คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Chapter 1 ฉันฝันไปหรือป่าว??
Chapter 1 ฉันฝันไปหรือป่าว??
“คริสตื่นๆๆ ยังไม่ตื่นอ่ะ”
ฉันฝันว่าได้ยินแอนนาเรียกให้ตื่นด้วย
“ยัยคริสตื่นเดี๋ยวนี้นะ เร็วๆไม่งั้นพวกฉันจะไม่รอเธอนะ ยังไม่ตื่นอีก”
ฝันถึงโมเรียอีกคนเหรอ อะไรเนี่ยหลอกหลอนถึงในฝันเลยเหรอ ถ้างั้นคนต่อไปที่เรียกฉันจะไม่เป็นเชอรี่หรอกเหรอ คิดแล้วขี้หูฉันจะเต้นระบำไหมเนี่ย
“พวกแกไม่ได้เรื่อง มาๆเดี๋ยวฉันจัดการเอง พวกแกดูดีๆนะ ยัยคริสสสสสส”
ฝันสลายทันใด
“โอ๊ย! เชอรี่ใครไปเหยียบหางแกฮะ”
ฉันตื่นมาก็ร้องโวยวายทันที โดยไม่ต้องให้ใครมาเหยียบหางเหมือนเชอรี่หรอก
“แกเป็นไรไปอดหลับอดนอนที่ไหนมา พวกฉันเรียกตั้งหลายครั้ง”
โมเรียที่รอให้ฉันโวยวายเสร็จก็เปิดประเด็นถามคนแรก
“ใช่ๆ คริสทำไมไม่หลับปล่อยให้ตากลายเป็นหมีแพนด้าได้ไงเนี่ย”
โอ้! แม่(นางฟ้า)ของฉัน แอนนานั่นเอง
“พอดีมีเรื่องให้ปวดหัวนิดหน่อยน่ะ”
ฉันตอบตามความจริง เพราะเมื่อคืนมัวแต่คิดเรื่อง(จุ๊บ)ของเฮเซลจนฉันไม่ได้หลับไม่ได้นอนอย่างนี้แหละ พอจะหลับก็ดันมาหลับในคาบเรียนซะงั้น แล้วตอนคาบฟิสิกส์นั่นอีกฉันก็เผลอหลับจนครูจับได้ให้ออกไปยืนรับลมนอกห้อง(ยืนคาบไม้บรรทัดนั่นแหละ)ตอนนั้นเฮเซลทำท่าทางหัวเราะใส่ฉันอีก นายนั่นแหละที่เป็นตัวต้นเหตุทำให้ฉันนอนไม่หลับ แค้นนี้ต้องชำระ ฮึ้ย!!!!
“แกอย่าบอกนะว่าไปเหล่ผู้ชายมาน่ะ แกทำงี้ได้ไงฮะ ทำไมไม่ชวนฉันไปด้วย ยัยเพื่อนไม่รักดี”
อีกเรื่องที่ยังไม่ได้บอกคือนอกจากเชอรี่จะมีเสียงที่ทรงพลังแล้วมันยังมีนิสัยชอบกัดคนอื่นอีก
“นี่ เชอรี่อย่าเอาฉันไปเหมารวมกับเธอนะ เธอคนเดียวต่างหากที่ชอบเหล่ผู้ชาย”
“ยัยคริสยัยบ้า!!!”
“พอซักทีสองคนนี้ คริสแกมีเรื่องอะไรน่ะ”
ต้องขอบคุณโมเรียมากๆเลยที่ช่วยฉันออกห่างจากเชอรี่ แต่เราก็ทะเลาะอย่างนี้กันทุกครั้งและก็คืนดีกันด้วยดีทุกครั้ง
“เอาเหอะน่าอย่ารู้เลย เดี๋ยวจะไม่สบายใจเปล่าๆ”
“ไม่ได้นะ ยังไงเราก็เป็นเพื่อนกันนะคริส”
โอ๊ะ! แม่นางฟ้าของฉันทำอย่างนี้อยากรู้ใช่ไหมล่ะ แล้วสุดท้ายฉันก็ใจอ่อน
“เออๆก็ได้”
ฉันเล่าทุกอย่างที่เกิดขึ้นกับฉันเมื่อวานนี้และทั้งสามก็พูดว่า ‘เข้าใจแล้ว’ ว่าทำไมฉันถึงไม่รอและกลับทีหลัง
“แล้วพี่ไซท์บอกว่าไงบ้าง”เกลียดผู้ชายและไม่บ้าผู้ชายจังเลยเนอะเพื่อนเรา แต่ว่าพี่ไซท์อยู่ในข้อยกเว้นของโมเรียนี่
“ก็พี่ไซท์บอกให้ฉันบอกว่าแฟนฉันคือใครแล้วจะไม่ยุ่งกับฉัน อีกอย่างวันนี้ฉันก็ยังไม่เห็นพี่ไซท์มาตื้อเหมือนเคย”
มันก็เป็นอย่างที่ฉันพูดนั่นแหละ ฉันยังไม่เห็นพี่ไซท์เลยคงจะทำใจได้แล้วมั้ง สาธุ..ขอให้พี่ไซท์เจอคนที่ดีกว่าฉันเถอะ เพี้ยง อาเมน..(ตกลงแกจะเลือกศาสนาอะไรเนี่ยนางเอกของฉัน>>>วีนัสซาร์)
“งั้นฉันก็ยังมีสิทธิ์น่ะสิ ไชโย้!!!!!”โมเรียมันถ้าจะบ้า +o+
“แกถูกผู้ชายที่ผู้หญิงทั้งโรงเรียนโหวดให้ว่าอยากเป็นคนที่ถูกหอมแก้มมากที่สุดหอมเหรอ โอ้ย! เนื้อหอมจังเลยนะเพื่อนเรา”
“แต่เขาจะมาอยู่กับคริสมันไม่เหมาะสมนะ”
ขอบคุณมากนะแม่นางฟ้าของฉัน รักแกที่สุดเลย
“ก็ปล่อยๆมันไปเหอะน่า”< เชอรี่ and โมเรีย
“ ยัยเพื่อนบ้า >< อยากร้องไห้เป็นภาษาญี่ปุ่น”
“ก็ร้องซิใครห้าม”เชอรี่เน่ายัยบ้า!!!
“ก็ถ้าฉันร้องเป็นฉันร้องไปตั้งนานแล้วล่ะ”
อยากปรื้ดแตก
สุดท้ายก็จบลงตรงที่แยกย้ายกัน จะมีก็แต่แอนนานั่นแหละที่สงสารและเห็นใจฉัน แต่แอนนาก็บอกว่าตอนนี้ทางบ้านมีปัญหาเล็กน้อยเลยต้องเข้าไปดูและต้องนอนบ้านอย่างไม่มีกำหนด เฮ้อ! ชีวิตฉันตอนนี้คงอยู่ในช่วงดวงตก
ตอนนี้ฉันกำลังขึ้นลิฟท์จุดหมายคือห้องพักที่อยู่ชั้นบนสุด นั่นก็คือชั้น35นั่นเองและแต่ละชั้นก็มีตั้ง20ห้อง ไม่รู้ว่าทางคอนโดจะสร้างอะไรกันนักกันหนาถ้าเกิดลิฟท์เสียขึ้นมาไม่ต้องให้ประชาชนที่พักที่นี่ใช้บันไดหนีไฟหรอกเหรอ
ติ้ง..
เมื่อได้ยินเสียงนี้ดังฉันก็รีบเดินนวยนาดเป็นนางสาวไทย เอ๊ย! เดินออกมาแล้วตรงไปยังห้อง 35/05 หรือชั้น35 ห้องที่5นั่นแหละ เฮ้อ!!
แอ๊ด
เสียงเปิดประตูห้องดังขึ้นทันทีที่ฉันก้าวเข้าไปในห้องก็พบว่าห้องเปิดไฟไว้ แต่เมื่อเช้าฉันจำได้นิว่าฉันปิดไฟแล้วก่อนไปโรงเรียนแล้วทะ…ทำไมมันเปิดไว้ล่ะ ระ..หรือว่า….
“Welcome to our room”
เสียงๆหนึ่งดังขึ้น
“กรื้ดดด ผีหลอกก”
จากนั้นของในมือของฉันทุกอย่าง ไม่ว่าจะเป็น กระเป๋า หนังสือ บลาๆๆๆ ก็ไปอยู่กับไอ้ผีตัวนั้นเรียบร้อย แต่มันก็ยังไม่เข็ดท่าไม้ตายสุดท้าย ต้องงัดมันออกมาใช้ซะหน่อยแล้วสิไอ้ผีโรคจิต
ตุ๊บ ติง ติง โต๊ะ โต๊ะ (มันไม่ใช่เสียงดนตรีนะจ๊ะ..) ทั้งเตะ ต่อย ศอก วิชาป้องกันตัวจากที่ฉันได้ไปซ้อมกับโมเรียได้ผลจริงๆ แต่ฉันก็ยังไม่กล้าลืมตาอยู่ดี
“โอ๊ย! ยัยบ้ากะจะฆ่าฉันได้ตายไปเลยงั้นเหรอ โอ๊ย!!!!”
นี่มันเสียงของไอ้บ้าเฮเซลนี่แล้วฉันก็ค่อยๆลืมตา
“แล้วใครใช้ให้นายมาอยู่ในห้องของฉันกันเล่า แล้วมาอยู่ในห้องนี้ได้ไง??”
“ก็ฉันมาอยู่กับเธอนี่นาแล้วต่อจากนี้ห้องนี้ก็ห้องฉันเหมือนกันนั่นแหละ โอ๊ย!”
เขาไม่สนใจคำถามข้อหลังของฉัน ช่างเหอะเขาอาจจะไปขอกุญแจที่พนักงานข้างล่างนั่นแหละ ฉันรีบไปพยุงเขาแล้วพาขึ้นไปนั่งที่โซฟาหน้าทีวี ให้ตายเถอะเขามาจริงเหรอเนี่ย!
“ห้องนายที่ไหนกันห้องฉันคนเดียวต่างหาก มาเดี๋ยวฉันทำแผลให้ อย่าพูดมากไม่งั้นอย่าหาว่าฉันไม่เตือน”
ฉันขู่เขาแล้วเดินไปหากล่องยาที่ตู้ โอ๊ย!มันมีไหนวะ
“ผู้หญิงอะไรโหดชะมัด”
“หุบปากซะถ้าไม่อยากกินบาทาของฉันแทนข้าว”
อ๊ะ! เจอแล้ว จากนั้นฉันก็จัดแจงที่นั่งโดยให้เขาหันตะแคงมาทางฉัน แล้วฉันเองก็นั่งแบบเขา เราสองคนสบตากัน จนฉันเองที่ต้องเป็นฝ่ายหลบดวงตาสีน้ำตาลของเขาเอง ทำไมบรรยากาศมันเงียบและอึดอัดอย่างนี้เนี่ย!!!!
“จะจ้องฉันอีกนานไหม พูดก็ไม่พูดอยากกินบาทาของฉันใช่ไหม”
“ไรว้า พูดก็บอกให้เงียบ แล้วพอไม่พูดก็บอกให้พูด”
เออ นั่นสิ
“นายจะพูดก็ได้นะ”
“ดีเหมือนกันฉันมีเรื่องสงสัยตั้งแต่เมื่อเช้าละ”
“ระ..เรื่องไร”
ฉันตอบตะกุกตะกัก ก่อนที่เขาจะมองที่ดวงตาฉัน ถึงเราจะไม่ใช่แฟนกันจริงๆแต่ฉันก็เขินเป็นนะเว้ย จะบอกให้
“ก็เรื่อง”เขาเว้นช่วง แล้วเอานิ้วชี้มารอบดวงตาของฉันก่อนที่จะพูดประโยคที่ไม่ค่อยเข้าหูฉันเลย “ที่เธอตาดำเหมือนหมีแพนด้าอย่างนี้น่ะ มิทราบว่าต้นตระกูลของเธอเป็นแพนด้าหรือเปล่า?ฮ่าๆๆๆๆๆ”ไอ้บ้าแกกล้าว่าฉันเป็นหมีแพนด้างั้นเหรอ วอนซะแล้ว มือของฉันที่ทำแผลบนใบหน้าเขากดลงอย่างแรงเพราะโมโห “โอ๊ย! เบาๆสิยัยบ้า”
“หึ แล้วมันเป็นเพราะใครล่ะ”
ฉันพูดก่อนที่จะทิ้งสำลีลงถังขยะข้างโซฟา
“นี่เธอจะบอกว่าฉันเป็นต้นเหตุงั้นเหรอ”
เขาทำท่าชี้ไปที่ตัวเอง
“ก็ใช่น่ะเซ่ นายนั่นแหละทำให้ฉันตอนไม่หลับเมื่อคืนนี้จนตากลายเป็นอย่างนี้แถมโดนครูลงโทษอีกยังไงเล่า”
“นี่อย่าบอกนะว่าเธอคิดถึงฉันจนนอนไม่หลับน่ะ โถๆๆๆน่าสงสารจริงเลยวุ้ย ฮ่าๆๆ”
“ใช่ เอ๊ย! ไม่ใช่ไอ้หลงตัวเอง ฉันไม่ทำมันแล้วเชิญจัดการเองตามสบายเลย ฉันจะไปอาบน้ำแล้ว”
เอ๊ะ! แล้วทำไมฉันต้องบอกเขาด้วยเนี่ย จากนั้นฉันรีบเดินเข้ามาในห้องก่อนที่จะปิดประตูแต่ก็ยังไม่วายได้ยินเสียงหัวเราะจากเขาอยู่ดี ให้ตายเถอะโรบิ้น! ฉันชักจะเห็นรังสีกวน(ทีน)จากหมอนี่มากขึ้นแล้วล่ะ
หลังจากที่เข้าห้องมาแล้วอาบน้ำได้ไม่นาน(คือห้องนี้น่ะจะมีห้องนอน1ห้อง ห้องน้ำ2ห้องอยู่ในห้องนอนกับแยกซึ่งอยู่นอกห้องนอนอีกหนึ่งห้อง ห้องครัวที่อยู่ใกล้ห้องน้ำด้านนอก แล้วยังมีระเบียงซึ่งอยู่ในห้องนอนของฉัน) ตอนนี้ฉันก็กำลังทำใจอยู่ตรงหน้าประตูซะนานว่าจะออกไปดีไหม ถ้าออกไปจะเจอเขาแล้วเขาจะหัวเราะใส่ฉันอีกไหม ทำไงดีนะอยู่กับผู้ชายสองต่อสองแบบเนี่ย!!o_o
ออก.. ไม่ออก…ออก.. ไม่ออก…ออก.. ไม่ออก…ออก.. ไม่อะ…O0O
แอ๊ด… โป๊ก.. O0O
เสียงเปิดประตูห้องพร้อมกับร่างสูงที่กำลังอยู่ในท่าจับลูกบิดประตูทำหน้าตาตกใจเมื่อเห็นฉันโดนบานประตูกระแทกเข้าใส่หน้าผากอย่างจัง
“โอ๊ย!”
“นี่เธอมาทำห่าอะไรอยู่ตรงประตูเนี่ย??”
เขายังอยู่ในท่าจับลูกบิด ฉันเอามือลูบหน้าผากพร้อมกับตาที่ยังคงไม่ลืม โอ๊ย! วันนี้มันเป็นวันนรกแตกชัดๆ
“ก็นายทำไมไม่ดะ..O///O”
ฉันรีบหันหลังและเอามือปิดหน้าปิดตาทันที นายเฮเซลนี่ท่าจะโรคจิตไปใหญ่แล้วนะ มาอยู่กับผู้หญิงสองต่อสองที่คอนโด(ของฝ่ายหญิง)แล้วยังจะกล้ามาถอดเสื้อเปิดโชว์หุ่นข้างบนจนเห็นกล้ามที่เป็นมัดๆของเขาอีก เห็นแล้วอายแทน เลือดกำเดาจะพุ่งออกมาเมื่อก็ไม่รู้
“เธอเป็นไรไปน่ะ”
แกล้งโง่หรือว่าไม่รู้จริงๆวะ อีตาบ้าอยากด่าให้รู้แล้วรู้รอด
“นายไปใส่เสื้อก่อนไป๊”
“อ้อ!!ที่แท้ก็อายหรอกเหรอ ผู้หญิงทุกคนปรารถนาอยากมองกันแต่ทำไมเธอมีโอกาสแล้วถึงไม่มองล่ะ หึ”
“นี่อย่าเอาฉันไปเหมารวมกับผู้หญิงที่นายพูดมานะ ในนั้นไม่มีฉันแน่นอน”
หือๆอยากจะบ้าตาย
“อ้าว! ไม่มีเธอหรอกเหรอ ไอ้เราก็อุตส่าห์มีหวังนะเนี่ย ทำกันหมดหวังเลย โด่”
“ไม่มีแน่นอนย่ะ แล้วก็รีบไปใส่เสื้อเร็วๆสิ”
“ไม่”ไอ้บ้า
“ใส่”
“ไม่”ไอ้โรคจิต
“ใส่”
“ไม่”ไอ้ชอบโชว์
“สะ..”
“ไม่ เธอไม่ได้อยากมองแล้วจะแคร์ทำไมล่ะจริงไหม??”
ไอ้หน้าด้าน o__o;;;
เมื่อเขาพูดจบก็ไม่รีบรอให้ฉันด่าต่อแล้วรีบกระโดดขึ้นเตียงนอนก่อนที่จะ..ครอกฟี้Zzzz
“เฮ้! นายอย่ามานอนเป็นลิงอุลังอุตังบนที่นอนของฉันอย่างนี้นะ??”
“….”>>เงียบ
“เฮ้ย! นายหลับจริงเหรอ????”
“….”>>เงียบ
ทั้งดีดหู ดึงแก้ม ตบหน้า บลาๆๆก็ไม่มีทีท่าว่าเขาจะตื่น เฮ้อ!!!สงสัยคงหลับฝันถึงเจ้าหญิงในนิยายแล้วมั้ง แล้วฉันจะทำยังไงเนี่ย เตียงเดียวสองคนแถมชายหญิง เฮ้อ!!แต่ฉันนอนโซฟาหรือพื้นไม่ได้นี่ฉันไม่ชินแล้วเมื่อก่อนเกิดความทรงจำที่แสนจะโคตะระกลัวเพราะไอ้สองอย่างเนี่ยแหละ เข้าใจนะคุณผู้อ่านทุกท่าน(เหรอ)
ทำไงดีเนี่ยคิดๆๆ ปิ๊ง! ถ้าอย่างนี้ไม่ได้ก็เอาหมอนข้างมาแทรกกลางดีกว่า นอกจากฉันจะสวยแล้วยังฉลาดใช่ม้า โฮะๆๆ(หลงตัวเองเนอะ) เมื่อคิดได้ฉันก็จัดแจงท่านอนของเฮเซลก่อนจะเอาหมอนข้างมากลั้นไว้ระหว่างเรา แล้วค่อยปิดโคมไฟที่โต๊ะข้างเตียงก่อนจะข่มตานอน
02.25 น.
ฉันเหลือบมองนาฬิกาที่อยู่ตรงผนังห้องข้างประตูซึ่งตอนนี้เข็มสั้นชี้เลขสองส่วนเข็มยาวชี้ที่เลขยี่สิบห้า โอ๊ย! ฉันนอนไม่หลับเพราะรู้สึกแปลกๆที่ได้นอนใกล้ผู้ชายแล้วผู้ชายคนนั้นยังเป็นอีตาขี้กวนประสาทอย่างเฮเซล ทั้งชีวิตไม่เคยคิดไม่เคยฝันมาก่อนเลย และตอนนี้ฉันก็ขยับตัวไปไหนไม่ได้เพราะอีตาโรคจิตที่นอนข้างฉันดันแหกด่านหมอนข้างของฉันมานอนทางฝั่งฉันแถมยังหนุนหมอนใบเดียวกันกับฉันอีกและที่แย่ไปกว่านั้นคือหมอนี่กำลังกอดฉันอย่างกับมาฉันเป็นหมอนข้าง โอ๊ย! ข้างหนึ่งคือพื้นอีกข้างหนึ่งคือหน้าหมอนี่ แล้วตอนนี้ก็ปวดไปทั้งเนื้อทั้งตัวเพราะฉันอยู่ในท่าตอนหงายหน้ามองเพดานห้องมาตั้งห้าชั่วโมงครึ่ง อยากจะบ้าตาย! ทำไมความฉลาดของฉันต้องย้อนกลับมาทำร้ายฉันด้วยเนี่ย คนสวยอารมณ์เสีย!!
“เฮเซลๆ ไอ้บ้าเอ๊ยจะหลับท่าไหนไม่หลับมาหลับท่ากอดฉันทำไมเล่า โว้ย!!”
“…Zzz..”
เออ แล้วฉันจะพูดกับคนที่นอนหลับไม่รู้เรื่องได้ไงวะ บ้า!!สงสัยคงติดนิสัยจากยัยเชอรี่มาไม่มีผิดเพราะยัยนั่นมัวแต่พูดเองเออเอง…
แล้วในที่สุดความอดทนของฉันก็หมดลงพร้อมกับตัวเองที่หันหน้ามาทางเฮเซลจน O///Oรู้สึกได้ทันทีจากใบหน้าที่ร้อนผ่าวและลมหายใจของฉันกับเขาทันที มะ..เมื่อกี้ฉันรู้สึกสัมผัสนุ่มๆที่แตะลงบนฝีปากในระหว่างที่หันไปและก็รู้ดีว่าสัมผัสเมื่อกี้มันคืออะไร! อ๊ากกก!!!อยากจะบ้าตาย
ความคิดเห็น