ไดอารี่ชีวิตวุ่นวาย กับ หัวใจหนึ่งดวง ตอน ชีวิตเด็กวัย ม.

ลำดับตอนที่ #1 : 13/10/2553

โป๊ก โป๊ก เสียงตอกตะปูดังมาจากหลังบ้าน

                “ปอย เอาตะปูมาให้พ่อหน่อยสิ” เสียงพ่อตะโกนมาหาฉัน

เฮ้อ! วันนี้ช่วยพ่อแบกไม้ไปทำหลังคาหนักเวอร์ๆ อะไรก็ปอย คำก็ปอย สองคำก็ปอย จะยกโต๊ะ ยกตู้ก็...ปอย อานะ ฉันก็เป็นแค่เด็กผู้หญิงคนหนึ่งนะ ไม่ได้แข็งแรงแบบผู้ชาย แต่ก็ไม่ได้อ่อนแอ นั้นก็แปลว่าฉันแข็งแรงกว่าผู้หญิงธรรมดาหนะสินะ ก็ใช่สิฉันมันคนตัวโตพออวบๆแต่ไม่ถึงกับอ้วนนะไม่ค้อยสูงสักเท่าไร(รับไม่ด้ายยย!!อย่ามาว่าเค้าอ้วนเชียวนะ) เหอๆ ก็วันนี้เราย้ายบ้านใหม่ไม่ถึงกับใหม่อะไรหลอก ก็เป็นแค่ห้องเช้าธรรมดาที่อยู่แล้วสะบายใจกว่าที่เดิมนะ

                “นี่ค่ะ” ฉันส่งตะปูไปให้พ่อ พ่อกำลังทำหลังคาหลังบ้านกันฝนสาด ฉันก็คอยเป็นลูกมือให้คอยส่งนั้น ส่งนี้ให้ ผิดกับยัยเปีย น้องสาววัยแปดขวบที่นั้งเล่นเกมคอมฯอยู่ในห้อง สะบายจริงนะ! ทำไมคนเป็นพี่ถึงได้ลำบากอย่างนี้นะ เซ็งจริง

                พอเห็นเค้าโคงหลังคาฉันก็แอบมาเล่นเกมมั้ง อิอิ แต่ก็นะไม่วายมียังจอมยุ่งถามนั้นถามนี้อยู่ได้ วุ่นวายจริงวุ

                “ปอย...” อ้า...พ่อเรียกอีกแล้วอะ

                “ค้า...” ฉันก็ขานรับพร้อมกับวิ่งไปหลังบ้าน

                “หยิบลวดให้พ่อหน่อย”พ่อ เอ้าหยิบก็หยิบ ฉันหยิบหลวดที่อยู่บนพื้นส่งให้แล้วยืนดูพักนึง อืม...พ่อไม่ใช้อะไรแล้วไปเล่นเกมต่อดีกว่า

                “ปอย...” พ่อ...ตูดหนูยังไม่ติดพื้นเลยนะ เมือกี้อยู่ตั้งนานทำไม่ใช้นะ เฮ้อ! ฉันก็ได้แค่บ่นในใจไม่ได้พูดออกไปหลอกนะ แล้วฉันก็ไปช่วยพ่อให้เสร็จๆจะได้ไปเล่นเกมซะที เฮ้ย!เหนื่อยซะมัด ชาติหน้าไม่เกิดเป็นผู้ชายมั้งก็ให้มันรู้ไป๋!