คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #22 : ซื้อของ
ซื้อของๆ
Levy part
ตอนนี้เราออกมาซื้อของกัน โดยฉันแยกออกเป็นสองกลุ่ม คือฉันกับกาซิลมาซื้อของที่นอกเหนือจากที่เอลซ่าลิสต์มา แล้วก็ให้เวนดี้กับโรเมโอไปซื้อของที่เอลซ่าสั่ง อันที่จริงน้องทั้งสองคนก็น่ารักมากเลยล่ะ ความรักแบบใสๆงั้นหรออยากอ่านนิยายแบบนี้บ้างจังน่า จริงด้วยนัดเวนดี้ไว้11โมงครึ่งนี้น่า แอบอู้หน่อยดีกว่า
“ยัยเตี้ย”อีกแล้ว
“อะไรหรอ ไอสูง”ฉันก็ตอบไปอย่างกวนๆบ้าง
“เธอจะไปไหนเนี่ย”
“อ่า นั้นสิ ฉันควรจะซื้ออะไรเพิ่มดีล่ะ”
“เอ้า รีบคิดเลยน่ะ ฉันไม่อยากยืนนานๆน่ะเห้ยๆ”
“แป๊ปนึงซิขอคิดก่อนงั้นก็เดินไปเรื่อยๆแล้วกันน่ะ คิดยังไม่ออกอ่ะ”ฉันตอบไป อีตานั้นกลอกตาขึ้นบนแบบเหนื่อยใจ สุดท้ายก็ตามฉันมาอยู่ดีแหละ
เดินไปดูของ1ชั่วโมง
@ห้างฟูลบัสเตอร์ 9.45
Gajeel
ทุกคนรู้ไหมครับ ณ ขณะนี้หนักใจมาก คุณเธอเล่นซะบ่นตลอด พอผมถามว่าเอาอันนี้ดีไหม เธอก็ประมาณว่า อันนี้ไม่เอาดีกว่าน่ะเปลือง ใช้อันอื่นแทนได้ ยี่ห้อนี้ไม่ดี มันไม่จำเป็นน่ะ โอ้ยยย ปวดหัว คุณเธอเล่นหยิบของซะน้อยชิบ งกจัง หวังว่าคงไม่โดนยัยโหด(เอลซ่า)ใช้ออกมาอีกน่ะ ขี้เกี้ยจ
“ยัยเตี้ย”ผมเรียก
“หื้ม อะไรหรอกาซิล”เธอพลางกำลังเลือกของอยู่
“เธอเอาของไปน้อยแบบนี้น่ะ ฉันว่ามีหวังโดนใช้ให้ออกมาซ้ออีกแน่เลย”ผมพูด
“เอาน่า ถ้าโดนใช้น่ะก็ซื้อที่ร้านในโรงเรียนก็ได้ แต่ที่เราออกมาที่นี้น่ะเพราะว่าของบางที่เอลซ่าให้ซื้อน่ะมันไม่มีในโรงเรียน ฉันเลยเวนดี้จังไม่ซื้อไงล่ะน้องเขารู้ทุกอย่างในห้างนี้อยู่แล้ว ที่ฉันซื้อพวกนี้เพราะเผื่อไว้เท่านั้นแหละ เข้าใจป่ะ”ยัยนั้นถาม
“เออๆ รู้แล้วๆ”ผมตอบแบบเซ็งๆ
“เอาล่ะ แค่นี้พอไปจ่ายเงินกันเถอะ หลังจากนั้นจะไปร้านหนังสือกันดีกว่าเนอะ”แม่คูณณณณณณ ยังจะไปร้านหนังสืออีก ครั้งที่แล้วฉันยืนรอจนขาจะเหน็บกินแล้วน่ะเห้ยยยยยยยยย
“ห๊า ไปอีกแล้ว”ผมถาม
“แน่นอนสิ น่าไปด้วยกันหน่อยยยยยยยย”ยัง ยัง ยังมีหน้ามาทำสายตาน่าสงสารอีก โอ้ยยยยยยยยยย
“เออ รู้แล้วเว้ยยยยย”ผมพูดอย่างช่วยไม่ได้
“แค่เนี่ยแหละ ไปจ่ายเงินกัน เหลือเวลาอีกเยอะน่ากว่าเวนดี้กับโรเมโอจะมา”เธอบอก
“คับๆ”สุดท้ายจะต้องเดินตามไปอยู่ดีล่ะว่ะ
จ่ายเงิน
“ไปร้านหนังสือกันเถอะเธอพูด
“เออ”เฮ้อ เหมือนผมโดนใช้มาเลี้ยงเด็กเลยว่ะ
@ร้านหนังสือ xyz
“เห้ย เด็กผู้หญิงคนนั้นน่ารักจังว่ะ”เสียงใครว่ะ
“นั้นดิ แต่เห็นมากับผู้ชายด้วยนี้หว่า” สงสัยคนอื่นมั้ง ผมหันไปหาต้นเสียง อ้าวมองมาทางนี้นี่หว่า
“คงเป็นพี่ชายมั้ง เตี้ยกับสูงแบบนั้น แถมไอผู้ชายหน้ายังแก่อีก” อ้าวไอเวรนี้ ด่าตรูว่าแก่หรอ เจ้าพวกนั้นเดินไปหายัยเตี้ยชิบหายล่ะ
“น้องครับๆ”
“……” ไม่สนใจเลยสงสัยตั้งใจอ่าน ดีแล้วล่ะ
“น้องครับๆ”เมิงเรียกไม่พอ ยังไปสะกิดเขาอีก สลัดดด
“ห้ะ มีอะไรค่ะ”เธอถามแบบงงๆ
“คือ พวกพี่”ตรูไม่รอให้พูดจบหรอกเฟ้ย
“เลวี่ กลับกันได้แล้วน่า”ผมเรียก
“เอ๋ ทำไมหรอกาซิล”ยังจะถามอีกยัยเตี้ย ไม่เห็นหรอว่าพวกนั้นมันจะมาจีบเธออ่า
“นั้นสิครับ คุณพี่รีบไปทำไมล่ะ”พวกนี้
“เสือก ฉันจะพา ‘แฟน’ ไปไหนก็เรื่องของฉันเว้ย คนนอกอย่ายุ่ง”ผมเน้นคำว่าแฟนไป พวกนั้นหน้าเหวอไปเลยล่ะ แล้วผมก็ลากยัยเตี้ยออกมาจากร้าน
“ดะ….เดี้ยวสิ กาซิล”เธอพูด แต่ผมไม่สน ไอพวกนั้น ว่าตรูหน้าแก่หรอ หนอยยยยย อย่าให้เจออีกน่ะ พ่อจะทืบให้ดู ตอนนี้อยู่ในห้างไม่อยากให้มันเป็นเรื่องหรอกน่ะ
@ร้านกาแฟ ฟหกด่าสว
“ให้ตายสิยัยเตี้ย ไปไหนมาไหนหันดูรอบตัวซะบ้างสิฟ่ะ”ผมบ่นเธอ
“ขอโทษค่า”เธอพูด
“นี้รู้ไหม ถ้าฉันไม่อยู่ แล้วเธอยังไปพูดกับพวกนั้นอีกน่ะ จะรู้ไหมว่าโดนอุ้มไปไหน หัวก็ออกจะดีแต่เสือกไม่ระวังตัว เฮ้อออออออออ”
“เอ้า ว่าฉันอีก”
“แน่สิยัยเตี้ย”
“อีตาสูง”
“ยัยเตี้ย”
“โอ้ยยย อีตากาซิล หยุดเรียกฉันว่ายัยเตี้ยได้ไหม คำก็ยัยเตี้ย สองคำก็ยัยเตี้ย ตัวเองสูงตายแหละ”อ้าว เถียงผมอีก
“อย่างน้อยก็สูงกว่าเธอแล้วกันละว่ะ”ผมว่า
“ชิ”เอ้า งอลผมอีก เฮ้ออออออออ
“ยัยเตี้ย”
“…….”
“ยัยเตี้ย”
“…….”
“เลวี่”ผมลองเรียกชื่อเธอบ้าง
“อะไรล่ะย่ะ”เธอถามแบบอารมณ์เสีย
“เปล่าหรอก แค่เรียกว่ายังมีชีวิตอยู่ไหมน่ะ กิฮิ”ผมตอบ
“หนอยยย อีตาสูง ฉันยังมีชีวิตอยู่น่า”เธอตอบพร้อมทำแก้มป่อง
“รู้แล้วๆยัยเตี้ย งั้นไปหาพวกไอเปี๊ยกกันเถอะ”ไอเปี๊ยกเนี้ยผมหมายถึง โรเมโอกับเวนดี้ เพราะว่าเตี้ยด้วยกันด้วยกันทั้งคู่ล่ะน่ะ (ผมยังสูงได้อีกนะครับเพ่/โรม)
“ดูสิ ไปว่าน้อง”
“เอ้า ก็เตี้ยนี้หว่า”ผมว่า
“จ้าๆ งั้นไปกันเถอะ”เธอพูด พร้อมจูงมือผมไปที่นัดหมาย มือเธอถึงจะเล็กแต่ก็อุ่นดีน่ะ
Romeo part
หลังจากที่พวกผมแยกกับพวกพี่กาซิล ผมก็โดนเวนดี้ลากไปซื้อชั้นนู้นชั้นนี้เดินจนปวดขาแล้วน่ะครับ ณ จุดๆนี้ คือไม่ไหวแล้ววว
“เวนดี้ ผมขอพักก่อนไหม ไม่ไหวแล้ว”ผมพูด ไม่เข้าใจว่าผู้หยิงเขาเอาพลังมาจากไหนในการช็อปปิ้ง
“โถ่ โรมคุง อีกสองอย่างเองน่ะ”อีกสองอย่างหรอ เอาว่ะ ทนๆหน่อยล่ะกัน พี่เอลซ่านะพี่เอลซ่า เขียนรายการของที่จะซื้อมาซะเต็มบ้านเต็มเมือง ดีที่เวนดี้เอาของที่จ่ายเงินแล้วไปฝากไว้ ไม่งั้นน่ะ ผมคงต้องถือของรุงรังตลอดแน่เลย
“โอเคๆ ไปก็ได้ๆ”
จ่ายเงิน
“เวนดี้ แค่นี้ใช่ไหม”ผมถาม
“ใช่แล้วล่ะ งั้นไปนั่งกินเค้กกันพลางเถอะ” ดีเหมือนกัน ได้นั่งบ้าง
@ร้านเค้ก Noon PaTh
“เอาไอซ์ช็อคโก้ครับ แล้วก็เค้กช็อคโกแลตหน้านิ่ม”ผมสั่ง
“เอาชานม แล้วก็เค้กนมสดค่ะ”เวนดี้สั่ง
“ได้ค่ะ ว่าแต่ว่าคุณเวนดี้ค่ะ วันนี้มาทำอะไรค่ะเนี่ย”พนักงานถาม นั้นสิน่า เวนดี้เป็นถึงลูกเจ้าของห้างเลยนี้น่า
“วันนี้มาซื้อของไปทำงานนะคะ พอดีใกล้วันกีฬาสีด้วย ยังไงถ้าว่างก็มาแวะได้นะคะ หนูได้ทำเครปขายด้วยละค่ะ”เธอบอก
“งั้นหรอค่ะ แหมคุณเวนดี้เนี่ยเก่งๆจริงๆเลย สมกับเป็นลูกคุณมิกะจริงๆเลย ทำอาหารเก่งด้วย ว่าแต่คุณเกรย์ละค่ะ”พนักงานถาม
“อ้อ พี่เขาไปช่วยทำงานที่โรงเรียนนะคะ”เธอตอบ
“งั้นหรอค่ะ ดีจังเลย ถ้าน้าว่างจะไปอุดหนุนนะคะ”
“ได้ค่ะ” แล้วเธอเดินไปเอาเครื่องดื่มกับเค้กให้พวกเรา
“โรมคุง ตอนนี้กี่โมงแล้วหรอ พอดีฉันลืมนาฬิกาน่ะ”เธอถามแบบร้อนใจ
“อ่อ ตอนนี้ 10.30 เหลืออีกหนึ่งชั่วโมงน่ะ ทำไมหรอเวนดี้”ผมถามอย่างสงสัย
“คือพอดีฉันนัดเชอเรียมาเจอกันที่นะจ้ะ อาจจะกำลังมาน่ะ” เธอบอก
“อ่อ ก็โอเค”ผมตอบ ไม่นานเชอเรียก็มา
“เวนดี้ มาแล้วจ้า”เชอเรียเดินมาพร้อมกับพี่ริออน
“ว่าไงเวนดี้ โรเมโอ”ริออนพูด
“หวัดดีครับพี่”ผมตอบ
“สวัสดีค่ะพี่ริออน”เวนดี้พูด
“พี่ค่ะ สั่งอะไรไหม เดี้ยวน้องไปสั่งให้”เชอเรียถามพี่ริออน เดี้ยวๆ ไอพวกสีชมพูทั้งหลายเนี่ยมันมาจากไหนฟ่ะ
“เดี้ยวพี่ไปด้วยก็ได้น่ะ งั้นเดี้ยวพี่กับเชอเรียไปสั่งของก่อนนะ”พี่ริออนบอก พร้อมเดินจูงมือเชอเรียไป หวานซะ
“รู้สึกเหมือนเราเป็นส่วนเกินเลยเนอะ โรมคุง”
“ใช่ ผมเห็นด้วยเลยล่ะ”ผมบอก
“กลับมาแล้วจ้ะ ว่าแต่เวนดี้กับโรเมโอมาซื้อของไปออกร้านงั้นหรอ”เชอเรียถาม
“ใช้แล้วล่ะ ที่จริงพวกเราต้องไปอยู่ที่ห้องน่ะ แต่ว่าครูลัคซัสให้มาช่วยพวกพี่เขานะจ้ะ”เวนดี้พูด ผมเห็นสัญญามือพี่ริออนประมาณว่า ‘ปล่อยให้พวกผู้หญิงเขาพูดไปกันสองคนนั้นแหละ ดีแล้ว’ เหอะๆ สงสัยพี่แกจะชินซะแล้ว
“ว่าแต่พวกพี่ผู้ชายเป็นไงบ้างหล่ะ”พี่ริออนถาม
“พี่ๆ อย่าไปบอกใครเลยน่ะ”ผมป้องมือให้ได้ยินกันแค่สองคน
“อะไรหรอๆ”พี่ริออนถาม
“คือว่าน่ะ พวกพี่แกกำลังเดินหน้าจีบพวกพี่ผู้หญิงอยู่น่ะครับ ก็เท่าที่พี่รู้ พี่เกรย์กับพี่จูเบียสมหวังแล้ว เหลืออีกสามคู่ ตอนนี้เลยเหลือพี่คาน่าบัดดี้พี่ไม่มีคู่อยู่”ผมว่า ขอโทษนะพี่คาน่า ผมไม่ได้ตั้งใจจริงจริ๊ง
“อุ้บ คิกๆ ยัยคาน่าหรอ ยัยนั้นก็คงรู้แหละ สงสัยว่าคงต้องไปชวนดริ๊งค์ให้หายน้อยใจซะหน่อยล่ะ”พี่ริออนว่า
“ว่าแต่พี่ล่ะ หวานจังเนอะกับเชอเรียอ่ะ”ผมแซวๆ
“เอ้า ระดับนนี้แล้ว ไม่ต้องเดินหน้าจีบ ก็รักกันเว้ยยย” แหมพี่ พูดซะเหอะๆ
“ครับๆ”ผมตอบไปอย่างเซ็งๆ
“ว่าแต่เราล่ะ ผ่านด่านไอเกรย์ได้ยังว่ะ”ด่าน?? พี่เกรย์??
“อะไรหรอครับ”ผมถามไปแบบงงๆ
“เอ้า ก็เวนดี้ไง”พี่ริออนบอก
“หะ…ห้ะ อะ..อะไรกันล่ะครับพี่ ผมไม่ได้” เดี้ยวๆผมเป็นไรเนี่ย สมองมันไม่ค่อยแล่นเลยว่ะ พูดก็ตะกุกตะกัก
“แหมๆ คงไม่รู้ตัวซิท่า ฮิฮิ”เพ่อย่าทำสายตาล้อเลียนผมสิครับ
“พี่ค่ะ ไปแกล้งอะไรโรเมโออีกเล่า”เชอเรียผู้ช่วยชีวิตตต ข้าน้อยขอคารวะ
“เรื่องของผู้ชายน่ะ 555”พี่ครับ -_-
“ว่าแต่ เชอเรียกับพี่ริออนไม่ต้องออกร้านหรอค่ะ”เวนดี้ถาม
“ใช่แล้วล่ะ ลาเมลสเกลกับบลูเพกาซัสไม่ต้องออกร้านน่ะ แค่มาแข่งกีฬาแล้วก็มาเที่ยวงานน่ะ”พี่ริออนบอก
“แล้วฉันจะไปอุดหนุนเครปนะจ้ะ”เชอเรียบอก
“นั้นสิ เดี้ยวพาเพื่อนไปด้วย จะรอดูการแสดงวงดนตรีของพวกนายน่ะ”พี่ริออนบอก
“อ่ะ พี่ค่ะ เชอเรีย จับตาเพลงสุดท้ายดีๆล่ะ”เวนดี้บอก
“ทำไมหรอ”เชอเรียกับพี่ริออนถามพร้อมกัน
“เอาน่า แล้วจะรู้เอง”ผมว่า
“อืมๆ ตอนนี้ 11.25 แล้วล่ะ ไปไหนอีกไหม”เชอเรีบถาม เดี้ยว11.25
“ชิบหายแล้ว เวนดี้ไปกันเถอะ ไปงั้นพี่เลวี่กับกาซิลฆ่าพวกเราแน่เลย”ผมว่า
“นั้นสิ เชอเรียพี่ริออน พวกเราไปก่อนนะคะ แล้วเจอกันค่ะ บาย”เวนดี้พูด พวกเราเลยรีบวิ่งไปจ่ายเงิน ไปเอาของที่ฝากไว้ แล้วก็ไปที่นัดพบ
“งั้นก็กลับกันเถอะ”พี่กาซิลว่า
“อืม เดี้ยวเอลซ่าฆ่าอีก”ผมเห็นด้วยครับพี่เลวี่
มาแว้วววว รู้สึกเกรย์กับจูเบียไม่ค่อยหวานกันเลยอ่า เขียนSpeacialดีไหมหนอ เขียนคู่ริออนด้วย 5555 ไม่รู้เเหมือนกันแหะ ยังไงก็รอดูตอนต่อไปจ้าาาาา
ความคิดเห็น