คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #25 : Special เปิดเทอม (ลูกๆ)
Special เปิดเทอม
“ซัมเมอร์นายเอาดินสอฉันไปไหนย่ะ”
“อะไรเล่า ไลท์หรือเปล่าล่ะ ทำไมต้องโทษฉันทุกครั้งเลยน่ะ”
“ไม่ต้องเลยซัมเมอร์ ฉันเห็นนายไปหยิบดินสอของวีนัสมาเมื่อเช้า”
“ไลท์อ่ะ”
“หนอย อีตาซัมเมอร์ แม่ค่า ซัมเมอร์แกล้งวีอ่า” เสียงทะเลาะกันของเด็กตัวเล็กแฝดสามคนวัยห้าขวบ
“เอ้า แม่ครับผมแค่ยืมเฉยๆเองน่า ไม่ผิดสักหน่อย”
“เอาล่ะๆ ไลท์จ้ะลูกเป็นพี่ของวีกับซัมเมอร์คิดว่าไงล่ะ”ร่างบางผมสีเหลืองบลอนด์ถามเด็กชายผู้มีผมสีเดียวกัน
“ผมว่าผิดทั้งคู่ครับ ซัมเมอร์ถึงนายจะยืมของของวีนัสมาแต่ก็ไม่ได้บอกเจ้าของน่ะ วีเธอเองก็ต้องหัดใจเย็นหน่อยน่ะ โอเคไหม”คำพูดเกินเด็กวัยห้าขวบว่า
“ก็ได้ ขอโทษนะวี”
“อืม ขอโทษเหมือนกันน่ะซัมเมอร์”ผู้เป็นแม่ได้แต่อมยิ้มในความฉลาดและน่ารักของแฝดทั้งสาม
“โอ้สสสสส เช้านี้เปิดเทอมแล้วน่า ใครจะให้พ่อไปส่งโรงเรียนบ้างเอ่ย”ร่างสูงเดินมาจากชั้นสอง ลงมานั่งบนเก้าอี้ซึ่งบนโต๊ะมีอาหารที่ภรรยาตัวเองทำมาให้
“ผมครับ/ผมคร่าบบบ/หนูด้วยค่า”ว่าแล้วแฝดสองซึ่งมีผมสีเดียวกับผู้เป็นพ่อก็เดินไปหอมแก้มร่างสูงคนล่ะฟอด
“เอ๋ ไหงไลท์ไม่มาหอมแก้มพ่อบ้างง่ะ”ผู้เป็นพ่อพูดอย่างน้อยใจ
“ผมโตแล้วนะครับพ่อ ขึ้นอนุบาลแล้วนะครับ”เด็กผู้มีสีผมเหมือนผู้เป็นแม่ตอบ
“งั้น หอมแก้มแม่ได้ไหมจ้ะ”ผู้เป็นแม่ถาม
“ได้ครับ”ผู้เป็นลูกพูดอย่างดีใจ
“เห้ย ไหงพอทีกับลูซี่ถึงได้อ่ะ ไม่ยอมเว้ย”พ่อพูดอย่างไม่ยอมแพ้เดินไปกอดผู้เป็นแม่แน่นเหมือนไม่ยอมยกให้
“นั้นไง เริ่มอีกล่ะ สงครามแย่งชิงแม่ พ่อนัตสึ VS ไลท์”เด็กชายว่า
“นั้นสิ ก็ไลท์ติดแม่มากนี้น่า ส่วนพ่อก็ไม่ยอมลูกตัวเองเล้ยยย -_-“แฝดผมสีชมพูพูดพลางนั่งกินข้างโดยไม่สนสงครามศึกแย่งนาง
“โอ้ยย นัตสึ ไลท์หยุดน่า ไลท์ลูกนั่งกินข้าวต่อเถอะจ้ะ ส่วนนัตสึ โตแล้วน่ะลูกก็แค่อยากอยู่กับฉันเฉยๆนี้น่า”ผู้เป็นแม่ห้ามปรามศึก
“ก็ไลท์อ่า ติดเธออย่างเดียว ฉันไม่ยอมน่า แม่เป็นของพ่อคนเดียวเฟ้ย”
“อ่าว พ่อครับ แม่ก็เป็นของผมเหมือนกันน่ะ”
“หยุดด่วน แล้วรีบกินข้าวซะ นัตสึเดี้ยวฉันไปส่งลูกด้วยน่ะ โอเคไหม นู้น วีนัสกับซัมเมอร์กินเสร็จไปตั้งนานแล้วน่ะ”
“ครับแม่/จ้า ไปแล้วจ้า” แฝดนรกยิ้มอย่าสะใจในแฝดพี่และพ่อของตนที่ยังไงซะก็ต้องแพ้ให้กับผู้เป็นแม่อยู่ดี
10 นาทีผ่านไป
“เอาล่ะ ทุกคนกินเสร็จแล้ว งั้นไปโรงเรียนกันเถอะจ้ะ”ผู้เป็นแม่กล่าว
“พ่อคร่าบ ผมนั่งหน้าได้ไหมครับ”แฝดกลางถาม
“ไม่ได้น่า ที่นั่งนั้นน่ะที่ประจำของแม่เขา ถ้าเกิดไปนั่งน่ะแม่เขาคงเกิดคลั่งขึ้นมา แอ้ก”ผู้เป็นสามีโดนภรรยาเขกหัวไปทีนึง
“ถ้าว่างจะนินทาฉันให้ลูกฟังน่ะ ไปออกรถเลยย่ะ”
“เห็นป่ะ ซัมเมอร์ แม่เขา”
“ยังไม่หยุดอีกน่ะ”
“ครับผม ไปแล้วครับ”ยังไงซะก็แพ้ภรรยาตัวเองอยู่ดีล่ะน่ะ
@โรงเรียนอนุบาล
“ถึงแล้วล่ะเด็ก เดินไปเองหรือว่าจะให้พ่อกับแม่ไปส่งล่ะ”ผู้เป็นพ่อถาม
“เดี้ยวผมพาวีกับซัมเมอร์ไปก็ได้ครับ เคยมาดูที่นี้แล้ว ไปแล้วนะครับ”
“ไปน่าคร่าบ/ไปแล้วนะค่า”
“จ้าโชคดีน่า/อืม ไลท์ดูและน้องดีๆด้วยน่ะลูกเดี้ยวไปทำอะไรซนๆอีก”
“ครับพ่อ แม่/แม่อ่า พวกเราไม่อย่างนั้นสักหน่อยนึง”แฝดนรกพูดพร้อมกัน พลางปิดรถแล้ว ทั้งสามก็มุ่งหน้าไปที่โรงเรียนโดยมีคุณครูออกมาที่หน้าโรงเรียน
“เด็กๆโตขึ้นมากเลยเนอะ นัตสึ”
“อ่านั้นสิ แต่ไลท์เนี่ยมันฉลาดเกินเด็กไปน่ะ เธอว่างั้นไหม” ผู้เป็นสามีถาม
“เอ้า ก็นายบอกว่าอยากให้เขาสืบทอดธุรกิจต่อ ผลที่ออกมาก็เลยเป็นแบบนี้เองน่ะ”
“ครับๆคุณแม่ งั้นวันนี้ไปเดทกัน เธอไม่ต้องเข้ามูลนิธิใช่ไหมล่ะ วันนี้ฉันก็เอางานมาทำที่บ้าน ไม่สิย้ายจากสำนักงานมาทำที่นี้หมดเลยล่ะ”
“เอ๋ แบบนี้จะดีหรอนัตสึ”ผู้เป็นภรรยาถามด้วยความเป็นห่วง
“ดีสิ จะได้มีเวลาดูเด็กๆกับเธอด้วยน่ะ”
“อืม ถ้านายไม่มีปัญหาฉันก็โอเคน่ะ แต่ว่าไม่ลองนัดพวกนั้นดูล่ะ วันนี้น่าจะเหมาะน่ะ”
“ไม่เอาอ่า อยากอยู่ลูซี่นี้น่า งั้นวันนี้ไปไหนกันดีล่ะ”
“แอบเด็กๆไปทะเลดีไหม แล้วตอนเย็นๆค่อยมารับกลับ”เธอเสนอ
“ได้แน่นอนที่รัก” เขาพลางสตาร์ทรถแล้วขับมุ่งหน้าไปทะเลแห่งใกล้ๆ
“แต่ก็ผ่านมานานแล้วเนอะ” จู่เสียงภรรยาก็เอ่ยขึ้น
“อ่า นั้นสินานจนพวกเราแต่งงาน มีลูกกันแล้วนี้น่า”เขาพูดอย่างคิดถึงเรื่องในอดีต
“แถมพวกลูกๆของเรากับเพื่อนยังไล่กันด้วย”
“ยกเว้นเจ้าธันลูกครูมิร่ากับครูลัคซัสไว้เลยน่ะ รายนั้นอายุมากกว่าสองสามปีนู้น”เขาพูดอย่างติดตลก
“555 จ้า แต่มิวส์แกก็เด็กกว่าแฝดของเราซะอีกน่ะ แต่สงสารริออนกับเชอเรียเนอะ รายนั้นมีลูกไม่ได้ เวลาเกรย์กับจูเบียไม่ว่างเห็นว่าเอาสโนว์ไปฝากริออนจนติดพวกนั้นมากกว่าพ่อแม่อีกน่ะ”
“ก็น่ะ พูดถึงเกรย์ ก็นึกถึงเวนดี้กับโรเมโอเลยแหะ รินน่ะเหมือนแม่มากเลยเนอะ”เขาว่า
“นั้นสิ อ่อ รินผู้หญิงใช่ไหมล่ะ น่าจะเข้ากับไวท์ของสติงกับยูคิโนะได้น่ะเนี่ย ไว้ไปแวะหาหน่อยล่ะกัน” เธอบอกด้วยความเป็นห่วงน้องชายต่างสายเลือด
“รายนั้นมีหมอดูอยูน่า อย่าลืมซิ เธอเป็นห่วงมากเกินไปแล้วน่ะ”เขาหมายถึง ยูคิโนะผู้เป็นภรรยาของสติงและแม่ของไวท์
“อ่า นั้นสิ แต้ลูกเอลซ่ากับเจราลน่ะ เอลล่ากับแจส แจสยังโอเคอยู่น่ะ แต่เห็นว่าเอลล่าน่ะเหมือนแม่มาก โหดมาตั้งแต่เด็กๆเลยล่ะ”
“เหอะๆ สงสัยแฝดของเราทั้งสามคงได้เห็นนรกเป็นแน่”เขาว่า
“555 แล้วก็น่ะเลวี่กับกาซิล จีน่ากับเลย์น่ะ เห็นว่ารายนั้นลูกชายกลัวพี่สาวจนไม่กล้าขัดใจเลยล่ะ”
“555 ก็จีน่าเขาโหดเหมือนพ่อมันนี้น่า”
“นั้นสิ เด็กๆเขาเหมือพวกเราเลยเนอะ”
“อืม นั้นสิ”
“ถ้าเด็กในท้องฉันไม่แท้งก็คงจะดีเนอะ”เธอพูดอย่างเศร้าๆ
“ไม่เอาดิ่ลูซี่ ยังไงซะก็รอดมาตั้งสามคนน่ะ”เขาพูดอย่างปลอบใจ
“แต่ถ้าเด็กคนนั้นยังอยู่เธอคงเป็นผู้หญิงสิน่ะ”
“อืม เธออคงจะมีสีผมเหมือนเธอแน่เลยเนอะ”
“นั้นสิ”เธอพูดอย่างเศร้าๆ
“ไม่เอาน่า เพราะเด็กคนนั้นน่ะ ไลท์ ซัมเมอร์แล้วก็วีนัสถึงได้รอดน่ะ”
“อืม ขอบคุณน่ะนัตสึ”
“ไม่เป็นไรหรอก แต่เธออย่าเศร้าไปซิ วันนี้เราจะไปเที่ยวกันน่ะ”
“อืม งั้นไปกันเถอะ” เธอช่างโชคดีเหลือเกินที่มีลูกที่น่ารักและสามีที่ดีขนาดนี้ ต้องขอบคุณโชคชะตาจริงแล้วล่ะ
มาแล้ววว special อีกตอน เหตุเพราะไรต์กำลังจะเปิดเทอม 5555 สปอยไปเยอะมากแจ้ะ ดราม่ามาตอนท้ายซะงั้น
ก็พบกันใหม่ตอนหน้าจ้าาาาา
ความคิดเห็น