ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    • ฟอนต์ THSarabunNew
    • ฟอนต์ Sarabun
    • ฟอนต์ Mali
    • ฟอนต์ Trirong
    • ฟอนต์ Maitree
    • ฟอนต์ Taviraj
    • ฟอนต์ Kodchasan
    • ฟอนต์ ChakraPetch
|| สาวหวานหน้าใสกับหนุ่มเอาแต่ใจสุดฮอต ||

ลำดับตอนที่ #3 : >> ChapTer 2

  • อัปเดตล่าสุด 2 ก.ย. 48


-2-



    นับเวลาจากวันที่ฉันไปคาราโอเกะก็ 3 วันมาแล้ว และ 3 วันที่ผ่านมาฉันกับเป๊กก็ยังคงมารับฉันไปเล่นเกมส์ ที่ Game Zone เสมอๆ ฮี่ๆๆ และแน่นอนนายนั่นก็ไม่ได้โทร.มาหาฉัน~เฮ้อโล่งอก  ฉันคงไม่กล้าไปที่คาราโอเกะนั่นแล้วแหละ



    วันนี้ก็เหมือนเดิม ฉันมานั่งรอเป๊กที่หน้าบ้านเพื่อไปGame Zone เหมือนเดิม แต่ เฮ้ย..เฮ้ยย..ตาขวาของฉันกระตุกแปลกๆ คงเป็นเพราะว่าจิตสำนึกของฉันรู้สึกผิดที่ไม่ได้ช่วยนายเป๊กจ่ายตังล่ะสิ คริคริ  ^O^ แต่โบราณบอกว่ามันคงเป็นลางร้าย   มันต้องมีเรื่องไม่ดีแน่ๆ แต่เอ๊ะ..มันคงไม่เป็นอย่างนั้นหรอก เพราะฉันหน่ะตายยาก จะตายไป   ฉันมี 9 ชีวิต   ดีล่ะให้กำลังใจตัวเองไว้เยอะๆ  

อ๊าย….ย..น้ำมูกนี่มาจากไหนกัน ใคร ใครเอามาป้ายฉัน เอ๊ะไม่มีใคร !!



    ‘ฉันเป็นหวัดหรือเนี่ย’



    ฉันคิดไป พร้อมทั้งล้วงกระเป๋าหากล้อง เพื่อถ่ายรูปเป็นที่ระลึก ฮี่ๆๆ ก็เท่าที่จำได้ฉันไม่เคยเป็นหวัดนี่….



    ฉันคิดอะไรดีๆออกแล้ว ฉันจะแกล้งนายเป๊กเพื่อนเลิฟของฉัน ด้วยแผนเด็ดที่น้องชายสุดแสบเคยทำกับฉันไว้ หุหุ ฉันจะซื้ดน้ำมูดไว้ไม่ให้เป๊กเห็น แล้วจะชวนเป๊กไปกินไอศกรีมรวมมิตรที่ชานเมือง



    คิดๆไปเป๊กก็มาถึงบ้าน แหมๆๆๆ หล่อเชียว



    “ว่าไงวันนี้ จะเล่นเกมไรดี หรือจะดูหนังบ้าง เดี๋ยวเป๊กจัดให้ “



    “เอ่อ ฉันอยากกินไอศกรีมรวมมิตรตอน 7 โมงเช้าอ่ะ ไปกันนะ”



    หุหุ ฉันพูดไปพร้อมกับทำหน้าซื่อใสไร้เดียงสา และจะสอนบทเรียนให้นายรู้ไว้เกี่ยวกับผู้หญิงที่ใสซื่อ



    “งั้นไปกันเหอะ ฉันก็อยากกิน”



    นายเป๊กว่านอนสอนง่ายจริงๆ ฉันเริ่มรู้สึกผิดนิดหน่อย แต่มันก็ไม่มากพอที่จะทำให้ฉันไม่อยากเห็นสีหน้าของเป๊กตอนตกใจ ฉันอยากรู้ว่าผู้ชายน่ารักๆแบบเป๊กจะทำหน้ายังไง



    มาถึงร้านไอศกรีม บรรยากาศโรแมนติกจริงๆ ในร้านมีคนนั่งแค่โต๊ะเดียวเป็นหนุ่มๆ ฮิฮิ ฉันอยากรู้ว่าใครจะบ้ามากินไอศกรีมตอน 7 โมงเช้าเหมือนฉัน ว่าแต่ว่าหน้าตาคุ้นๆจังเลย แต่ฉันก็หยุดความอยากรู้อยากเห็นไว้แค่นั้น พร้อมทั้งกวาดสายตาหามุมอับที่ที่จะมีแต่ฉันคนเดียวที่จะมองเห็นสีหน้าเป๊กตอนแปลกใจ ฮี่ๆๆฉันหมกมุ่นจริงๆ   นั่นไงเจอแล้ว อ่าาาา แต่มันเป็นมุมที่จัดไว้สำหรับคู่รักนี่  ไม่ได้น๊ะ >.< เดี๋ยวหนุ่มๆที่แอบสนใจฉันมาเห็นแล้วหนีไป เสียคะแนนนิยมหมด



    แต่เพื่อแผนสุดยอดของฉันก็โอเค๊……ฉันเลยนั่งลงที่มุมนั่น





    “เป๊ก กินไอศกรีมรวมมิตรนะ   พี่สาวค๊าาาา..รวมมิตรจัมโบ้ซันเดย์ 2 ที่ ค่ะ”



    ฉันถามเป๊กแบบไม่สนใจคำตอบแล้วก็ตะโกนสั่งไอศกรีมกับพี่สาวที่คงมาทำงานพาร์ทไทม์ขายไอศกรีมที่ร้านนี้ ดูเหมือนหนุ่มๆกลุ่มนั้นก็หันมาสนใจฉันเหมือนกัน ฉันพยายามเก็บอาการไม่ยิ้มหยิ่งผยองในการที่มีชายหนุมทั้งโต๊ะหันมาสนใจฉัน ในขณะที่ฉันตั้งสติเพื่อเก็บอาการ ไอศกรีมก็มาเร็วทันใจดีจริง



    “ เป๊ก ออกไปซื้อกล้วยมากินกับไอศกรีมหน่อยดิ ข้างๆเนี๊ยน่าจะมีน๊ะ   เราอยากกิน”



    เกือบจะทันทีที่ฉันพูดจบเป๊กก็เดินออกไปอย่างว่าง่าย ทิ้งสาวสวย(อ๊ายยย!~)กับรวมมิตรจัมโบ้ซันเดย์ไว้ จริงๆแล้วร้านขายผลไม้หน่ะอยู่ไกลออกไปซัก 2- 3 บล๊อคถนนน่าจะได้ ฉันเลยจัดการแผนเด็ดที่เตรียมมาจากบ้าน กับไอศกรีมของนายเป๊กซะงั้น ฮิ้ว……ว ฉันล่ะอยากเห็นซะอดใจไม่อยู่ ขอโทษนะเพื่อนเลิฟ~



    “ซุ้ด…ซู้ด..”



    ฉันราดซอสให้ไอศกรีมของเป๊กทันที อยากรู้เปล่า ว่าฉันเอาซอสมาจากไหน? ก็ต้นเหตุของการเป็นหวัดของฉันเมื่อเช้าไงล่ะ มันคงเค็มๆพิลึกนะ (‘แม่ของฉันเคยบอกว่าไข่เต่าหน่ะมันจะเค็มๆเหมือนน้ำมูก~อ๊าย…ย…แม่รู้ได้ไง’) คิดซะว่ากินไข่เต่าซะนะ ห้ามลอกเลียนแบบนะเฟ้ย ของไม่ดีอย่างงี้ฉันทำได้แค่คนเดียวเท่านั้น หึหึ พอๆกับการที่นายเป๊กกลับมา พร้อมกล้วยหอมหวีใหญ่ ฉันชักจะสำนึกผิดแล้วหล่ะสิ นายเป๊กเป็นคนที่โค-ตรจะดีจริงๆ



    “รอ..รอเราอยู่เหรอ  แหมๆคราวหลังกินไปก่อนก็ได้ อ่ะนี่กล้วยหอม ร้านขายอยู่ตั้งไกลแน่ะ”



    นายเป๊กพูดด้วยท่าทางดีใจที่ฉันรอจะกินไอศกรีมพร้อมกับเขาล่ะมั้ง พร้อมกับยื่นกล้วยหอมให้ฉัน จริงๆคือฉันเพิ่งแกล้งเขาเสร็จต่ะหาก ฉันชักจะสำนึกผิดแล้วหล่ะสิ



    “เอ่อ..เป๊ก เรามาเปลี่ยนไอศกรีมกันกินเปล่า   แบบ ฉันตักของฉันให้นายกินอ่ะ แล้วไอศกรีมของนายก็วางไว้งั้นแหละ  ไม่ต้องป้อนกลับ   เอ่อ   เราสองคนกินถ้วยเดียวกันก็น่าจะอิ่มแล้วจะได้ไปดูหนังกันต่อไง”



    ฉันพูดตะกุกตะกักที่สุดในชีวิตของฉัน   เฮ้  ฉันกำลังพยายามช่วยชีวิตนายไว้จากไข่เต่าซันเดย์อยู่นะ เฮ้ๆๆ



    “ไม่ได้หรอก เราก็กินเยอะ เธอก็กินเยอะ ฉันตักของฉันป้อนให้เธอกลับด้วยดีกว่า หรือไม่งั้นก็เปลี่ยนแก้วกันกิน ฉันจะได้ไม่เสียใจว่าดูแลเธอไม่ดี”



    โอ้ว….ว—นายเป๊กก็ยังเป็นคนดีจนนาทีสุดท้ายของชีวิต(ชีวิตนายหรือฉันหล่ะ???)



    ตายหล่ะไข่เต่าทั้งนั้นฮือๆๆ ถ้าเราสองคนผลัดกันป้อน ฉันจะต้องกินไข่เต่า คนทั้งร้านจะต้องหันมามองความสวีทหวานของเรา และสีหน้าฉันตอนกินไข่เต่า รวมทั้งหนุ่มหล่อโต๊ะนั้นด้วย หว๋าย….ย ไม่เอา   ถ้าฉันเลือกข้อ 2 เราแลกถ้วยกันกิน แม้ว่าฉันจะต้องกินไข่เต่าเหมือนเดิม แต่คงไม่มีใครเห็นสีหน้าของฉัน ~ หวังว่าฉันคงจะได้วิ่งไปอ้วกนะ -*- คอมพิวเตอร์ในสมองของฉันกำลังประเมิณผล ตกลงฉันเลือกข้อ2



    “งั้นเรามาเปลี่ยนไอศกรีมกันกินเหอะ”



    ในใจฉันคิดแต่ว่าจะเปลี่ยนทำไหม….ย..ทำไม ในเมื่อมันเหมือนกันทั้งสองแก้วนี่ ต่างเพียงว่าแก้วนึงมีไข่เต่า อีกแก้วปลอดภัย แต่เพื่อช่วยเพื่อนให้พ้นจากมหันตภัยฉันก็โอเค้…….



    นายเป๊กงงเล็กน้อยแต่ยอมเปลี่ยนโดยดี..เขาชินซะแล้ว..เพราะฉันมักจะขอแลกอาหารกับเขาเมื่อฉันเห็นว่าจานของเขามีมากกว่า ฉันแทบจะน้ำตาไหลเมื่อเห็นว่าไข่เต่าซันเดย์นั้นมีมากแค่ไหน



    “วู้ว…ยัยงั่ง..กินเข้าไปเลย วู้วๆๆ”



    อุ๊บบบส์ มีคนรู้ถึงแผนการของฉันด้วย เสียงนายนี่คุ้นหูจัง ฉันชักจะใจไม่ดีซะแล้วมันคงเป็นลางร้ายของฉันแน่ๆ มันคงไม่ใช่น่า…อะไรจะบังเอิญขนาดนั้น แต่..คงใช่ล่ะมั้ง ทำไงดี ฉันเลยตัดสินใจหนี จะได้หนีจากไข่เต่าด้วย



    “เป๊ก..นายจำไอ้พวกบ้าที่เจอที่ร้านโอเกะหรูๆนั่นได้ไหม ฉันว่าพวกนั้นนั่งอยู่ในร้านนี้น๊ะ..เราไปกันเหอะ”



    “เดี๋ยวดิ..ขอกินไอศกรีมก่อน ถ้าเธอไม่อยากกินเดี๋ยวฉันกินของเธออีกนะ..วันนี้ฉันอยากกินไอศกรีม…”



    ตาบ้าเป๊ก!!!  เห็นแก่กินตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย เรื่องนี้มันกระทบกระเทือนความมั่นคงของชาตินะ!!



    ไม่ได้การแล้ว ฉันต้องลากนายนี่ออกจากที่นี่ตอนนี้และเดี๋ยวนี้



    ในที่สุดฉันก็หว่านล้อมและลากเป๊กออกมาสำเร็จจนได้ เรากำลังจะไปดูหนังกัน หึหึ ถ้าเลือกได้ ฉันก็ขอเลือกไม่ไปยุ่งเกี่ยวกับคนหน้าตาดีหรอก และที่สำคัญถ้าเขาดันเป็นนายนั่น GTO!!!!



    นายเป๊กยังคงขับมอไซค์ต่อไปเพื่อจะไปโรงหนัง การจราจรของไทยทำไมมันช่างสะดวกอย่างงี้นะ แค่แป๊บเดียวฉันกับเป๊กก็มาถึงโรงหนัง



    “เรารีบไปกินเอ็มเคกันเหอะ..แล้วจาได้ไปดูหนังรอบเที่ยงกัน”



    คราวนี้เป๊กเป็นคนออกความคิดเห็น  ฉันก็ไม่ได้ขัดเขาเป็นเพราะว่าฉันคงจะบงการชีวิตของเขามามากพอแล้ว

    

    ‘กริ๊งงงง..ตู้ดตึดด ครืดดดดดดดดๆๆๆๆ’





    มือถือฉันดังขึ้นและฉันก็ไม่คุ้นกับเบอร์ที่โทร.เข้าเลย ฉันลังเลว่าจะรับสายดีหรือไม่ เพราะบางทีมันอาจเป็นสายของเพื่อนฉันโทร.เข้ามา ฉันเลยตัดสินใจรับ



    “เฮ้ ยัยงั่ง..ไมรับโทรศัพท์ช้าจังเลย…เธออยู่ไหนเนี่ย???”



    เสียงมาจากปลายด้านหนึ่งของสายโทรศัพท์ ฉันก็ไม่รู้ว่าเขาคือใคร แล้วมาเรียกฉันว่ายัยงั่งอีก



    “อยู่ที่โรงหนัง****อ่ะ แล้วนายเป็นใครเนี่ย”



    “ฉันคือ พีท แห่งโรงเรียนAAนะ”



    “วู้ว ฉันไม่รู้จักนายอ่ะ โทร.ผิดแล้วหล่ะนายเซ่อ”



    “ไม่มีใครว่าฉันเป็นนายเซ่อน๊ะ เธอกล้าดียังไง อยู่ตรงนั้นอย่าไปไหนน๊ะ เฮ้ๆๆๆ”



    “ย่ะ นายคนเก่ง”



    ‘แกร๊กกก’



    ว่าแล้วฉันก็วางสาย แล้วก็กินสุกี้ที่นายเป๊กสั่งเตรียมเอาไว้ มันกำลังกินได้พอดีเลยหล่ะ แล้วฉันก็ลืมเรื่องนายนั่นที่โทร.มาซะสนิทใจ



    “ยัยตัวดี…อยู่นี่เอง   ฉันหาเธอเจอแล้ว!!!!!!!!!!!!!!!!”



    เสียงดังกึกก้องไปทั่วร้านเอ็มเค ใครเป็นคนตะโกนเนี่ย ชั่วร้ายมาก ยัยตัวดีที่โดนเรียกคงต้องเอาหน้าซุกดินแล้วหล่ะ เธอคนนั้นคงจะไม่กล้ามาที่นี่อีก หุหุ ฉันอยากเห็นหน้านัก



    “เฮ้ ยัยไอศกรีมใส่น้ำมูก..เธอหน่ะแหละ..”



    คนคนนั้นพูดถึงไอศกรีมน้ำมูกด้วยเสียงอันดังที่ใกล้ๆฉัน ไม่น๊ะ ฉันเลยมองหน้าเขา นายนั่นเองนี่ แล้วเขารู้เรื่องไอศกรีมได้ไงเนี่ย ร้ายกาจ….…จ เมื่อฉันคิดจบ เขาก็ฉุดกระชากลากคอฉันมาออกนอกร้าน ตามด้วยเป๊กที่วิ่งตามมาเพื่อจะช่วย แต่ด้วยความเป็นคนดีเขาก็เลยรอจ่ายตังก่อน วิ้ว~เพื่อนนายอยู่ตรงนี้น๊ะ..



    นายนั่นลากคอฉันมาที่หน้าห้างแล้วตะคอกใส่ฉัน



    “ไม่เคยมีใครกล้าว่าฉันนะ ไม่มีคนเรียกฉันว่านายเซ่อ เธอเป็นใครถึงมาทำแบบนี้เนี่ย”



    “ไม่มีใครเรียกฉันว่ายัยงั่งเหมือนกัน เชอะ ฉันไม่ใช่สาวๆสิ้นคิดพวกนั้นน่ะ เวลานายตะโกนหน่ะฉันไม่ชอบ ฉันไม่ได้เป็นคนของนายนะ วู้ว ตาบ้าเอ๊ย อย่ามามากเรื่องกับฉันนะ ฉันต้องไปแล้ว เพราะเพื่อนของฉันกำลังรออยู่”



    “เธอยังไปไหนไม่ได้ เธอต้องอยู่เป็นเพื่อนฉัน 1 วันเพื่อไถ่โทษ”



    เมื่อเขาพูดจบเขาก็แบกฉันไปใส่ในรถของเขาแล้วก็พาฉันไปที่สวนสนุก  ฉันก็ไปกับเขาทั้งๆที่รู้จักกันแค่วันเดียวเองฮี่ๆๆ

อาจเป็นเพราะเพื่อนๆส่วนมากของฉันมักจะเป็นผู้ชาย ฉันเลยไม่รู้สึกขัดเขินอะไรถ้าพวกแฟนคลับเขามาเห็นพวกนั้นจะรู้สึกยังไงน๊า…………า อิอิ



    เมื่อถึงสวนสนุกเขาไม่แม้แต่จะเปิดประตูรถให้ฉันลง หรือเห็นว่ามีฉันยืนอยู่ข้างๆ หว๋าย…ย ฉันทำแค่เพียงเดินตามหลังเขา และเล่นเครื่องเล่นที่น่ากลัวๆกับเขาเท่านั้น ไม่มีความโรแมนติกเอาซะเลย ฉันชักจะอยากรู้ซะแล้วว่าทำไมน๊ะเขาถึงเลือกให้ฉันมาเที่ยวกับเขา เป็นเพราะว่าฉันเรียกเขาว่านายเซ่อจริงเหรอ



    ฉันเดินตามหลังนายนี่ทั่วสวนสนุกจนถึงเที่ยง ฉันชักจะหิวข้าวแล้ว เพราะที่MKฉันเพิ่งได้กินแค่หมูชิ้นเดียว ตานี่ก็ลากชั้นออกมา แถมไปตะโกนซะลั่นร้าน ฉันคงไม่มีหน้าไปกินสุกี้แล้ว แง๊  ไม่ยอม T_T



    “นายพีทแห่งโรงเรียน AA ฉันหิวข้าวแล้วอ่ะ”



    ฉันพูดกับตานั่น และต้องถึงขนาดเงยหน้าสุดชีวิต เพราะตาบ้านั่นสูงม๊ากกกกกกก



    “ช่างเธอสิ”



    อ๊ายเขาตอบกลับมาอย่างนี้ได้ไง แต่ไม่รู้ล่ะฉันหิวข้าวฉันต้องการกินข้าว ฉันจะโทร.หาเป๊ก   เฮ้ย ไม่นะ ฉันลืมโทรศัพท์เอาไว้อีกแล้ว ฮือๆๆๆๆ ฉันคิดถึงนายเป๊กมากที่สุดในตอนนี้ หวังว่าเขาคงกำลังตามหาฉันอยู่น๊ะ











ติดตามเรื่องนี้
เก็บเข้าคอลเล็กชัน

ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

loading
กำลังโหลด...

อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

loading
กำลังโหลด...

ความคิดเห็น

กำลังโหลด...

ความคิดเห็น

กำลังโหลด...
×
แทรกรูปจากแกลเลอรี่ - Dek-D.com
L o a d i n g . . .
x
เรียงตาม:
ใหม่ล่าสุด
ใหม่ล่าสุด
เก่าที่สุด
ที่กำหนดไว้
*การลบรูปจาก Gallery จะส่งผลให้ภาพที่เคยถูกนำไปใช้ถูกลบไปด้วย

< Back
แทรกรูปโดย URL
กรุณาใส่ URL ที่ขึ้นต้นด้วย
http:// หรือ https://
กำลังโหลด...
ไม่สามารถโหลดรูปภาพนี้ได้
*เมื่อแทรกรูปเป็นการยืนยันว่ารูปที่ใช้เป็นของตัวเอง หรือได้รับอนุญาตจากเจ้าของ และลงเครดิตเจ้าของรูปแล้วเท่านั้น
< Back
สร้างโฟลเดอร์ใหม่
< Back
ครอปรูปภาพ
Picture
px
px
ครอปรูปภาพ
Picture