คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #18 : มันคือสงคราม
16.05 1/8/19xx
@511 ซ้อมดนตรี
Lucy part
ตอนนี้เรารวมตัวกันที่ห้องซ้อมดนตรีให้ห้องพี่ลัส พร้อมกับเอลซ่ากับเจราลที่พูดทุกอย่างเกี่ยวกับกิจกรรมและเพลงที่จะเล่นกันในงานกีฬาให้คุณครูมิร่าเจนฟัง ตอนแรกที่เวนดี้กับโรมเมโอรู้ก็ตกใจนิดๆเหมือนกัน พี่ขอโทษคนไม่พอจริงๆน่า
“อืม ครูจะว่าดีนะจ้ะเล่นวันสุดท้ายตอนหลังพิธีปิดดีไหมจ้ะ คนจะอยู่เยอะน่ะ ครูจะได้เดินเรื่องให้”ครูมิร่าบอก
“มิร่าเธอแน่ใจหรอว่าจะทำได้น่ะ วงดนตรีโรงเรียนเรามันก็เยอะน่ะ”พี่ลัสถาม
“แหม่ มันจะต้องใช้เทคนิคหน่อยน่ะจ้ะ แต่ไว้ใจได่น่ะ”ครูค่ะ อย่ายิ้มแบบนั้นสิหนูกลัว เหมือนกับสิงโตกำลังล่าเหยื่ออย่างนั้นแหละ
“แล้วเพลงล่ะค่ะ คุณครูว่ายังไงค่ะ”คาน่าถาม
“ครูว่าเป็นเพลงสนุกๆ แล้วก็เกี่ยวกับความรักดีกว่าเนอะ แต่เราจะได้เล่นถึงหกโมงน่ะ เพราะจะมีงานตอนกลางคืนด้วยนะจ้ะ งานนี้วงโยกับชมรมเครื่องสายจะรับไปน่ะงานนี้”ครูมิร่าบอก
“เออใช่ แล้วพวกนายต้องเข้าร่วมพาเหรดด้วยไหมล่ะ”ฉันถาม
“ไม่ต้องหรอก แต่ต้องไปเล่นในงานตอนค่ำน่ะ” คาน่าพูด
“งั้นก็โอเคนะจ้ะ ส่วนโน๊ตเพลง ครูจะเอามาให้พรุ่งนี้ ค่อยซ้อมดนตรีค่ำหลังกินข้าวเย็นก็ได้น่ะจ้ะ คิดว่าคุณครูคนอื่นก็คงจะไม่สั่งการบ้านมาก ตอนเย็นก็ไปเตรียมตัวสำหรับงานกีฬา ไปซ้อมกีฬาแล้วกันจ้ะ หนักไปไหมเนี่ย”
“ไม่ค่ะ พวกเราจะพยายามค่ะ”เอลซ่าพูด
“ดีจ้ะ งั้นวันนี้เดี้ยวครูเลี้ยงข้างพวกเธอแล้วกันน่ะ ไปกินที่ห้องครูแล้วกัน วันนี้ครูลัคซัสจะโชว์ฝีมือน่ะจ้ะ” หืมมมม ครูมิร่ามีซัมติงกับครูลัคซัสป่ะเนี่ย
“อ่า ฉันจะทำเอง ใครอยากกินอะไรบ้าง”
“แกงส้ม”
“ผัดกระเพรา”
“ไข่เจียว”
“แกงจืด”
“ผัดผัก” ณ ขณะนี้แยกเสียงไม่ออกค่ะ
“เออๆ เดี้ยวทำให้ ซ้อมไปพลางแล้วกัน ว่าแต่มีไวน์เอาไหม”
“เอาคร่าบบบบบบบ/ค่า” พวกผู้ชายกับคาน่าพูด ยกเว้นโรเมโอคุง
“เออๆ ตั้งใจซ้อมล่ะกัน ไปทำแล้ว มิร่ามาช่วยฉันหน่อยยยยยยยย”พี่ลัสพูด
“จ้า ครูไปก่อนน่า”
“เห้ยคิดเหมือนฉันไหมว่ะ” เกรย์ถาม
“แน่นอนสิเพื่อน”นัตสึพูด
“สองคนนั้นเขาชอบกัน”ทุกคนพูดพร้อมกัน
“พวกเราช่วยยังไงได้บ้างน่ะ”เวนดี้พูดพึมพำออกมา
“ถ้าให้สองคนนั้นไปร้องเพลงล่ะ” ฉันพูดออกมา
“นั้นแหละ”ทุกคนบอก
“เห้ยลูซี่ ในฐานะที่เธอเป็นญาติครูลัคซัส ไปหลอกให้แกมาให้ร้องเพลงเลยๆ”คาน่าพูด หลอกเลยหรอ
“อ่า นั้นสิน่ะ ฉันจะลองดูละกัน” ฉันพูด และแน่นอนว่าสำเรจแน่ ฮิฮิ
“งั้นเอาเพลงไรให้แกดีว่ะ”กาซิลถาม
“ปฏิเสธอย่างไร ดีไหม เนื้อก็เข้าอยู่น่า”เจราลบอก
“ดีน่ะๆ งั้นเราค่อยบอกครูว่าจะเพิ่มละกัน แล้วใครอยากเพิ่มเพลงอะไรไหม”คาน่าบอก
“…..”
“ถ้าไม่มี งั้นซ้อมกันเถอะ”คาน่าพูด
“โอ้วววววววว”
วันจันทร์ 11/8/19xx พักกลางวัน @โรงอาหาร
“ทุกคนนนน ฉันได้แผนการแข่งขันมาแล้วน่ะ” เอลซ่าพูด
โดยจะเป็นแบบนี้
บาสเก็ตบอล ณ โรงเรียนแฟรี่
โดยรอบแรกจะแข่งวันที่ 22/8/19xx รอบสองวันที่ 23/8/19xx รอบสามวันที่ 24/8/19xx รอบชิงวันที่ 26/8/19xx รอบบ่าย
สถานที่จะบอกอีกครั้งในตอนเช้าของวันแข่ง
ว่ายน้ำ แข่งในวันกีฬาสี
วิ่งทุกประเภท แข่งในวันกีฬาสี
“แล้วว่ายน้ำกับบาสแข่งพร้อมกันไหมค่ะ” จูเบียถาม ฉันว่าเขาห่วงเกรย์แน่เลย เพราะเกรย์แข่งทั้งว่ายน้ำทั้งบาส
“ไม่หรอกๆ เขาแข่งทีละอย่างน่ะ”เอลซ่าตอบ
“อุ้ย นั้นห้องA นี้น่า” เสียงใครกันน่ะ เป็นผู้หญิงโต๊ะตรงแถวห้อง D E เสียงดังชิบ
“เอ้ยใช่ เห็นว่าพวกนั้นได้แข่งบาสในรอบสามเลยว่ะ ทั้งๆที่ห้องอื่นเขาก็แข่งตั้งแต่รอบแรกกันทั้นนั้นน่ะ พวกฉันยังแค้นอยู่เลย”คราวนี้เสียงผู้ชาย
“เอ๋ แบบนี้โกงกันนี้น่า”
“ใช่แล้ว ฉันได้ยินมาว่าครูลัคซัสที่เป็นหลานผอ.น่ะสอนอยู่สายAน่ะสิ”
“โห้ งั้นฉันก็ได้ยินมาเหมือนกัน รู้สึกว่าคนที่ชื่อลูซี่ ฮาร์ฟิเลียยน่ะเป็นญาติผอ.ละ ใช้เส้นไหมล่ะนั้น บ้านรวยด้วยน่ะ แหมพวกเราต้องบ้านรวยแถมต้องสอบด้วย คนอะไรไม่รู้ขี้โกงชะมัด” ฉันสอบเข้ามาเหมือนพวกหล่อนน่ะ ถึงฉันจะเป็ญาติผอ.ก็เถอะ ฉันกำมือแน่น หายใจเข้าลึกๆ ถ้าว่าฉันคนเดียวไม่เป็นไรหรอกแต่นี้เล่นว่าทั้งพี่ลัส ทั้งเพื่อนฉัน หนอย ใจเย็นๆ อย่าเพิ่งตบๆ โอเคๆ
“ฉันว่าน่ะ คนที่อยู่ห้องAน่ะ ขี้โกงกันทุกคนเลยล่ะ หยิ่งด้วย แหมใช่ไม่ได้เลยน่า” สิ้นเสียงนี้
ปึง ปัง เสียงนัตสึกับเอลซ่าตบโต๊ะ
“แหมๆ ที่พวกเธอว่ามาเนี่ย มีอะไรพอจะสู้กับพวกเราบ้างล่ะ หึ”เอลซ่าพูดพร้อมรอยยิ้มเคลือบยาพิษ คาน่าก็ส่งสายตาท้าทายไป ฉัน เลวี่ จูเบีย ก็เตรียมตัวค่ะ เตรียมตัวตบ เอ้ย ไม่ใช่ พวกเราหันไปมองพวกเขาเช่นกัน
“อ้าว พวกฉันก็ไม่ใช่พวกขี้โกงนี้น่า”ยัยพวกนั้นบอก พวกฉันก็ไม่ใช้พวกขี้โกงย่ะ
“อ้าวๆ มาหาเรื่องพวกฉันทำไมล่ะ”ไอผู้ชายคนนี้กวนชิบ
“ก็แกมาว่าพวกฉันนี้หว่า”นัตสึว่า เกรย์กับกาซิลเตรียมตัวหาเรื่อง ส่วนเจราลแค่มองด้วยสายตาเย็นชาใส่พวกนั้น
“งั้นตัดสินด้วยบาสดีไหมล่ะ พวกขี้โกงน่ะไม่มีฝีมือหรอก”ตาบ้านั้น หนอยฉันชักจะเดือดแล้วน่ะ
“แก ไอ..”นัตสึกำลังจะพูด แต่เอลซ่าเอามือห้ามเอาไว้
“งั้นห้องDกับห้องA จะแข่งกันทุกกีฬาเลย เป็นไงล่ะ ใครชนะได้มากสุดคนนั้นจะชนะ ส่วนห้องที่แพ้น่ะก็ต้องมารับใช้ห้องที่ชนะหนึ่งวัน เลวี่จดไว้ไหม” เอลซ่าประกาศสงครามแล้ว
“จดแล้วจ้ะ นี้จ้ะเอลซ่า” เลวี่จังเก่งจริงๆ
“ขอบใจน่ะ ฉันขอให้หัวหน้าห้องพวกนายเซ็นตรงนี้ไว้เป็นหลักฐานน่ะ กันพวกเก่งแต่ปาก” รู้สะใจแหะ
“แหมได้สิครับ รับใช้เนี่ยหมายถึงเรื่องอย่างว่าด้วยหรือเปล่าครับคุณผู้หญิงทั้งหลาย”หัวหน้าห้องDพูด หนอยไอวิปริต
“เห้ยๆ อย่าหวังว่าได้แตะผู้หญิงห้องเราเด็ดขาดน่ะเว้ย ผลแพ้ชนะยังไม่ออกน่ะเว้ย” กาซิลพูด ฉันเพิ่งเห็นนายเป็นสุภาพบุรุษก็วันนี้แหละค่า
“เอาล่ะ ประกาศสงครามกันแล้ว หวังว่าจะไม่ลืมน่ะค่ะ หึ แล้วก็ที่ให้รับใช้พวกนายน่ะผลยังไม่ออกแต่ก็รักษาสัญญาด้วยล่ะ” เอลซ่าพูด
“หนอย แน่จริงมาต่อยกันดิ”ผู้ชายคนนึงพูดขึ้น
“แหม มันไม่ใช่เรื่องน่ะ เปลืองแรงเปล่าๆ” คาน่าพูดขึ้น
“เหอะไม่แน่ละสิ”ผู้ชายคนนั้นบอก
“อ่อ ถ้าพวกนายต้องการเดี้ยวพวกเราสนองให้ก็ได้น่ะ เป็นไงหลังโรงยิมเย็นนี้ป่าว” เกรย์พูดขึ้น ผู้ชายห้องเราทุกคนของขึ้นแล้วค่ะท่านผู้ชม
“ไม่เอาน่าทุกคน เอาเป็นว่าวันตัดสินคือวันที่สามของกีฬาสีน่ะครับวันประกาศผลน่ะ พวกเราประกาศสงครามกันแล้วก็แข่งกันอย่างใสสะอาดกันเถอะนะครับ” หัวหน้าห้อง D พูดพร้อมกำลังเอามือมาจับผมเอลซ่า แต่เจราลเข้าไปปัดมือ เจราล ณ ขณะนี้เดือดแล้วค่ะ
“นั้นมันคำพูดของทางนี้ต่างหากล่ะ หึ”เอลซ่าพูด
“แต่ผมได้ยินมาว่าพวกคุณตั้งวงดนนตรีด้วยนี้น่า แถมยังออกร้านด้วยงั้นเรามาแข่งกันทั้งสามอย่างเลยไหมครับ กีฬา ร้านและดนตรี”หัวหน้าห้องDบอก
“แล้วเกณฑ์ล่ะ”ฉันถาม
“กีฬาคือแชมป์ในแต่ล่ะรายการ ร้านคือกำไรที่ได้ ส่วนดนตรีเป็นจำนวนคนที่ชื่นชอบนับจำนวนคนที่เข้าชมไงล่ะครับ” เขาบอก
“หึ แน่นอน ฉันรับคำท้า เลวี่”เอลซ่าพูด
“นี้จ้ะ”เลวี่เอาแผ่นกระดาษที่จดไว้ให้เอลซ่า
“เชิญ”เอลซ่ายื่นแผ่นกระดาษให้หัวหน้าห้องDเซ็น เมื่อเสร็จแล้วเอลซ่าก็เอามาเซ็นด้วย
“แล้วใบนั้นเราจะเก็บไว้ที่ใครดีล่ะครับ”เขาถาม
“เก็บไว้ที่ครูก็ได้จ้ะ”เดี้ยวเสียงนี้มัน
“ครูมิร่าเจน”ทุกคนพูด
“เห้ย นั้นครูลัคซัสอยู่ด้วยนี้น่า” เกรย์บอก
“ไง” พูดแค่เนี่ยน่ะพี่
“มาตั้งแต่เมื่อไรค่ะเนี่ย”จูเบียถาม
“มาตั้งแต่แรกเลยจ้ะ ก่อนเอลซ่ากับนัตสึจะตบโต๊ะสะอีก แหมๆวัยรุนเนี่ยใจร้อนจังน่า ยังไงแข่งด้วยกีฬาก็ร้องแรงดีนะจ้ะ แต่ที่มาว่าครูสายAด้วยเนี่ยคงจะยอมไม่ได้น่ะจ้ะ” ครูพูดพร้อมกับรอยยิ้มที่ดูน่ากลัวนั้น ส่วนพี่ลัสจ้องพวกห้องDตลอดเลย
“กะ…ก็ได้ครับครูมิร่า แต่พวกผมก็เชื่อได้หรอครับว่าพวกครูจะไม่เข้าข้างห้องของครูน่ะ” เอ้าไอนี้ ครูบาอาจารย์แท้ๆยังไม่เชื่ออีก
“ก็ฉันจะเป็นพยานให้เองน่ะ” เห้ยเสียงนี้
“ผอ.”ทุกคนตกใจกันหมดเลย
“เชื่อใจได้ๆ ฉันเป็นพยานให้ได้น่า เอาล่ะ เอาเป็นว่ากลับห้องดีกว่าเนอะเด็ก ใกล้จะเรียนแล้วถ้าอย่างนั้นฉันคงต้องประกาศรางวัลการออกร้านด้วยสิน่า ก็พยายามเข้าน่าทุกคน ฉันไปล่ะ บาย”มาเร็วไปเร็วจังค่ะผอ.
“ค่ะ/ครับคุณครู” และสงครามก็ได้เริ่มขึ้น
ใบที่เลวี่จดนั้นคล้ายกับสัญญา ถ้าโดนทำลายก็จะถือเป็นโมฆะไป
เริ่มสนุกแล้วๆ เจอกันตอนหน้าน่าาาาา
ความคิดเห็น