คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด”
“กร๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด”
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด”
ให้ตายเถอะนี่มันโรงเรียนรึว่าคอนเสิร์ตซุปเปอร์จูเนียร์อินบางกอกเนี่ย จะกรี๊ดกันให้หอเอนปีซ่าเอนกลับตั้งตรงเหมือนเดินเลยรึยังไงมิทราบยะ นี่ถ้ารูว่าโรงเรียนนี่มันมีแต่พวกบ้าผู้ชายละก็ ไอสตางค์คนนี้ไม่มีทางตรากตรำปล้ำบ้าบออ่านหนังสือสอบชินทุนมาโรงเรียนนี้อย่างแน่นอน นี้ฉันคิดผิดหรือคิดถูกเนี่ย
“ยูเอส ยูเอส ยูเอส”
“บิสมัส บิสมัสสสสสสสสสสสส”
“คาร์เตอร์ คาร์เตอร์ คาร์เตอร์”
“เจสติกกกกกกกกกกก กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด”
โอ้ยย อยากจะบ้าตายกันไป แถวนี้จะมีใครรู้สึกเหมือนฉันไม่เนี่ย เข้าใจนะว่าโรงเรียนดังๆมันก็ต้องมีคนหล่อๆ แต่ไม่ต้องถึงขั้นมายืนล้อมรถที่ไอพวกนี้มันขับมาก็ได้มั้ง แล้วฉันจะเบียดเข้าไปข้างในห้องยังไงละเนี่ย
“โอ้ยย นี่เหยียบเท้าฉัน”
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด”
“เฮ้ย ยัยบ้าเหยียบตาปลา”
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด”
“เชือกร้องเท้าหลุด!!!”
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด” >>ไม่มีใครคิดจะสนใจตูเลยใช้ไหม
“ไม่ไหวแล้วโว้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย”
“...!”
“...!!”
“...!!!”
กะ เกิดอะไรขึ้น ทะ ทำไมทุกคนต้องหันมามองฉันด้วยสายตาแบบนั้น สายตาที่มองมาแบบ เมิงเป็นอะไรของเมิง แถมยังแถมมาด้วยสายตาที่ รำคานแบบสุดๆ
“เป็นบ้าอะไรของเธอ”
ผู้หญิงอ้วนๆ ไฝเม็ดใหญ่แถมมีเหงื่อไหลจนจักกะแร้เปียก เดินตรงมาที่ฉัน หืม กลิ่นแรงซะด้วย
“อุด จมูกทำไม” ยัยไฝจักแร้เปียกพูด
“เออ คือ ฉะ ฉันเป็นหวัดน้ำมูกไหล ก็เลยกลัวมันจะไปแพร่เชื้อให้พวกเธอนะก็เลยอุดจมูก ฮัดชิว”
“อี้ สกปรก” โอ้ย แกนั้นแหละสกปรกยังมีหน้ามาว่าคนอื่นอีก นี่ดีนะเนี่ยที่ไม่มีแมลงวันตอมมาด้วยน่ะ
“แล้วเธอตะโกนหาอะไรมิทราบ”
“ใช้ ไร้มารยาท” กะเทยคนหนึ่งพูด
“นี่แล้วที่พวกเธอตะโกนกรี๊ดๆๆๆ ในโรงเรียนเนี่ย มันมีมารยาทแล้วเหรอ”
“เธอ” อีกะเทยชี้หน้าฉัน ลืมตัวอะ ก็ปากมันไวกว่าใจคิด จากที่คุยกันไม่กี่คน คนที่ยืนกรี๊ดทั้งหมดเมื่อกี้กลับยืนล้อมฉัน แกตายแน่สตางค์ พระเจ้าช่วยจ้าลูกด้วย ถ้าครั้งนี้ลูกมีชีวิตรอดไปได้นะ ลูกจะ... จะอะไรดีละ จะให้ไอโจเพื่อนข้างบ้านรำแก้ผ้าถวาย
“นี่ ยัยปลากระโห้โต้คลื่น หุปปากแกไปซะ ถ้าไม่อยากให้หน้าจืดๆ เหมือนปลาไม่มีไอโอดีนของแกช้ำละก็อย่าพูดมาก”
มันไอ ไอกระเทยมันว่าฉัน
“หนอย ยังมีหน้ามาด่าฉันว่าปลากระโห้โตคลื่น หน้าแกให้ใช้คำว่าปลาร้าค้างปียังหรูเกินไปเลย อย่างแกต้องเรียก ขี้ไคลหมา ไอหนอนใบชาหน้าผี ไอหน้าหมีขึ้นหิต ไอลมพิษคางคก ไอจิ้งจกตากแห้ง อีแร้งจำศีล ไอลูกหินตกเหว”
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด”
กรี๊ดมาเลย ฉันก็ไม่ยอมแกเหมือนกัน กล้ามาว่าใบหน้าอันสระสวยของฉัน ต้องตายกันไปข้างหนึ่ง
“เฮ้ยแก อีนังนี้มันว่าฉัน”
อีกะเทยหน้าปลาร้าพูดขึ้น พร้อมกับลาก ผู้ชายคนหนึ่งออกมา เฮือก!!! แม่เจ้านั้นสาบานเหอะว่าคนหรือยักษ์ กล้ามพี่เค้านี้เสาไฟฟ้ายังอาย ปีหน้าถ้าชนะกีฬาเพาะกายละก็ฉันจะไม่สงสัยเลย
“แก ว่าอะไรเพื่อนฉัน” น้ำเสียงเหี้ยมได้อีก
“อย่าไปคุยกับมันให้เสียเวลา ซัดมันไปเลยเพื่อน”
พออีกระเทยหน้าปลาร้าพูดจบ ไอพี่กล้ามปูก็เดินก้าวเข้ามาใกล้ฉัน
“นี่ นะ นายจะทำร้ายผู้หญิงเหรอ อย่าเลยดีกว่านะ ฉันตัวเล็กกว่านายตั้งเยอะ ถ้านายจะต่อยฉันไม่กลัวคนอื่นเค้าว่าเอาเหรอว่านายหน้าตัวเมียอะ”
นี่ฉันจะพูดไม่ให้มันทำร้ายฉันหรือว่ายั่วโมโหมันมากกว่าเดิมกันเนี่ย คงไม่หรอก...มั้ง
“นี่ซันย่ามันว่าแกหน้าตัวเมีย”
ซันย่า ชื่อไม่เหมาะกับหน้าเลย น่าจะชื่อ ไอ้ถึกมากกว่า
“ฮึ ว่าฉันหน้าตัวเมียเหรอ ฉันชอบ เพราะฉันไม่ใช้ผู้ชาย แล้วถ้าฉันจะตบแกก็คงไม่มีใครว่าอะไรฉันหรอก”
“แกเป็นกระเทยเหรอ”
“เออ”
~~พลั้ว
พอมันพูดจบมันก็ใช้ฝ่ามือของมันตบหน้าฉันเข้าอย่างจัง จนฉันล้มลงไปกองกับพื้น ฉันรู้สึกมึนที่หัวอย่างบอกไม่ถูก เหมือนมีอะไรหนักๆทับที่หัว พร้อมกับมีกลิ่นคาวเลือดจากปาก
“เป็นไงละฝ่ามือฉัน อร่อยไหม”
มันพูดพร้อมกับเอื้อมมือมาจับคอเสื้อฉัน ไปเผชิญหน้ากับมัน เฮอะ นี่มันยกตัวฉันลอยเลยเหรอ ไอบ้า ไอถึกแกทำอย่างนี้ได้ยังงัยยยย...
“เตรียมตัวตายได้เลยยยยยยยยยยยยยยยยย”
มันพูดพร้อมกับทำท่าจะทุ่มฉันลงพื้น
~ จึก~
“โอ๊ยยยยยยยยยยยยยยย”
ฮ่าๆ ฉันไม่มีทางให้แกทำร้ายฉันได้หรอก ฉันใช้สองนิ้วจิ้มตามันทั้งสองข้างจนมันปล่อยฉันลง แล้วก็เอามือกุมลูกตาของมัน
“แกทำเพื่อนฉัน”
อีกะเทยหน้าปลาร้าพูดพร้อมทำท่าง้างมือจะตบฉัน แต่ฉันไวกว่ารีบยกเท้าขึ้นถีบมันอย่างเร็ว
“โอ้ย เจ็บ แกช่วยฉันด้วย”
กะเทยหน้าปลาร้าพูดพร้อมวิ่งเข้าหาเพื่อนของมัน
“แกตาย”
~ พลั้ว~ ตุบ
ฉันขวางรองเท้าใส่หน้ามันเต็มๆ
“แก นังบ้า”
“ก็บ้าไม่แพ้แกหรอก ไอพวกหมาหมู่”
“แกอย่าคิดนะว่าร้องเท้าสกปรกๆของแกจะทำอะไรฉันได้น่ะ”
อีกะเทยควายกล้ามปูพูด
“อยากลองดูไหมละ”
ฉันพูดพร้อมถอดร้องเท้าผ้าใบออกจากเท้าอีกข้างหนึ่ง
“แน่จริงก็ปามาสิ”
“แกได้กินร้องเท้าฉันแน่”
พรุบ เฟี้ยวววววว~
ฉันปาร้องเท้าไปสุดแรงเกิด ทุกคนที่มุงดูอยู่ตรงนั้นหลบร้องเท้าฉันด้วยภาพสโลวโมชั่น รวมถึงไอตุ๊ดสองตัวนั้นด้วยเมื่อกี๊ก็บอกให้ปาพอปาไปจริงๆดันหลบไอ โห ตุ๊ดนี้หว่า เฮ้ยแล้วนั้น รองเท้ามันปลิวไปไกลโฉบหัวใครก็ไม่รู้ เค้ายืนดูเหตุการณ์อยู่รู้สึกว่าเค้ากำลังอึ้ง แล้วรองเท้าฉันละ มันไปทางนั้นทำมายยยย
“โอ๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยย”
ช่วยเม้น เป็นกำลังใจให้ด้วยนะค่ะ ขอบคุณค๊าาาา
ความคิดเห็น