ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    ``คลังแสงบีเอพี。 ( Official。)

    ลำดับตอนที่ #20 : [ OS ] สัญญา : บังชาน

    • เนื้อหานิยายตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 161
      0
      10 ธ.ค. 56

    ผู้ชายทุกคนก็ต้องเคยอกหักมาบ้างล่ะนะและมันก็ต้องมีคนมาปลอบใจหรือต้องมีคนมาดามใจ เมื่อหลายปีก่อนเค้าได้ทำสัญญากับคนคนหนึ่งไว้สัญญาที่บอกว่า เมื่อไหร่ที่เค้าอกหักหรือต้องการคนคนนั้นต้องมาหาทันทีที่เรียกแลกกับการใช้เงินของเค้าได้ไม่จำกัด

     

    ดูเหมือนเค้าจะเสียบเปรียบแต่มันก็คุ้มไม่ใช่หรอ ที่จะเรียกคนคนหนึ่งให้มาหาทันทีไม่ว่าจะมีข้ออ้างอะไรก็ตาม ยงกุกยืนอยู่บนระเบียงห้องของเค้าภายในบ้านหลังใหญ่มองรถบีเอ็มสีดำเคลื่อนเข้ามาจอดหน้าบ้านของตน

     

    ร่างบางเปิดประตูออกมาใบหน้าหวานถูกซ่อนไว้หลังแว่นสีชาอันใหญ่ เค้าเงยหน้าส่งยิ้มให้ยงกุกเล็กน้อยก่อนจะเดินเข้าไปในบ้าน ตรงขึ้นไปยังห้องของคู่สัญญา

     

    "โทษทีนะ รถติดน่ะ"ร่างบางถอดแว่นนั้นออกและเดินผ่านประตูที่เปิดอ้าเอาไว้เข้าไป

     

    "อย่าโกหก ดึกขนาดนี้จะมีรถได้ไง"ยงกุกหันมามองผู้มาเยือน

     

    "ฮ่ะ~นายรู้ได้ยังไง หรือว่าพึ่งจะขับเข้ามาหรอ"ริมฝีปากสวยยกยิ้มหวาน"เข้ามานานแล้ว"

     

    ยงกุกยักไหล่ตอบ เค้ามาอยู่ตรงนี้ตั้งสามสี่ชัวโมงที่แล้ว

     

    "ทำไมพึ่งโทรหา คิดว่าจะไปได้สวยแท้ๆนะเนี่ย"น้ำเสียงหวานปนขำ ไม่ได้ทำให้ยงกุกรู้สึกโมโหแต่อย่างใด

     

    "นั่นสิ คิดว่าคนนี้จะคบได้นานๆซะอีก สุดท้าย.."ยงกุกมองร่างบางด้วยดวงตาที่ว่างเปล่า

     

    "นายต้องการฉันหรอ"ยงกุกเอียงคอให้กับคำถามของร่างบาง"นายต้องการอะไรจากฉันหรอยงกุก"ร่างบางถามซ้ำ

     

    ยงกุกหัวเราะในลำคอเบาๆเค้ารู้อยู่แล้วว่าคนตรงหน้ามาเพราะเป็นหน้าที่ที่ต้องทำตามสัญญา แค่บอกว่าต้องการอะไรคนตรงหน้าก็จะทำให้ แต่ข้อแม้ของสัญญานี้คือสิ่งที่ยงกุกไม่คิดว่ามันจะเกิดขึ้น แต่ตอนนี้เค้า อยากทำลายสัญญาบ้าๆนี่ทิ้งซะ

     

    "ไปกับฉันหน่อย ฮิมชาน" ยงกุกเดินนำออกไปด้านนอก เดินผ่านสวนเล็กไปยังสระว่ายน้ำ

     

    "นายจะว่ายน้ำหรอ ตีสามเนี่ยนะ" ยงกุกยิ้มก่อนจะพับขากางเกงขึ้นและนั่งลงตรงขอบสระ

     

    "มาสิ"เค้าหันไปเรียกฮิมชานที่ทำหน้าเหวอที่เค้ามองว่ามันน่ารักดีให้มานั่งหย่อนขาด้วยกันฮิมชานถอดเสื้อกันหนาวออกเหลือแต่เสื้อเชิ้ตสีขาววางโทรศัพท์กับกุญแจรถและกระเป๋าสตางค์วางรวมกัน แล้วพับขากางเกงขึ้นก่อนจะนั่งข้างๆยงกุก 

     

    "บรึ๋ยยย น้ำเย็นอะ ฮ่าๆ"ฮิมชานหย่อนขาลงน้ำเย็น ถึงจะสะดุ้งกับความเย็นแต่ฮิมชานก็ชอบมันนะ ยงกุกมองฮิมชานที่ยิ้มและหัวเราะกับการตีขาเล่น ไปมา คนคนนี้คือคนที่อยู่ข้างเค้ามาตลอด ทำไมถึงมองไม่เห็นนะ

     

    "ลงไปเล่นมั้ย"ยงกุกเอ่ยชวนฮิมชาน ที่ตีขาในน้ำจนเริ่มจะเปียกไปทั้งตัว

     

    "ไม่เอา หนาว..อ๊ะ ยงกุกอย่าดิ"ฮิมชานปฎิเสธ แต่ยงกุกที่ลงน้ำไปแล้วดึงขาของฮิมชานให้ลงมาด้วย

     

    "ลงมาสิ"ยงกุกเร่ง

     

    "ไม่เอา ตรงนี้ลึก" ฮิมชานพูดไปส่ายหน้าไป

     

    "ให้ขี่หลังอะ จะพาไปที่ตื้นๆ มาๆ"ยงกุกหันหลังให้ฮิมชาน ความจริงตรงนี้ลึกแค่เมตรครึ่งเองนะ เป็นข้ออ้างที่เด็กน้อยมากเลยคิมฮิมชาน คนตัวเล็กลังเลเล็กน้อยแต่ก็ตัดสินใจขึ้นหลังยงกุก ยงกุกใช้แขนเกี่ยวขาเล็กไว้ แขนของฮิมชานก็ยกคล้องคอยงกุกไว้แน่นเพราะกลัวตก

     

    "เดินสิๆๆ"ฮิมชานเร่งยงกุกที่ไม่ยอมขยับไปไหนสักที

     

     

    "เดี๋ยวพาดำน้ำ"

     

    "ห๊ะ!?"ฮิมชานยังไม่ทันได้ประท้วงขอลง ยงกุกก็ย่อตัวลงไปในน้ำ ดำลงไป พร้อมกับฮิมชานที่ยังเกาะอยู่บนหลัง ยงกุกไม่ยอมปล่อยให้ฮิมชานหนีจับขาเล็กเอาไว้ ฮิมชานตีแขนยงกุกแรงๆจนยงกุกยอมโผล่พ้นน้ำ

     

    "แค่กๆยงกุก แค่ก! นี่จะฆ่ากันหรอ ถ้าฉันตายทำไง"

     

    "ฮ่าๆๆโทษๆเดี๋ยวไปนั่งตรงนั้นกัน"ยงกุกขอโทษฮิมชานและพาไปนั่งที่น้ำตื้นที่มีเก้าอี้บาร์ในน้ำอยู่ยงกุกค่อยๆปล่อยฮิมชานให้นั่งลง

     

    "ไหนดูหน่อยเป็นไงบ้าง"ยงกุกหันมาเชยคางของฮิมชานขึ้นมองใบหน้าหวาน ฮิมชานปัดมือนั้นออก

     

    "ไม่เป็นไร"ฮิมชานตอบพรางเบ้ปาก ฮิมชานงอนซะแล้ว

     

    "โอ๋ๆๆ ขอโทษครับคนดี แกล้งเล่นเฉยๆไม่ได้จะฆ่าซะหน่อย"ยงกุกจับหน้าฮิมชานส่ายไปมา นี่เรียกง้อหรอ ฮิมชานปัดมือยงกุกออกเบือนหน้าหนีไปทางอื่น

     

    "ไหนๆงอนทำไมเนี่ย"ยงกุกเดินไปอยู่ตรงที่ฮิมชานเบือนหน้าหนี"งอนอะแกล้งเค้า ถ้าเค้าจะ.."ยังไม่ทันที่ฮิมชานจะพูดจบริมฝีปากสวยก็ถูกครอบครองไว้ซะแล้ว ยงกุกจูบเบาๆโดยที่ไม่ได้ลุกล้ำอะไรมากแล้วละออกถึงจะเสียดายแต่ก็ต้องปล่อย

     

    "หายงอนรึยังครับ"ยงกุกถามฮิมชานที่ตาโตยังคงอึ้งอยู่

     

    "ทำ..ทำอะไรอะ"ฮิมชานกระพริบตาปริบๆ

     

    'ทำไมทำหน้าแบบนี้ฮิมชาน ฉันจะทนไม่ไหวเอานะ'

     

    "ไม่บอก อยากรู้ตามมาสิ"ยงกุกเดินถอยหลังไปเรื่อยๆ มีหรอคนอย่างฮิมชานจะยอมโดนท้าทายขนาดนี้ต้องเอาคืน

     

    "นายตายแน่ยงกุก"ฮิมชานเดินลงน้ำตามยงกุกไป พอใกล้จะถึงยงกุกก็กระโจนตัวเข้าใส่ยงกุกที่รู้ว่าจะโดนพุ่งเข้าใส่ก็ยอมอยู่นิ่งๆพอฮิมชานคว้าคอเค้าเอาไว้ก็เอนไปด้านหลัง จมน้ำลงไปด้วยกัน ฮิมชานตกใจไม่น้อยที่ยงกุกพาเค้าดำน้ำอีกครั้ง เค้าผลักยงกุกลงไปและยันตัวขึ้นมายืนใหม่

     

    "แฮ่ก แค่กๆ"ฮิมชานไอเพราะเผลอกินกินน้ำเข้าไปตั้งสองอึก

     

    "ปล่อยทำไมจับเค้าได้แล้วไม่ใช่หรอ"ยงกุกมายืนข้างๆเค้าแล้วกระซิบที่ข้างหู

     

    "ฮึ่ย! บังยงกุกตายซะเถอะ!!"ฮิมชานมองยงกุกอย่างเดือดดานเล่นพาเค้าเกือบจมน้ำตายตั้งสองรอบละนะ ฮิมชานพุ่งใส่ยงกุกอีกครั้งกอดรัดฟัดเหวี่ยงกันไปมา ฮิมชานทั้งทุบทั้งตียงกุก

     

    "ฮ่าๆๆ"ยงกุกหัวเราะกับท่าทางของฮิมชานที่เหมือนจะโกรธเอามากๆ ยงกุกเดินถอยหลังไปอยู่ที่น้ำตื้นแค่เข่า ฮิมชานเตะปัดขายงกุกจนล้มลงไปกับ พื้นสระน้ำ แต่ยงกุกจับแขนของฮิมชานเอาไว้เลยทำให้เค้าล้มทับยงกุกด้วย

     

    "โอ๊ะ!"ฮิมชานร้องอย่างตกใจเมื่อโดนดึงลงไปด้วย เกิดความเงียบขึ้นปกคลุมไปทั่วใบหน้าของทั้งสองห่างกันไปถึงคืบ ยงกุกจ้องลึกเข้าไปในดวงตาสวยพยายามจะสื่อบางอย่าให้คนตรงหน้ารู้ถึงความรู้สึกลึกๆในใจเค้า

     

    "ทะ..ทำไมมองแบบนั้น"ฮิมชานที่ได้สติยันแขนลุกขึ้นจากตัวของยงกุกอย่างรวดเร็ว ยงกุกก็ลุกขึ้นตามแล้วคว้าแขนร่างบางเอาไว้

     

    "เดี๋ยวก่อน"

     

    "นายลืมสัญญาของเราแล้วหรอ ขอห้ามนั่นน่ะ"ฮิมชานพูดโดยไม่หันมามองยงกุกสักนิด

     

    "ฉันต้องจำได้สิ แต่.."

     

    "นายเป็นคนพูดเอง รักษาสัญญาหน่อย ฉันก็ตามสัญญาทุกอย่าง นายห้ามฉันมีแฟนฉันก็ไม่มี"ยงกุกเงียบฟังฮิมชาน ใช่ที่ฮิมชานพูดมาถูกทั้งหมด ยงกุกดึงฮิมชานเข้ามากอด

     

    "ปล่อย.." ฮิมชานดันตัวยงกุกออกเค้าไม่อยากผิดสัญญา

     

    "ฟังฉันก่อนสิ"

     

    "ไม่!"ฮิมชานปฎิเสธที่จะฟังยงกุก

     

    "ฉันรักนายฮิมชาน ฉันพยายามทำตามสัญญาแล้วแต่ฉันฝืน ใจตัวเองไม่ได้หรอก นายคนเดียวฮิมชานที่ทำให้ฉันยิ้มได้ นายคนเดียวฮิมชานที่อยู่ข้างฉัน"ยงกุกเอ่ยความรู้สึกออกมา ฮิมชานหยุดดิ้นและฟังที่ยงกุกพูด

     

    "นายคนเดียวฮิมชานที่ฉันยอมง้อ คนที่ฉันหวง ที่ผ่านมาฉันไม่เคยสนใจง้อผู้หญิงคนไหนเลย มีแต่นาย..ฮิมชาน"

     

    "แล้วข้อห้ามนั่นล่ะยงกุก มัน มีไว้เพื่ออะไร นายห้ามไม่ให้ฉันมีแฟน ห้ามฉันติดต่อกับแฟนเก่าๆของนาย ห้าม..ไม่ให้เราตกหลุมรักกัน" เสียงของฮิมชานเบาหวิวเหมือนเสียงกระซิบ

     

    "ฉันไม่คิดว่ามันจะเกิดขึ้นจริงๆน่ะสิ ตอนนี้ฉันรักนายนะ นาย..ไม่ได้รักฉันเลยงั้นหรอ"ยงกุกปล่อยตัวฮิมชานที่ก้มหน้าไม่พูดอะไร

     

    "นายกักขัง ฉัน กักขังตัวฉัน กักขังหัวใจฉันไม่ให้ไปไหนเลย มันอยู่กับนายทุกอย่างยงกุก ฉันแค่รอวันที่นายไม่ต้องการมัน ฉันภาวนาให้วันนั้นไม่มาถึง.." ฮิมชานพูดด้วยน้ำเสียงสั่นเครือน้ำใสไหลออกมาจากตา"ฉันบอกกับตัวเองทุกวัน ว่าต้องทำตามสัญญา.."

     

    "ไม่ต้องพูดอะไรแล้วคนดี"ยงกุกเช็ดน้ำตา ที่ไหลออก แล้วสวมกอดร่างบางเอาไว้

     

    "ฉันรู้ว่ามันทรมาร ฉันขอโทษ ขอโทษจริงๆ"ฮิมชานปล่อยน้ำตาลงมาซบลงกับอกกว้างของยงกุก"ฉันรักนาย ฮิมชาน ฉันไม่สนสัญญานั่นแล้ว ฉันรู้แค่ฉันรักนายนะ รักมาก"ยงกุกคลายอ้อมกอด เชยคางนั้นขึ้นมาและมอบจูบหวานอย่างที่ไม่เคยให้ใครมาก่อน ฮิมชานจูบตอบอย่างไม่ขัดขืน

     

    จูบที่เค้าฝันมานานว่าอาจจะได้มันบ้าง ฝันว่าจะได้อ้อมกอดอุ่นๆแบบนี้บ้าง ตอนนี้เค้าได้มันมาแล้ว...จากคนที่เค้ารักมาตลอด

     

     

     

     

     

     








     

      

    เมื่อหลายปีก่อน..

     

     

     

    'ฮิมชาน เรามาทำสัญญากันดีกว่า'

     

    'ทำทำไมอะ'

     

     'ก็นายเป็นเพื่อนฉันนิ'

     

    'เอางั้นหรอ'

     

    'ถ้าวันหนึ่งฉันอกหักนายต้องอยู่ข้างฉัน

     

    'อ่า ได้'

     

     'ถ้าฉันต้องการนายนายต้องมาหาฉันทันทีนะ'

     

     'อือ ฉันสัญญา แล้วฉันจะได้อะไร'

     

    'นายสามารถใช้เงินของฉันซื้ออะไรก็ได้ไม่จำกัด

     

    'อ่อ งั้นก็ดีสิ'

     

    'แต่มีข้อห้าม นายห้ามมีแฟนก่อนฉัน ห้ามติดต่อกับแฟนเก่าของฉันแม้ว่าฉันจะเลิกไปแล้ว'

     

    'ได้สิ'

     

    'อีกอย่าง ห้ามเราตกหลุมรัก กันเด็ดขาด'

     

     

     

    '...'

     

     

     

     

     'สัญญาสิฮิมชาน'

     

     

     








     

     

     

     

     

     

     '...ได้ ฉันสัญญา'

     

     

     

     

     

     

    ถึงฉันจะพูดสัญญา แต่มันคงไม่ทันแล้วล่ะยงกุก ใจฉันมันให้นายไปหมดแล้วให้ไปตั้งแต่เราเจอกันแล้ว ถ้าเกิดวันหนึ่งนายรักฉันบ้างนายจะทำยังไงหรอยงกุก นายจะทรมานแบบฉันรึเปล่า ขอแค่นายไม่ทิ้งฉันฉันก็จะไม่เปิดเผยความรู้สึกนี้ มันจะอยู่ในใจฉันไปตลอดกาล ฉันสัญญา...



    ออกดราม่านิดๆแฮะ
    พยายามแต่งให้หวานอะ
    ทำไมไม่หวาน *สาดน้ำตาล

    :) Shalunla
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×