ข้าคือ คำพิพากษาจากสวงสวรรค์ อารินเซีย

ลำดับตอนที่ #1 : พิพากษาที่ 1 ดินแดนแห่งอาณาจักร

คำพิพากษาจากสวงสวรรค์

คำพิพากษาจากสรรค์ แดนที่ เมื่อชาวเมืองแห่งหนึ่งที่พื้นดินได้ลอยอยู่เหนือพื้น ผู้คนต่างอยู่ในบ้านของแต่ล่ะหลังๆ หินขนาดใหญ่ที่ลอยกระจัดกระจายไปอย่างไม่รู้ทิศทาง ผู้หยิงคนหนึ่งนาวว่า อารินเซีย เรียกอีกชื่อว่า อาริน ลูกของกษัตย์ที่ส่งเกรียรติ อารินกำลังเดินกลับไปที่พระราชวังของเธอ และกำลังรอคำพิพากษาอะไรซะอย่าง...

ดินแดนที่ 1 เริ่มต้น...

' ท่านพ่อค่ะ เรียกหนูมาใช่ไหมค่ะ ' เสียงของอารินที่เปิดประตูออกมาดังขึ้น อารินเห็นพ่อกับพี่สาวฝาแฝดกำลังยืนคุยกันอยู่

' อ้าว! ลูกรักกลับมาแล้วเรอะ พ่อกับพี่ของลูกกำลังคุยเรื่อง เรื่องๆหนึ่งอยู่ ลูกมาที่นี้ลูกพร้อมที่จะทำแล้วเรอะ ' พี่สาวของอารินมีนามว่า เอริได้หายตัวจากด้านบนมาอยู่ด้านหน้าของอารินและกอดน้องสาวของตัวเอง

' พี่ดีใจนะ ที่น้องจะทำเรื่องครั้งนี้ พี่จะได้มีพวกช่วยโลกอีกคนแล้วนะน้องรักของพี่ '

' อย่ามัวแต่ดีใจไปนะ อาริน ก่อนอื่นท่าโดนแต่งตั้งให้เป็นผู้พิพากจากสวรรค์แล้วนั้น ลูกจะต้องหาพรรคพวกให้ได้ก่อน แต่ไม่เป็นไรหรอกลูกนะ เอริเค้าจะช่วยลูกก่อนตอนที่หาพวก เอาล่ะนี้ก็ถึงเวลาที่พ่อต้องแต่งตั้งให้ลูกกลายเป็นผู้พิทักษ์สวงสวรรค์ซะทีนะ ' และรอบๆตัวของอารินก็มีแสงสว่างเกิดขึ้น ขนนกสีขาวได้รอยมารอบๆตัวของอารินและเกิดชุดเกราะสีฟ้าที่ตัวของอารินเข้า และปีกสีขาวด้านหลัง และนะบัดนี้จากลงทันค์จากสวรรค์กำลังจะเริ่มต้นขึ้นเพียงเท่านั้น...

ที่เมืองแห่งหนึ่ง ที่ซึ้งมีทหารรับจางผู้หนึ่ง เค้าคนนั้นมีนามว่า อาเทอร์ หนุ่งตัวใหญ่ที่หลงรักเจ้าหญิงแห่งเมืองนี้ เค้าชอบเดินป่าและสู้กับพวกปิศาจเล่าร้าย อาวุธที่ชอบของเค้าคือ ดาบขนาดใหญ่ที่เค้าจะเอาไปติดตัวไปตลอดเค้าได้รับคำข้อร้องจากท่านพ่อขององค์หญิงให้พาองค์หญิงไปส่งที่ประสาทที่ห่างออกไป 20 กล. อาเทอร์ได้บอกยอมรับไปและในคืนวันนั้นอาเทอร์ก็ได้โดนเพื่อนไปเลี้ยงเหล้า ที่ร้านเหล้าแห่งหนึ่งพ่อครัวที่ร้านนั้นใส่ยานอนหลับเข้าไปในเหล้าของพวกอาเทอร์ ทุกคนได้หลับลงจนถึงรุ่งเช้าทุกคนได้ตื่นขึ้นมา อาเทอร์พึ่งนึกขึ้นได้ว่าวันนี้เค้าต้องไปรับองคืหญิงจึงรีบปุกเพื่อนๆและรีบวิ่งไปรับองค์หญิงทันที โชคดีที่เค้าอย่างเหลือเวลาอยู่อีกนิดหน่อยที่กลางป่าไกล้ๆกับคลองพวกอาเทอร์กำลังพาองคืหญิงไปอย่างมีความสุข องคืหญิงผู้นั้นร่างกลายไม่ค่อยแข็งแรงพอองค์หญิงผู้นี้เห็นอาเทอร์ที่ร่างกลายแข็งแรงกว่าบุคคลอื่นก็รู้สึกชอบอาเทอร์ขึ้นมา องค์หญิงผู้นี้ชื่อว่า มีเฮว ระหว่างการเดินทาง อาเทอร์กับมีเฮวได้คุยกันอย่างมีความสุขและความสุขนั้นก็โดนทำลายโดยปิศาจตัวหนึ่งที่มีมือด้านหนึ่งเป็นใบมีดแหลมคม มาขว้างทางเดินรถขององค์หญิงมีเฮวไว้กองกำลังทหารของอาเทอร์ได้เข้าประชิดเพื่อปกป้ององค์หญิง และได้เกิดแสงสว่างมาด้านหน้ารถพวกทหารกลุ่มที่ไปครั้งแรกถูกฆ่าตายหมดไม่เหลือ อาเทอร์เห็นเพื่อนของตัวเองตายไปต่อหน้าต่อตาจนเกิดความโมโหขึ้นมา รับชักดาบของตัวเองขึ้นและวิ่งเข้าใส่ปิศาจตัวนั้นอย่างเร็วแต่ก็โดนโจมตีกลับมาอาการบาดเจ็บอย่างหนักคงไม่รอดแน่ ซักพักอาเทอร์กำลังจะขาดใจและทันใดนั้น ปิกสีขาวกับผู้หญิงผมน้ำเงินกับชุดเกราะสีฟ้างดงามโพ่ขึ้นมาก่อนที่ปิศาจตัวนั้นจะฆ่าอาเทอร์ อารินได้ชักดาบของตัวเองออกมา เอริก็ได้ใช้พลังเวทมนตร์ของเธอต่อสู้ ในที่สุดก็ล้มปิศาจตัวนี้จนได้แต่เราต้องสูญเสียอาเทอร์ไป อารินได้ย้ายร่างวิญญาณของอาเทอร์มาใส่ในร่างของเธอ อาเทอร์ได้มีชีวิตขึ้นมาอีกครั้งแต่อยู่ในร่างของวิญญาณที่สิงอยุ่ในร่างของอารินเท่านั้น อารินสามารถจะเรียกอาเทอร์ออกมาตอนไหนก็ได้ อารินได้พาองค์หญิงไปอยู่ที่ปราสาทอย่างปลอดภัย แต่เรื่องร้ายๆได้เกิดขึ้นในปราสาทในห้องขององค์หญิงนั้นเอง ผู้บังคับคนหนึ่งบังคับให้องค์หญิงมีเฮวกลายเป็นราชินีซะทีและให้มอบอำนาจแก่ผู้บังคับ แต่มีเฮวไม่ทำเธอได้ขว้างไม้คฑาที่มีพลังวิเศษสิงอยู่ และทันใดนั้นเองผู้บังคับที่หน้าตาเหมือนคนได้กลายร่างเป็น พ่อมดชั่วร้ายที่เป็นคนตัวเตี้ยๆ ผู้หนึ่งและเค้าได้ใช้พลังเวทของเค้าฆ่าองค์หญิงมีเฮวจนได้ อารินได้เข้ามาช้าเกินไปอาเทอร์ที่อยู่เป็นวิญญาณในตัวของอารินก็เห็นเหตุการณ์นี้เหมือนกัน อาเทอร์รู้สึกโมโหจัดอารินได้กลางปีกสีขาวออกมาขนสีขาวได้พุ่งออกมาและไปรวมที่บริเวณแห่งหนึ่งและเกิดร่างของอาเทอร์ที่มีชีวิตจริงๆขึ้นมา อารินกับอาเทอร์โมโหมากจนได้ต่อสู้กันเจ้าพ่อมดร้ายนั้นรู้สึกจะสู้ด้านประชิดตัวไม่เก่งโดยทั้ง2คนใช้อาวุธประชิดตัวอยู่แล้วจึงชนะอย่างง่ายๆในที่สุดเจ้าพ่อมดบ้าผู้นั้นก็โดนสังหารจนสำเร็จ อาเทอร์รีบวิ่งไปดูร่างของมีเฮวแต่ก็ไม่ทันการแล้วเธอได้หมดลมหายใจไปเสียแล้ว อาเทอร์ไปกอดร่างของมีเฮวไปปล่อยอารินจึงทำหน้าที่ของตัวเอง ให้วิญญาณของมีเฮวมาสิงอยู่ในร่างของอาริน ตอนนี้อารินก็เหมือนมีวิญญาณในจิต 2 คน อาเทอร์ มีเฮว พวกเค้าทั้ง2คนถึงจะตายไปแล้วแต่ร่างกลายกับจิตใจอย่างคงเหลืออยู่ มีเฮวเด็กสาวผมเหลืองใบหน้าอาดเย็นชาไปหน่อย แต่เธอก็เป็นนักเวทคนหนึ่ง ต่อไปนี้อารินได้รับรู้ถึงพลังวิญญาณอันชั่วร้ายมาจากโบราณสถานแห่งหนึ่งอารินจึงลองเดินไปดูที่แห่งนั้นพร้อมๆกับเอริพี่สาวของเธอ...