กาลเวลาไม่อาจเปลี่ยนใจ

บทนำ

ฉันเฝ้าภาวนาขอพรต่อพระจันทร์..ว่าหากชายในฝันของฉันเขามีตัวตนขอให้ฉันได้พบกับเขาสักครั้ง... ฉันฝันเห็นชายคนหนึ่งใส่ชุดสีดำลักษณะแปลกตา มองมาที่ฉันด้วยสายตาโศกเศร้าเวลาที่ฉันมองตาเขาน้ำตาของฉันมักจะไหลรินออกมาทุกที สายตาที่เขามองฉันมันช่างเจ็บปวดเหลือเกิน ฉันอยากจะเดินเข้าไปกอดเขาด้วยความโหยหาแต่ก็ทำไม่ได้เพราะอะไรนั้นฉันก็ไม่รู้ ฉันไม่รู้ว่าความรู้สึกนี้มันเกิดขึ้นได้อย่างไร เหมือนว่าเราผูกพันกันมานานแสนนาน…

เมื่อฉันลืมตาตื่นขึ้นมากลับเข้ามาสู่ความเป็นจริงภาพที่เขาเคยยืนอยู่ตรงหน้าก็หายไปฉันมักจะเตือนตัวเองอยู่เสมอว่าความฝันยังไงมันก็แค่ความฝันมันไม่สามารถที่จะเป็นจริงได้เหมือนดั่งในนวนิยายที่มีแค่ในจินตนาการของเราเท่านั้น...