ไดอารี่ชีวิตวุ่นวาย กับ หัวใจหนึ่งดวง ตอน ชีวิตเด็กวัย ม.

ลำดับตอนที่ #2 : 14/10/2553

                วันนี้อากาศตอนเช้าไม่สดใส่ซะเท่าไหร่ ก็ฝนมันตกนี่นา...เลยเซ็งๆ นั้งๆ นอนๆ กินๆ อ่วนๆ อืดๆ อยู่บ้านดูซีลี่ย์เกาหลี เรื่อง รักวุ่นวายของเจ้าชายกาแฟ เฮ้อ เบื่อนางเอกซะมัด ชอบเค้าก็บอกๆไปซี่ ปลอมตัวเป็นผู้ชายอยู่ได้ เป็นผู้หญิงน้ารักกว่าเยอะเลย ส่วนพระเอกก็แปลก ผู้หญิงปลอมตัวเป็นผู้ชายดูง่ายกว่าสอบปลายภาคอีก ทำเป็นไม่รู้วุ ถ้าเป็นชีวิตจริงนะ ฉันว่าพระเอกต้องตัดแว่นใส่ชัว...(ก็มันในซีลี่ย์เกาหลีโว้ย จะอะไรนักหนาฟะ=*=)

                ชีวิตเด็กม.5อย่างฉันจะทำอะไรได้ ยิ่งตอนนี้ปิดเทอมอยู่บ้านก็ต้องตั้งหน้าตั้งตาอ่านหนังสือ ว่า...เบื่อนิ แต่ก็ต้องอ่านอะนะ เตรียมตัวสอบ GAT-PATอีก ไม่รุจะมีทำไมยุ่งยากจริงเลย ข้อสอบก็ใช่ว่าจะง่ายๆซะที่ไหนหละ ยากเวอร์ๆ

                “พี่ปอย อย่ากเล่นเกม” หลังจากเซ็งชีวิตอยู่นานยัยเปียก็พูดขึ้นมา

                “เห็นมะเนี๋ยะ ทำไรอยู่” ฉันพูด

                “ก็นั่งจ้องคอมอยู่นั้นแหละ จะเล่นก็ไม่เล่น ถ้าไม่เล่นเค้าจะเล่น ลุกเลย” เสียงแหลมๆของเด็กประถมมันช่าง...แสบแก้วหูซะจริงๆ

                “ไม่เล่น แล้วก็ไม่ลุก มีปัญหาปะ” ฉันพูดปัดรำคาญ ทำเอาเด็กน้อยตาขวาง...ทำมะฉันไม่ลุกซะอย่าง แกก็ไม่ได้เล่นหลอก...ความคิดชั่งเหมือนนางมารร้ายซะจริง เหอๆ

                “ให้เค้าเล่นมั่งดิ พี่ปอย...” เปียลากเสียงยาว ...จะลากเสียงทำป้าแกรึไงฟะ...

                “ไม่ลุก” ฉันพูด สองคำงายๆ ไม่ลุก วะฮะฮ่า

                “เค้าจะฟ้องแม่!” เสียงพูดอันเฉียบขาด แต่ฉันไม่กลัวโว้ย...

                “เค้าจะฟ้องแม่ว่าตัวเองไม่ให้เค้าเล่น แล้วก็เปิดคอมไว้เฉยๆ แล้วก็นั้งจ้องคอมไม่ยอมอ่านหนังสือ แล้วก็...” เปียพูดซะยาวเหยียด จนฉันต้องรีบลุกออกเดินมาข้างนอกห้อง ไม่ใช่ว่ากลัวมันฟ้องแม่นะ แต่รำคาญ ชิ ...เค้าจะฟ้องแม่ แล้วก็ๆๆ...น่าเบื่อซะมัด