คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : ..............1
พราว>>>>
"ว่าแล้วแกต้องบอกยัยแพรว>^<" ฉันพูดพร้อมกับมองหน้ายัยแพรวแบบไม่พอใจ
เพื่อนๆทุกคนต่างตกใจมากที่ได้ยินสิ่งที่ยัยแพรวพูด พวกเพื่อนๆต้องด่าฉันแน่ๆโคตรกลัวเลย ความจริงฉันก็แสดงท้าทีออกไปบ้างแล้วแต่ก็ไม่มีใครว่าเลยแต่มาวันนี้กลับเป็นคนละแบบกับวันนั้นเลย กลัวจัง+_+"
"จริงหรอยัยพราว" แพรพูดคนแรก ทำหน้าเฉยๆนะ แต่กลัวอะ
"อืม แอบชอบนานแล้วละ แต่ไม่กล้าบอกพวกแกอะ >//<" ฉันพูดความจริง
แล้วยัยแพรก็ไม่พูดอะไรแต่กลับกดโทรศัพท์ มันกดอะไรไม่รู้แล้วมองมาทางฉัน =_="!!!!!
"ทำอะไรอะแพร" ฉันถามยัยแพรแบบงง????
"ก็ส่งข้อความบอกพี่รินไง 555555" หลังจากที่ยัยแพรพูดจบ ยัยมนต์ ยัยไอซ์ และยัยแพรวหัวเราะขึ้นมาทำเอาฉันรู้สึกอาย "_"
"จริงดิ!!! อย่านะขอหละยอมทุกอย่างแล้ว"
"ล้อเล่น!!!ก็ฉันรู้นานแล้ว กะว่าจะให้แกบอกจะปากแกเองแต่ยัยแพรวก็บอกซะก่อน อิอิ" ยัยแพรพูดไปหัวเราะไป
"นั่งๆ จะทำอะไรก็ทำนะ ปวดขาแล้ว" ยัยมนต์บ่น
ในที่สุดฉันก็ได้ดูพี่รินเล่นบอลสักที นึกว่าฉันจะโดนด่าซะแล้วดีนะที่มันเข้าใจ ตอนนี้พวกเพื่อนๆก็เงียบกันหมด ยัยแพรกะยัยไอซ์ก็เหมือนเดิมอ่านนิยาย
ส่วนยัยมนต์ทำงาน แล้วสุดท้ายยัยแพรวเล่นโทรศัพท์ต่างคนต่างไม่สนใจใครทั้งนั้น
"มาแล้ว!!!!!! จะเล่นกันแล้ว" ฉันดีใจสุดเลย แต่เพื่อนเงียบกันหมดไม่สนใจฉันเลย ToT
ฉันนั่งดูพวกพี่รินเขาเล่นบอลกันสักพัก พี่ริน พี่รินถอดเสื้อ น้ำลายจะไหล OoO
"พี่รินถอดเสื้อ กริ๊ดดดดดดดดดด" ฉันเผลอพูดและกรี๊ดออกมาทำให้ทุกคนมองมาทางฉัน -_-
"เป็นบ้าอะไรว่ะ ยัยพราว" มนต์ถาม ทำให้ฉันพูดไม่ออก
"แก" แพรวหันมาพูดกับพวกเรา "แกคิดว่าฉันควรโทรไปหาพี่คิมเขารึเปล่าว่ะ" ยัยแพรวถาม พวกเราต่างเงียบแล้วหันมามองหน้ากัน
"ไม่รู้แล้วแต่แก" พวกเราพูดพร้อมกันโดยไม่ได้นัดหมาย
ยัยแพรวหันกลับไปทำหน้าเศร้า แล้วทุกคนก็กลับมาปกติ ส่วนฉันก็ดูพี่รินเล่นบอลต่อ พี่รินน่ารักที่สุดเลยอะ ได้แต่แอบชอบเขาอยู่ของเดียวเขามีแฟนหรือยังก็ไม่รู้ เขาจะชอบเราหรือไม่ก็ไม่รู้ แอบชอบอย่างนี้ดีกว่าถ้าพี่เขามีแฟนแล้วเราก็ควรดีใจกับเขาด้วยแล้วกัน
"กรี๊ดดดดดดดดด พี่คิมโทรมา กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดด" ยัยแพรวกรี๊ดออกมาทำให้ทุกคนที่อยู่แถวๆนั้นหันมามอง(รวมถึงพี่รินด้วย)
"ก็รับดิจะกรี๊ดทำไมว่ะ ตกอกตกใจหมด คนกำลังอ่านหนังสือ" ยัยแพรหันมาบ่น
"อืมใช่" พวกเราก็เห็นด้วย
"แล้วแกจะให้กูพูดว่าไงว่ะ" แพรวถาม
"แล้วแต่แกดิ" พวกเราพูดพร้อมกันอีกแล้ว (สามัคคีกันจิง จิ๊ง) ^O^
“เอ๊ะ! ว่าแต่พี่ริน อยู่ไหนละเนี่ย” (-- )! !( --)
“เค้าคงไปแอบคุยโทรศัพท์กะแฟนเค้าละมั้ง” แพรพูดเสริม(คัยขอให้มันพูดวะ)
“เห้ย เอาจริงนะเว้ย คัยเห็นบ้าง แกเลยยัยแพรว ฉันไม่น่าหันหน้าไปคุยกะแกเลยอะ” หาไม่เจอจิงๆนะเนี่ย แงๆ
“อ้าว! รัยเนี่ยฉันเกี่ยวรัยด้วยวะ ฉันไม่ได้ขอให้แกพูดนะเว้ย”แพรวรีบเสริมทันทีหลังจากพราวพูดเสร็จ
“ ไม่รู้แหละแกนั่นแหละผิด ถ้าไม่ใช่แกขอความคิดเห็นแล้วจะเป็นใครล่ะวะ”
“อะไรเนี่ย ชั้น” แพรวยังพูดไม่จบแพรก็รีบเสริมทันที
“โอ้ย! หยุด<< เถียงกันอยู่ได้ทุกวี่ทุกวัน ไม่เบื่อบ้างเหรอวะคนจะอ่านหนังสือ”แพรพูดเสร็จศึกของ2พี่น้องจึงยุติลง
“นั่นไงพราว พี่รินแกอ่ะ คุยโทรศัพท์กะคัยก้อไม่รู้อ่ะ” มนต์เห็นพี่รินเดินมาจึงรีบบอกพราวทันที
“พี่รินคุยกะคัยอยุวะ อย่าให้รู้นะว่าเป็นคัย”
“ทำไม แกจะทำอะไรเค้า??” มนต์พูดเสริม
“สวัสดีมั้ง อี่บ้า ฉันก้อจะตบ จะตี จะฆ่า จะเอามันให้ตายเลยคอยดูดิ”
“โห OoO โหดว่ะ จะเอาจริงหรอวะ” ไอซ์พูดขึ้นหลังจากนั่งเงียบมานานแสนนาน~~
“เออ จริงดิ ฉันเอาจริง อย่าให้รู้ดิว่าเป็นคัย ถ้ารู้ก็น่าดูเลย!!” ฉันพูด
~~ไม่ผิดใช่มั้ยที่ชั้นจะยังรักเทอ ~~
“เสียงโทรศัพท์คัยว่ะ” ชั้นพูดขึ้นหลังจากที่ด้ายยินเสียงโทรศัพท์
“ของฉันเอง......เฮ้ย!!! OoO ไอ้ไปร์ โทมาอ่ะ ทามงัยดีว่ะ” มนต์ถามเพื่อนๆ
“กดวางเลย!! แกมั่ยต้องรับสาย” แพรวพูดพร้อมตะคอกใส่มนต์
ความคิดเห็น