี..พวกเราจะคอยดู”
เสียงฮือฮากันไปอีก เหมือนไอดอลหนุ่มกับนักข่าวจ้องตากันเหมือนท้าทายกันอีกคำรบ
พิธีกรที่นั่งเงียบอยู่นาน ทำกระแอมกระไอ
“อะแฮ่มๆ เอาละครับ เอาเป็นว่ากระจ่างนะครับว่า รูปนั้นมาได้ยังไงทำไม เหตุและผลชัดเจน มีใครจะถามอะไรอีกมั้ยครับ? ขอคำถามสุดท้ายที่สร้างสรรค์เพื่อบรรยากาศดีบ้างนะคร้าบบ”
นักข่าวสาวนางหนึ่งยกมือฉับพลัน
“มีข่าววงในบอกว่า พวกคุณจะมีเซอร์ไพรส์อีกรอบ? มันคืออะไร แถลงข่าวเปิดตัว? หรืออะไรกัน บอกใบ้หน่อยได้มั้ย”
ยงฮวายิ้ม
“เซอร์ไพรส์มีแน่ๆ แต่ถ้าบอกก็ไม่ใช่เซอร์ไพรส์ ไว้คอยดูกันดีกว่านะครับ”
........................................................................................................
การแถลงข่าวจบไปแล้วอย่างราบรื่น ซอฮยอนกับยงฮวายังอยู่ในห้องพัก เพราะชายหนุ่มขอเวลานอกกับผู้จัดการส่วนตัวของหญิงสาวห้านาที บอกมีธุระสำคัญ
“ห้านาที อย่างด่วน ที่นี่ปากมีหูประตูมีช่องขอให้เข้าใจนะพ่อหนุ่มคลั่งรัก”
ผู้จัดการชี้หน้ายงฮวา
“แหมพี่ครับ”
ซอฮยอนหัวเราะคิก
“ยัยหนูอย่ามาหัวเราะดี ท่านประธานไม่ห้ามพวกเธอ แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าพวกเธอจะทำอะไรตามใจตัวเองได้ ต้องรู้ตัวกันด้วยว่าอยู่ในฐานะไอดอล”
“ค่ะ เดี๋ยวเสร็จธุระแล้วหนูจะรีบตามไปนะคะ”
“ห้านาที ยงฮวา”
“คร้าบบ”
ผู้จัดการเดินออกไป ปิดประตูให้ด้วย
สองหนุ่มสาวยิ้มให้กัน ยงฮวาเอ่ยขึ้นมาก่อนว่า
“หนูตอบได้ฉลาดมากน่ะ ไม่โกหก. แต่...”
“อยู่ไปนานๆประสบการณ์จะบอกเราเองค่ะ เราบอกทุกเรื่องกับนักข่าวไม่ได้ พี่รู้ใช่มั้ยคะ ยิ่งพูดกับเขามาก เขามีเนื้อความไปตัดต่อมาก..หนูเคยโดนมาแล้วค่ะ พูดไม่ระวัง ข่าวที่ออกมาน่าเสียใจจริงๆ”
“ใช่ หนูเก่งจริง”
ยงฮวายิ้มชื่นชม ส่งสายตาชื่นชมปนหวานๆไปด้วย ทำเอาซอฮยอนชักเขินเสถามไปว่า
“พี่มีอะไรคะ เร็วเขา เดี๋ยวหมดเวลานะ”
“อ้อ”
ยงฮวาลุกไปที่กระเป๋าค้นหยิบกล่องกระดาษสีขาวแบนๆ ขนาดใหญ่กว่าฝ่ามือนิดหน่อยออกมา ยื่นส่งให้
“ของฝาก”
“คะ ซื้อของฝากหนู ไปไหนมาอีกหรือคะ?”
“เปล่า..ของฝากจากเมืองไทย แฟนคลับรุ่นจิ๋ว”
“หนูระมิง”
ซอฮยอนห่อปาก
“ใช่แล้ว”
“ลองเปิดดูสิ”
เมื่อหญิงสาวเปิดออกดูสิ่งที่พบก็คือกระเป๋าผ้าไหมทรงแบนสีชมพูเข้มที่เรียกว่าสีช๊อคกิ้งพิงค์
“สวยจัง”
มันเป็นกระเป๋าสำหรับสอดพาสปอร์ต เหมาะสำหรับคนที่เดินทางบ่อยอย่างเธอเป็นทุ่สุด
“ชอบมั้ย? หนูระมิงเข้าใจเลือกกน่ะ เขารู้ว่าหนูชอบสีชมพู”
“ชอบค่ะ น่ารัก”
ยงฮวาอมยิ้มก่อนจะยื่นมือไพล่หลังมาข้างหน้าเธออวดของบางสิ่ง
“พี่ก็ได้ใบหนึ่งนี่ไง”
กระเป๋าเหมือนกัน แต่เป็นสีฟ้าน้ำทะเลเข้ม
“อุ้ย น่ารักจัง”
“ชอบละสิ เรามีของคู่รักเพิ่มอีกอย่างหนึ่งแล้วน่ะ หนูระมิงเขาส่งมาหลายอย่างเชียว พี่ใส่ถุงมาให้แล้วล่ะ หนูไปรื้อดูที่บ้านแล้วกัน มีของคู่กันอีกสองสามอย่าง”
“หนูระมิงน่ารักจังนะคะ”
“ใช่น่ารักมาก”+
“คิดถึงน้องเขานะคะ”
“ใช่ คิดถึงน้องเขา คิดถึงเมืองไทยด้วย”
“ค่ะ คิดถึงเมืองไทย”
สองหนุ่มสาวยิ้มให้กันเมื่อคิดถึงความทรงจำดีๆไม่กี่วันที่เมืองไทย..หัวใจก็เบิกบานขึ้นทันใด..
...........................................................................................................
ความคิดเห็น