คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Intro : ล่าเหยื่อ
Intro : ล่าเหยื่อ
“ไอ้วีมึสนนไหนวะ” ไอ้แบฮยอนมันเินเ้ามาออผม
“ูสนนนั้นวะ” ผมี้นิ้วไป้าล่านที่ผมสนนั้นเป็นีเเ็ใหม่ในผับไนท์สเแห่นี้
เป็นเ็ผู้ายผิวสีาว หน้าาน่ารัแ่่อนวามหล่อไว้้วย น่าะเพิ่ึ้นม.ปลายนี่แหละ
ผมเห็นไอ้แบฮยอนมันยิ้มาเาสะท้อนระ
“นนั้นื่ออน อุเป็นเ็ใหม่โรเรียนเรานะเว้ย เห็นว่าอยู่ห้อเียวับเรา้วย” อยู่ห้อ
เียวับพวผมั้นมัน็้ออายุเท่าพวผมิ
“แล้วมันเ้ามาในผับไ้ไ ในเมื่ออายุไม่ถึ”
“มันเป็นน้อไอ้พี่ินไ” เป็นน้อไอ้พี่อินั้นเหรอ
“ทำไมใ้นามสุลไม่เหมือนันวะ”
“มันเป็นลูพี่ลูน้อโว้ย” ทำไมไอ้แบฮยอนมันถึรู้ีว่าผมัวะ
“ูว่ามึไปเป็นหน่วยสอแนมไ้นะ” ไอ้แบฮยอนมันบหัวผม
“สัสูอุส่าห์บอ” ผมลูบหัวัวเอนิๆ
“เออ มึะไป้าล่าับูไหม” ไอ้แบฮยอนมันมอผม่อนะเลิิ้วนิๆแล้วยิ้มออมา
“หึ..ถ้าูไม่ไปู็พลาเหยื่อูเหมือนันอ่ะแหละ” ผมับมันมอหน้าัน่อนะยิ้มออมา
นิๆ่อนะเินลไปั้นล่า
“พวมึะไปไหนวะ” ไอ้ยุนิที่นั่นัวเนียับสาวอยู่็ไ้ถามึ้น
“ไปล่าเหยื่อ” ไอ้ยุนิมัน็พยัหน้า ผมับแบฮยอน็เินมาพร้อมัน บอไ้เลยว่านมอ
ันมาะนน่ารำาริๆ
“ั้นวันนี้ผมอัวลา่อนนะรับ เอันวันอื่นนะรับ” เสียออุพูผ่านออไม์
หืม...ะลับแล้วั้นเหรอ
“ไอ้วีไปห้อพัันมึ” ผมพยัหน้า่อนะเินามไอ้แบฮยอนไปแ่ลับมีนับแนผม
เอาไว้นี่สิ ผมหันมอนที่ับแนผม
“มีอะไร”
“มานเียวเหรอรับ” ะถามันทำไมนัหนาว่ามานเียววะ? แม่ับแนผมอยู่ไ้ถ้าผม
พลาเหยื่อผมไปะทำยัไวะเนี่ย
“มาับเพื่อนปล่อยไ้แล้ว” ผมพยายามะระาแนัวเอลับมาแ่มันมือเหนียวะมั
“ทำไม้อปล่อยรับ” ยัมีหน้ามาถามอี
“หน้า้าน”
“่อไปนหน้า้านนนี้ะเป็นผัวุเอนะรับ” แม่เอ้ยื้อ้านะมั
“รุาปล่อยเมียผม้วยรับ” ผมหันไปมออีเสียนั่น็ือเหยื่ออผมยัไล่ะ
“ทำไม้อปล่อยวะ” ผม็ยืนอยู่เยๆ ผม็อยารู้เหมือนันว่าอุะทำยัไ
“อย่าหาว่าผมไม่เือน”
ผัวะ
อุมันเ้าที่หน้าผู้ายนที่ับแนผม ่อนที่อุมันะับแนผมแล้วระาแน
พาผมออไป้านอผับ
“นี่นายอุ”
“รับ” มันมอผม่อนะหยุเิน
“อบใที่มา่วย” ผมเลื่อนหน้าัวเอเ้าไปใล้อุ่อนะริมฝีปาัวเอลับ
ริมฝีปาอุูเหมือนมันใ้วยแหะ ผมยื่นลิ้นเ้าไปในโพรปามัน่อนะวาหา
วามหวานในปาอมัน ผมันมันไปิับำแพ ่อนะปลระุมมันออทีละเม็
สอเม็ ผมเอาลิ้นอัวเอไปหยอล้อับลิ้นอมัน ผมว่าผมพอไ้แล้วล่ะมั้ ผม่อยๆ
เลื่อนหน้าออห่าามัน แ่มันไ้ยื่นหน้าเ้ามาประบูบผมแล้ว่อนที่ะันผมไปิับ
ำแพแล้วมัน็ยื่นลิ้นเ้ามาในโพรปาอผมเหมือนับว่ามันำลัทำเหมือนผมอยู่เมื่อี้
“อื้อ...” นี่ผมส่เสียอะไรออไปันเนี่ย อุมันใ้มือลูบแถวหน้าท้ออผม ่อนะเลื่อน
มาแถวสะโพอผม ่อนที่มันะบีบเ้น้นอผม
“อ๊ะ..” มันเลิูบผม่อนะเลื่อนหน้าไปแถวอออผม
“อย่าอ๊ะ..ทำรอย” ูมันบออผมิ ถ้าเพื่อนเห็นรอยนี้ผมโนมันล้อแน่ๆ โว้ย..ไอ้พว
เพื่อนเฮวยไปไหนันหมวะ มันปลระุมเสื้อผม่อนะเปลี่ยนมาบแถวไหปลาร้า
“อ๊ะ..พอไ้แล้วเพื่อนมาอื้อ...แล้ว” ผมเห็นรถพวมันอรออยู่ไม่ใล้ไม่ไลาผม อุมัน
็ยอมออาผมโยี่อนที่ะระิบ้าๆหูผม้วยเสียแหบพร่า
“่อย่อ็แล้วันนะรับ แทฮยอ” อุมันเินออไป ะว่าไปมันรู้ัื่อผมไ้ยัไ?
ความคิดเห็น